Köyden şehere 'yarın' indiğim günlerdi... Bir ablamız öğretmenler odasında koltuk sahiplenmiş. Kışın kalorifer dibi (yaşlıyım,üşüyorum), diye. Ben bilemedim. Gaflet ve delalet içinde bir kere oturmuş bulundum... Bir kükreme sesiyle sesiyle kendime geldim. Melmekette böyüklere saygı,sevgi diye bir şey kalmamışmış !!! Vay efendim, bu köyden inenler kendini ne zannediyorlarmış...
!!!
Önce şaka yapıyor zannettim. Baktım ki öğretmenim gaaaaayettt cidddi. Bir şey demeden kalktım. (Nasıl bir şey demediğime kendim de şaştım)... Bir kartona "REZERVEDİR- LÜTFEN OTURMAYINIZ!" yazdım.O koltuğu her boş gördüğümde, o yazıyı koltuğa bıraktım...Yüz yirmi küsür öğretmendik.Merak edenler gittikçe çoğaldı. Ve artık ablamız o koltuğa oturamaz oldu...
Şimdi ben de o yaşa ve yıla erdim ama bırakın koltuğu (evim ve de sınıfım hariç) bir sandalyem bile yok !!!
Melmekette böyüklere saygı diye bir şey kalmamış kardeşim!!! Bana da bir koltuk ayarlayacak centilmen yok mu ?