Lütfen Okumayın Daha Bitmedi Çünkü

bir zamanlar bende çok yazıyordum bir ajandam vardı hepsini temize çekip biriktiriyordum üniversitede bir doçent getir ben inceleyeyim dedi bende ona verdim vermez olaydım bir daha alamadım geri ondan beri artık yazmıyorum daha doğrusu yazamıyorum ilham perilerim kaçtı şimdi sizin yazdıklarınızı okudukça periler uçuşmaya başladı kafamda ama yazmayacağım çünkü bir başlarsam bırakamam

alın elinize ajandanızı ve kaleminizi hiç durmayın yazın derim öğretmenim

Sayın "suatin" öğretmenim, inanın üç yıl öncesinde kaybettiğim kardeşimden sonra uzun süre elim yazmaya varmamıştı. Çünkü o dönemlerde yaşadıklarımı, hissettiklerimi yazmadan duyuruyordum. Ancak son zamanlarda yine öylesine birikmeye başladı ki içimde tutamadığım sözlerdir yazdıklarım...
İnanıyorum ki öğretmenim daha iyilerini yazacak, bizlerde okuyacağız... Hem durmanıza gerek yok öğretmenim, ömrüm yettiğince burada olup sabırsızlıkla okuyacağımdan emin olabilirsiniz...
saygılarımla...

Uçurtma... (Müzik: Cafe Mimoza - Uçurtma)

Saygılarımla...

tek özgür olabilen uçurtmamız biz ne zaman özgür olabileceğiz acaba...

tek özgür olabilen uçurtmamız biz ne zaman özgür olabileceğiz acaba...

Gözlerinizi kapayıp düşlerinize sarılabildiğiniz her anda öğretmenim...
Saygılarımla...

11.08.2011
Yağmur Yağdı…
Bu kente yağmur yağardı
Ve eskiden yağan yağmurdan sonra
Her yanı toprak kokusu kaplardı
Bu kente yağmur yağardı
Yağmurun toprağa
Toprağın yağmura dinmek bilmez
Yaşanılası bir hasreti vardı
Bu kente yağmur yağardı
Yapraklardan aşağılara
Damlalar nazlı nazlı akardı
Bu kente yağmur yağardı
Top koşturan bedenlerimiz
Toprakla buluşan suyun dostluğunda
Toz gider çamura bulanırdı
Belki evde annelerimiz
Sinirli gözlerle bize bakardı
Ama olsun ne olur ki
Yağmurun ardından gökkuşağı açardı
Bu kente yağmur yağardı
Öyle bardaktan boşalırcasına yağsa da
Asla sokaklardan taşmazdı
Çünkü toprak dostunu yağmuru
Bir damlasını dahi harcamazdı
Bu kente yağmur yağardı
Bazen nazlı nazlı düşerdi damlalar gökyüzünden
Hissetmek istercesine toprağı
İncitmekten korkarcasına
Ne erken ne geç kalırdı
Kırkikindisi’nde beklendiğinde yağardı
Ve bugün
Bu kente yağmur yağdı
Bürokrasinin resmi yalanlarını örtercesine
Sıcak gündemlerin başkentine
Ve bugün
Bu kente yağmur yağdı
Göklerde ışıklar şimşeklerle
Haber vermek istedi toprağa
Ama bulamadı toprağı özlediği dostunu
Bulamadı dallarında yapraklarla ağaçları
Bulamadı koşuşturan top oynayan çocukları
Çünkü bu şehrin mahallerini sokaklarını
Yavaş yavaş beton yığınları kaplamıştı
Ve bugün
Bu kente yağmur yağdı
Ama bugün aldığım koku hissettiğim
Toprağın kokusu değildi 
Bu aldığım hissettiğim yaşadığım
Çocukluğumun geçmişte kaldığıydı…

12.08.2011
Gece
Sakinliği kederi ile çökse de
Ortalığı kaplasa da sessizliği
Bir başına buluyor insan
Gecenin içinde kendini
Gün içindeki seslerden arınarak
Duyuyor insan kendi iç sesini
Her gecenin içerisinde
Baş başa kalışımda kendimle
Başlarım muhasebeye
Kendimi değerlendirmeye
Başlar içsel bir çatışma
Başlar sonsuza kadar sürecekmiş gibi
İçten içe bir tartışma
Yargılarım kendimi düşüncelerimi
Neleri görmezden geldiğimi neleri düşlediğimi
Başlarım kendi kendime sohbete sonra
Bir önceki günden aklımda kalanla
Bir sonraki güne dair umutlarımla
Ve sonra
Açarım odamın penceresini
Aldırmadan dışarıdaki havanın durumuna
Dinlerim sessizliği gecenin sesini
Sonra karanlığı aydınlatırcasına
Tutuşturduğum elimde sigaramla
İzlerim dumanında kaybolan günleri
Düşlerim geleceğe dair güzellikleri
Selamlamak sonra
Doğacak olan güneşi
İzlemek nazlı nazlı yükselişini
Sen ey gece
Bilirim ki saklısın gündüzde de
Bilirim ki sende de bambaşka bir aydınlık
İçsel bir huzur mutluluk saklı
Ve devredersin huzuru güneşin doğuşuyla
Devredersin yeni güne yeni umutlara…

12.08.2011
Değer mi?..
Gördükçe yaşanan kıyımları
Gördükçe yaşanan katliamları
Gördükçe yaşanan kıtlıkları
Oysa hepimize yeter bu dünya
Oysa hepimize yer var burada
Oysa hepimiz öleceğiz sonunda
Diye haykırmak gelir
Hangi düşünce üstün olabilir
Bir başkasının canından
Hangi ihtiyaç daha önemlidir
Bir bebeğin ağlamasından
Bilmez mi insanoğlu
Ölümlü olduğunu
Bilmez mi insanoğlu
En açık seçik olan sonunu
Nasıl kıyılır bir Can’a
Nasıl yakılır yıkılırlar
Benim gibi düşünmeseler dahi
Sonunda ben gibi insanlar
Bütün dinler haykırırken
Öldürmeyeceksin diye
Bu nasıl bir inanmışlıktır ki
Bu nasıl bir sahteciliktir ki
Bir başkasının ölümünü meşrulaştırmak
Bir başkasının ölümünü haklı çıkarmaya çalışmak
Var mıdır doğada doyumsuzu biz insandan başka
Var mıdır hep daha fazlası daha fazla hep bana
Bakıp da görmez miyiz acaba
Düşünmez miyiz nedir bu doymak bilmezlik insanda
Belgesellerde izleyip gördüğümde
Bir grup aslan saldırır bir sürüye
Bir sürü içerisinden
Saldırırlar sadece bir tanesine
Koşmazlar peşinden bir daha bir daha
Doymaktır amaç bir tane yeter gruba
Oysa bir insan çıkmışsa avlanmaya
Övünür ne kadar çok avladıysa
Ve daha önemlisi bir insan
Nasıl kıyar bir bebeğe umuda
Nasıl kıyar savunmasız olana
Bilmez mi bebeğin korumasız olduğunu
Bilmez mi bebeğin umut demek olduğunu
Bilmez mi bebek gülüşünün
Yaradan’ın bu dünyaya uzanan eli olduğunu
Ölümlüsün ey insanoğlu
Bir gün veda edeceğin dünyada
Yanında götürebileceğin ne var sanırsın
Bir çift sözden başka
Ya iyiliğinle anılacaksın
Ya da zalimliğin acımasızlığınla…
Karar senin ey insanoğlu
Düşün sona varmadan
Değer mi bir çıkar uğruna
Değer mi doyumsuzluk adına
Değer mi yanlış bir inançla
Değer mi bir düşünce uğruna
Değer mi sözde özgürlük adına
Bir başka Can’a kıymaya…

12.08.2011
Bazen/ler(im)...
Bazen susmak gelir içimden
Sadece daha iyi duyabilmek için
İçimden geçen iç sesimi
Kulak vermek için
Karşımdakilerin söylediklerini
Daha iyi anlamak için
Sadece susmak
Bir köşeye çekilip
İzin vermek ben’siz hayatın akışına
Ben’siz yaşamı seyre dalmak için
Bazen konuşmak gelir içimden
Hiç susmamacasına
Bir başkasına yâda sadece kendime
Anlatmak uzun uzun soluk almamacasına
Düşlerimi paylaşmak kaygılarımı anlatmak
Şaşkın gözlerle bakanların inadına
Durmadan ama durmadan konuşmak
Bazen efkârlanmak gelir içimden
Yakıp bir sigara dumanında boğulmak
Yaktığımın sigara değil
Hayat defterimden bir sayfa olduğunu unutarak
Efkârlanıp yorgunluğu hissetmek yaşamak
Bazen gülmek gelir içimden
Sadece tebessüm etmek
Yer ve zamana aldırmaksızın
Şaşkın bakışlara açıklama yapmaksızın
Bir neden olmaksızın
Tebessüm etmek gelir içimden
Her hangi bir nedene gerek duymaksızın
Bazen okumak gelir içimden
Ve okuduklarımın içinde kaybolmak
Sadece okuduğum yerlerde olup
Yazarın anlattığı hayatı yaşamak
Bazen yazmak gelir içimden
Durmadan anlam katmadan yazmak
Hatta geri dönmeden silgi kullanmadan
Sadece içimden geldiğince yazmak
Kelimelerin sihrini düşünmeksizin
Öylesine yazmak
Ve bazen düşünüyorum
Ne kadar çok “bazen” diyorum
Söylediklerimin her biri
Birbirinin tam tersi
Tıpkı yaşamın zıtlıkları barındırması gibi
Sanırım “çoğunlukla”  yaşamın akışına kapılmış
İçinde bulunduklarımla mutlu olmaya çalışıyorum
Ve bu mutluluğumda umudumu
Her daim saklı tutmaya çalışıyorum
Bir çocuğun inadı inancıyla…

13.08.2011
Çocuk Olmak…
Farklı ülkelerde farklı şehirlerde
Farklılıklara inat çocuk olmak
Masumluğu korumaktır
Korkmamaktır bilmediklerinden
Korkmamak bilmiyorum demekten
Yada cevaplar sunabilmek
Yetişkinlerin anlamayacağı dilden
Farklı ülkelerde farklı şehirlerde
Farklılıklara inat çocuk olmak
Hayal etmektir sınırsızca
Elindekinin ne olduğunun
Yetişkinin ne gördüğünün öneminin olmaması
O an neyi düşlemiş hayal etmişse
Onunla oynar durmadan kattığı anlamla
Farklı ülkelerde farklı şehirlerde
Farklılıklara inat çocuk olmak
Oyunlar oynamaktır doyasıya
İster gül bahçeler arasında koşarak
İster patlayan namlular ardında
Tıpkı “Hayat Güzeldir” deki Giosué gibi
Saklambaç oynamak bir kampta
Farklı ülkelerde farklı şehirlerde
Farklılıklara inat çocuk olmak
Masumluktur, düştür, hayal etmektir
Ve bende düşlüyorum, hayal ediyorum
Hatta masum olmaya çalışarak masumca
Keşke çocuk olarak kalabilseydim
Çocukların yönettiği bir dünyada
Belki o zaman elimizdeki silahlar dahi
Kurşun değil ses ile vururdu diğerini
Belki o zaman koyduğumuz kurallar
Daha anlaşılır daha kolay bir dille yazılabilirdi
Belki o zaman dünyanın dört bir yanı
Toza dumana değil bulanırdı çikolataya
Belki o zaman duygular düşünceler
Yaşanırdır yalansız, masumca olduğu gibi
Belki o zaman dünya
Daha yaşanılası olabilirdi…
Çünkü yaşamak derim,
Bir çocuğun yılmak bilmez inadı inancıyla…

13.08.2011
Susmak…
Susuyor sanırsın karşındakini
Susuyor sanırsın kendini
Oysa içten içe bilirsin
Susmuyordur dinliyordur seni 
İçsel sesiyle konuşur seninle
Susmuyorsun dinliyorsun kendini
İçsel sesinle konuşursun kendinle
Çünkü bilmeli
Susmak içsel konuşmaların
Dışa vurumudur yansımasıdır aslında…
Haydi, durma sus
Yani konuş kendinle
Ya da seslen
İçinden geldiğince…

başım döndü resmen.ben duygularımı bile ifade edemem.ne güzel yazabilmek..

tek özgür olabilen uçurtmamız biz ne zaman özgür olabileceğiz acaba...

uçurtmalar özgürse, neden ipi bizim elimizde

başım döndü resmen.ben duygularımı bile ifade edemem.ne güzel yazabilmek..

Sayın "nunucan" öğretmenim, inanırım ki her insanın bir ifade etme şekli var. Belki de benimkisi öylesine bir yazı, ama sizin gerçekte anlattıklarınız belkide çok daha manalı anlamlıdır...

uçurtmalar özgürse, neden ipi bizim elimizde

Sayın "hemaw" öğretmenim uçurtmayla beraber özgürlüğü tadarız ondandır uçurtmanında bizimde özgürlüğümüz Yinede itiraf etmeliyim ki ben hiç bu açıdan düşünmemiştim Çok teşekkür ederim öğretmenim...

Bir Rüyaydı…
Bir rüyaydı alt tarafı
Kapanan gözlerin gördüğü
Aslında gerçekliği olmayan
Nasıl bu kadar kaybolur insan
Nasıl bu kadar yenilir kendine
Bir rüyaydı alt tarafı
Açtığımda gözlerimi
Görmediğim göremediğim
Hafızamdaki yeri
Var ile yok arasında olan
Bir rüyaydı alt tarafı
Bilincimin bana oynadığı oyun
Karışık olan zihnimin
Bana kurduğu bir tuzak
İçine düştüğümde
Bulduğum aslında ben olacak
Bir rüyaydı alt tarafı
Bu kadar büyütmemeli
Peki öyleyse nedir
Bu benim içimdeki sızı
Kapanmamış mıydı yaralarım
Örtmemiş miydim üstünü
Nasıl bile bilirdim ki
Aslında içten içe çürüdüğümü…