Sevdiğimiz Şiirler

       h.n.a.

Yüzüne baktığımda
Neden yüzü gülmüyor
Tam sabah olacak derken
Birden gece oluyor

Öyle çok yalnızım ki
Sığmıyorum geceye
Ay bile bak kararmış
Hüzün çökmüş geceye

Niye böyle Anne
Niye başım dönüyor
Niye böyle Anne
Niye içim geçiyor 

İnsanlar yalnızdırlar
Sığmıyorlar geceye
Ay bile bak kararmış
Hüzün çökmüş geceye

Niye böyle Anne
Yine başım dönüyor
Niye böyle Anne
Yine içim geçiyor

Hissetmek Gerek


güneşim
seni senden sakındım .
benden değerliydi içimdeki sen.
senden ayrı bi sen yaşamakta bende.
ölmek istemedim .
ölemedm.
içimdeki sen aklıma düştükçe.
ve sen .
asla dinmedn içimde.
içimdeyken bile seni özlüyordu içim .

bazen çok kafam atıyor.
çok kederleniyorum.
işte o bazen dediğim zamanlar sık sık oluyor bazen.
evet işte o zamanlarda yıkılıyor dağlar,
içimde bi yangınki durmak nedir bilmiyor.
delicesine yanıyor içimde.
eşsiz mükemmel bir acı.
ne kadar acı , acıyı acı çekerken övmek.
işte ozamnlarda prensesim,
o acıya anlam bulmaya çalışıyorum.
ve anlıyorum ki hepsinin sebebi
senin yokluğun ve o senin benden tamamen ayrı dünyan.
beni kıskançlığın en uç noktasında
berbat bi duyguya sürükleyen durumların.
sen.. sadece sen beni bir anlık bişeyle
yakıp yıkıp yok edebilr
sadece bir öpüşün bir sarılışınla
tekrar can verebilirsin.
sadece sensindir çünkü benim için
sen olan ve senin sen olmanın farkıdır benim için
senin benim en kıymetlim ,
benimse tamamen senin olmam.
hayatımı yaşadığım hayat oldun bana,
hayatımın hayatı
rüyalarımın rüyası , nefesimin nefesi oldun.
herşeyimin herşeyisin sen.
sen benim yaşam sevinçim oldun.
seni çok seviyorum.
ve seni seviyorum demek hiçte basit bişey değil artık benim için.
hissetmek gerek içinde seni,
seni seviyorum diyebilmek için.
hissetmek kolay değildir seni,
sadece seni seviyorum diyebilmek için.
hissetmek okadar zordurki seni,
sadece seni seviyorum diyebilmek için.
yaşlanır insan belkide ağlar
insan bir asansör boşluğundan düşer ürperir içi,
hissedebilmek için seni.
hissetmek kolay değildir..
önce bi serinlik hissedersin
teminini zarifçe uyandırır uykusundan
sonra yavaşça sızar içeri,
kalbine doğru ilerler o serinlik.
öylece ürpersen de bütün benliğinle terler avuçların..
önce bir elini tutar hissedeceğin kişi.
sonra yavaşça diğerini.
ve avuçlarınız yapışır birbirine.
kollarını açarken yanlara yavaşça sokulur yakınına.
ayak barmaklarının tam uçunda hissedersin sevdiğin insanın ayaklarını.
sonra kollarını dolarsın beline.
sımsıkı sarılırsın.
bütün bedenin titreyerek bağlanır sevdiğin insana.
gözlerin kilitlenir gözlerine
ve buluşur bir çift dudak zarif bir rüzar kurutur gibi terini.
ve o an durur dünya durur zaman.
solar tüm ışıklar.
ve hissedersin sevgilini tam içinde.
o an kalbinde uçuşan kelebeklerdir aslında sevdiğin insan.
karnına saplanan keskin şiddetli bi ağrıdır
boş bi anda yenmiş yumruk gibi sevgilin.
başının sarhoşluğudur,
dizlerinin bağını söken minik bir peridir...
o , tam o anda herşeyindir senin.
ve sende herşeyi olursun o anda onun.
ve o an hissetmişsindir onu.
ve o an kulağına küçücük bi fısıldama bırakırsın sevgilinin.
o en dürüst duygundur senin.
ve şimdi diyorumki sevgilim. seni çok seviyorum.
hiç bitmeyecek ezgi`mm.

Halil Sezai

kağıt bir gemidir devrim
bütün gemiler
hurdaya çıksa da sonunda
taşıdığı özgürlük şiiriyle
batmadan yüzer nicedir
dünya sularında

kim bilir kaç yunus görmüş
kaç deniz gezmiş

sunay akın

.............
.............

Ben bıraktım siz konuşun,
Yoruldum ben siz koşun.
Iskartaya ayırın beni
Bütün ayrılıklardan.....
Küsmedim kardayım yediğim dayaktan
Şimdi yalnız, sarı saman kağıt kokulu günlerde
Türkçeye çeviriyorum ayrılık acısını
Beni bırakın
Ben meçhul oldum
Gizli özneyim
Vatansız cümlelerde
Ben yandım.
Kalbim kül oldu
Eski bir kütüphane yangınında.
           
                        Y.Erdoğan

 BAĞLANMAYACAKSIN
 Bağlanmayacaksın bir şeye öyle körü körüne.
 ''O olmazsa yaşayamam'' demeyeceksin.
 Yaşarsın çünkü...
 Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki,
 Çok sevmeyeceksin mesela...
 O daha az severse kırılırsın ve zaten genellikle
 O daha az sever seni,
 Senin onu sevdiğinden...
 Çok sevmezsen çok acımazsın.
 Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem...
 Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
 Senin değillermiş gibi davranacaksın.
 Hem hiç bir şeyin olmazsa,
 Kaybetmekten de korkmazsın.
 Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
 Çok eşyan olmayacak mesela evinde,
 Paldır küldür yürüyebileceksin...
 İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
 Çatıların ,gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
 Gökyüzünü sahipleneceksin.
 Güneşi, ayı ,yıldızları...
 Mesela Kuzey Yıldızı senin yıldızın olacak.
 O benim diyeceksin.
 Mutlaka sana ait olmasını istiyorsan bir şeylerin,
 Mesela gökkuşağı senin olacak...
 İlle de bir şeye ait olacaksan,
 Renklere ait olacaksın.
 Mesela turuncuya ya da pembeye...
 Ya da cennete ait olacaksın,
 Çok sahiplenmeden,
 Çok ait olmadan yaşayacaksın.
 Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi
 Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat,
 İlişik yaşayacaksın,
 Ucundan tutarak...

 Can YÜCEL

KEHRİBAR SARISI HASRET

Ben uzaklarda bile böyle
Kehribar sarısı hasreti sevdim
Büyüttüm içimde kar yangınlarını
Serdim aşka dair; içli, nefesli
Varsa ne kadar görklü kelimeler
Cem oldum onlarla her vakit
Hasrette şiirin hazzına erdim...

Günler devrilirken hasretimin üstüne
Hasretim volkan olup patlarken
Çatlarken günün vakti inceden
Hem de yüreğimin orta yerinde
Derûnumda açsa bile en onulmaz
En kapanmaz bıçak sırtı yaralar
Ben uzaklarda bile böyle
Kehribar sarısı hasreti de sevdim

Ey vuslatı gül şehrinin burcunda
İnce uzun yollarında bekleyen
Göz rengini Marmara'nın firûze
Okyanus mavisinden alan
Sevdin mi hüzün dolu hasreti sende
Varsa içinde dehşetengiz bir sevgi
Sevilmez deme, hasrette sevilir
Çekinme bana, çekinme söyle...

CELALETTİN KURT

Haberin var mı taş duvar?
Demir kapı, kör pencere,
Yastığım, ranzam, zincirim,
Uğrunda ölümlere gidip geldiğim
Zulamdaki mahzun resim.
Görüşmecim yeşil soğan göndermiş
Karanfil kokuyor cigaram
Dağlarına bahar gelmiş memleketimin..
AHMED ARRİF

Ağlama Ki Aynalar Kırılıyor İçimde

ağlama ki, aynalar kırılıyor içimde
bulutlara değdirme ellerini, ne olur
sanki görmüş gibisin bir pencere önünde
sessiz hıçkırıklara gömülen bedenimi
ruhuma dokunduğun fırtınalı bir günde
ağlama, bakışların deli divane olur

yüzüm ya aydınlıktır, ya kan gibi karanlık
kehkeşanlar gizlidir oysa senin yüzünde
ne kadar beklesem de gelmeyecek bilirim
seni bende eriten bir muştu, yüreğime
o nergis edasıyla soluklanan gözlerin
zindanıma pencere olmayacak, bilirim

sen misin yıllar boyu aradığım şehrayin
yoksa yanılgıya mı düşüyorum yeniden
bana bakınca neden kararıyor kainat
neden uzaklaşınca ışıldıyor her sabah
ya bu yollar umutsuz duraklarda bitiyor
ya da hep umutsuzca yürüyor ayaklarım

ağlama ki, çiçekler kızıla boyanmasın
yalnız benimle büyüt güllerini, ne olur
gönlümün tarih olmuş devleri yeniden uyanmasın
kıvılcım süzülüyor yaslı kirpiklerinden
üzerime savurma küllerini, ne olur
tutkular alev alev hüzne pervane olur
ağlama, çaresizlik kapıya dayanmasın

ya arala gizemli bütün perdelerini
bir rüya çizgisinde şenlensin aynalarım
ya da hücre gibi kapat bana kendini
karışayım yeniden teraddüt sellerine
birer birer kırılıp dökülsün aynalarım
sebil eyle sonunda her düşmana kendini

 

Nurullah Genç
 

DÖN, GERİ BAK
Kaç bu kokudan, kaç bu pislikten, bu sürüden kaç,
insan mısın, bu pazarda mısın, iki pula mısın,
kaç bu kokudan, kaç bu pislikten, bu sürüden kaç.
At denize kendini, git boğul.
Düş bir kör kuyuya, ordan çıkama.

Bir kere dön ama, bir geri bak,
şu kolu gör bir kere, şu kolu,
pisliğin, sürünün içinden uzanan şu kolu,
durur dimdik, bembeyaz havada,
budaklı bir ağaç gibi güzel.


   

      
A. KADİR

Ihlamurlar Çiçek Açtığı Zaman

Dilimde sabah keyfiyle yeni bir umut türküsü
Kar yağmış dağlara, bozulmamış ütüsü
Rahvan atlar gibi ırgalanan gökyüzü
Gözlerimi kamaştırsa da geleceğim sana
Şimdilik bağlayıcı bir takvim sorma bana
-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.

Ay, şafağa yakın bir mum gibi erimeden
Dağlar çivilendikleri yerde çürümeden
Bebekler hayta hayta yürümeden
Geleceğim diyorum, geleceğim sana
Ne olur kesin bir takvim sorma bana
-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.

Beklesen de olur, beklemesen de
Ben bir gök kuruşum sırmalı kesende
Gecesi uzun süren karlar-buzlar ülkesinde
Hangi ses yürekten çağırır beni sana
Geleceğim diyorum, takvim sorma bana
-Ihlamur çiçek açtığı zaman.

Bu şiir böyle doğarken dost elin elimdeydi
Sen bir zümrüd-ü ankaydın, elim tüylerine deydi
Sevda duvarını aştım, sendeki bu tılsım neydi?
Başka bir gezegende de olsan dönüşüm hep sana
Kesin bir gün belirtemem, n`olur takvim sorma bana
-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.

Eski dikişler sökülür de kanama başlarsa yeniden
Yaralarıma en acı tütünleri basacağım ben
Yeter ki bir çağır beni çiçeklendiğin yerden
Gemileri yaksalar da geleceğim sana
On iki ayın birisinde, kesin takvim sorma bana
-Ihlamur çiçek açtığı zaman.

Bak işte, notalar karıştı, ezgiler muhalif
Hava kurşun gibi ağır, yağmursa arsız
Ey benim alfabemdeki kadîm Elif
Ne güzellik, ne de tat var baharsız
Güzellikleri yaşamak için geleceğim sana
Geleceğim diyorum, biraz mühlet tanı bana
-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.

Ihlamurlar çiçek açtığı zaman
Ben güneş gibi gireceğim her dar kapıdan
Kimseye uğramam ben sana uğramadan
Kavlime sâdıkım, sâdıkım sana
Takvim sorup hudut çizdirme bana
Ben sana çiçeklerle geleceğim
-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman..

Bahaeddin KARAKOÇ.

Sen Sen Sen

” Dilime bu türkü, gönlüme bu sevda düştü düşeli yollardayım
 Yüreğime çoktan cemre vurdum seni sevmek için baharı beklemeyeceğim ”

Bir dağbaşı yalnızlığı yaşıyorum yeniden.,
 Dağbaşı yalnızlığı ölümden beter.
 Hiç kimse aramasa sormasa beni
 Sen gelsen yeter..

Huzur ellerinin güzelliğidir.
 Gözlerin karşımda mutluluk denizi.
 Her sabah soframızda ekmeğimizi
 Sen bölsen yeter..

Yüreğim seninle yaylalar kadar serin
 Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam
 Yayla dumanı gibi gözlerime her akşam
 Sen dolsan yeter..

Bende çaresizlik sonsuz kördüğüm.
 Bende sabır sende naz..
 Gündüzünden vazgeçtim düşümde biraz
 Bir yüz görümlüğü sen olsan yeter..

Duymasa da hiç kimse şâir gönlümün,
 Sende karar kıldığını…
Ve içimin şerha şerha yarıldığını,
Sen bilsen yeter..

Bir gün duysan bittiğimi, tükendiğimi..
 Çıkıp gelsen uzaklardan korkulu ürkek..
 Bir incecik dal gibi üzerime titreyerek,
 Eğilsen yeter………..

Yavuz Bülent BAKİLER

Kimse.


zamanı yıllarla tartanlar
yanılırlar
hiçbir şey tartılmaz başka bir şeyle
hatta çoğu zaman kendiyle bile
yaşanır, içini tohuma bırakır
geçer gider
geçmez sandıkların bile

hiçbir geçen tartılmaz kalanla
neyin kaldığını çoğu kez kendi de bilmezken insan
kimse kimse kimse
sahi kimse
ya da hiç kimse
söylediklerimden çok
sustuklarım
seçtiklerimden çok
reddedilmek için
ne kadar varsam
o kadar kimseyim kendime

güç kötü bir şey
kaderken de
kaldıramazken de
güç kötü bir şey
güçlüyken de
güçsüzken de
kaldığın yerden devam etmenin karanlığı
benzemiyor hiçbir çaresizliğe
kimin kaldığı yer var ki dünyada
kaldım sandığın yer
bizden geçendir çoğunlukla
içimizi parçalaya çoğalta
hâlâ gittiğim sona aceleci adımlarla
bütün iş birinin dediği gibi,
yavaşça acele etmek aslında

ölene kadar yavaşla işte
ölene kadar yavaşla
ne başkalaştırırsan o kadarsın
başkalarının imtihanlarından büyük gelecekler umma

çaresizlik bile bizden bir başkası yapmaya yetmez
bize biçilmiş döngüye katlanırız yalnızca
bir bakıma hiçbir yerdeyiz
bir bakıma yalnızca buradayız
var oluşumuzun ağırlığı altında ezilirken yapayalnız
ait olduğunu sandığın bütün grupların içinde yapayalnız
reddin imkânları sayım kayıpları yoklama kaçakları
sanma ki hayat bizi bekler başka kıyılarda
oysa biz buradayız
halsiz, kanıtsız
yılların neyi tarttığını bile bilmeden
kendi gücümüzün altında azala azala

kollarımız kadar kulaç kalplerimiz kadar sahil
hiçbir adanın almadığı yalnızlarız,
tamamlanmamış haritasında
define ve varlık
geleceğin tarihe dağıttığı kayıplar
bir gün birbirini bulmanın umuduyla

gölgemizle barışmanın uzun yolculuğu: büyümek
kendiyle tanışmayı erteler insan çoğu zaman
hayat yanlışlarla kısalır
başka biri olarak girdiğimiz bir kapıdan
bir diğeri olarak çıkarız
gündeliğe katlanmak için başkalarını kandırırken kendimizi yanıltırız
içimizi denerken yüzeriz farklı yüzlerle kendi içimizde bile
bu yüzden aşk yalnızca bir fikirdir
bu sefer gerçekleştirdiğini sandığın bir fikir
hep öyle oldu bende
hep saklı kaldı içimdeki anahtar
ve hep aynı kilitte kırıldı

fikirler de zamanla değişir
kırıldıkları yerde
kırıldıkları yer her şeyi değiştirir

zamanla bir şey söylemez artık kırılmak bile
sonra başka bir başlangıcın kapısında
aynı korkularla kalakalırız
daha önce de söylemiştim:
kimse yoktur kimsenin kimsesizliğine
her şiirin gizi başka bir şiirle
açıklar kendini
demiştim ya, hep öyle oldu bende
böyle katlandım kimsesizliğe
o birini ararken bile biliyordum
hiç kimse hiç kimse hiç kimse

                                             Murathan Mungan

Ne verdin aşka?
Ne verdin ki sen?
Islanan bir mendilden başka..
Bir anlık meşke, harcadın beni;
Biraz vicdan, olsaydı keşke..

Derin kederlere sal beni,
Canın sağolsun da kır beni..
Sevdamızı yağmura yazdım;
Bir serçe üşürken gör beni..

Kanadım kırık, yüreğim savruk,
Yıkmaz beni derdinden başka..
Sevdalar buruk, insanlar çürük;
Sen de masum olsaydın keşke..

Kayan yıldızlara say beni,
Batan gemilere koy beni..
O vefasız taş yüreğinde;
Bir çığlık koparken duy beni..


YUSUF HAYALOĞLU

Dokunma...
Bırak Aksın Gözyaşlarım...
Sen Onları Göz Yaşı Olarak Gör..
Ama Bil Ki Onlar Gözyaşı Değil...
Parçalanan Kalbimden Süzülen Kanlar...
... Karışma Hayellerime...
Kirletme...
Bırak Saf Kalsın Yine...
Sevdam Gibi...
Aşkım Gibi Ve Dönme Artık...
Çünkü Ben O Eski Ben Değilim...
Kırarım...
İncitirim İstemesem De Bırakmış Olduğun Acıların Hışmıyla...
Bakmaya Doyamadığım Gözlerin...
Kanar Benimkiler Gibi...
Çektiğimi Çekme İstemem...
Neden Mi CANN!!! Sen ne Yaparsan Yap...
Ben Yine De Sana Kıyamam