Sevdiğimiz Şiirler

Dün gece yar hanesinde
Yastigim bir taş idi
Altim çamur Üstüm yağmur
Yine gönlüm hoş idi

Bir kuş olsam, uçsam sana,
Süzülsem sokaklarına,
Çiğdem olsam, çiçek açsam,
Kavuran o toprağında..
Kavrar yürek, kalkar bilek,
Sana İbrahimler gerek..
Eteğinde her bir yürek
Bir gün haykıracak; LEBBEYK...

Bir dağbaşı yalnızlığı yaşıyorum yeniden.,
Dağbaşı yalnızlığı ölümden beter.
Hiç kimse aramasa sormasa beni
Sen gelsen yeter..

Huzur ellerinin güzelliğidir.
Gözlerin karşımda mutluluk denizi.
Her sabah soframızda ekmeğimizi
Sen bölsen yeter..

Yüreğim seninle yaylalar kadar serin
Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam
Yayla dumanı gibi gözlerime her akşam
Sen dolsan yeter..

Bende çaresizlik sonsuz kördüğüm.
Bende sabır sende naz..
Gündüzünden vazgeçtim düşümde biraz
Bir yüz görümlüğü sen olsan yeter..

Duymasa da hiç kimse şâir gönlümün,
Sende karar kıldığını...
Ve içimin şerha şerha yarıldığını,
Sen bilsen yeter..

Bir gün duysan bittiğimi, tükendiğimi..
Çıkıp gelsen uzaklardan korkulu ürkek..
Bir incecik dal gibi üzerime titreyerek,
Eğilsen yeter...........

Tam sınırdan kaçarken vurulmak nedir bilir misin?
Nöbetçiler ha gördü, ha görecek
Parmaklarının ucu dikenli tellere değdi değecek...
Ama... Bir adım daha atamazsın.
Uzanıp tutamazsın;
Göz pınarlarında donup kalır hayallerin
Planların, kaçışın, kurtuluşun
Ve deler sevgi dolu yüreğini
Sevgi bilmeyen bir kurşun...


Ümit Yaşar Oğuzcan

Koru beni, tılsımım,
 Koru beni, izlenip örselendiğimde,
 Koru, pişmanlık ve telaş günlerinde:
 Bana kederli bir günde verilmiştin sen.

Çevremi kuşattığında
 Kuduran dalgaları okyanusun,
 Bulutlar fırtınayı patlattığında,
 Koru beni, tılsımım.

Yaban ellerde yapayalnızlıkta,
 Koynunda can sıkıcı rahatlığın,
 Savaşın kızıştığı anda,
 Koru beni, tılsımım.

Kutsal ve tatlı aldanış,
Büyülü yıldızı ruhun…
Gizlendi benden, ihanet etti…
Koru beni, tılsımım.

Bırak, tazelemesin bellek
 Yatışsın sonsuzca yürek yaralarım;
 Elveda ümit; uyu, istek;
 Koru beni, tılsımım.

Vakit tamam!.. seni terk ediyorum
 O bütün alışkanlıklardan
 Ve bütün sıradanlıklardan öteye
 Yorumsuz bir hayatı seçiyorum
 Doyamadım inan
 Kanamadım sevgiye

 Korkulu geceleri sayar gibi
 Deprem gecesinde bir yıldız
 Birdenbire kayar gibi;
 Ellerim kurtulacak ellerinden
 Bir kuru dal, ağacından
 Çatırdayıp kopar gibi

 Aşksa bitti
 Gülse, hiç dermedik
 Bul kendini kuytularda, hadi dal
 Seninle bir bütün olabilirdik
 Hoşça kal gözümün nuru
 Hoşça kal

 Vakit tamam!.. seni terk ediyorum
 Bu, kırık ve incecik
 Bir veda havasıdır
 Tutuşan ellerimden
 Parmak uçlarına değen sıcaklık
İncinen bir hayatın yarasıdır

 Kalacak tüm izlerin hayatımda
 Gözümden bir damla yaş
Sızlayıp resmine aktığında;
 Bir yer bulabilsem keşke
 Bir yer, seni hatırlatmayan;
 Kan tarlası gelincik şafağında

 Ölümse, korktun
 Savaşsa, hep kaçtın
 Vur kendini kuşkularda, hadi al
 Sen bir suydun oysa
 Sen bir ilaçtın
 Hoşça kal canımın içi
 Hoşça kal

MERAK

içimde bir merak
öyle bir merak ki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
suç üstü yakalamak.

AZİZ NESİN

Bir tas zehir verin bana içeyim
 Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm, herşeyim
 Kurşuna dizdiler anılarımı
Yenik düştüm bu savaşta neyleyim
 Bir mezar nasılsa işte öyleyim
 Unuttum en güzel şarkılarımı
Gündüzü yok upuzun bir geceyim
 Yitirdim umut kırıntılarımı
Sevgimi, neşemi, bütün varımı
Çaresiz bir yokluğun içindeyim
 Gömdüm içime yıkıntılarımı
Arıyor bir yarım öbür yarımı

Bugün pazar.
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün
bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldamadan durdum.
Sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben...
Bahtiyarım...

Belki Bulursun!


Oyuncak kırılır, haydi, ya insan,
Nasıl parçalanır, nasıl bölünür?
Söylerler, mezara kulak dayasan;
Bir daha ölmemek için ölünür.

Çekilmez akılda bu kadar sancı;
Akıl bir küçük diş, at, kurtulursun!
Ölmemenin olsa gerek ilacı;
Eski rafta ara, belki bulursun! ..

SÖZ

Bir söz söyle ki bana,
Hayali tatlı bir rüya gibi olsun,
İçinde ne menfaat, ne de riya bulunsun.
Bir söz söyle ki bana,
Kalbim...
Ömrümce senin olsun.

Cemal Bora

Özlem


Bir gece,
Gecede bir uyku..
Uykunun içinde ben...
Uyuyorum,
Uykudayım,
Yanımda sen.

Uykunun içinde bir rüya,
Rüyamda bir gece,
Gecede ben...
Bir yere gidiyorum,
Delice...
aklımda sen.

Ben seni seviyorum,
Gizlice...
El-pençe duruyorum,
Yüzüne bakıyorum,
Söylemeden,
Tek hece.

Seni yitiriyorum
Çok karanlık bir anda...
Birden uyanıyorum,
Bakıyorum aydınlık;
Uyuyorsun yanımda...
Güzelce.


Özdemir Asaf

"Geldi geçti ömrüm benim şol yel esip geçmiş gibi
Hele bana şöyle geldi şol göz yumup açmış gibi
İşbu söze Hak tanıktır bu can gövdeye konuktur
Bir gün ola çıka gide kafesten kuş uçmuş gibi
Miskin âdem oğlanını benzetmişler ekinciye
Kimi biter kimi yiter yere tohum saçmış gibi
Bu dünyada bir nesneye yanar içim göynür özüm
Yiğit iken ölenlere gök ekini biçmiş gibi
Bir hastaya vardın ise bir içim su verdin ise
Yarın anda karşı gele Hak şarabın içmiş gibi
Bir miskini gördün ise bir eskice virdün ise
Yarın anda sana gele Hak libâsın biçmiş gibi*
Yunus Emre bu dünyada iki kişi kalur derler
Meğer Hızır İlyas ola abı hayat içmiş gibi
*Yarın anda karşı gele hulle donun biçmiş gibi"
Yunus Emre

BANA BIRINI HATIRLATIYORSUN 
Bana birisini hatırlatıyorsun küçüğüm!
üzerindekiler bana yabancı değil,
yırtık süeterin, pantolonun, çizmen, çorabın
bana birisini hatırlatıyorsun küçüğüm
üzerindekiler bana yabancı değil,
suratındaki yaralar, karalar, kirler ...

Sakın pişman olma, kızma, kızdırma
sembol olmak, katil olmaktan çok daha zor
yemekten, içmekten, direnmekten zor küçüğüm
ben, ben kimim diye sorarsan
biz, biz tabiatla kardeşiz
yemeyle, içmeyle
hatta uçakla, suyla, kuşla, böcekle
ama yine de
bana ne olmuş diye soruyorsan
kızma, kızdırma
doğruluktan, dürüstlük doğar derler hani
bence sana deniz çarpmış küçüğüm!

Ben beni bildim bileli
ne, ben beni buldu kendimde,
nede kendim, beni buldu bende ..
işte ortalığın arazisi olup kaynadık dünyanın kazanında
dünya kazan oldukça ben bir kepçe
doldum tabaklara birden daha birçok kere
hani ya gülüm işçi olup emek dökercesine...

Ben, beni bildim bileli
ne ben, beni buldu kendimde,
nede kendim, beni buldu bende
yani, yani bir başlamaya gör
çocuk olursun bir yandan severler
bir yandan döverler
okursun adam olursun,
iş bulamadın mı da hiç dinlemez söverler
ben, boks şampiyonu olamam ki dostum
hayatı nakavt edeyim
ben kültürümü hayata adadım
hayatı tanımlayamıyorum
hayat nedir acaba ?
her gün paket paket alıp içtiğimiz sigaralar mı
akşamları eve gelen babamın
boş o bomboş bakışları mı
bilmiyorum !!!

Yıldızlardan kopup gelmişti dünyama
yıllanmış ağaçların dökülen sarı yaprakları gibiydi
etraf toz, toprak, kan, göleç
adına ne seheryeli diyebiliyorum ne de tozpembe
ama şunu çok iyi biliyorum ki
bir çocuğumuz olursa
Adı denız olmalı,
ister kız ister erkek
farketmez hiç biri
fakat bakışları farketmeli !
Güneş gibi olmalı
aydınlatmalı her bir tarafı
her bir yandan bir bir...

Bir çocuğumuz olursa adı denız olmalı
denız kadar engin, denız kadar coşkun
denız kadar sıcak, denız kadar güzel ...

Bir çocuğumuz olmalı
adı denız olmalı
denız dedim adına
Adı denız olmalı...

Yaşananlara bir beden
Büyük geliyor artık hayat!
Bir aşkı paylaşmak için çok geç, bir paylaşıma aşık
Olmak içinse erken...
Beni sevda yerimden vurdu yine
Zaman...
Şimdi sana söylenecek tek cümle:
Bende sana yetecek kadar ben kalmadı...