Savaşın Ortasında Komutansız Kalmaktır, Babasız Kalmak..

babasını çok küçük yaşta trafik canavarına kurban veren biri olarak babasız kalmak yaşamın anlamsızlaştığı ve hiçbir şeyden tat alamamaktır. kelimelerle anlatmak bile hala içimi acıtıyor.. toplantılarda gözlerim yollarda kalırdı..hep bir tarafım eksik kaldı yaşamımda..hala kokusunu sevgisi özlüyorum babamın..hep dua ediyorum senin için baba..cennetin en güzel bahçeleri senin olsun.. babanız sağ iken kıymetini bilin.. onları hiç üzmeyin.. naçizane tavsiyem..

babasını çok küçük yaşta trafik canavarına kurban veren biri olarak babasız kalmak yaşamın anlamsızlaştığı ve hiçbir şeyden tat alamamaktır. kelimelerle anlatmak bile hala içimi acıtıyor.. toplantılarda gözlerim yollarda kalırdı..hep bir tarafım eksik kaldı yaşamımda..hala kokusunu sevgisi özlüyorum babamın..hep dua ediyorum senin için baba..cennetin en güzel bahçeleri senin olsun.. babanız sağ iken kıymetini bilin.. onları hiç üzmeyin.. naçizane tavsiyem..

Teşekkürler öğretmenim.-6 saat engeli-
Son cümlelerinize özellikle katılıyorum.Anne-babalarınıza karşı keşkeleriniz   değil iyikileriniz   olması dilekleriyle.

Yazılanları okuyunca kapandığını düşündüğüm yaramın aynı yerden sızladığını gördüm. bundan dört buçuk yıl önce birden beyin tümörü teşhisi kondu. hastalığın adını söylemeyi öğrenemeden, babamı kaybettik. insan kaç yaşında olursa olsun. babasına, annesine ihtiyaç duyuyor. Allah inancı olmasa kaldırılacak acı değil. onu küçük bir çocuğun pencerede babasını beklediği gibi halen bekliyorum. onun küçük kızı olmak istiyorum. hiç büyümek istemiyorum.onun yaşında bir insan görünce gidip sarılmamak için kendimi zor tutuyorum. onu çok özlüyoooooooorum.
   Tek bildiğim sevdiklerinizi yaşıyorken kıymetini bilin. bayramlarda bir yanınız eksikken değil.

sabır diliyorum tüm sevdiklerini kaybedenlere Allah'a sığınmaktan başka çare yok..takdir-i ilahi..Allah yardım etsin..

baba çınar ağacı gibidir,meyve vermese de gölgesi yeter

Yazılanları okuyunca kapandığını düşündüğüm yaramın aynı yerden sızladığını gördüm. bundan dört buçuk yıl önce birden beyin tümörü teşhisi kondu. hastalığın adını söylemeyi öğrenemeden, babamı kaybettik. insan kaç yaşında olursa olsun. babasına, annesine ihtiyaç duyuyor. Allah inancı olmasa kaldırılacak acı değil. onu küçük bir çocuğun pencerede babasını beklediği gibi halen bekliyorum. onun küçük kızı olmak istiyorum. hiç büyümek istemiyorum.onun yaşında bir insan görünce gidip sarılmamak için kendimi zor tutuyorum. onu çok özlüyoooooooorum.
   Tek bildiğim sevdiklerinizi yaşıyorken kıymetini bilin. bayramlarda bir yanınız eksikken değil.

Allah yardımcınız olsun canım öğretmenim, yüreğinize sonsuz sabırlar versin. İnşaallah cennette sizi bekliyordur. Elimizdeki nimetin değerini gerçekten bilemiyoruz. Rabbim gönül gözlerimizi açsın, ne diyeyim.

babasını çok küçük yaşta trafik canavarına kurban veren biri olarak babasız kalmak yaşamın anlamsızlaştığı ve hiçbir şeyden tat alamamaktır. kelimelerle anlatmak bile hala içimi acıtıyor.. toplantılarda gözlerim yollarda kalırdı..hep bir tarafım eksik kaldı yaşamımda..hala kokusunu sevgisi özlüyorum babamın..hep dua ediyorum senin için baba..cennetin en güzel bahçeleri senin olsun.. babanız sağ iken kıymetini bilin.. onları hiç üzmeyin.. naçizane tavsiyem..

Bende hafız ahmet öğretmenimin bu yazısını okuyunca çok üzüldüm şimdi...Apansız aramızdan ayrılan çok değerli öğretmenimin yokluğunu gerçekten hissediyoruz.
     Aramızda olmasanız da dualarımız sizinle hocam, Rabbim yolunuzu, ömrünüzü hayırlı eylesin. Sizi ve ailenizi dünyada cennet nimetleri ile kuşatsın, ahirette de gerçeğine kavuştursun. Allah'a emanet olun.

Öyle çok özlüyorum ki

Olsa yanımda dursa da ben savaşları başlamadan kaybetsem

siz hiç 8 yaşında babasız kaldınız mı? hiç yalnız başınıza hayata tutundunuz mu?? hayatın yükünü sırtınızda hissettiniz mi?

Evet öğretmenim. 8 yaşındaydım 1 yıl sonrada annem bıraktı bizi biz 3 kardeş hayata tutunduk tırnaklarımızla hepimiz yatılı okullarda orda burda bişeyler olduk... bazen veli toplantılarımda kendimden örnekler veririm. birisi babasız kalınca eğer desteği kuvetli değilse onu bekleyenleri düşündükçe içim yanar... ama hayat be öğretmenim insan neler görüp neler yaşıyo ama yaşıyo işte tadamadığımız şeylerin eksikliğini hissederek...

Babanla beraber toprağa içindeki çocuğu da gömüyorsun 8 sene oldu gideliii

Evet öğretmenim. 8 yaşındaydım 1 yıl sonrada annem bıraktı bizi biz 3 kardeş hayata tutunduk tırnaklarımızla hepimiz yatılı okullarda orda burda bişeyler olduk... bazen veli toplantılarımda kendimden örnekler veririm. birisi babasız kalınca eğer desteği kuvetli değilse onu bekleyenleri düşündükçe içim yanar... ama hayat be öğretmenim insan neler görüp neler yaşıyo ama yaşıyo işte tadamadığımız şeylerin eksikliğini hissederek...

çocuklarımın babası antepli bir hemşire ile bir yıl önce gitti-onların küçücük yüreği öyle yaralı ki

Rabbim bizede bir evlat nasip ettiğinde anladım annemin ve babamın değerini... Ne şartlarda hangi duygularla büyüttüler bizi... Kendi yavrum için duygulandığımda üzüldüğümde ailemi ararım... Tanımadığım, bilmediğin arkadaşların dahi yazdıklarına dayanamazken... Ama fani dünyada herşey fani... Baki hayatta bu dünyada yaşananların kat kat mükafatını alacağımızı düşünmeliyiz ve sabır sabır...

ne ara 13 sene geçti anlamadık..Ani bir beyin kanaması ve doktorun 6 ay içinde tekrarlamazsa kurtulur sözü üzerine 5 buçuk ay sonra gelen ani ikinci kanama ve vefatı..aylarca mezarına gidemedim babamın çünkü orada yatanın babam olduğuna inanmadım.13 yaşında bir çocuk için bir anda ebeveyn olmak öyle zor ki..önce çoluk çocuk dersin kendin daha çocuk değilmişsin gibi..hiç bir sevincin tam değildir..hep eksiksindir..Allah analarımıza uzun ömürler versin..bari onların yokluğunu göstermesin..

yazılan birkaç mesajı okuyunca ben de bişeyler yazmak istedim.ben de babamı 21 haziran 2010da kanserden kaybettim.18 haziran karne günü hemen otobüse binip memlekete gittim ve iyice zayıflayan babamı gördüm.hastalığı sırasında uzakta olmak annemden gelen her telefonda inşallah kötü haber değildir diye açmak o kadar zordu ki.babam marangozdu küçük esnaf olarak yaşadığı tüm sıkıntılara şahit oldum.yazları tatillerde çok beraber çalıştık.ortaokuldayken cebindeki son 2500lira bozuk parayı bana verdiğini hiç unutamıyorum.bazen aynı babam gibi davrandığımı farkediyorum gülümsüyorum.babamın vefatından sonra eylülde okul için giderken otobüste ağlamamak için kendimi zor tuttum.yıllardır o otobüste el sallar giderdim. ama bu sefer sanki anneme bişey olacakmış gibi yalnızmış gibi gözlerim doldu.kaç yaşınızda olursanız olun babanız ölünce çok büyüyosunuz.