Lütfen Okumayın Daha Bitmedi Çünkü - 1
24 Nisan 2008
Yeni günün ilk dakikaları ve ansızın bir yazma isteği yanmaya başladı yüreğimde. Bilmiyordum neden bahsedeceğimi neyi anlatacağımı. Ama yinede yazma isteği tutuştu bir kez yüreğimde…
Hatıralarda yaşamak, yaşadıklarımızı hatıra olarak belleğimizde saklamak, hayat da bu düştü payıma. Ve şimdi yaşıyorum hayatı, yarınlarda yaşadıklarım sadece bir anı olarak kalacak olsada. Alıştım diyorum alışmanın ne olduğunu anlamasamda. Bazen uzaklara takılı kalsa da bakışlarım, yinede alıştım yaşıyorum anı olarak kalacak “an”ı…
Öğrenen ve düşünen, düşündükçe maskeler takan, taktığı maskelerden dolayı kendini dahi şaşıran bir varlık olsa gerek insanoğlu. Yarattıklarının kölesi, mantığının aslında kurnazlığın esiri, duygularının ise mutlak efendisi…
Önce ateşi icat etti insanoğlu, ama yarattığı ateşle canları, doğayı katletti. Teker ile başladı teknoloji, oysa şimdi araçların altında neslini katletti. Parayı buldu alışverişlerde araç olarak, ama şimdi parayı tek amaç belledi. Kısacası insan yaptıkları, yarattıklarının esiri bir efendi…
Düşünmek, öğrenmek insana özeldi. İnsan bu özelliği ile yalanı gerçekmiş misali göstermeyi, ilişkilerde çıkarlarını gözetmeyi, zayıflıklarını güç gösterileri ile örtmeyi, kısacası maskeler icat etmeyi düşünerek öğrendi. Gerçekleri olduğu gördüğü duyduğu gibi anlatmayı, hayatı paylaşmayı, yaşamı ortak kılmayı, birlikten güçlü çıkmayı, maskesiz yaşamında olabileceğini unuttu ama bunlar o kadar önemli mi ki? Kısacası bazen düşünmek, öğrenmek bu kadar tehlikeli…
İnsan düşündükçe insanlaştı, insanlaştıkça duygularının mutlak efendisi olmayı başardı. Bulduğu maskelerle duygularının yüzüne yansımasını engellemeyi başardı. Çünkü çıkarları uğruna yalanı gerçek kılmayı, öğrendi her an’a uygun maske takınmayı. Oysa ki unuttu insan korku kadar cesaretin, sevinç kadar üzüntünün, güçlü olmak kadar zayıflığında doğallığını. İşte bu yüzden olsa gerek insanların birbirini rahatça kandırması. İşte hu yüzden yüzlerde sahte tebessümlerin yayılması. Karşılıklı tebessümler yayılır çoğu zaman yüzlerde, oysa bambaşka “acaba” diye sürekli akılda bir düşünce. İşte bu yüzden olsa gerek bazen hayvanlar insandan daha insansı. Çünkü kandırmak zordur bir hayvanı. Anlar senin gerçekte ne hissettiğini, anlar güçlü duruşun ardındaki zayıflığı. Ve kandırmaz seni, yaşar yaşatır an’ı hissettiği gibi…
Keşke bunlar dökülmeseydi yüreğimden, keşke bunlar birer yalan olsa. Belki başkalarına karşı ama insan kendine gerçeği yalan olarak sunamıyorum hissettiklerini, acı olsada!..
(boran_12 - R.YILMAZ)
