Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

''Ne güzel şey hatırlamak seni,
bunca kalabalıkta ve bunca yorgunluklarımın içinde.''

— Nazım Hikmet Ran

Demiştim sana hatırlarsan:
Önemli olan zamana bırakmak değil,
zamanla bırakmamaktir..
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır

Özleyeceksin!
Kızıyordu,
Kıskanıyordu,
Küsüyordu,
Çok soru soruyordu;
Ama beni seviyordu diyeceksin!

Nazım Hikmet

basit yaşayacaksın basit
sanki birgün yaşamın sona erecekmiş gibi basit..
çay,simit ve peynirle..

Nazım Hikmet

"Yok öyle umutları yitirip karanlıkta savrulmak. Unutma; aynı gökyüzü altında, bir direniştir yaşamak."

- Nazım Hikmet

Ay Çok Güzel.bende Zaten Nazım Hikmet'in Hayat Biyografisini Arıyordum.

BU VATANA NASIL KIYDILAR
   

İnsan olan vatanını satar mı?
Suyun içip ekmeğini yediniz.
Dünyada vatandan aziz şey var mı?
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?

Onu didik didik didiklediler,
saçlarından tutup sürüklediler.
götürüp kâfire : «Buyur...» dediler.
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?

Eli kolu zincirlere vurulmuş,
vatan çırılçıplak yere serilmiş.
Oturmuş göğsüne Teksaslı çavuş.
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?

Günü gelir çarh düzüne çevrilir,
günü gelir hesabınız görülür.
Günü gelir sualiniz sorulur :
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?
 

                                                    1959

 Nazım Hikmet Ran - Şaşıp Kalma Üstüne
"Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ.
 Amerikan emperyalizminin yarı sömürgesiyiz dedi Hikmet.
 Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ."
 Bir Ankara gazetesinde çıktı bunlar, üç sütun üstüne,
 kapkara haykıran puntolarla,
 bir Ankara gazetesinde, fotoğrafı yanında Amiral Vilyamson'un
 66 santimetre karede gülüyor, ağzı kulaklarında, Amerikan amirali
 Amerika, bütçemize 120 milyon lira hibe etti, 120 milyon lira.
 "Amerikan emperyalizminin yarı sömürgesiyiz dedi Hikmet.
 Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ."

 Evet, vatan hainiyim, siz vatanperverseniz, siz yurtseverseniz,
 ben yurt hainiyim, ben vatan hainiyim.
 Vatan çiftliklerinizse,
 kasalarınızın ve çek defterlerinizin içindekilerse vatan,
 vatan, şose boylarında gebermekse açlıktan,
 vatan, soğukta it gibi titremek ve sıtmadan kıvranmaksa yazın,
 fabrikalarınızda al kanımızı içmekse vatan,
 vatan tırnaklarıysa ağalarınızın,
 vatan, mızraklı ilmühalse, vatan, polis copuysa,
 ödeneklerinizse, maaşlarınızsa vatan,
 vatan, Amerikan üsleri, Amerikan bombası,
 Amerikan donanması, topuysa,
 vatan, kurtulmamaksa kokmuş karanlığımızdan,
 ben vatan hainiyim.
 Yazın üç sütun üstüne kapkara haykıran puntolarla:
 Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ.

 (28.7.962)
 VATAN HAİNİ - Nazım Hikmet Ran

olamadığım yerlerde olabilmenin hasretimidir
bende bu keder
bu güneşli kış günlerinde
mesela İstanbul'umda köprünün üstünde
mesela Adana'da arasında ırgatların
mesela Yunan dağlarında, mesela Çin'de
mesela beni artık sevmeyenin başucunda?

HÜRRİYET KAVGASI

Yine kitapları, türküleri, bayraklarıyla geldiler,
dalga dalga aydınlık oldular,
yürüdüler karanlığın üstüne.
Meydanları zaptettiler yine.

Beyazıt'ta şehit düşen
silkinip kalktı kabrinden,
ve elinde bir güneş gibi taşıyıp yarasını
yıktı Şahmeran'ın mağarasını.

Daha gün o gün değil, derlenip dürülmesin bayraklar.
Dinleyin, duyduğunuz çakalların ulumasıdır.
Safları sıklaştırın çocuklar,
bu kavga faşizme karşı, bu kavga hürriyet kavgasıdır.

Nazım Hikmet RAN

Aşk, bazen gitmekle kalmak arasında verdiğin en büyük savaştır.
Sevmeyenin aklı, gerçekten sevenin kalbi kazanır bu savaşı.
NAZIM HİKMET RAN

Hoşgeldin kadınım benim hoş geldin
yorulmuşsundur;
nasıl etsem de yıkasam ayacıklarını
ne gül suyum ne gümüş leğenim var,
susamışsındır;
buzlu şerbetim yok ki ikram edeyim
acıkmışsındır;
beyaz ketenli örtülü sofralar kuramam
memleket gibi yoksuldur odam.

Hoşgeldin kadınım benim hoş geldin
ayağını bastın odama
kırk yıllık beton, çayır çimen şimdi
güldün,
güller açıldı penceremin demirlerinde
ağladın,
avuçlarıma döküldü inciler
gönlüm gibi zengin
hürriyet gibi aydınlık oldu odam...

Hoşgeldin kadınım benim hoş geldin...

Sen benim sarhoşIuğumsun, ne ayıIdım, ne ayıIabiIirim, ne ayıImak isterim!

Karşımdasın işte
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil yüreğinde sağlam sevdiğim
Kalbime gömdüm sözlerimi ceset torbası oldu yüreğim
Tıkandığım o an,
Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım an işte
Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.
Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
Ellerim buz gibi, ben harda kaldım
Bir senfoni vardı kulağımda çalınan
Bitti artık hepsi
Köşeme çekildim
Hani hep kaldığım köşeme.
Bakış açım belli oldu yine:
Geride kalan ardından bakar gidenlerin
Bir meltem olacak rüzgârım dahi kalmadı benim
Dağlara çarptım her esişimde
Yollara küfrettim her gidişinde
Demiştim sana hatırlarsan:
Önemli olan zamana bırakmak değil, zamanla bırakmamaktır
Şimdi bana geçen o zamanın unutulmaz sancısı kalır
Gittiğim eğer bensem söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben,
Ben yine bende bittim


Nazım Hıkmet

Gözlerine bakarken

güneşli bir toprak kokusu vuruyor başıma,
bir buğday tarlasında, ekinlerin içinde
kayboluyorum...

Yeşil pırıltılarla uçsuz bucaksız bir uçurum,
durup dinlenmeden değişen ebedi madde gibi gözlerin:

sırrını her gün bir parça veren
fakat hiç bir zaman
büsbütün teslim olmayacak olan...
NAZIM HİKMET RAN