Aşağıdaki şiiri yıllar önce Diyanet Çocuk Dergisi'nde okumuş ve bir kağıda yazmıştım. Ancak şairin adını yazmamışım. Aklımda kaldığı kadarıyla Şükrü Akdemir olarak yazdım. Ancak doğrusunu bilen varsa bildirirse sevinirim...
ÖĞRETMENİM
Alnından öpülecek şanı yüce kahraman
Seni metheyler dinim, seni metheyler Kuran.
Sen ki; peygamberlerin insanlara vârisi,
Fazilet ikliminde, mürşitlerin âlisi.
Sen ki; insan denilen kâinatın mimarı
Susayan gönüllere, sen, bir sevgi pınarı!
Goncalar ve çiçekler, sevginle gülecekler
Değerini cahiller nereden bilecekler?
Ey, çiçekleri çocuk, bahçesi okul olan!
Sensin fezâ çağında, yıldızlara yol bulan.
Öğrettiğin bir harfe, bin yıl köle olayım
Açtığın nurlu yolda, cennetleri bulayım.
Kapında köle olmak, bizlere ne saadet!
Her nefesin, her ânın, uykun bile ibadet.
Sen bir Süleymansın ki efendisi âlemin
Kılıçları da keser, senin altın kalemin.
Sensin sen, savaşlarla hep barışacak olan!
Sensin sen, fezalarla hep yarışacak olan!
Sen, hapishaneleri okullarla kapatan,
Sensin sen, dünyamızı çiçeklerle donatan!
Sen bir bahçıvansın ki, çiçeklerin çocuklar
Alparslanlar, Osmanlar, Ertuğrullar, Selçuklar
İrfanınla hayat sun, solmasın bu çiçekler
Susuz kalmış gönüller ab-ı hayatı bekler
Değil mi sana hayran, Yavuz Sultan Selimler?
Azminle, gayretinle şahlanıyor bilimler.
En güzel süs atının ayağının çamuru,
Sultanların tâcının, tahtının bir gururu.
Büyük ünün tarihin sayfalarında saklı
Sana sultan diyenler, sözünde elbet haklı.
Şanımda şerefimde, zaferimde sen varsın
Solmayan güllerinle, bitmeyen bir baharsın.
Sen; sevginle, bilginle, ilginle bir kaynaksın
Gönülde dalga dalga ay-yıldızlı bayraksın.
Şükrüm methinden âciz, muktedir değil kalem
Sana binlerce saygı, gönül dolusu selam
ŞÜKRÜ AKDEMİR
