Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

"- Şarapla doldur tasını, tasın toprakla dolmadan," - dedi Hayyam.
Baktı ona gül bahçesinin yanından geçen uzun burunlu, yırtık pabuçlu adam:
"- Ben, bu nimetleri yıldızlarından çok olan dünyada açım," - dedi,
"şaraba değil, ekmek almaya bile yetmiyor param..."

nazım hikmet\rubailer.....

''Pişman değilim yaşadıklarımdan, Öfkem belki de yaşayamadıklarımdan…''

Nazım Hikmet RAN

KADINLARIMIZIN YÜZLERİ

 

Meryem ana Tanrıyı doğurmadı
Meryem ana Tanrının anası değil
Meryem ana analardan bir ana
Meryem ana bir oğlan doğurdu
Âdemoğullarından bir oğlan
Meryem ana bundan ötürü güzel bütün suretlerinde
Meryem ananın oğlu bundan ötürü kendi oğlumuz gibi
                                                                         yakın bize

Kadınlarımızın yüzü acılarımızın kitabıdır
acılarımız, ayıplarımız ve döktüğümüz kan
karasabanlar gibi çizer kadınların yüzünü.

Ve sevinçlerimiz vurur gözlerine kadınların
göllerde ışıyan seher vakıtları gibi.

Hayallerimiz yüzlerindedir sevdiğimiz kadınların,
görelim görmeyelim karşımızda dururlar
                      gerçeğimize en yakın ve en uzak.
 

                                                                                1962

ÖLÇÜ

Sevdiğin müddetçe 
                      ve sevebildiğin kadar,
sevdiğine her şeyini verdiğin müddetçe
                      ve verebildiğin kadar gençsin.

                                                                     1947

.

Fakat
emin ol ki sevgili;
zavallı bir çingenenin
kıllı, siyah bir örümceğe benzeyen eli
geçirecekse eğer
ipi boğazıma,
mavi gözlerimde korkuyu görmek için
boşuna bakacaklar
Nâzıma!

GÜZ

Günler gitgide kısalıyor,
yağmurlar başlamak üzre
Kapım ardına kadar açık bekledi seni
Niye böyle geç kaldın?

Soframda yeşil biber, tuz, ekmek
Testimde sana sakladığım şarabı
içtim yarıya kadar bir başıma
seni bekleyerek
Niye böyle geç kaldın?
NAZIM HİKMET RAN

Hatıralardan şikayetçi değilim.
 Hiçbir şeyden şikayetim yok zaten,
 yüreğimin durup dinlenmeden bir diş gibi
 ağrımasından bile..

 Nâzım Hikmet

Japon Balıkçısı

Denizde bir bulutun öldürdüğü
 Japon balıkçısı genç bir adamdı.
Dostlarından dinledim bu türküyü
 Pasifik'te sapsarı bir akşamdı.

Balık tuttuk yiyen ölür.
 Elimize değen ölür.
 Bu gemi bir kara tabut,
 lumbarından giren ölür.

 Balık tuttuk yiyen ölür,
 birden değil, ağır ağır,
 etleri çürür, dağılır.
 Balık tuttuk yiyen ölür.

 Elimize değen ölür.
 Tuzla, güneşle yıkanan
 bu vefalı, bu çalışkan
 elimize değen ölür.
 Birden değil, ağır ağır,
 etleri çürür, dağılır.
 Elimize değen ölür...

 Badem gözlüm, beni unut.
 Bu gemi bir kara tabut,
 lumbarından giren ölür.
 Üstümüzden geçti bulut.

 Badem gözlüm beni unut.
 Boynuma sarılma, gülüm,
 benden sana geçer ölüm.
 Badem gözlüm beni unut.

 Bu gemi bir kara tabut.
 Badem gözlüm beni unut.
 Çürük yumurtadan çürük,
 benden yapacağın çocuk.
 Bu gemi bir kara tabut.
 Bu deniz bir ölü deniz.
İnsanlar ey, nerdesiniz?
 Nerdesiniz?

NAZIM HİKMET

...

...

İç lastik boydan boya patladı.
Yedek?
Yok.
Dağlarda avaz avaz
               imdat istemek?

Sen Süleymaniyelisin oğlum Ahmet,
sana tek başına verilmiştir üç numrolu kanyonet.
Hem, hani bir koyun varmış,
                       kendi bacağından asılan bir koyun.
Süleymaniyeli şoför Ahmet
                                    soyun...

Soyundu.
Ceket, külot, pantol, don, gömlek ve kalpak
                                          ve kırmızı kuşak,
Ahmet'i postallarının üstünde çırılçıplak
                                            bırakarak
                        dış lastiğin içine girdiler,
                                               şişirdiler.

Bu şarkı nihaventtir.
Deniz kıyısında bir şehir...
Beyaz başörtüsü...

Saatta elli yapıyoruz...
Dayan ömrümün törpüsü,
dayan da dağlar anadan doğma görsün şoför Ahmet'i,
dayan arslan...

Hiçbir zaman
            böyle merhametli bir ümitle sevmedi
                                             hiçbir insan
                                                hiçbir âleti...

Gelinler aynada saçını tarar, aynanın içinde birini arar. Elbet böyle sizi de aradılar. Gelinlere kıymayın efendiler.

Nazım Hikmet
 
 
 

6 Aralık 1945

Onlar ümidin düşmanıdır, sevgilim,
akar suyun,
                meyve çağında ağacın,
                serpilip gelişen hayatın düşmanı.
Çünkü ölüm vurdu damgasını alınlarına :
                                — çürüyen diş, dökülen et —,
                         bir daha geri dönmemek üzre yıkılıp gidecekler.
Ve elbette ki, sevgilim, elbet,
dolaşacaktır elini kolunu sallaya sallaya,
dolaşacaktır en şanlı elbisesiyle : işçi tulumuyla
                                        bu güzelim memlekette hürriyet...

KADINLARIMIZIN YÜZLERİ

Meryem ana Tanrıyı doğurmadı
Meryem ana Tanrının anası değil
Meryem ana analardan bir ana
Meryem ana bir oğlan doğurdu
Âdemoğullarından bir oğlan
Meryem ana bundan ötürü güzel bütün suretlerinde
Meryem ananın oğlu bundan ötürü kendi oğlumuz gibi
yakın bize

Kadınlarımızın yüzü acılarımızın kitabıdır
acılarımız, ayıplarımız ve döktüğümüz kan
karasabanlar gibi çizer kadınların yüzünü.

Ve sevinçlerimiz vurur gözlerine kadınların
göllerde ışıyan seher vakıtları gibi.

Hayallerimiz yüzlerindedir sevdiğimiz kadınların,
görelim görmeyelim karşımızda dururlar
gerçeğimize en yakın ve en uzak.


1962