Öğretmene Verilen Değer:(

SBS ve LYS sınavlarında görev almama eylemine davetlidir tm meslektaşlarımız. Madem 15 saat çalışıyoruz, haftasonu olan bu göreve talip olmayalım, imza olmadan bu görevi veremiyorlar, görevlendirme yaparlarsa da 40 tl yerine 66 tl verecekler. Görevlendirme yapsalar dahi rapor ya da sevk hakkımızı kulanacağız. ÖĞRETMENLER olmadan hiç bir iş yapamayacaklarını anlasınlar...
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

devlet işinin en garip özelliği ne biliyor musunuz sen yapmazsan illa yapacak sana rağmen yepmak isteyecek sen böyle yaptın diye yapacak birileri çıkacaktır oysaki bak thy grevine bilmem kaç tane sefer iptal edildi niye pilot değil dikkatinizi çekiyorum bir gurup kabin memuru grev yaptı diye milyon dolarlık iş adamlarının seyahati ertelendi... mesele ne kadar çok olduğunuz değil ne kadar önemli olduğumuzdur ki zaten net bir şekilde her gün dahada pekiştirmekteyimki öğretmenin gram değeri yok.

Ne değeri Allah aşkına değerimiz mi var?Köleyiz biz

Tam on yıl Batman’da çalıştım.
Hiç pişman değilim.
Öldürülmüş arkadaşlarımı gördüm.
Korkudan çıldırmış öğretmen eşlerini gördüm.
Yarasalarla, akreplerle odamı paylaştım.
Açlığımı bastırmaya çalıştım, yenebilecek her şeyle.
Lastik pabuçla tükettiğim yoların sonunda, ayakkabılarımı değiştirdiğimi kimseye fark ettirmedim.
Kapımın önündeki ayakkabılarımın içine bırakılan tehdit yazılarını, kendimden başka kimseye okutmadım.
Her sabah bütün çocukları kendi çocuklarımla bir gördüm, sınıfın içinde.
Sınıfı ısıtmak için çocuklarla birlikte, otomobil lastiği yuvarladım.
Kar suyu dolu ayakkabısıyla, sınıfın kapısına dayanan çocuğun gözlerindeki yalvarmayı bir ben gördüm.
Ben eskittim, bütün mendillerimi çocukların yüzünde.
Eski çoraplarımı yeniden yeni yaptım minik ayaklarda.
Dilencisi oldum okulumun, çocuklara giysi sağlamak için bütün ülkemin tanıdığı.
Kitaplar aldım, maaşımdan taksitlerini öderken zorlandığım.
Hiç gocunmadım.
Hiç gücenmedim.
*
Gecelerimi hep diğer gecelere ekledim.
Ömrümü eskittim.
On yılımı tükettim, Siirt’te, Batman’da.
Babasınıfı (Anasınıfı) öğretmenliği yaptım.
Tam beş yıl tek başıma, 135 öğrenciyi okuttum.
Hiç okuma yazma bilmeyen öğrenci bırakmadım.
Sabah dört, öğleden sonra dört saat ders yaptım.
Deftere altı saat yazdım.
Nasıl çalışıyorsun?
Bu çocuklara nasıl sahip çıkıyorsun?
Ne yiyip ne içiyorsun? Nerede yatıyorsun?
Hiç kimse sormadı.
Ödül almadım.
Takdir edilmedim.
Bir gün geç gittim diye, ceza bile aldım Batman’da.
Hiç gocunmadım.
Hiç gücenmedim.
*
Sevgi saygı gördüm.
Yaşadığım yerdeki insanlardan, her gün ödül aldım.
Omzumu öpen Berivan Nine’den sevgi ödülü.
“Öretmenim sen hoş geldin” diyen öğrencilerimden gülücük ödülü.
Daha ne ödüller…
Deli Halil, ödülümü gazete kâğıdına sarıp getirdi hep. Tandır ekmeğinin buğusunda buldum, mutluluğun kokusunu.
İlkokuldan ilk defa kızlara diploma verdiğimde, ”Güneydoğu Rektörü” gibi gördüm kendimi vicdanımda.
Kendi ödülümü, hep kendim verdim.
Kimseye hissettirmedim.
Hiç gocunmadım.
Hiç gücenmedim.
*
Yirmi yıl köylerde çalıştım.
Adım “Köy Öğretmeni” olarak tescillendi.
Dünyaya hep, “Sevgi Penceresinden” baktım.
Cehennemde uyumak içinde hep yorganımı hazır ettim.
Bu dünyada üstüme hep buz yağdı da!
Gelir diye fermanım, ”Hep boynumda urgan ile yattım.”
Serdengeçti felsefesiyle bu günlere geldim.
Hiç gocunmadım.
Hiç gücenmedim
*
Çalıştığım günlerin hesabını hiç yapmadım.
1 saat, 2 saat, 10 saat, 15 saat.
Geceleri de çalıştım çok kez.
Bir hesabım olmadı hiç.
Başbakan benim adıma hesaplamış.
Meğerse ben, “haftada 15 saat çalışıyormuşum”
Durdum.
Düşündüm.
Aynaya baktım.
Kalbimi yokladım.
Çok rahatım ben ya!
Bu hesabın yapılışına, söylenişine;
Öğretmenliğin değersizleştirilmesine;
Çok gücendim çok!
Çok alındım çok!
Başbakanın öğretmeni de gücenmiş midir acaba?
*
Öğretmenler!
Kendinize gelin. Çok para alıyorsunuz. Yan gelip yatıyorsunuz. Maaşınızın yarısını lütfen iade ediniz.
Ya da haftada 168+2 saat çalışınız.
Kazancınızı helal ettiriniz.
Bizler; “Devleti sömüren öğretmenlermişiz” meğerse.
Gücendirmeyin başbakanımızı

ALINTI

....

Tam on yıl Batman’da çalıştım.
Hiç pişman değilim.
Öldürülmüş arkadaşlarımı gördüm.
Korkudan çıldırmış öğretmen eşlerini gördüm.
Yarasalarla, akreplerle odamı paylaştım.
Açlığımı bastırmaya çalıştım, yenebilecek her şeyle.
Lastik pabuçla tükettiğim yoların sonunda, ayakkabılarımı değiştirdiğimi kimseye fark ettirmedim.
Kapımın önündeki ayakkabılarımın içine bırakılan tehdit yazılarını, kendimden başka kimseye okutmadım.Her sabah bütün çocukları kendi çocuklarımla bir gördüm, sınıfın içinde.
Sınıfı ısıtmak için çocuklarla birlikte, otomobil lastiği yuvarladım.
Kar suyu dolu ayakkabısıyla, sınıfın kapısına dayanan çocuğun gözlerindeki yalvarmayı bir ben gördüm.
Ben eskittim, bütün mendillerimi çocukların yüzünde.
Eski çoraplarımı yeniden yeni yaptım minik ayaklarda.Dilencisi oldum okulumun, çocuklara giysi sağlamak için bütün ülkemin tanıdığı.
Kitaplar aldım, maaşımdan taksitlerini öderken zorlandığım.
Hiç gocunmadım.
Hiç gücenmedim.
*
Gecelerimi hep diğer gecelere ekledim.
Ömrümü eskittim.
On yılımı tükettim, Siirt’te, Batman’da.
Babasınıfı (Anasınıfı) öğretmenliği yaptım.
Tam beş yıl tek başıma, 135 öğrenciyi okuttum.
Hiç okuma yazma bilmeyen öğrenci bırakmadım.
Sabah dört, öğleden sonra dört saat ders yaptım.
Deftere altı saat yazdım.Nasıl çalışıyorsun?
Bu çocuklara nasıl sahip çıkıyorsun?
Ne yiyip ne içiyorsun? Nerede yatıyorsun?
Hiç kimse sormadı.
Ödül almadım.
Takdir edilmedim.
Bir gün geç gittim diye, ceza bile aldım Batman’da.
Hiç gocunmadım.
Hiç gücenmedim.
*
Sevgi saygı gördüm.
Yaşadığım yerdeki insanlardan, her gün ödül aldım.
Omzumu öpen Berivan Nine’den sevgi ödülü.
“Öretmenim sen hoş geldin” diyen öğrencilerimden gülücük ödülü.
Daha ne ödüller…
Deli Halil, ödülümü gazete kâğıdına sarıp getirdi hep. Tandır ekmeğinin buğusunda buldum, mutluluğun kokusunu.
İlkokuldan ilk defa kızlara diploma verdiğimde, ”Güneydoğu Rektörü” gibi gördüm kendimi vicdanımda.
Kendi ödülümü, hep kendim verdim.
Kimseye hissettirmedim.
Hiç gocunmadım.
Hiç gücenmedim.
*
Yirmi yıl köylerde çalıştım.
Adım “Köy Öğretmeni” olarak tescillendi.
Dünyaya hep, “Sevgi Penceresinden” baktım.
Cehennemde uyumak içinde hep yorganımı hazır ettim.
Bu dünyada üstüme hep buz yağdı da!
Gelir diye fermanım, ”Hep boynumda urgan ile yattım.”
Serdengeçti felsefesiyle bu günlere geldim.
Hiç gocunmadım.
Hiç gücenmedim
*
ALINTI

Bizleri (Beni) anlatan bu güzel ifadeleri okurken gözlerimiz doldu diyebilirim. İlk görev yerimi düşündüm bir an. Yeni başlayan her öğretmen arkadaşımızın da  böyle bir hikayesi olduğuna inanıyorum. Söyleyecek, ekleyecek bir şeyimiz yok.
Yazıyı bizimle paylaşan değerli _NB_ Öğretmenime ve yazı sahibi öğretmenimize selam ve şükranlarımızı arz ediyorum.
Elinize, dilinize sağlık.
Selametle kalınız öğretmenim.

Bizim okulda müdür 10 Haziran DPY sınavı için duyuru yaptı. 14 öğretmeniz ve hiçbirimiz görev almadık.

 Allah aşkına niye yakınıyorsunuz ki? Zamanında söyledik beraberlik olunmuyor birlik yalan oluyor sendikalar işine geleni yapıyor bunlar iyi günlerimiz dedik. Afta işine gelen taraf doğuya gitmeyeceğim diye sevindi haksızlık karşısında sustu.
Üstünden daha 2 sene geçmedi. Yine diyorum durun bunlarda güzel günlerimiz. Her şeyi hak ettik. Bu saatten sonra birlik beraberlik yalan olur.
 Eyleme git ek dersim kesildi diye şikayet et. Sevke git ek ders iste. Birazcık vicdan muhasebesi. Girmediğin bi günün ek dersi niye verilsin ki. Hak etmediğin bir şeyi istemek acayip olmaz mı ?

arkadaşlar sinirimden yerimde duramıyorum.köyde tek öğretmenim kadroluyum.okul sütlerini gunluk arayıp mem.e bildiriyordum.kaç süt içildiğini.bugun unutmusum.köy okulunda işlerin hepsi bana ait oldugu için yoğunluktan unutmusum aramayı.ordaki memur beni aradı sordu söyledim.sonra ararsanız iyi olur dedi sert bi sesle.sonra ben sizin hangi birinizi arayayım aksama kadar dedi.bende bu kadar tepki göstermenize gerek yok dedim.daha önce hergun arıyordum dedim sert bi şekilde.ben köyde olunca tek olunca galiba degerim yok.merkezden bi öğretmene gık bile diyemezler .illa müdür müdür yard yada merkezde öğretmenmi olmak lazım itibar görmek için.çok sinirliyim ne yapmam lazım gidip sube muduruylemi konussam.

Herkesin her şeyin bir değeri vardır.Bazısı kuruş bazısı lira bazısı dolar değerinde olsa da bazısının değeri pahası yoktur.Onun değerini pahasını ancak sahibi bilir sahibi anlar.Öğretmenlik böyledir.Bir peygamber mesleği Yaratıcının Rab sıfatını (terbiye edici)verdiği kutsal bir kurumdur.Öğretmenin kıymetinin Allah bilsin gerisi ne bilirse bilsin önemli değildir.

arkadaşlar sinirimden yerimde duramıyorum.köyde tek öğretmenim kadroluyum.okul sütlerini gunluk arayıp mem.e bildiriyordum.kaç süt içildiğini.bugun unutmusum.köy okulunda işlerin hepsi bana ait oldugu için yoğunluktan unutmusum aramayı.ordaki memur beni aradı sordu söyledim.sonra ararsanız iyi olur dedi sert bi sesle.sonra ben sizin hangi birinizi arayayım aksama kadar dedi.bende bu kadar tepki göstermenize gerek yok dedim.daha önce hergun arıyordum dedim sert bi şekilde.ben köyde olunca tek olunca galiba degerim yok.merkezden bi öğretmene gık bile diyemezler .illa müdür müdür yard yada merkezde öğretmenmi olmak lazım itibar görmek için.çok sinirliyim ne yapmam lazım gidip sube muduruylemi konussam.

  canınızı sıkmayın gülüp geçin hocam..sinirinizin geçmesini sağlayacak etkinlikler yapmaya çalışın.böyle şeyleri şikayet edince ciddiye alan olmaz.hatta takıntılı  olarak algılama ihtimalleri olur.ben köyde çalışırken bu durumlarda elime çekirdek alır yüksek bir tepeye çıkıp doğayı izlerdim.

Birleştirilmiş sınıf okutursun,haftalık 30 saat derse de girersiniz,bunun yanında resmi yazışma ve raporları zamanında yetiştirmeye çalışırsınız bu da yetmez okulun bakım ve onarımıyla ilgilenirsiniz bu da yetmez eşinle de '' eve neden zaman harcamıyorsun'' tartışmasıda yaşarsın üstüne teşekkür olmasa da memnuniyet ifadesi beklerken azar işitmek gerçekten çok ağır...merak ediyorum ve de soruyorum kaç tane birleştirlrmiş sınıf okutan müdür yetkili öğretmene ödüllendirilme yapıldı..Tabiki aklımızda ödül yok..en büyük ödülü bir yerlere gelip ülkeme hizmet etmek için yola çıkan öğrencilerimizi görmek....arkadaşlarımın dediği gibi azarlamaları içimize atmayalım...vicdanımız rahat , rahat olmayanlar düşünsün..
SAYGILARIMLA...

Bugün ilçe milli eğitime uğradım,bir belgem vardı onu alıcaktım,baktım ki orada oturan bir memurun masasından sesler geliyor,çalışıyor filan zannettim meğerse oyun oynuyormuş,yaklaşınca anladım ki uçaklı savaşlı bir oyun,sürekli bombalama sesleri geliyor,paşam hoparlörün sesini de iyicene açmış bana nispet yapıyor zannettim,belgemi alıp çıkarken bayağa bi la havle çektim,ben gün içinde tabiri caizse bir aşağı bir yukarı,bir sağa bir sola deli danalar gibi durmadan gidip geliyorum ,Paşam da püfür püfür esen odada masa başında bilgisayarında savaş oyunları oynuyor,neyse çok yazardım daha ama mübarek aylarda bozmayayım ağzımı...

Bugün ilçe milli eğitime uğradım,bir belgem vardı onu alıcaktım,baktım ki orada oturan bir memurun masasından sesler geliyor,çalışıyor filan zannettim meğerse oyun oynuyormuş,yaklaşınca anladım ki uçaklı savaşlı bir oyun,sürekli bombalama sesleri geliyor,paşam hoparlörün sesini de iyicene açmış bana nispet yapıyor zannettim,belgemi alıp çıkarken bayağa bi la havle çektim,ben gün içinde tabiri caizse bir aşağı bir yukarı,bir sağa bir sola deli danalar gibi durmadan gidip geliyorum ,Paşam da püfür püfür esen odada masa başında bilgisayarında savaş oyunları oynuyor,neyse çok yazardım daha ama mübarek aylarda bozmayayım ağzımı...

Hocam olsun adam haftada 40 saat çalışıyor!Çok yoruluyor! siz olun ben olayım biz 15 saat çalışıp beleşten maaş alıyoruz!!haksızlık olmazmı hocam?!!

Mesaj yazmayalım, eylem yapalım. Kanlı bıçaklı değil SINAV EYLEMİ. Bazı arkadaşların dediği olacak mı; deneyelim görelim. Biz olmazsak DEVLET, SBS ve LYS sınavlarını kime yaptıracak bir görelim? Denemesi 40tl; hadi buyrun. Facebook ta bir çok etk. var, istediğinize katılabilirsiniz... BİZ kendimize değer biçmez ve öenmsemezsek KİMSE BİZE DEĞER VERMEZ VE ÖNEMSEMEZ...

Öğretmene değer meğer verildiği yok. Ağzı olan karalıyor...