Hz. Mevlâna
Ayrılıktan parçalanmış bir yürek,
İsterim ben derdimi dökmem gerek..
Şayet biraz ayrılsa can,
Öyle bekler vuslata ersin zaman...
...Ağladım her yerde hep ah eyledim,
Gördüğüm her kul için dostum dedim,
Herkesin zannında dost oldum.
Ama...
Kimse talip olmadı esrarıma.
Ney sesi tekmil oldu ateş,
Hem yok olsun kimde yoksa bu ateş!
Vakt-erip mevsim geçer,solmuş gülün...
Derdi ok feryadı çıkmaz bülbülün.
Ney zehir, hem panzehir,
Ah nerede var böyle bir dost, böyle bir özlemli yar?
Kanlı yoldan ney sunar hep arzuhal...
Hem verir Mecnun'un aşkından misal.
Sırf keder, gam gitti kaç gün, kaç gece?
Geçti yanlışlarla günler öylece.
Ey oğul hür olmalı bahtın senin?
Hep gümüş, altın mıdır ahdin senin?
Tut ki deryayı boşalttın testiye,
Kısmetinden fazla olmaz bil, niye?
Dost dilin şavkınca bulsaydım visal,
Ah ne sırlar anlatırdım, ney misal.
Maşukun sırrıyla aşık örtülü,
Sağ olan maşuktur,
Aşık bir ölü.
Vermedikçe sevgili etrafa nur,
Çevrenin idraki elbet yok olur.
Kim ki aşka meyli yoktur
Vah ona!
Kuş misal vermez kanat
Allah, ona.
