Öğretmene Verilen Değer:(

Kim nerde nasıl? Pardon öğretmene değer mi veriliyor? Hiç bilmiyordum ...

Veli öğretmene  saldırır, küfreder (sayısız örneği var),  hasta yakını doktoru döver, bıçaklar,  fakat hiçbir hiçbir yetkiliden  şiddet gören personelini koruyucu, ona sahip çıkıcı bir açıklama gelmez. Tam tersine öğretmenin az çalıştığı, bütçe üzerinde yük olduğu söylenerek vatandaşa hedef olarak gösterilir. İşte arkadaşlar öğretmene, çalışana verilen değer budur. Zaman birlik olma zamanı, beraber hareket etme zamanı. Tek başımıza hiçbir şey yapamayız ama beraber hareket edersek çok şey yaparız.23 mayıs günü çalışma bakanının nasıl yüzünün ne hal aldığı, nasıl  renginin attığını unutamam.

arkadaşlar kusura bakmayın ama suç birazda bizde. bir parti kursak nerdeyse tek başına iktidara geliriz ama benim bildiğim 28 tane eğitim sendikası var. malum son olaylarda yetkili sendikanın seçtiği üye bile karşı oy kullandı. biz önce kendi içimizdeki kurtları temizleyelim. hükümetlerin böl parçala yut oyunlarına gelmeyelim diyecem ama ama maalesef şu an midedeyiz:)

belediyedekiler 680 ek ödeme almş :S şoktaymm nede olsa hepsi akpli dimi

Arkadaşlar yiğit düştüğü yerden kalkar.2013 ağustosunu beklemeden  sesimizi daha gür duyurmalıyız. Malum bunlar bize tablet kadar değer vermiyor.

ben lisedeykenhocalarım hep ''öğretmenlik mesleğinin onurunu bitirdiler"derlerdi şimdide bunu çok duyuyorum. demek ki eskiden beri öğretmene değer verilmiyordu o zamaki öğretmenler de bundan şikayet ediyorlarsa

   Ben öğretmene hiç bir zaman değer verildiğini hatırlamıyorum. Aileler hep demez mi çocuklarına "hiç bir şey olamasan da bari öğretmen ol evladım" diye...

öğretmenim ben üniversiteyi kazaqndığımda hangi bölüm diye sorarlardı öğretmenlik deyince oooo çok güzel ne öğretmenliği? sınıf deyincede olsun denirdi istisnasız

seçimlerden önce oy toplamak için her şeyi yaptılar.sözleşmeli öğretmenleri değer verildiklerini sanmalarını için hızlı bir şekilde kadroya geçirdiler.şimdi o değer verildiği sanılan şeyi geri almak için de baya uğraşıyorlar.sayın bakan bizlerin okul kapandıktan sonra 3,açılmadan önce 2 hafta zatenn seminer yaptığımızı bilmiyor heralde ki yazın eğitime alıcaz diyor.

bakanı ayrı konuşur başbakanı ayrı konuşur sonra veli bunlardan şımarır gelir öğretmenin yüzüne tükürür.

eğitime alıcaz derken bile aşağıloo ihtiyacımız warda kendisi ilk defa eğtiğm werio gibi..cahil halkta buna inanıyor...ay çıldırcam kaç haftadır aydır moraller sıfır ne bu çektiğimizzz inanıyorumki kimsenin hewesi ders işleme azmi sewgisi kalmadı..ki bu sewgi işidir..o dağ başlarında kimse para için kalmıo meslek için kalıo

Bizleri yönetenler aklıselim olarak bizlere değer vermeyip demeçleriyle duru suyu bulandırırlarsa işimiz birhayli zor.Dikkat ederseniz son zamanlardaki demeçlerin arkasından meslektaşlarımıza saldırılar dahada arttı.

ben lisedeykenhocalarım hep ''öğretmenlik mesleğinin onurunu bitirdiler"derlerdi şimdide bunu çok duyuyorum. demek ki eskiden beri öğretmene değer verilmiyordu o zamaki öğretmenler de bundan şikayet ediyorlarsaöğretmenim ben üniversiteyi kazaqndığımda hangi bölüm diye sorarlardı öğretmenlik deyince oooo çok güzel ne öğretmenliği? sınıf deyincede olsun denirdi istisnasız

Olsun ne demek ulen valla ben çok memnunum halimden bu rezilliklerin yaşandığı bir ortamda sadece sınıf öğretmenliği kaldı!..Çocuklar tamamiyle size endeksli,her halleriyle teslimler!Saf ve tertemizler! Şuanda onlarla müthiş eğlenceli vakitler geçiiriyorum..

alıntıdır....

Ömrümü eskittim.
On yılımı tükettim, Siirt’te, Batman’da.
Babasınıfı (Anasınıfı) öğretmenliği yaptım.
Tam beş yıl tek başıma, 135 öğrenciyi okuttum.
Hiç okuma yazma bilmeyen öğrenci bırakmadım.
... Sabah dört, öğleden sonra dört saat ders yaptım.
Deftere altı saat yazdım.
Nasıl çalışıyorsun?
Bu çocuklara nasıl sahip çıkıyorsun?
Ne yiyip ne içiyorsun? Nerede yatıyorsun?
Hiç kimse sormadı.
Ödül almadım.
Takdir edilmedim.
Bir gün geç gittim diye, ceza bile aldım Batman’da.
Hiç gocunmadım.
Hiç gücenmedim.
*
Sevgi saygı gördüm.
Yaşadığım yerdeki insanlardan, her gün ödül aldım.
Omzumu öpen Berivan Nine’den sevgi ödülü.
“Öretmenim sen hoş geldin” diyen öğrencilerimden gülücük ödülü.
Daha ne ödüller…
Deli Halil, ödülümü gazete kâğıdına sarıp getirdi hep. Tandır ekmeğinin buğusunda buldum, mutluluğun kokusunu.
İlkokuldan ilk defa kızlara diploma verdiğimde, ”Güneydoğu Rektörü” gibi gördüm kendimi vicdanımda.
Kendi ödülümü, hep kendim verdim.
Kimseye hissettirmedim.
Hiç gocunmadım.
Hiç gücenmedim.

öğretmene verilen değer bildiğimiz rakamla 0 dır

var mı ki ?

ALINTI..

ELLERİNDEN ÖPERİZ ÖĞRETMENİM! BİZİ DE DUYGULANDIRDIN Bu yazıyı okumanızı tavsiye ederiz arkadaşlar. Hepiniz kendinden bir parça bulacaktır. DEVLETİ SÖMÜREN ÖĞRETMENLER Tam on yıl Batman’da çalıştım Hiç pişman değilim. Öldürülmüş arkadaşlarımı gördüm. Korkudan çıldırmış öğretmen eşlerini gördüm. Yarasalarla, akreplerle odamı paylaştım. Açlığımı bastırmaya çalıştım, yenebilecek her şeyle. Lastik pabuçla tükettiğim yoların sonunda, ayakkabılarımı değiştirdiğimi kimseye fark ettirmedim. Kapımın önündeki ayakkabılarımın içine bırakılan tehdit yazılarını, kendimden başka kimseye okutmadım. Her sabah bütün çocukları kendi çocuklarımla bir gördüm, sınıfın içinde. Sınıfı ısıtmak için çocuklarla birlikte, otomobil lastiği yuvarladım. Kar suyu dolu ayakkabısıyla, sınıfın kapısına dayanan çocuğun gözlerindeki yalvarmayı bir ben gördüm. Ben eskittim, bütün mendillerimi çocukların yüzünde. Eski çoraplarımı yeniden yeni yaptım minik ayaklarda. Dilencisi oldum okulumun, çocuklara giysi sağlamak için bütün ülkemin tanıdığı. Kitaplar aldım, maaşımdan taksitlerini öderken zorlandığım. Hiç gocunmadım. Hiç gücenmedim. Gecelerimi hep diğer gecelere ekledim. Ömrümü eskittim. On yılımı tükettim, Siirt’te, Batman’da. Babasınıfı (Anasınıfı) öğretmenliği yaptım. Tam beş yıl tek başıma, 135 öğrenciyi okuttum. Hiç okuma yazma bilmeyen öğrenci bırakmadım. Sabah dört, öğleden sonra dört saat ders yaptım. Deftere altı saat yazdım. Nasıl çalışıyorsun? Bu çocuklara nasıl sahip çıkıyorsun? Ne yiyip ne içiyorsun? Nerede yatıyorsun? Hiç kimse sormadı. Ödül almadım. Takdir edilmedim. Bir gün geç gittim diye, ceza bile aldım Batman’da. Hiç gocunmadım. Hiç gücenmedim. Sevgi saygı gördüm. Yaşadığım yerdeki insanlardan, her gün ödül aldım. Omzumu öpen Berivan Nine’den sevgi ödülü. Öretmenim sen hoş geldin” diyen öğrencilerimden gülücük ödülü Daha ne ödüller… Deli Halil, ödülümü gazete kâğıdına sarıp getirdi hep. Tandır ekmeğinin buğusunda buldum, mutluluğun kokusunu. İlkokuldan ilk defa kızlara diploma verdiğimde, ”Güneydoğu Rektörü” gibi gördüm kendimi vicdanımda. Kendi ödülümü, hep kendim verdim. Kimseye hissettirmedim. Hiç gocunmadım. Hiç gücenmedim. Yirmi yıl köylerde çalıştım. Adım “Köy Öğretmeni”olarak tescillendi. Dünyaya hep,“Sevgi Penceresinden baktım. Cehennemde uyumak içinde hep yorganımı hazır ettim. Bu dünyada üstüme hep buz yağdı da! Gelir diye fermanım, ”Hep boynumda urgan ile yattım. Serdengeçti felsefesiyle bu günlere geldim. Hiç gocunmadım. Hiç gücenmedim Çalıştığım günlerin hesabını hiç yapmadım. 1 saat, 2 saat, 10 saat, 15 saat. Geceleri de çalıştım çok kez. Bir hesabım olmadı hiç. Başbakan benim adıma hesaplamış. Meğerse ben, “haftada 15 saat çalışıyormuşum” Durdum. Düşündüm. Aynaya baktım. Kalbimi yokladım. Çok rahatım ben ya! Bu hesabın yapılışına, söylenişine; Öğretmenliğin değersizleştirilmesine; Çok gücendim çok! Çok alındım çok! Başbakanın öğretmeni de gücenmiş midir acaba? Öğretmenler! Kendinize gelin. Çok para alıyorsunuz. Yan gelip yatıyorsunuz. Maaşınızın yarısını lütfen iade ediniz. Ya da haftada 168+2 saat çalışınız. Kazancınızı helal ettiriniz. Bizler; “Devleti sömüren öğretmenlermişiz” meğerse. Gücendirmeyin başbakanımızı. Ama ben; Darıldım. Barışacak diye beklemeyin.