Yoruldum hocam, vallahi iş yormuyor insanı, İnsan yoruyor... Sonra tayin istiyorsunuz çıkmıyor. Çok isterdim sizin gibi bakış açısına sahip olmayı. Meslekte 15. Yılım ve inanın nefes almaya ihtiyacım var. Tabi her şeyin hayırlısını Allah bilir. Belki böylesi daha hayırlı... Biz Allahtan hayırlısını istedik, mizmizlanmaya hakkımız yok. Güzel bir söz var insanın içini ferahlatan. Nasip...
Çok haklısınız... Ama insan bir şeye gerçekten sahip olmak isterse, ilk etapta o şeydeki olumsuzluklara körleşiyor...
Yıllarca köyde çalıştım, oradaki fiziksel şartlarım çok zordu ama "öğretmen saygınlığı" çok daha fazlaydı...
Bir teyzenin köy okulunda idare odasına girerken ayakkabısını çıkarıp çorapla girmeye çalışırken "aman teyze naapıyorsun?" deyince "hocam ahırdan çıktım, oda kirlenmesin" demesini hala gülümseyerek hatırlıyorum...
Psikolojisi kolayca bozulmayan, öğretmenim iş verse de yapsam diyen öğrencilerimi özlemle anıyorum...
Şimdi velinin her şeyi bildiğini sandığı, her şeye müdahale etmeye çalıştığı, daha 1. sınıftaki erkek öğrencinin tuvalette kız çocuğunun pantolonunu indirmeye çalıştığı durumlarda bile "Yapmaz benim çocuğum, iftira atıyorsunuz, sizi bilmem nereye şikayet edicem" diyerek atar gider yapan velilerle çalışıyorum...
Her nimet çok ilginç külfetlerle geliyor yani...