Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

deniz dediğin göğe yaslanır...
ayaklarım bulutlara değerken,
saçlarım denizlerde ıslanır...

şiir bize yazdı..
şehir alışkanlıklar içinde ıssız bir şarkı
yalnızca senden yanaydı baharlar
ben o yitiği  sana tamamladım.."
saçları dağınık zamanı sana uyarlıyorum
beyaz mine senin şiirine kurgulanmış
suskunluk yazıyorum kalbime sensiz
akşam en çok senin yüzünde
 yağmura yakışıyor.."

Uzaklık  ve sen
Yakınlık ve boşluk
hangisi daha yıkıcı
Gezgin yol alıyor
Hiçlik içinde

Yağmura çıkıyor bu gece yollar
Bulutları sağarak.
Her dağın en yücesinden
Yalın ayak koşarak.
Dere mi,nehir mi göl mü?
Her çarpmada gökte açan gül mü?
Setler çoğalsa da önünde
Var çağılda sen de gönlünde.
Karası,olur da akı olmaz mı günün
Hesabı çoğalmakta ;
Anlamsız geçen dünün...

Dışımda değil
İçimde başladı isyan
Sara sara
Sora sora
Bağdat a değil
Sana,içime geldim
Bı deli poyraz ol
Gözünden, yüreğine savur
Bı güneş ol kavur
Yanan yandığını bilsin
Sora sora değil sara sara
Bağdat bilinsin....

bir gülüşte kaybetmişti kelimeler anlamını...

dudağının bir kıvrımında kaybolmuştu bildiği dünya...

niye anlatamamıştı ki kimse bir kıvrımda kaybolunabileceğini...

oysa ne büyük şairler okumuştu şimdiye kadar...
ve şimdi tek bir gülüş için hiç bir dizeye sığamıyordu....

"adını mıh gibi aklımda tutuyorum" dediğinde
belki de yanılmıştı atilla ...
oysa ki; böylesine bir güzelliğe ad konulamıyordu...

"kocaman denizlerde ender bir balık gibisin" diye
yazdığında ise özdemir...
çoğullaştırmıştı tek olanı
yoktu işte benzeri, böylesi tekti...

"sonrası iyilik güzellik" demişti ya cemal süreya...
bilememişti artık sonrasının olmadığını
bir kıvrımın ucunda sonrasız kalındığını...

"kelimeler kifayetsiz" demişti ya orhan veli
belki de bir tek o anlamıştı/anlatmıştı
anlatamamanın gerçekliğini...

sırılsıklam kelimeler...
bu/bir şiir nasıl yansın?..

sırılsıklam kelimeler...
bu/bir şiir nasıl yansın?..

kelime kelime dokun, tel tel savrulan rüzgara
katıksız ekmekte acı olmaz,
kim söyleyebilir ki, suyun ateşten yapıldığını
ancak bir şair olmak gerek; fikrine ermek için...
ve şiirin güçlü imgeleri fenomenlerin ötesine taşmadıkça, her şey bilindik kalmaya mahkum...

kelime kelime dokun, tel tel savrulan rüzgara
katıksız ekmekte acı olmaz,
kim söyleyebilir ki, suyun ateşten yapıldığını
ancak bir şair olmak gerek; fikrine ermek için...
ve şiirin güçlü imgeleri fenomenlerin ötesine taşmadıkça, her şey bilindik kalmaya mahkum...

" kelimeler, albayım...bazı anlamlara gelmiyor..." der ya Atay...
" yürekçe" bilmek gerekiyor sanırım
 " su da yanar..." ne demek anlayabilmek için...

" kelimeler, albayım...bazı anlamlara gelmiyor..." der ya Atay...
" yürekçe" bilmek gerekiyor sanırım
 " su da yanar..." ne demek anlayabilmek için...

ıslık çalarak gelmez, hiç bir kelime...şairin dilinde ses yoksa, şiir yazamam ben ama iyi şairi çok iyi bilirim...ıslak kelimelerle yanan yüreklere selam olsun...

Nefes ol
Yaşanası  bı ömre
Sabır ol
Uzun bı yolculuga
Bı bahar esintisi ol
Yorgun  gönüllere
Yarını düşünmekten se bugün ol..

Bir anlamı yok kelimelerin
Yazılan üç beş cümlenin
Dökülen göz deminin...
Sen yüreğinde taşıdığın sürece
Nereye gidersen git
Hep seni bulur o kederin....

Gelmek lütuf
Gitmek kayıp.
Gelme ve gitmelerin
Nedenini sayıp
Ağlamak lütuf
...
Sayınca gözün yıldızlarını
İnsanlık şart
Edep kayıp.
Yolunda çıkar bin bir kart
Döküverdirir yaşlarını..

Kaç şiir durağıdır bekliyorum gelmedin
Ve Kelimeler suskunluğa
Suskunluk ise hüzne çevrildi
Yine de Bir umut  diyorum... Bir umut ....
Şair ve gezginin yolculuğu
Nerede kesişir ?

Geç kalırsan;
Tez gider
Es geçer
Pes edersin
Bı çiçeği koklama ya
Bı güzel eli tutmaya
Sevilesi/yaşanası  bı hayata
..........