Öğretmenliğin İlk Yılları: Ne İdim, Ne Oldum?

ilk yıllar ve günler sıkıntılı idi ama zamanla mesleğe duyulan sevği her şeyin üstesinden geliyor

öğretmenliğimin ilk yılındayım köydeyim ve bak ne haldeyim:)

Köyde başladım köyde devam ediyorum ve her geçen gün çok şey kaybediyorum.

bende köyde başladım ve köyde devam etmekteyim... ve her geçen gün hayat adına, meslek adına, yeni şeyler ekliyorum kendime....!

arkadaşlar köy hayatı çok zor ama inanın tecrube kazanıyorsunuz.

arkadaşlar köy hayatı çok zor ama inanın tecrube kazanıyorsunuz.

üstelik, bakın buraya yazabiliyoruz... köyde internet birkaç yıl öncesine kadar bir hayaldi...

köy öğretmeni olmak bence yorucu ama çok zevkli,, sürekli bişeyler yapmak istiyorum ayrıca sabretmeyi öğrendim zamanla...

tek cümle;hamdım,piştim,yandım...

bu gün 2. sınıf öğrencisi semih gözü yaşlı okul binasına giridi ne oldu oğlum dedim. servisim gelmedi dedi , bi beş dk bekleyelim ben seni götürürüm deyip evine götürdüm yolda biraz sohbet ettik baba bir işte çalışır maaş alamaz,anne bu mecburiyetle biryerlerde çalışır,kira, borçlar,servis parası ödenmemiş,öğle yemeği yenmemiş.ev yüreme 40 dk falan.gözleri çakmak çakmak eve kadar sohbet ettik. 2. sınıf çocuğu anahtar cebinde sobalı ev ,evde kimse yok kapıya bırakıp okula döndüm.o beğenmediğiniz köylerdeki çocukların anne babaları yanında en azından,akşam bir tas sıcak çorba içerler.şehirdeki yoksullar inanın onlardan çok daha  zor durumda burada hava para,su para yol para ......
her daim şükretmeyi öğrendim
umutsuluğun içinde  ,onların gülüşünde umudu öğrendim
her çocuk başka bir romanmış  , okursan sana hayatı öğretir,öğrendim.

Başkalarının hatalarından dolayı biz hep şükredelim.Yoksulun köylüsü şehirlisi olmaz.Tecrübenin şehri köyü olmaz.Sabretmenin köyü şehri olmaz ortada yanlış bişe ler varsa bunun yine şehri köyü olmaz.Neyi tartışıyoruz ki.Köy çocuğuna 4 işlemin ve okuma yazmanın öğretilmesinin yeterli olunacağı düşünülen bir sistemde neyi karşılaştırıyoruz.Her tarafı yanlışla dolu olan bir sistemde çocuklar birbirinden ayrılıyorsa çok şey kazansam ne olur az şey kazansam ne olur.

Başkalarının hatalarından dolayı biz hep şükredelim.Yoksulun köylüsü şehirlisi olmaz.Tecrübenin şehri köyü olmaz.Sabretmenin köyü şehri olmaz ortada yanlış bişe ler varsa bunun yine şehri köyü olmaz.Neyi tartışıyoruz ki.Köy çocuğuna 4 işlemin ve okuma yazmanın öğretilmesinin yeterli olunacağı düşünülen bir sistemde neyi karşılaştırıyoruz.Her tarafı yanlışla dolu olan bir sistemde çocuklar birbirinden ayrılıyorsa çok şey kazansam ne olur az şey kazansam ne olur.

AYÇA KARDEŞİM;yanlış anlaşıldım  köydeki arkadaşlarım üzlmesin diye yazdım bunları. şehirlerde de safalet diz boyu.12 sene çalıştım köylerde, birleştirilmiş sınıflarda.bişe tartışmak için yazmadım.fazla birşey değişmiyor burda da

AYÇA KARDEŞİM;yanlış anlaşıldım  köydeki arkadaşlarım üzlmesin diye yazdım bunları. şehirlerde de safalet diz boyu.12 sene çalıştım köylerde, birleştirilmiş sınıflarda.bişe tartışmak için yazmadım.fazla birşey değişmiyor burda da

Hocam ben genel olarak yazdım orda kullandığım tartışma kelimesi durumu ifade etmek içindi.Sizinde belirttiğiniz gibi şehir köy her yerde problem diz boyu ben birilerini eleştirmek yada düşüncelerine karşı yazmadım kendi düşüncelerimi ve eğitimdeki aksaklıkları anlatmak istedim.Çünkü sıkıntı hepimizin yaşayan hepimiziz.

ülkemin yüreği en zengin insanı öğretmenleridir.her yeni öğrencisyle daha da zenginleşir öğrendim

Öğretmenlik mesleğine sonradan geçenlerdenim. Yüreğim çocuk sevgisiyle dolu, bu mesleği yapmayı çok isteğim için en başından bu yana elimden gelenin en iyisini yapmak için çalışıyorum. Öğrencilerime kendilerini sevmeyi, vatanlarını sevmeyi, Türk olmakla gurur duymayı, hatalarından bir şeyler öğrenmeyi öğretiyorum öncelikle. Onların gözünden dünyaya bakıyorum, her gün mutlulukla okula gidiyorum. Geleceğin ellerimde şekillendiğini biliyorum. Her gün bu bilinçle sınıfa giriyorum. Çalışmak benim için bir ibadet, ,badetlerin en büyüğü hem de. Emeklilik için gün sayan insanlara şaşırıyorum. Ben 24. yılımı çalışıyorum. 97 den bu yana öğretmen olarak çalıştım. Dünyanın en güzel işini yapıyorum Sevdiğim işi yapıyorum, üstünede para veriyorlar diye düşünüyorum. Yüreği eğitim aşkıyla çarpan yüreklere selam olsun!

dostlar elbette öğretmenlik kutsal saygıdeğer bir meslek.ancak bir öğretmeni 4 yıl 5 yıl aynı köyde tutmak inanın o öğretmeni verimsizleştiryor.mesleğinden bıkma noktasına getiriyor.şu yer değiştirmelerin daha kolay bir şekle getirilmesi umudumuz.köyler öğretmenleri özellikle de birleştirilmiş tek sınıfı tek okutan öğretmenleri madden ve manen bitiriyor inanın buna..