Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

DOSTLUK

Biz haber etmeden haberimizi alırsın,
yedi yıllık yoldan kuş kanadıyla gelirsin.


Gözümüzün dilinden anlar,
elimizin sırrını bilirsin.


Namuslu bir kitap gibi güler,
alnımızın terini silersin.


O gider, bu gider, şu gider,
dostluk, sen yanı başımızda kalırsın

NAZIM HİKMET

yağmur çiseliyor,
korkarak
yavaş sesle
bir ihanet konuşması gibi.

yağmur çiseliyor,
beyaz ve çıplak murted ayaklarının
ıslak ve karanlık toprağın üstünde koşması gibi.

yağmur çiseliyor.
serezin esnaf çarşısında,
bir bakırcı dükkaninin karşısında
bedreddinim bir ağaca asılı

yağmur çiseliyor.
gecenin geç ve yıldızsız bir saatidir.
ve yağmurda ıslanan
yapraksız bir dalda sallanan seyhimin
çırılçıplak etidir.

yağmur çiseliyor.
serez çarşısı dilsiz,
serez çarşısı kör.
havada konuşmamanın, görmemenin kahrolasi hüznü
ve serez çarşısı kapatmış elleriyle yüzünü.

Nazım HİKMET

YAŞAMAYAN ANLAMAZ

Dün "Canım" olan yarın "Düşmanım" olmaz benim ..

Yaşananların hatırı hep saklı kalır;
Hatırları sorulur selamları hep alınır ..

..."Sildiklerim" vardır bir de ! Onlar yanlışlarım ve pişmanlıklarımdır.
Adları anılmaz hatırları sorulmaz sadece onlar beddualarımdır ..

Vicdanla birlikte "Şeref" ararım ben sevdiklerimde;

Her zaman doğru değildir elbet seçimlerim.
Zaman gelir "Şerefsizleri" de severim ..

Her yerde gözüm kulağım vardır benim.
"Eksik söylemek yalan söylemek değildir !"
Mantığındaki insanlar aslında beni değil kendini kandırır yalnızca.

Bilmezden gelişlerim aptala yatışlarım kaybetme korkumdan değil,
karşımdakilerin yalan söyleme potansiyellerine olan merakımdandır...

"İnkar" olmaz benim hayatımda ..
Yaşananı "Yaşanmamış" saymam ve yok Sayanları da Saymam.

Kelimelere sığmaz Sayfalar Sürer Beni Anlatmak ..

Ama ne kadar anlatılırsa anlatılsın; Yaşayan Bilir Beni ..
Yaşamayan Anlamaz ..

Ağırdır sevmelerim Her "Yürek" taşıyamaz ..
Büyüktür umutlarım Her "Omuz" kaldıramaz ..

Nazım Hikmet RAN

Açlık ordusu yürüyor
 yürüyor ekmeğe doymak için
 ete doymak için
 kitaba doymak için
 hürriyete doymak için.

 Yürüyor köprüler geçerek kıldan ince kılıçtan keskin
 yürüyor demir kapıları yırtıp kale duvarlarını yıkarak
 yürüyor ayakları kan içinde.

 Açlık ordusu yürüyor
 adımları gök gürültüsü
 türküleri ateşten
 bayrağında umut
 umutların umudu bayrağında.

 Açlık ordusu yürüyor
 şehirleri omuzlarında taşıyıp
 daracık sokakları karanlık evleriyle şehirleri
 fabrika bacalarını
 paydostan sonralarının tükenmez yorgunluğunu taşıyarak.

 Açlık ordusu yürüyor
 ayı ini köyleri ardınca çekip götürüp
 ve topraksızlıktan ölenleri bu koskoca toprakta.

 Açlık ordusu yürüyor
 yürüyor ekmeksizleri ekmeğe doyurmak için
 hürriyetsizleri hürriyete doyurmak için açlık ordusu yürüyor
 yürüyor ayakları kan içinde.

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

BULUT MU OLSAM

Denizin üstünde ala bulut
yüzünde gümüş gemi
içinde sarı balık
dibinde mavi yosun
kıyıda bir çıplak adam
durmuş düşünür.

Bulut mu olsam,
gemi mi yoksa?
Balık mı olsam,
yosun mu yoksa?..
Ne o, ne o, ne o.
Deniz olunmalı, oğlum,
bulutuyla, gemisiyle, balığıyla, yosunuyla.
 

Hapşurduğumda; çok yaşa, iyi yaşa yerine benimle yaşa deseydi keşke. Bende; sende gör değilde, emrin olur deseydim sessizce.

Nazım Hikmet Ran

Umut; Binbir ayaklı,
Umut; Güneşte saklı.
Umut; edenler haklı,
Umut; insanın hakkı.

Recai MERT

 Bu sarı sıcaklarda seni düşünüyorum
bu sarı sıcaklarda bir otel odasında seni düşünüp
yalnızlığımı soyunuyorum
biraz da ölüme benzeyen yalnızlığımı.

(10 Temmuz 1959)

Nazım Hikmet Ran

Analardır adam eden adamı
aydınlıklardır önümüzde gider.
Sizi de bir ana doğurmadı mı?
Analara kıymayın efendiler.
Bulutlar adam öldürmesin.

Nazım Hikmet Ran

"Durup dururken hiç bitmeyecekmiş gibi bağlanıyorum başladığım güne
ve her seferinde sen çıkıyorsun suyun yüzüne."

 ''YAŞAMAK GÜZEL ŞEY BE KARDEŞİM ''

 ustanın tek romanının adıdır aynı zamanda

" Ağır posta paketini , neyin nesi belirsiz , telaşlı, sevinçli, kuşkulu açar gibi 'seviyorum seni' ... "

Nazım Hikmet Ran

  Kırmızı sarı yeşil balonlarda çocuk çığlıklarıyla güneş
gökyüzü mavi ışıklarıyla
kim derdi ki hikayem böyle biter
yağmurlar mevsimine girdim kederli şiirler mevsimin
bir şeyler bekliyorsun benden değil
sözler duruyor aramızda birbirimize ulaşamadan
çocuk çığlıklarıyla güneş kırmızı sarı yeşil balonlarda
yorgun ve umutsuz bakıyoruz sözlerimize

(11/Mayıs/1962)

Nazım Hikmet Ran -

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Bugün pazar...
Bugün, beni ilk defa
Güneşe çıkardılar.
Ve ben, ömrümde ilk defa
Gökyüzünün
Bu kadar benden uzak,
Bu kadar mavi,
Bu kadar geniş olduğuna şaşarak,
Kımıldamadan durdum
Sonra, saygıyla toprağa oturdum,
Dayadım sırtımı duvara.
Bu anda;
Ne düşmek dalgalara,
Bu anda;
Ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
Toprak,
Güneş ve
Ben...
Bahtiyarım…


Bu şiiri bilirsiniz, şair Nazım Hikmet’in en ünlü şiirlerinden biridir ‘Bugün Pazar’ Peki bu şiirin öyküsünü bilir misiniz?
 
Bu şiirin yazılış öyküsüne bir başka yazar Vedat Günyol tanık olmuştur.  
 
Nazım Hikmet’in hapiste olduğu dönemde büyük usta Vedat Günyol, uzun zamandır görmediği arkadaşı, dostu Nazım Hikmet’i ziyarete gider.  Nazım Hikmet misafiriyle görüşmek için bir gemiye bindirilir.  
 
Gemi iskeleye yanaşırken Vedat Günyol, uzaktan Nazım’ı görür. Nazım, elinde bir kâğıt parçasıyla güvertede durmaktadır.
 
 
 
Bir süre sonra ünlü şair düşünceli yürür, bir süre gökyüzüne bakar ve ardından elindeki kâğıda bir şeyler yazarak güvertede bir yere oturur.

 
 
Askerler, Vedat Günyol’u gemiye alırlar. Nazım, Vedat Günyol’un geldiğini fark etmemiştir. Vedat ca Nazım’ın yanına yaklaşır, eğilir; Nazım soğukkanlılıkla gülümser; ‘Vedat, bir şiire başladım.’ der.

Elbet bitecek güneşe hasret günler. Ve o zaman kutuplarda yetişen cılız ve minik bitkiler değil, güneşin çiçekleri dolduracak yüreğini.

Nazım Hikmet