Öğretmenliğin İlk Yılları: Ne İdim, Ne Oldum?

öğretmenliğe başlarken köyde idim... o zamanlar tek olduğumuz için hiçbirşey bilmiyoruz. eğitimini de almadık daha hizmet içi filan... zor günlerdi... sonra pişmeye başladık... çıraklığı atlattık sayılır ama hala yönetmelikleri sevmiyorum...

demek sizde bizim gibiymişsiniz... ama bizim eğitimhanemiz var sizden farklı olarak

demek sizde bizim gibiymişsiniz... ama bizim eğitimhanemiz var sizden farklı olarak

sizler çok şanslısınız..bizde eğitimhaneyi bırakın internet bile yoktu...1.sınıf okuturken ne zorlanmıştım şimdi hatırlıyorumda...

Arkadaşlar ben öğretmenliğe Kars Arpaçay Küçükboğaz köyünde başladım.Köyde dil sorunu vardı.1985 Mart. Önce türkçeyi öğretin dediler müfettişler.İlk yılımdı 54 birinci sınıf verdi arkadaş.İki kişiydik. 154 öğrenciye.Hiç unutmam küçük fiş yazmam lazım elimle tabiki ama mümkün değil. Hadi büyük fişleri yazıyordum da küçükleri ne yaparsın.Plastik matbaa vardı o zamanlar harfleri diziyosun onu stampaya basarak kartonun üzerine basıyordum.Böylece küçük fiş sorununu çözdüm
Şimdi bakıyorum da sınıfımda bilgisayar,yazıcı,projeksiyon,internet oh ne rahat.....
Ama ben arada da olsa o günleri özlüyorum beeee....

ben daha yeni başladım 4. ayımdayım ücretli yapıyorum ilk 2 ay ben bu mesleği yapmam dedim sınıfın durumu içler acısıydı.Sınıufım dört fakat çocukların yaşlarından fazla öğretmen değiştirmişler.Bu yüzden  matematik bilgileri iyi değildi.Bir anda yönetmelikler gösterilip ve al ders kitabı şurda kaldın burdan başla denilince "ne oluyoruz ya olmuştum" herşey üstüme üstüme geliyor gibi hissediyordum.iştahsızlık başlamıştı.Ama şimdi öyle hissetmiyorum alıştım baya.Sadece şu sınıf defterini doldurmaktan nefret ediyorum el yazım çok kötü...

Öğretmenliğe tek öğretmen olarak birleştirilmiş sınıflı bir köy okulunda başladım. Yıl 2000. Hayatımda ilk defa birleştirilmiş sınıfı orada gördüm. Okulda bilgisayar yok, internet yok, danışabileceğin kimse yok, eğitimhane yok, yok, yok... Ama köylüler ve imam çok sıcakkanlı idiler. Acemiliğimizi onlar sayesinde çabuk atlattık. Ama hala o günleri özlüyorum. Aradan 9 yıl geçmesine rağmen öğrencilerimden mektup, velilerden telefon almak güzel bir duygu...

bende öğretmenliğime köyde başladım..7. aydayım..ama şükür şartlarım kötü değil...köy okulu ama okulda 20 öğretmen var..gidiş geliş var..

öğretmenliğe birleştirilmiş sınıflı bir okulda tek öğretmen olarak başladım.başladığımda herşey toz pembeydi.büyük bir heves ve çalışma azmi...Ama köylüler ve çocukların durumlarını görünce yavaş yavaş içimdeki bu heves sönmeye başladı.Daha 2 yıl bitti ama bende bitmişim gibi hissediyorum.Öğrenciler beni çok yoruyor.Hele 1 ler.kafayı yedirtecekler bana.Ne yalan söyleyeyim şu köyden bir kurtulsam diye bakıyorum. mesleğimi seviyorum.İsteyerekte seçtim fakat bilmiyorum işte.Hele bu sene daha da zorlanıyorum.Özellikle 1 lerin durumu çok kötü. daha ö sesindeyiz.çok yavaş ilerliyoruz.Üstelik velilerin sorumluluğunu da ben üstlenmiş durumdayım.Evde fazla ilgilenmiyorlar çocuklarla. bu da beni çok zorluyor. Nasıl olacak bilmiyorum

s.kahya arkadaşım,kendinizi asla üzmeyin,acele etmeyin ,ögrencilerinizin ilerleme kaydetmedigini düşünürsünüz ama birgün bir bakarsınız ki,emekleriniz sonuç vermiş,unutmayın ,daha çok okutacak çocuklar ,ve size çok ihtiyaç var.bu yüzden üzülüp yıpranmak yok

öğretmenliğe ilk başladığımda büyük bir köy okulunda başladım ve 1.sınıf verdiler.ne yapacağımı bilmiyordum.o anda eğitim fak.de bize 1.sınıf stajı yaptırmadıklarının farkına vardım.sağolsun okul müdürümüz çok yardımcı olmuştu,her teneffüs gidip nasıl ders işleyeceğimi sorar öğrenirdim...
   şimdi neyi? ne zaman? ne şekilde? vereceğimi biliyorum.öğretmenlikte tecrübe çok önemli...

Öğretmenliğe ilk başladığımda, çok iyi donanımlı çok güzel bir okulda idim...Herkes yıllar geçtikçe daha iyi okullarda çalışıyor...Benim de yıllar geçtikçe çalıştığım okulların kalitesi düşüyor...

Yıllar önce göreve ilk başladığımda ilk görev yerim İstanbul Bağcılar semtinde MLO okuldu.. O dönemin ilçe milli eğitim müdürü bana böyle bir okulda başlaman ne derece iyi bilemiyorum demişti..Onu yıllar geçtikçe anladım...12. yılım hala ona benzer bir okulda çalışmadım...

Sanırım kötüden iyiye doğru yol almak en mantıklısı..

Öğretmenliğimde ise herkeste olduğu gibi, her geçen yıl tecrübe bize çok şey öğretiyor...

bence eğitim fakülteleri tıp fakülteleri gibi olmalı.Eğitim fakültelerinin bir okulu olmalı burdaki stajyerler 4 yıl boyunca burda çocuklara hocaların gözetimlerinde eğitim wermeli.Daha sınra öğretmen atandığı zaman zorluk çekmesi zayıflatılacak hale getirilmedir.Eğitim fakültelerinde hiçbirşey vermiyorlar.Ben bunu öğrendim.Okullarda da ne ne vygotskyle ne brunerle ne freudu ne de piageti gördüm.

öğretmenliğe ilk başladığım okul ilköğretim okuluydu sınıflar müstakil ve kadrolu 3 hizmetlisi vardı okulda çok zorluk çekmedim ama erzurum da yaşamak bana çok zor gelmişti sürekli hasta oluyordum...ayrıca 15. yılımı çalışıyorum ve hiç birleştirilmiş sınıf okutmadım..sanırım bu konuda biraz şansım yaver gitmiş...

Sabırsızdım ,çocuklarda Sabrı Öğrendim
gülücüklerin Sihirini Öğrendim
uzlaştıran Kelimelerin  Gücünü Öğrendim,
öğrenmeyi Öğrendim.
adam Olacak Çocuk Her Şarta ,nerde Olursa Olsun Adam Olur Öğrendim.
mesleğin Nankörlüğünü Öğrendim.
en Değerli Şeyin Kendi Sağlığım Olduğunu Öğrendim
ne Kadar Bilirsen Bil, Söylediklerinin  Karşındakinin Anlayacağı Kadar ,olduğunu Öğrendim.
çocukların Gülüşünün Dünyaya Bedel Olduğunu Öğrendim.

İlk yıllarım çok sıkıntılıydı.Okulda üvey evlat gibiydim.Kimse birşey anlatmadı.Müfettişler geldiğinde hiçbir şeyim yoktu.Müdür yardımcısını fena haşladı.Ne yapmam gerektiğini arkadaşlarımdan telefonla öğrendim.İlk yıllarım okul dışında çok güzeldi.Sonra işin ehli olduk.Okul içide dışıda güzel şimdi.