Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

Mesele esir düşmekte değil, teslim olmamakta bütün mesele.

Nazım Hikmet Ran

Sevmek mükemmel iş delikanlım.
Sev bakalım...
Mademki kafanda ışıklı bir gece var,
Benden izin sana,
Sev
Sevebildiğin kadar...


Nazım Hikmet

VİRAN DİYAR


Gündüzsüzüm her saatım bir siyah gece
Burda ömrün hiç zevki yok hicranları çok
Rastgelmedim bu illerde gülen bir gence
Her şey kalbi kemiriyor bir zehirli ok

Kime baksam gözlerinde derin bir kin var
Benliğinin tâ içinden yaralı herkes
Bu vatanda pek ateşli esiyor rüzgâr
Her ocaktan yükselmekte bir hummalı ses

Bu elemin sebebini her kime sorsam
Viran ücra ufukları bana gösterdi
Buraları bir mazinin öldüğü yerdi
Evlâtları istikbalden bekler intikam

Durup dururken hiç bitmeyecekmiş gibi bağlanıyorum başladığım güne ve her seferinde sen çıkıyorsun suyun yüzüne.
         NAZIM HİKMET RAN

İnsanların kanatları yok..
İnsanların kanatları, yüreklerinde..

Nazım Hikmet

''Memleketim: bedreddin, sinan, yunus emre ve sakarya, kurşun kubbeler ve fabrika bacaları benim o kendi kendinden bile gizleyerek sarkık bıyıkları altından gülen halkımın eseridir.''

Nazım Hikmet RAN

Fakat neyleyim
saçların dolanmış
ölmekte olanın parmaklarına
başımı kurtarmam kâbil değil!

Sen
yürümelisin,
yeni doğan çocuğun
gözlerine bakarak...

Sen
yürümelisin,
beni bırakarak...

Yürümek iyiye, haklıya, doğruya.
Dövüşmek yolunda iyinin, haklının, doğrunun.
Zapt etmek iyiyi, haklıyı, doğruyu.

               NAZIM HİKMET RAN

"Yağmurlar başlamak üzere,
Niye bu kadar geç kaldin?"

Nazım Hikmet

Yaşamak ümitli bir iştir, sevgilim. Yaşamak: Seni sevmek gibi ciddi bir iştir.
 
NAZIM HİKMET RAN

 Lades
Lades tutuşalım seninle diye
Dün gece yalvardım şen sevgiliye
İmalı bir eda verip sesine
Sevgili dedi ki: "Söyle nesine?"
Dedim: "Aldatırsam eğer ben seni
Bir kere öpeyim beyaz enseni;
Aldanırsam üç gün yüzüme bakma!
Saçını önümde çözüp bırakma."
Görelim yenecek diye kim kimi
Güldü kabul etti bu teklifimi.
Artık her sözümden bir hile seçti.
Dakikalar geçtiSaatler geçti.
Ne onu aldattım ne de aldandım
Bu böyle senelerce sürecek sandım.
Onun dalgınlığı benden de derin
Eski bir şark işi ipek minderin
Bir ucunda kendi bir ucunda ben
Gözlerimiz yerde düşünüyorken
Ne hile bulalım diye yarına
Birden o saçını omuzlarına
Tel tel dağıtarak başımda durdu.
Sonra dizlerime düşüp oturdu
Dedi ki: "Yakınlaş! Yakınlaş! Eğil'"
Artık ben ladesi cezayı değil
Bütün varlığımı unuttum bir an.
Bu beklenmeyen iltifatından
Binlerce ihtimal gelirken akla.
Dedi: "Şu fildişi ince tarakla
Saçlarımı tara hiç incitmeden!"
Daha tarağa elim gitmeden
Güldü "lades" diye yerinden kalkarak
Düştü parçalandı yerlerde tarak

Şehrime gel sevgilim.. Yarın çık gel...
Bırak her şeyi, bir bekleyenim var de gel...

l Nâzım Hikmet

BU VATANA NASIL KIYDILAR
   

İnsan olan vatanını satar mı?
Suyun içip ekmeğini yediniz.
Dünyada vatandan aziz şey var mı?
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?

Onu didik didik didiklediler,
saçlarından tutup sürüklediler.
götürüp kâfire : «Buyur...» dediler.
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?

Eli kolu zincirlere vurulmuş,
vatan çırılçıplak yere serilmiş.
Oturmuş göğsüne Teksaslı çavuş.
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?

Günü gelir çarh düzüne çevrilir,
günü gelir hesabınız görülür.
Günü gelir sualiniz sorulur :
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?
 

                                                    1959
 

...

'Evet.. Belki umudum kalmadı geleceğimden; ama asla pişman değilim geçmişimden.'

Nazım Hikmet RAN