Savaşın Ortasında Komutansız Kalmaktır, Babasız Kalmak..

babalar o kadar güzel anlatılıyor ki gözlerim dolu dolu oldu,evet benimde babam vardı amaaaaaaa
Babam bizleri çok döverdi kardeşlerimi hepimizi bakır sarılı kablolarla evdeki kedimiz bile o zalimce tavırdan nasibini alırdı,saatlerce eve almaz geceleri titreyerek bahçemizin üst tarafında  saatlerin geçmesini güneşin doğmasını beklerdik ısınmak için,bu durum 2-3 günde bir mutlaka tekrar tekrar olurduk,vücudumuz morluklar içinde ama kimseye birşey demezdik,okulda öğretmenler hep benimle gurur duyardı çünkü sabah erkenden okula gelir asla geç kalmaz sürekli ders çalışırdım çünkü evden kurtulmanın tek yolu okulumdu kurtarıcımdı,
sonra ne mi oldu her dövdüğü zaman beddua ettim,çok içten ,mazlumdum yaşım daha 7 ler bile değil,ettiğim beddua yarabbi babamın karnını şişirerk öldür  canım çok acıyor derdim,zaman geldi geçti yıllar sonra babam hepatitc oldu ve karnı şişmeye başladı,karnından alınan asit onu mahvediyordu ben ise kmlerce uzaktaydım,yanına gittim, tüm vücudu sararmıştı sarılıktan ,sarıldım babama omuzlarını ovdum dili yaralar içinde hiçbir şey yiyemiyordu,ayrılma vakti gelmişti baba hakkını helal et dedim helal olsun dedi ,ordan ayrılırken onu son görüşümdü 5-10 gün sonrada vefat etti,cenazesinde 3-5 kişi vardı,
o zaman ki acıyla etmiş olduğum beddua işte böyle tutmuştu,siz siz olun asla küçük çocukların bedduasını almayın,
babamın arkasından hatimler indiriyorum dualar okuyorum sadakalar veriyorum mezarına sürekli giyorum,rabbim mekanını cennet eylesin,bana tekrar çocukluğuna dön deseler hayır asla istemem çünkü küçücük yüreğim çok acı doluydu sevgi değil,

okuyorum ağlıyorum bir yandan..5,5 sene önce kaybettim babacığımı öyle özlüyorum ki.. bir yanım eksik hep..onun gözümüzün önünde yitip gittiğini görmek ve hiçbirşey yapamamak ne acı..ellerimle sarılmışken yüzüne aslında son nefesini verdiğini görmek ne zor ne acı....allahım hiç kimseye ana baba kaybı yaşatmasın..

seminerlerden döndüğüm günün ertesi 1 temmuzda kaybettim babamı aniden.battaniyeye sarılı evden çıkşını asla unutamam o an kalakaldık işte öylece çıplak korunmasız gibi....

Bu basligi gorunce icimdeki kozlenmis yara alevlendi birdenbire daha dünmüş gibi gözlerimden yaşlar boşaldi dile kolay babami kaybedeli tam 30 yil oldu.Ben daha 10 yasindaydim minik yuregim ölümü anlayamiyordu bile annem feryad ediyordu ne olmustu da bizim o kalabalik evimiz susmuş tarumar olmuştu.Sanki bizim evin ortasina koca bir bomba düşmüştü.Zaman gecti bizler büyüdük ama o aci hiç küçülmedi.Mezun olurken evlenirken evladim olurken hep bir tarafımız eksik hep daha güçlü olmak icin çaba verdik. Babacigimla 10 yillik birlikteligimizde hakki adeleti yoksul olupta namuslu yasamayi ögrendik  .Babam 4 kızı olupta Allaha şükreden nadir insanlardan birisidir herhalde ruhun şad olsun babacigim seni cok özlüyorum ....

Tüm babalarini kaybedenlerin babalarina allah rahmet eylesin. Yattiklari yer cennet olsun inşallah

Babasız 9. sene...

Tek kelimeyle

"ZOR!"

Bu konu başlığını göreli birkac gün oldu. Okurken gözyaşlarımi tutamadim doğrusu.Hayat akip giderken bizide aliyor merkezine.oyle hizli donduruyor ki unutmamak lazim bazi değerleri...

Allah mekanlarini cennet eylesin tum babalarin..... Allah rahmet eylesin.....

Allah kimseyi babasız bırakmasın...

Yine burnumun direğini sızlattın Baba!
Ne zaman bu sızı olsa,
ardından kalbim ağlar,
gözlerimde damlalar...
Hiç değilse ELLERİNİ BIRAKSAYDIN bana...

 21 yaşndaydım  babamı kaybettiğimde .....onu çok özlüyorum...yılar geçtikçe bu özlem okadar büyüyor kiii.insan babasızlığını hayatının her anında iiklerine kadar hisediyor ,evlendiğimde ,kızımı kucağıma aldığımda ,hele babalar gününde ....boğazıma yumruk gibi birşey duruyor yutkunamıyorum..
SENİ ÇOK ÖZLEDİM BABACIM..

           SEN HİÇ GİTMEDİN  Kİ BABA
                 GÖZLERİMDE KALBİME TAŞINDIN
                      ÖNCEDEN BİR YERDEYKEN
                              ŞİMDİ BAKTIĞIM HER YERDESİM

ortaokula yeni başlamıştım.. yurtda kalıyordum.. bir gün yurt müdürüm gel oğlum seninle aileni ziyarete gidelim.. dedi.. yüzüme baktığında içimde tarifsiz bir acı oldu...babam trafik kazası kurbanı olmuş..o gün bugün acı yüreğimden hiç çıkmış değil.. her baba diyeni görünce hala gözlerim doluyor.. babanız sağ iken kıymetini bilin.. benim babam bana çok düşkündü ben de ona..demek ki vaktimiz çok kısaymış güzel babam.. Ben sana dua ediyorum babam.. Mekanın cennet olsun babammmm..

Babasızlık, dolu tezgahlara bomboş bakmaktı bazen. .Arkadaşlarınla gezmek isteyip onlarla vakit geçirememekti.. Parasızlıktan değil.. Avucundakine sıkıca sarılıp saatlerce düşünmek ay sonuna kadar yetiremem korkusu yaşamaktı. Arkadaşlarınla dolaşırken bahanelerin ardına saklanarak evine dönmekti. Gözlerin dolsa da ağlayamamaktı. En kuytu sokaklara doğru koşup senin gibi yıkık, içi dağınık. Bahçesinde fırtınalar esen evin önünde saatlerce oturmaktı.

    Babasızlık, iliklerine kadar acıyı hissetmek..Umutlu yarınlara ümitsiz bakmak.. Bakar gibi yapıp aslında bakmamaktı.. Babasızlık.. Yollarda yalnız başına kalmak tek başına savaşlar vermek ve tek başına ordulara kafa tutmaktı.. Yenilgilere uğrayıp savaşamamak, cesaretini kaybedip bir daha bulamamaktı..
   Ve Babasızlık... Yolunu kaybetmek, Asla bir daha eskisi gibi olamamaktı..
 

sımdı bende 28 yasındayım babam var şükür ki ancak örfi yapıdan mı bilemem yoksa çok mu buyuduk bende de kaybetme korkusu var sımsıkı sarılıp senı cok sevıyorum demek ıstıyorum fakat dedım ya geleneklerımızı bazen her şeyın onune gecıyor....Sız kardeslerıme de sabırlar dılıyorum onları mutlu etmek ısteyenler hayırda yarısın ki babanızın amel deftterı dolup tassın....Saygılar

ah ah