Sevdiğimiz Şiirler

Kar kesti yolu
sen yoktun
oturdum karşına dizüstü
seyrettim yüzünü
gözlerim kapalı

Gemiler geçmiyor
uçaklar uçmuyor
sen yoktun
karşında duvara dayanmıştım
konuştum, konuştum, konuştum
ağzımı açmadan

Nazım Hikmet Ran

Her vuslata mehtap olmus beldeye bak!

Eyvah! Yaliyor ufkunu bir kanli safak

Sabret Kudüs'üm silmek için gözyasini

Elbet bir Ömer bir Salâhaddin çikacak.

SOLUK SOLUĞA-2

Büyük aşklar yolculuklarla başlar
ve serüvenciler düşer bu yollara ancak

Onlar ki dünyanın son umudu
soyları tükenen birer çılgındırlar

Ama yaşarlar dünyanın dört bir yanında
Ölümle alay ederler sanki

Nerde beklenirse ordaydılar
bir kez bile gecikmediler ömür boyu

Neydi onları ordan oraya
savurup duran şey

Onları daima yalnız kılan
neydi bu yaşam denilen gürültüde

Her dilden bir adları vardı onların
ama hiçbir ülkenin kimliğini taşımadılar

Sarışındılar belki de esmer
yani birçok yüzün bileşkesi

Ne altın arayıcısıydılar
ne de aylak bir gezgin

Vurulup düşseler de her kuşatmada
serüvencidir onlar ve hiç ölmezler

Ki onlar hep yalnızdır ve her nasılsa
Bulurlar heder olmanın bir yolunu

Onlar ki bu dünyada
kahraman olmaya mahkumdurlar

Sislenen anılar kaldı bize onlardan
renkleri bozulup duran solgun anılar

Nasıl yazmalı ki silinip gitmesin
bulutlar gibi çekilmesin gök boşluğuna

Bileği güçlü ve gözüpek avcılar mıydı
onları kuşatıp yeryüzü cennetinden atan

Yoksa kendini tüketen hüzünler miydi
vurulup düştükçe ışığını karartan

O serüvenlerin günlüğü tutulmadı
yazılmadı o insanların destan şiiri

Parça parça ettirilseler bir kartala
(ki sanırım böyle oldu sonları)

Fışkırır yüreklerinden
başarısız ihtilallerin yangınları

 

Ahmet TELLİ

ONUR DA AĞLAR

     Gözlerinin pınarında
     Bir bulut,
     Boşandı boşanacak
     Nerdeyse.
     Aklımdan geçenleri
     Okuyorsun su gibi.
     Dünya gördü
     Bizi boğazladılar...

     Tutma gözyaşlarını
     Onur da ağlar...
     Bırak yıkansın gökyüzü,
     Lacivert, yeşil, altın
     Işıkları günbatının.
     İşte şafaktayız gene
     Çırılçıplak
     Ve mavi.
     İşte sanki dağ yeli
     Ve işte sanki meltem...

     Kimse toz konduramaz
     Kesip attığımız tırnağa bile.         
     Sen en güzel kızısın
     Bütün galaksilerin
     Bense tözüyüm artık
     Akkor tözüyüm     
     Prometheus'u yakan
     Kara sevdanın...

     Ne alnımızda bir ayıp
     Ne koltuk altında
     Saklı haçımız
     Biz bu halkı sevdik
     Ve bu ülkeyi.
     İşte bağışlanmaz
     Korkunç suçumuz...
         
                             Ahmed ARİF

           TEK HECE

Var mı beni içinizde tanıyan?
Yaşanmadan çözülmeyen sır benim.
Kalmasa da şöhretimi duymayan,
Kimliğimi tarif etmek zor benim...

Bülbül benim lisanımla ötüştü,
Bir gül için can evinden tutuştu,
Yüreğine Toroslar'dan çığ düştü,
Yangınımı söndürmedi kar benim...

Niceler sultandı, kraldı, şahtı,
Benimle değişti talihi, bahtı,
Yerle bir eyledim tac ile tahtı,
Akıl almaz hünerlerim var benim...

Kamil iken cahil ettim alimi,
Vahşi iken yahşi ettim zalimi,
Yavuz iken zebun ettim Selim'i,
Her oyunu bozan gizli zor benim...

Yeryüzünde ben ürettim veremi,
Lokman Hekim bulamadı çaremi,
Aslı için kül eyledim Kerem'i,
İbrahim'in atıldığı kor benim...

Sebep bazı Leyla, bazı Şirin'di,
Hatrım için yüce dağlar delindi,
Bilek gücüm Ferhat ile bilindi,
Kuvvet benim, kudret benim, fer benim...

İlahimle Mevlana'yı döndürdüm,
Yunus'umla öfkeleri dindirdim,
Günahımla çok ocaklar söndürdüm,
Mevla'danım, hayır benim, şer benim...

Benim için yaratıldı Muhammed,
Benim için yağdırıldı o rahmet,
Evliyanın sözündeki muhabbet,
Embiyanın yüzündeki nur benim...

Kimsesizim, hısmımda yok hasmım da,
Görünmezim, cismimde yok resmim de,
Dil üzmezim, tek hece var ismim de,
Barınağım gönül denen yer benim...

Cemal Safi

Ayaklanma Çağrısı

Sihriydi tutkuların. şiir bitti!
solunarak süzülen tılsımı kalmadı gönlün..
şiir bitti! kurudu esin çağlayanı umudun
dindi suların tendeki çılgın uğultusu
öpüşlerden düşlerin filizleri yolundu
kimse ağlamıyor özlerken..

şiir bitti! uçukladı dudakları sevginin
bakışlar yapayalnız, yalnızlık çırılçıplak
gülüşler kuşsuz, kıvılcımsız
can bitkin, dil tutsak..

şiir bitti! bulandı yüreğin özgür sesi
teslimiyet başıboş
yiğitlik evcil
onur sessizce köreldi gözevlerinde
dişlerin arasında bilendi küfür: paslı, keskin
oyuncu arsız, seyirci bezgin
ne dövüş soylu ne seviş
çığlığı duyulmuyor sevincin..

şiir bitti! söndü içtenliğin güven ateşi
sevgilin zehrin kılabilir gizemli anıları
dostun katilin olabilir
nefret hırçın, şefkat uyuşuk, merak sinsi
acının sırdaşı ayrılıklar uluorta kudurgan..

şiir bitti! tozlandı hançeresi sezginin
susan da ikiyüzlü konuşan da
ihanetin sinmediği giz unutuldu
yalan doruklarda çığırtkan

şiir bitti! bozuldu ışıktan büyüsü duyguların
korkunun da ucuzları türedi coşkunun da
erdem sığlaşıp özüne yabancılaştı
dal kuru, dalga uysal
herkes her şeyin sahtesine alışkın...

şiir bitti! soldu içli sesin beslediği tomurcuk
alaycı çalgıcılar dökülüyor şarkılardan
hüzün sürgün, aşk yılışık..

şiir bitti! dindi rüzgârı tükenmez gücün
ağıtlar yetinı, türküler öksüz
zalim yaradana pervasız, mazlum ölümüne çaresiz..

şiir bitti! soğudu tezcanlı yüreğin yanardağı
ne dövüşün külhanı kaldı ne sevişmenin
suskunluk kanıksandı, kabalık azgın
ne dadal'a sadık halk ne karacaoğlan'a
sokakta sabrın tiryakisi ruhsuz bir kalabalık..

tek umut ki - yaşam bitti demeye varmıyor dilim -
o da çocukların sesleri..

isyan edin isyan edin isyan edin!

Nihat Behram

KALANLARA SELAM OLSUN

Bu dünyadan gider olduk
Kalanlara selam olsun
Bizim için hayır dua
Kılanlara selam olsun

Ecel büke belimizi
Söyletmeye dilimizi
Hasta iken halimizi
Soranlara selam olsun

Tenim ortaya açıla
Yakasız gömlek biçile
Bizi bir asân vechile
Yuyanlara selam olsun

Azrail alır canımız
Kurur damarda kanımız
Yuyacağın kefenimiz
Saranlara selam olsun

Selâ verile kastımıza
Gider olduk dostumuza
Namaz için üstümüze
Duranlara selam olsun

Dünyaya gelenler gider
Hergiz gelmez yola gider
Bizim halimizden haber
Soranlara selam olsun

Miskin Yunus söyler sözün
Yaş doldurmuş iki gözün
Bizi bilmeyen ne bilsin
Bilenlere selam olsun






YUNUS EMRE

Vera

Hiç söylenmemiş sözler söylemeli..
 El değmemiş,duru sözler sevdiğim için..
 Sevdiğim..!

Şehir giysilerini kıskanır
 Ve bu yüzden bürünür geceye
 Güneş gözlerinden beslenir
 Ve saçlarını kollar görmek için… Sensizken, şehrin boş meydanlarında yürüdüm
 Kalın puntolarla
 İri laflar ettim,
 Öfkemi saldım,
 İri dişli postallar üzerine… Sevdiğim … Vera..!
 hangi çocuğu okşadın..?

Ellerinde gülden kokular,
 dilinde aşk nağmeleri

Söylesene Vera,
 Hangi çocuğun adını andın..?

Sahi Vera,
 En son ne zaman görmüştük Sena’yı
 Hatırlasana deli kız sana emanet etmiştik o bombaları

Sevdiğim..!
 Bak; Umut kan pıhtısı rengine döndü

Sen Vera,
 Filistin’den geçerken sakın eteklerini toplama
 Biraz kan bulaşmış şekilde çık karşıma

Ve sakın unutma
 O ilk çocuğumuzdur..
 Asırlardır dillerde olan Leyla’dır..

Meryem’in suskunluğunda can bulan gözleri vardı Züleyha’nın
 Daha düşmeden, kirli kelimeler diyarına… Bilirmisin Vera, bu kaçıncı çocuk
 bu kaçıncı kertik yüreğe atılan..

Artık eskisi gibi değil, daha da sancılı
 Artık daha da sancılı

Asırlardan uzat ellerini Vera,
 Ellerini bulur ellerim bir Grozni kuşatmasında… Dağları görüyormusun Vera..?

Her bir dağa bir çocuğumuzun adını koymuşlar
 Murat’ım… Metin’im… Berat,ım…  Hani omuz omuza vermiştik ya bir namaz  kıyamında..
 Hani beraber açmıştık orucumuzu… Kimi Marmara’da, kimi Yıldız’da..

Koş Vera koş..
 Ülkemin sürgün yerlerine koş..

Ağlama deli kız, ben ağlarım..
 Seni böyle görmemeli her okul kapısında türkümüzü söyleyen kızlarımız.

Ve annelere de söyle,sakın ağlamasınlar..
 Ve onlara sakın ölüler demesinler..

Söylesene Vera,
 Çocuklara sıkılan hangi kurşun kahpece değildir.?

Öfkemiz taş doğursun Vera
 Taş doğursun..
 Yüreklerimizi söksün yerinden..

Bak her tarafta elleri sapanlı Ebabiller..
 Ebrehe’nin tanklarına kan kusturur..

Şimdi firavun’u boğan kızıldeniz’i ağlama duvarının önünde görüyorum.
ki; Asa değil Musa’nın elindeki, çağın sökülmüş kalbidir..

Bir şubat gecesi kaybettik esrarımızı Vera
 kendimizi odalarımızda bulduk
 Postallı korkularımızla..

Söylesene Sevdiğim… Hangi rengini çaldılar gökyüzünden..?
 Bak zulüm, çin seddini aştı.

Aaaah Sevdiğim..!
 İçimizdeki Musalardan ne haber vardır..?
 İbrahimlerden.. Yusuflardan… Yoksa Musa’yı Kızıldenizde yalnız mı bıraktık..?
 Kendi ellerimizle mi verdik İbrahim’i nemrutlara..
 Şimdi hangi kuyudan gelmede Yusuf’un sesi..

Unutma Vera’m..!
 Filistinde doğan her çocuk, ilkin annelerinin göğsüne; sonra yerdeki taşlara uzanırlar..
 Neredesin..!
 Ey İsmail’in boğazındaki merhamet..!
 Üzerimizdeki bu acıyı kaldır..!
 Ya ebabilleri gönder, ya bizi de oraya aldır..!
 Her taraftan bana yönelir seni arayan sesim..

Vera benim… Vera benim…




Numan ARIMAN

         h.n.a.

Sultan Murat Sabah Namazına Kalkamadığı bir gün bu şiiri yazdı
uyan ey gözlerim gafletten uyan
uyan uykusu çok gözlerim uyan
azrail’in kastı canadır inan
uyan ey gözlerim gafletten uyan
uyan uykusu çok gözlerim uyan

seherde uyanırlar cümle kuşlar
dill-u dillerince tesbihe başlar
tevhid eyler dağlar, taşlar, ağaçlar
uyan ey gözlerim gafletten uyan
uyan uykusu çok gözlerim uyan

semâvâtın kapıların açarlar
mü’minlere rahmet suyun saçarlar
seherde kalkana hülle biçerler
uyan ey gözlerim gafletten uyan
uyan uykusu çok gözlerim uyan

bu dünya fanidir sakın aldanma
mağrur olup tac-u tahta dayanma
yedi iklim benim deyu güvenme
uyan ey gözlerim gafletten uyan
uyan uykusu çok gözlerim uyan

benim, murad kulun, suçumu affet
suçum bağışlayıp günahım ref’et
rasûl’ün sancağı dibinde haşret
uyan ey gözlerim gafletten uyan
uyan uykusu çok gözlerim uyan
Sultan III. Murad

YİNE DE GÜLÜMSEYEREK


Ne sağnaklar görmüşüz, yarılan gökyüzünden alnımız
                        yıldırımlarla ağmış,
ne rüzgarlar çınlamış bağrımızda, coşkusundan kırılmış
                        kaburgamız,
dişlenip kayaları ne ateşler yakmışız, aşmışız ne zifir
                        uçurumlar,
yine de ürkütmeden öpmüşüz bir ceylanı gözlerinin
                        yaşından
incitmeden tutmuşuz ağzımızda yorulan kelebeği;
şimdi asmalardan korukların tadı silinmiş, sesimizde sendeleyen bir keder,
uykusuzluk serin serin sızıyor acıyan tenimizden;
ziyanı yok, nasıl olsa gönlümüzde aşkın yeri çok derin.
Ne azgın canavarlar üstüne yürümüşüz bir demet
                        çiçek için,
neyimiz var neyimiz yok vermişiz bir narin dilek için,
yıllarını taş duvara örmüşüz ömrümüzün bir hırçın
                        yürek için;
şimdi çevremizde yosunlaşmış sessizlik,
yabanıyız gittiğimiz her şehrin, çiğdemsiz, kükremesiz,
kimsecikler sezmiyor boynumuzdan didişen örümceğin
                        zehrini;
ziyanı yok, nasıl olsa nabzımızda durulanır yaşamanın
                        iksiri.
Ne güzel sevmişiz, ağzımızda mavi bir tat kekremiş,
ne sızılar sarmışız yumuşacık öpüşlerin çığlığını kuşanıp,
şafaklar tutuşkunu şarkılar yuvalanıp ne mintanlar yırtmışız,
şimdi usulcacık ürpersek kara gece uykumuz kaçacak
                        kadar delik
üstümüz çimensiz tepeler gibi bereketsiz, örtüsüz, serin;
ziyanı yok, nasıl olsa gönlümüzün çayırları ipekten,
                        bakışımız lekesiz.
Ne masalar düzmüşüz kıvrımları gümüş, kakmaları sedeften,
ne milyonlar yanından başeğmeden geçmişiz, huyumuz
                        değişmemiş,
hayatımız günbegün çarpışarak yaşanılan sırların ürünüdür;
şimdi kar altında avcumuz, avurdumuz ilaçsız,
ıssızlaşmış sabahlar, yoksunluk arsızlaşmış,
kaçışır yolumuzdan gölgesini de alıp o şaklabanlar
                        inildesek açlıktan;
ziyanı yok, nasıl olsa gönlümüzün dağı taşı altından.
Ne devlerle dalaşmış kanımızı göstermeden silmişiz.
ne kudurgan günlerde elimizi dost eline titremeden vermişiz,
bir ömür seğirtmişiz bir nefes beklemeden;
şimdi nice anışların dudağı üşüyen bir çocuk kadar uçuk,
nicesi elsıkışların sahtekar çıkmış. - Bizi eşkıya soymamış abi
                        muhabbet yıkmış!

N.Behram

Bilir misin?
Bilir misin ekmeğin acıktığını,
Suyun susadığını,ateşin üşüdüğünü.
Bir şey,
Bir şey var içimde sanki,
Açlık gibi ,susuzluk gibi,
Üşümek gibi dayanılmaz bir şey.
Ben,
Ben daha ölmemişim,
İnan ki çılgınlıklar yapabilirim senin için.

Ülkem Ağlıyor, Ben Ağlamışım Çok mu..

Sırtından vurulmuş memleket çocukları gördüm,
Öz yurdunda garip çocuklar...
Satılık bir zihniyetin ocaklara ne ateşler düşürdüğünü gördüm,
Yandım...
Ter bastı geceleri uyuyamadım
Yandım...
Sen yanma dedin ikimizden başkasına
Yanma.
Baksana bir Züleyha;
Ne yürekler yanıyor,
Bedenim yanıyor,
İmanım yanıyor,
Ülkem yanıyor, ülkem yanıyor, ülkem yanıyor!
Ben yanmışım çokmu Züleyha...

Söz: Arif Nazım

                   BEN
Ben: Karlı dağların deli rüzgarı
Ben: Tozlu yolların demirbaşıyım
Ben: Suyu kurumuş sevgi pınarı..
Ben: Toprak bekçisi mezar taşıyım

Ben: Hep yıllar yılı kanayan çıban...
Ben: Fikir sürüsün yitiren çoban
Ben: Hayal peşinde çarıksız taban...
Ben: Gurbet ağzında bulgur aşıyım

Ben: Çürük bir gemi aşk denizinde..
Ben: Yağmur damlası dostun izinde
Ben: Yanıp kül oldum aşkın közünde...
Ben: Kara sevdanın dert yoldaşıyım.

Ben: Koyu düşmanım yersiz gülüşe..
Ben: Düşüvermişim bitmez bir düşe
Ben: Bıldır ağlarım bu yıl ölmüşe..
Ben: Bensiz duygunun ilk savaşıyım

Ben: Gönlü aklına uymayan deli..
Ben: Az düşünceden doymayan deli
Ben: Beni ben diye saymayan deli.
Bırakın ben benden uzaklaşayım.

Abdurrahim KARAKOÇ

Ömür dediğimiz nedir ki ?
Çay bardakta
Soğuyana dek geçen zaman
Çayınız bardakta soğumadan
Tadıyla için hayatı
Soğutmadan sevgileri
Soğutmadan sevdaları
Soğutmadan dostlukları
Yaşayın doyasıya
Seviyorsanız koşun ardından
Beş dakika bile duracak zaman yok
Kırmadan , incitmeden
Sevin İnsanı
Kırmaya zaman yok
Çayınız bardakta soğumadan
İçin çayınızı hayat geçiyor
Yaşamamak yüreklere zarar……