Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

"Yazıyorum,inadına döklüyor kelimeler,kalemimin çeperinden.sana mensup senden uzak tümcelerde,günler geçiriyorum.Sessin duyulur gibi oluyor,uykuya geçit vermeyen bir girdabın bulanıklığında,nerde olduğunu fakat nasıl orda olduğunu bilmediğim karadeniz sabahlarında,olduğun yere açıyorum gözlerimi.Yine kendime kızmalıyım diye geceden topladığım düş kırıklarını bırakıyorum usulca sessizliğe.Beni şair yapan,sokkalarda gezdiren bir ezgi çalmayacak artık yüreğimde..İşe yaramaz ihtimallerden sıyrılıp umuduma yürüyorum..Bir şehir bu kadar taşır seni,bu kadar saklar seni,bir yangın bu kadar yakar beni..yoksun,yokluğun tarifsiz tümceleri neden ben de kaldı öyleyse..Dilim haricinden konuşuyor yine..Sustum.."

aşkımız iki gözlüklünün öpüşme çabasıydı..
gözlüklerimizi çıkarmak aklımıza gelmedi.
y.erdoğan

Hasretin düşer yüreğimin orta yerine
Garip bir hüzün sarar ruhumu
Her zaman yaslıdır bu şehir sensiz
Fakir odamda döner durur yokluğun
Dalar gider gözlerim uzaklara

Silindi rüyalarımı süsleyen renkler
Ne kar tanelerini tutuyor ellerim
Nede melekler teselli ediyor beni
Düşlerim kapkara artik
Düşlerimde bile yalnızım
Birden çalsan diyorum kapımı
Ansızın uyandırsan beni
Kurtarsan bu kâbustan
Kurtulsam bu maphustan
Güneşi getirsen bana
Yani sen gelsen diyorum

Ellerim acıyor ellerim bağlı simdi
Ellerim tutsak ellerim saklı
Ellerim kayboldu karanlığında gecelerin
Ellerime yokluğunun kelepçesi vuruldu
Sana çiçek veremem can
Resmin puslu vaktine dutsu düşlerimin
Mezar olacak bana bu dört duvar
Yokluğun kadar gerçek bu ecel
Yokluğun kadar büyük içimde acı
Azar azar oluyorum sen bunu bilmiyorsun
Mezar olacak bana bu dört duvar

Resmin puslu vaktine düştü düşlerimin
Simdi ben yokluğuna tutsağım
Olum içiririm sensiz her güne
İste bu ben senin fakir sairin
Gökyüzüne sekil veren o ressamım ben

Bir sen yoksun görünmüyorsun
Gökyüzünde döner durur bir kartal
Ben yaralıyım vurgun yedim gözlerinden
Ter ateşliyim yanıyorum
Bir yudum su olsan diyorum çatlayan dudaklarıma
Yüreğim kurak topraklar gibi
Gözlerim karanlık kuyu dibi
Sevdamı kurşunladılar can
Kahpelerin hesabi var ömrüme
Bir sen yoksun görünmüyorsun..............

İnsanların verdiği hayat sevgidir. Niçin yalnız sana yazdığımı sorma, niçin yalnız sana geldiğimi...

 Sana gelişim işte bundan. Sen aşkı anlatıyorsun, yaşatıyorsun bana. Çünkü yaşıyorsun.O sözlerin kalbinden geldiğini kalbime vuruşundan anlıyorum ben. Sözlerin değil beni sana bağlayan, O sözlerini manasına vurgunum.


 Niçin mi sen?


 Sen benden önce vardın, varoluşun bu yüzden. Ve sen benden sonrada varsın, sana tutunmam aşka ve varlığa duyduğum özlemden!



 Sen benim sözlerimsin. Seni kalbime koyuşum bundan. Ve sen dostsun. Ruhuma sığınak ararken haykırmam hep bu yüzden...


 Ve sen dostsun, arkadaşsın. Sen içimi koruyan bir elbisesin. Ben ruhunun çıplaklığını örtüğün tenim. Sen de bunları yaşıyorsun ama saklıyorsun kendinden. Kalbinin sesini dinle bir an. Duyacak o zaman sevginin ve aşkın sesini. Bir liman aradığını ve bu limana sığınmak istediğini...

"Gecenin sessizliğinde sesime ses olan bu içsel sesi seviyorum"

Sanki birden kapı çalacak,
Sen içeriye gireceksin
Bilemezdim seni bu kadar çok özlediğimi
Hayalinle kalkıyorum her sabah
Seni çok özledim unutamadım

Ellerini tutabilmeyi
Eskisi gibi öpebilmeyi
Ama dayan sevgilim bekle beni
Yanına ben de geliyorum az kaldı
Seninle yatıp seninle kalkıyorum
Bekle beni sevgilim yanına bir gün ben de geleceğim...

Gittiğine inansam dönmeni beklerdim...

Hayatım çok anlamsız diyenlere bir kere daha düşün diyorum ve sağlıklı olduğun için şükret...

Kopkoyu bir sis içinde bir akşam
Hatırına düşeceğim belki
Bir an ıslayacak yağmur yüzünü
Birden o tatlı demleri hatırlayacaksın
Sonra sıcak yatağında uzun uzun
Ağlayacaksın Ağlayacak.!

Boğazında bir şeyler düğümlenecek
Ah yanımda olsaydı diyeceksin
Tüm yıldızlar gülecek haline Ay'da göz kırpacak
İliklerine işleyecek bensizlik
Kahrolacaksın...!

Bir sigara tüttüreceksin ihtimal
Ufku seyredeceksin saatlerce
Bir rüzgar kopçalayacak yüzünü
Sonra hayalim gelecek karşına
Bir Şiirimi mırıldanacaksın
Hıçkıracaksın..!

Gönlünden atamadığın gibi kafandan da
Silemeyeceksin beni düşlerine gireceğim her gece
İnce bir hüzün bürüyecek yüzünü
Ve çırılçıplak gerçekleri o zaman
Anlayacaksın..!

Sonra bir şeyler yazmak isteyeceksin
Kafan gibi kaleminde işlemeyecek
Unutmak isteyeceksin her şeyi
Ama unutamayacaksın hiç bir şeyi
Kıvranacaksın.!

Kalemin göz olma vakti yüreğe ,zaman öyle dar ki… Ne varsa yazmalı. Soluk almalı ruhun kelimelerle.Cümlelerin gülümsemeli dosta.Başka dünyalarda aynı ruhu paylaştığın yüreklerle paylaşmalısın onları ,ekmeğini paylaşır gibi.Oysa en zoru kelimeleri paylaşmak.
Öyle hain ,nankör oluyorlar ki bazen olduğu gibi bırakmıyorlar hiçbir şeyi.Yalanı,samimiyetsizliği çıkarabilsek içlerinden.Huzura doğru gidebilsek onlarla.yalnızlığı,çaresizliği,hüzünleri içlerinde kaybetsek.Yazdığı anlar hicreti başlar ,yüreği sıkan ne varsa bunun içindir severim yazmayı .Hele dost yüreklere olursa.Varsın saatlerimi çalsın,üzerime örtü niyetine örteyim yalnızlığı ,her sabah cümlelere uyuyayım.Kelimelerle uzanayım hayata
         

Hoşçakal

Eşyaları Kullan
insanları Sev!

Her yürek bir şehir taşır içinde

"Kaybettiğim tebessümleri şehrinde bulurum biliyorum..Ama neden dönemiyorum şehrine..Hatıralarında çehreme dokunan bakışlarda hala irkiliyor yüreğim,resmine her baktığımda içimden bir şeyler kopuyor..Yalan değil sadece özlemin büyüdü içimde,hasretin yeşerdi yüreğimde..Hasretinin meyvesi acı bir hüzün yumağı takılıp kaldı boğazımda..Ne tarafa dönsem,hangi yola çıksam sen gibi hayalin duruyor karşımda...Yazdığım her yazının sonunda resmin okunuyor satırlarda..Sen içimde kaldın yani yüreğimde...Terketmediğim,terkedemediğim bir şehir kaldın...Ne senden vazgeçebildim ne de ken(d)timden.Ne yolculuk düştü payıma ne de senin hicretin yüreğimden.""

bu size ait değil mi hocam?sizi ayakta alkışlıyorum bunu yazan yüreğe helal olsun

teşekkürler,bir anlık duygu selinden geriye kalanlar..sadece geriye kalanlar...Ya kalamayanlar...