Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

 yağmur hanım..
 yağmur hanım.!
 hiç geçmiyor benim günüm.
 sıcak çay buğusunda mevsim
 serin gölgeli akşamların şarkısında sen
 bulandı  kimsesiz sabahlarda özlem
 son yolculuğa uğurlanırken
 iğde rayihasında bahar
 açıldı  gül yaprakları pembeleşti
 selamın getirdi  besbelli.!
 

kapkara bir korkuydu
gözleri doldukça daha da çoğalan...
kaçıyordu geçmişinden, gecelerden...
peşinde ayak sesleri...
yalnızlığına rasladı aniden
köşe başında...
uyanmıştı
aynaya bakıyordu...
takılıp kalmış zaman bir ışığın kırılmasında...
yüzyıllarca baktı aynaya
yoktu...
bulamıyordu işte...
ayna kırıldı ve sessizlik sardı dört bir yanı...
sessiz ama kendisiydi artık!..

Bi kere sevmek yetiyor hayatta..

Seher vakti ağarmadan
Sol göğsümün altında, keder uykuya dalmış
Hüznüm ,sözlerin hecelerinden dökülürken
Bi ahh bile demedim.

Kanat çırpmadan,
Sırtımda taşıdım onca yükü
Bi yangının ortasında,
Ne yana dönsem;
Eskisinin yerine yeni bi acı.
Ve benim hayatım,
Yüreğinden dökülen  kelimelerin içinden geçti şimdi

Bilki ; Elleri yanık yüreğimin
Garip yüreğimin, hiç senim olmamış gibi
Göz bebeklerimden içime sinmiş kokun  buram buram..
Yüreğinde yer yoksa , can kenarında yürür giderim
Ama illaki giderim...
Bilki; yoksan ,bende yokum...

yüreğinize sağlık arkadaşlar

Çoktandır günahtaydı nefsim.
Hoş geldin Sultan Ramazan.
Unutmuştu dua etmeyi sesim.
Safa geldin Sultan Ramazan.

Huzuru bulsam Kadir’de selamette,
Bin aydan hayırlı olan alamette,
O gecenin bereketi yeter kıyamette,
Cömertsin Sultan Ramazan.

Saflar tutalım teravihte camilerde,
Davullar vuralım sahurda manilerde,
Tövbe etse kurtulurdu caniler de,
Hediyesin Sultan Ramazan.

İftar eder akşamları inananlar,
Suya kanar hararet ile yananlar,
Şükre başlar nimeti anlayanlar,
Bereketsin Sultan Ramazan.

Gönlüm sana kaldı yine hayran,
Yine uğra bize dönünce devran,
Sen gidince edemem ki bayram,
Elveda Sultan Ramazan.
           Osman Ali Aydın

Zamana diyet yazdik
Başka menü olmayacak.
Yüreklere sevda kazdık
Şükürsüz dolmayacak...
Demir attik paylasmaya
Hasretlerden buluşmaya
Yol yakinken kavusmaya
Dualardan  çıkmayacak..
Ekmeği bölüsmek gerek
Boşa gitmez hak yürek
Nerede olursa olsun gerek
Sofraları şaşmayacak...

  bir  anıyı saklarmış gibi bahar bitince
  yeni susuşlar beğeniyor kalbim bize
  bir sırrı arşınlıyor yıldızlar gecede
  aşk.....
  bir varmış bir yokmuş gibi işte.!!
  bu bahar da yoksun
  olsun..

Gönül pencerem
Sisli görünmez ki ne dışarısı ne içerisi
Zindana haps olmuş mahkum gibi
Kurtulmaz ki zincirleri
"Sen mıhlanıp" kalmış yüreğim
Çırpındıkça acıtır bedenimi
Akan kan değil acı şelalesi
Öldürmez merak etme
Süründürür yaşarken bedeni....
Ne penceremin sisi kalksın ne mıhlanan sen,
Tek isteğim olsun senden
Acı pınarından döktüğüm tohumlardan
Yeşert yepyeni bir mutluluk çemberi..

Çok gezen mi bilir,
Çok mu okuyan
Çok seven bilir, çok seven..

Ellerin yağmur damlası gibi  narin..
Gecenin dokunuşu kadar derin,
Ürpertiyor ayışığının gölgesini
Hiç bırakmamak için tutuşur ellerin
Yağmurda damla..gül rengi yarin
Uzak dağ köylerinde yangın yeri
Uzak ela gözlerin
İçinde binbir şiir birikmiştir
Ben şimdi sessizlikte dinlerim "

Kefenim,yaşadıklarım
Topragim,sen ol
Rüzgar, kokunu getirirken
Tenim,ıhlamur koksun.

yoktu sözün bana
korkundan değil
gururundandı aslında
bırakıp gittiğin günden bu yana
ruhun dönmüştü bedenin asla...

ne yıldızların dansı önemlidir,
ne de suyun berhavasını içine katan döngüler...
tüm taşlar oynamalı yerinden şimdi...
senin de içine dökülmeli kainat...
tüm bu istencin yüzünü döndüğü aynada
ya flu ya da net, bir karşılığı olmalı...
kainatı bir kez de birlikte, seninle yıkmalıyız...
elele kaçmalıyız-yıkılmamış- tek köprüsü kalmış şehirden...
bir kez de seninle, oyuna dalmış ejderha başlı yavruların,
uzak bir köy kahvesinin ağır başlı adamlarının,
hatta taşın ortasına patlamış -ki o çocukların aydınlık kara geleceğidir-alesta lejyonların
bir kez de seninle yuvasına çomak sokmalıyız...
elimi tut boynunda zinciriyle o imkansızlığı
ancak birlikte boğarız...
elimi tut, bir kez çıkarsak birbirimizin yörüngesinden,
ancak gemiler yeniden inşa edildiğinde doğarız...

Belkide aynı şeyi düşündük,
kalabalık şehirlerde tenha köşeler bulup
ağlamayı yalnızlığımıza kaderimize...
sessiz haykırışlarla sesimizi duyurmayı
başkalarının bakışları altında değil
kırık aynanın yansıyan yüzünde gördük acıyı.
bir elin uzanıp tutmasını
yüreğin okşanmasını....
sonra ne olacağını bile düşünmeden
toprak yolda bile hızlı gitmeyi...
esaret zincirlerini kırmayı denedik
oyuncak taşla kırılmayacağını bilsek bile
yorulmadık yine de
"mücadele" koyduk
çıktığımız yolun adını...

Şiir yazmak, aşk'tan dil doğurmaktır..
Güzel şiirlerinizi seviyorum.