Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Ölürüm arsız gecede
 Sancılı yıldız köprüsü
 Sürgünler doğar
 Sürgünler yalın ayak,
 Koşar tırnakları kanatarak
 Salkım saçak güzelliği,
 Zülüfü kızıl,gözlerinde hasret feri
 Bir parça can boğulduğu
 Bir parça ömür suskunu
 
Yeşil solgun mavi üzgün
 yetim düşen gün renginde,
 acı kıvrım kıvrım alnın orta
 yerinde,iyi çocuktur
 sahipsiz gökyüzü, bulut bulut beyaz
 güneş kızılı teni
 Aşkın ve çoşkundur,
 Ürkek gövdesi,
 Çorak kokar,
 Denizi ,nefesi
 

Yine ben yazacağım kalbimi andıran kırık bir kalemle
Yine sen okuyacaksın yaşlı gözlerle
Zamanın içinde kaybolmuş en ücra köşelerde
Boğulacağız dertlerin içinde
Bir el uzanacak sonra karanlığa
Sabrımızın sonunda kavuşacağız aydınlığa...

Eylülden kopan bedeli ödenmiş  hüzünlerdi,  geçit vermeyen gözlerimizin çağlayanında  sakladığımız ,zamanın kırılmış aynalarına vururken sevdanın aksi , susardım sustukça yağmurlar başlardı ,yıldızlar basardı küle dönmüş sevda şehrimi, 
 şimdi çocukluğumun ayrımında yanlışı yazgısına bulaşan kederdi vurulan ,bütün sözcüklerim kirli haberlerle yüklenir, acıya savrulur katliamlarım ,ölüm ambargosunda, dönüşümü olmayana kirlenmişliğimde göçebe bir paryayım şimdi,nereye dokunsam bir uzvumu yitiririm  etno- şoven sözcüklerden arınmış dilimde fitilliyorum bütün yenilgilerimi ,tenimden soyunan  çığlıklarımla Ey kalbim…
herkesin Faili olduğu bir cinayetim şimdi

Gideceksen eğer;
Mutfağı toparla da git,
Biriktirmiş olduğun çöplerini al,
Kapıyı dışardan kilitle de git

A bülbül niye kondun parmağıma
Söz derdirtmem otağıma
Onca gonca gül varken
Niçin konarsın parmağıma...

Döndünde duruldun mu
Koştun da yoruldun mu
Nerde akşam orda sabahsın
Aradığını buldun mu...

Laf anlamaz söz dinlemezsin
Ağzına geleni esirgemezsin
Kırılır kırılır anlamazsın
Gözden düştüğünün farkında mısın.

İstanbul da bir Karslı
Sevecen, azimli ve de hırslı
Yıllara meydan okuyor geldiği yeri bilerek
O bir Kahraman, sanmayın ki miraslı...

Sen gittin ya öksüz kaldı evim ocağım
Neşem bitti, hüzündür gayrı durağım
İki gözün de kör olsun zalım gurbet
Senin de yansın evin ocağın..

İstanbul ağlar, ben yanarım
Her gün karaları bağlarım
Gün be gün azar yaralarım
Sen gittin ya ben her gün ağlarım...

Gözlerinde yangınlar vardı ,yüreğinde unuttuğu sessizlikte kaybolan düşleri
siyaha boyardı yalnızlık
dört duvardı ,soluksuz sabahlarda doru uykulardan sevdasızlığa uyanışı

Bu Şiir Benim Değil Ama Kızım 6.sınıftayken Yazmış Ve Ödül Kazanmıştı.benim 40 Yaşında Öğrendiğim Hayat Dersini Kızımın O Yaşta Farkedip Şiir Yazması Beni Çok Etkilemişti Sizlerle De Paylaşmak İstedim

Buzlu kola..
Hiç yakışıyor mu bana
Hani hiç içmeyecektik
Kola ve soda
İnanalım mı şimdi biz buna?!

YANLIŞ
Gönül artığı bende kalan
Kaç kere sundu zaman
Kokmuş bir hayatın
Aç ellerini.
Ne vakit huzur arasam
Ya  az önce satılıyor
Ya da kapalı oluyor
Şu hayat denen
Ucuz kepenkli mekan...

Ben;
telefon tellerinde  asılı kırlangıçları
bir de
Annemin balkona  astığı  siyah kazağımı
çok  severdim..
Çok  katlı apartmanların terasına vurgundum.
Uçurtmalar yapar
Yollardım güneş aşırı ülkelere
Yer çekimine hep  meydan okudum
Annem bu yüzden suçlardı beni  galiba
-Gözlerin uzakta
-Aklın bir  karış  havada

NEYLESİN

Kader gurbet yazmışsa eğer
Gönül neylesin, yol neylesin...
Sözümüz geçmiyor feleğe
Ağız neylesin, dil neylesin..
...
Hasret imiş alın yazımız
Kışa döndü gayri yazımız
Artık çalmaz oldu sazımız
Mızrap neylesin, tel neylesin...
...
Baharda aşıklar göz göze
Oturur yan yana diz dize
Hasret düşmüşse payımıza
Bülbül neylesin, gül neylesin...
...
Baharım soldu güze döndü
Balım şekerim, tuza döndü
Ciğerim yandı köze döndü
Ateş neylesin, kül neylesin...
...
Alnımıza hasret yazılmış
Aramıza dağlar dizilmiş
Kaderimiz böyle çizilmiş
Beşer neylesin, kul neylesin...

SENİ ANLATIYORUM

Aklımdan çıkmıyorsun bir an bile
Dillere hep seni anlatıyorum.
Bir türkü söyledim gözlerin için
Tellere hep seni anlatıyorum.

Ben ki sabah akşam köşe başında
Seni beklerim kaldırım taşında
Kimi yedi kimi yetmiş yaşında
Ellere hep seni anlatıyorum.

Penceremden gün ışığı dolar ya
O gözlerin beni benden alır ya
Senin gibi kokar diye olur ya
Güllere hep seni anlatıyorum.

Hasret ekip, gözyaşıdır biçtiğin
Yüz yara oldu gönlümde açtığın
Ceylan gibi seke seke geçtiğin
Yollara hep seni anlatıyorum.

Bir nazlı çiçeksin kırlarda açan
Bir ürkek ceylansın dağlarda kaçan
Şu garip ömrümde beyhude geçen
Yıllara hep seni anlatıyorum...