Öğretmenler De Tükenir Mi?

Bir araştırmaya göre tükenmişlik sendromuna meyilli meslekleri sıralarken, öğretmenler ilk sırada geliyormuş.

Geçenlerde anasayfada" öğretmenler neden mutsuz ?" şeklinde bir haber vardı.
Eminim hepimiz zaman zaman mesleğimize yabancılaştığımızı hissediyoruz.Tükenmişlik mi,bıkkınlık mı,motivasyonsuzluk mu ?

Adını koyamıyorum...

Bu başlığı mesleğine yabancılaştığını hisseden meslektaşlarıma bir ışık olması umuduyla açıyorum.

Bu duygudan kurtulmak için neler yapılabilir?

Bu duyguyu ben de yasiyorum zaman zaman.Bizi tuketen cok unsur var.Duygusal,zihinsel ve fiziksel olarak...

Durumu kabullen. Ön yargilardan kurtul...

Özellikle dönem sonlarına yaklaşırken ruhen yorgunluk çöktüğünü hissediyorum. Hayatımda yaptığım ufak değişiklikler bu hissi kısmen de olsa yok etmeme yardımcı oluyor.

Bence bu konunun başlığı değiştirilmeli. "Tükenmeyen öğretmen var mıdır ?" veya "Öğretmen niçin tükenir ?" gibi

Tükenmişlik Sendromu Testi (anket)

Kendi tükenmişlik seviyenizi belirlemek için aşağıdaki soruların kaçına evet dediğinize dikkat edin.

1. Hayatta her zaman başarılı olmanız gerektiğini mi düşünüyorsunuz?

2. Sıkılmamak için her işte ayrı bir heyecan yaratma gereğini duyar mısın?

3. Sizin için yaşamınızın bir alanı diğerlerinden daha mı önemlidir?

4. İnsanlarla yakın olmamanın eksikliğini duyuyor musunuz?

5. Sizin için rahatlamak zor mu?

6. Herhangi bir konuda ki görüşleriniz katı mı?

7. Yaptığınız işlerle kendinizi çok mu özdeşleştirdiniz? İşler aksadığında bunu kendi başarısızlığınız olarak mı görüyorsunuz? 🙂

8. İnsanların sizi nasıl gördüğü çok mu önemli?

9. Kendinizi çok mu ciddiye alıyorsunuz?

10. Hedefleriniz ne kadar belirli? Uzun vadeli olanlarla hemen yapılması gerekenler arasında gidip geldiğiniz oluyor mu?

Danışanlarımızın büyük bir kısmının psikolog psikolog gezmesinin altında yatan sebeplerin bunlar olduğunu görmekteyiz.  Bu sorular üzerinde düşündükten sonra, eğer verdiğiniz yanıtların çoğunluğu “evet” ise kendinize, “Ben böyle biri olmak istiyor muyum?” diye sorun.

Bence bu konunun başlığı değiştirilmeli. "Tükenmeyen öğretmen var mıdır ?" veya "Öğretmen niçin tükenir ?" gibi

Tükenmeyen öğretmen var mıdır ben de merak ediyorum.

Hocam başlıktan ziyade içerikte bu duygudan kurtulmak için neler yapılabilir onları konuşalım istiyorum.

Tükenmişlik Sendromu Testi (anket)

Kendi tükenmişlik seviyenizi belirlemek için aşağıdaki soruların kaçına evet dediğinize dikkat edin.

1. Hayatta her zaman başarılı olmanız gerektiğini mi düşünüyorsunuz?

2. Sıkılmamak için her işte ayrı bir heyecan yaratma gereğini duyar mısın?

3. Sizin için yaşamınızın bir alanı diğerlerinden daha mı önemlidir?

4. İnsanlarla yakın olmamanın eksikliğini duyuyor musunuz?

5. Sizin için rahatlamak zor mu?

6. Herhangi bir konuda ki görüşleriniz katı mı?

7. Yaptığınız işlerle kendinizi çok mu özdeşleştirdiniz? İşler aksadığında bunu kendi başarısızlığınız olarak mı görüyorsunuz? 🙂

8. İnsanların sizi nasıl gördüğü çok mu önemli?

9. Kendinizi çok mu ciddiye alıyorsunuz?

10. Hedefleriniz ne kadar belirli? Uzun vadeli olanlarla hemen yapılması gerekenler arasında gidip geldiğiniz oluyor mu?

Danışanlarımızın büyük bir kısmının psikolog psikolog gezmesinin altında yatan sebeplerin bunlar olduğunu görmekteyiz.  Bu sorular üzerinde düşündükten sonra, eğer verdiğiniz yanıtların çoğunluğu “evet” ise kendinize, “Ben böyle biri olmak istiyor muyum?” diye sorun.

2 evet 8 hayır

Öğretmenler, sadece öğrencileriyle olduğu zaman asla tükenmezler...
Aksine zamanla daha da parlarlar...
Ancak günümüzde anlayışsız idareciler, ilginç ve ukala veliler, gereksiz angaryalar tüketiyor bizleri...
Yoksa sadece öğrencilerimiz ve biz olsak... Ne kadar ütopik...

2 evet 8 hayır

Siz de yok gibi gorunuyor sendrom:)

Siz de yok gibi gorunuyor sendrom:)

aynen ogretmenim 😁 darısı tukenmislik sendromu yaşayanlara 😅

Öğretmenler, sadece öğrencileriyle olduğu zaman asla tükenmezler...
Aksine zamanla daha da parlarlar...
Ancak günümüzde anlayışsız idareciler, ilginç ve ukala veliler, gereksiz angaryalar tüketiyor bizleri...
Yoksa sadece öğrencilerimiz ve biz olsak... Ne kadar ütopik...

İdareci ve veli baskısı tüketiyor evet.Ama keşke sadece bunlar olsaydı.Sebepler öyle çok ki.

Sendromdan kurtulmak icin seyahatler,spor ve sosyal aktivitelere katilmalar ise yarayabilir.

Eğitim psikolojisinden hatırladığım kadarıyla insan 30-40 yaş arasında kendini faydasız tükenmiş olarak hissedebiliyor yani 40 li yaşlara doğru insanlardan bu duygu geçiyor

 Eskiden insanları kafama takar, öğrencilerin yapamadıkları etkinliklerde üzülür, kendimi beceriksiz görürdüm. Diğerlerinin nasıl olup da cahil cesaretiyle boyundan büyük işlere kalkıştığına şaşardım. Okul sonunda savaştan çıkmış gibi olurdum. Sonra bir yol buldum ve demedim, işe yaradı: Tamamen öğrenciler için ne yapabileceğime ve kendimi geliştirmeye odaklanıyorum. İdare, veliler ve diğer öğretmenler iyi niyetle veya art niyetle; ne kadar engellemeye uğraşırsa uğraşsın, çocuklar için en iyisini yapmaya çalışıyorum. İşime organize oluyorum. Gerçekleştiremediğim işler öğrenci kaynaklıysa neyi daha farklı yaparsam değişebileceğini düşünüyorum, değiştiriyorum da. Tutulmayan sözler için hep bir B planım oluyor. İnsanlardan hiçbir şey beklemiyorum. Çok da rahatım. Çözümü bunda buldum.
İki tane de felsefeme uygun atasözü bırakayım:
Kurda ensen neden kalın demişler, her işimi kendim yaparım demiş.
Tırnağın varsa kaşın, yoksa düşün.
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] , 39 yaşındayım.