Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

sahip olduğu şeylere sevinen ve sahip olmadıklarına üzülmeyenler akıllı insanlardır.

Gözyaşı; samimiyettir, teslimiyettir.

Sabırlı insanın öfkesi ağır olur.

unutmak en büyük nimetmiş.....

Gezinen Bir Gölgedir Hayat

Gezinen bir gölgedir hayat, gariban bir aktör
sahnede bir ileri bir geri saatini doldurur
ve sonra duyulmaz olur sesi, bir masaldır
gürültücü bir salağın anlattığı
ki yoktur hiçbir anlamı.
 
 
William Shakespeare
 

mutlu aşk yoktur sevgili

mutlu aşk yoktur evet,
insan her an mutlu olamaz zaten.
aşık olmanın kendisi mutlu olmaya yeter sebep,
aşkının karşılıklı olduğunu bilmek mutluluğa 2. sebep,
aşkının sağ ve yakınında olması en güzel sebep...
her an mutlu olmak istemek 24 saat tokluk hissetmek gibidir, acıkmazsan yediğin yemeğin, ekmeğin lezzetini algılayabilir misin?
eskiler hep aşktan bahsetmişler der kitaplar, hayır, bence kitaplar aşktan değil aşk acısından ve sevgilinin uzaklığının verdiği elemden bahsetmişler, bunun için o aşklar büyük ve büyülü gelir bize...
ulaşamadığın her şey gözünde büyür çünkü..

YÜREĞİNİN GÖTÜRDÜĞÜ YERE GİT

Yolunu yitirdiğini, şaşırdığını hissettiğin
zaman ağaçları düşün,
onların büyüme biçimini anımsa.
Unutma ki, yaprağı gür
ama kökü zayif bir ağaç
ilk güçlü rüzgarda devrilir,
oysa kökü güçlü ve az yapraklı ağaçta
can suyu binbir güçlükle dolaşır.
Kökler ve yapraklar aynı ölçüde gelişmelidir,
olayların içinde ve üzerinde olmalısın,
ancak böyle gölge ve sığınak sunabilir,
ancak böyle doğru mevsimde
çiçekler ve meyvelerle donanabilirsin.
Ve sonra,
önünde pek çok yol açılıp
sen hangisini seçeceğini bilemediğin zaman,
herhangi birine, öylece girme, otur ve bekle.
Dünyaya geldiğin gün nasıl güvenli ve derin derin soluk aldıysan, öyle soluk al,
hiçbir şeyin senin dikkatini dağıtmasına izin verme,
bekle ve gene bekle.
Dur, sessizce dur ve yüreğini dinle.
Seninle konuştuğu zaman kalk ve
"YÜREĞİNİN GÖTÜRDÜGÜ YERE GİT."
 

BİR KAPIDIR ÖLÜM

Bir sırlı kapıdır ölüm, ebede açılan.
Ebedi hicranda kalır, kulak tıkayan.

Gam çekme olsa da sinen pare pare.
Her derde var, tek ölüme yok çare.

Ferman var! Her nefis ölümü tadacakmış.
Vakitli vakitsiz her nabız yoklanacakmış.

Ne der güldeki renk, kelebekteki nakış.
Sonsuzluk diyarına kainattaki bu akış.

Gönüllü gönülsüz, her kes bu yola revan.
Menzile varmayınca durmaz bu kervan.

Bu sefine-i dünya ahiret limanına gider.
Gitmek istemeyen, gücü yeterse iner.

Cennet, cehennem; menzil ikiye ayrılır.
Cennete rezervasyon buradan yapılır.

O aşkın uğruna ne sancılar çekilir.
Çile bu yolda şeker şerbet içilir.

Yoklukta yok olmuş sanır bizi nadan.
Ölü gibi gelir gider, bir şey anlamadan.

Yaşadım der, kendini sefahate gömünce.
Kim yaşamış anlar ölüm ensesine çökünce.

Bitti mi dersin bununla her şey, heyhat,
İşte şimdi başladı ebedi gerçek hayat.

Kazan 1998

hadi bir şeyler
yazdım...

Sözcüklerimi taşıyacak bir anlam olamadı gözlerin..

Kimdi giden kimdi kalan
giden mi suçludur her zaman ...
Ne zaman başlar ayrılıklar
Dostluklar biter ne zaman ...
Kimdi giden kimdi kalan
Alında giden değil,
kalandır terk eden ...
Giden de bu yüzden
Gitmiştir zaten .....

En acımasız soğuklar sevgiden yetim  iklimlerde yaşanıyor..

Sen gideli beri yetim kaldı düşlerim..

En soğuk mevsimler var yüreğimde...

""içimi acıtanda sendin,acımı dindirecek olanda""

acım dinmez oldu çünkü acım sen yok olduğun saniyelerle doluydu.