Sevdiğimiz Şiirler

ikimizdik, sen ve ben, bir çiçekle
 onun tomurcuğu arasında bir yerde;
 öylece durur muyduk, ikimiz gibi?
 dâima birlikte olurduk hüzünlerde...

 anımsar mısın, yaz günü, bir bahçeyle
 gizledikti kendimizi birbirimizden;
 sen ve bahçe, ben ve bahçe, sen ve ben:
 akşamlar derlerdik her ikimizden...

 üşürüz, çünkü uzağız şimdi o yazdan;
 ey, birazdan bir yazdan geçer olan, ey!
 kimbilir ne anlama geliyor artık,
şu eskiden “hüzün” dediğimiz şey?
                            Hilmi YAVUZ

Dağlarda duman duman tütüyor sıla
Sıla da garibin omuzlarına
Güvercin gibi konan
Sadağında mumçiçeği serzeniş
Mızrakları cazibesiyle kıran
Saçları darmadağın
Bitişik bir hicrandır.
Ne fettan sarayların
Bitişik cilvekar yalnızlığı
Ne de bezirganları küçümseyen sultandır.
Gezinir içimizde hülya tatlı bir andır.
Ne gün başımı alıp gitsen karanlıklara
Çıkıyor bir köşeden karşıma kelebekler
Onlar da bir derbeder gibi mahrum öteden
Onlar da tanyerine bakıp hülyayı bekler.
Beyhude hekimlerin ülkesinde bir şehir
Çıkmaz sokaklarını düşlerimize açan
Bir sahura yıldızı gibi göklerde uçan
Köpüksüz anıların sihriyle akan nehir
Varlığı bestenigar, yokluğun deniz gibi
Gönül,safkan bir vefa atlasında şahlanır.
Asil fırtınalarda kaybolan bir iz gibi
Çölde aşk suretinde bir ahu peydahlanır.
Kum,yaldızlı giysiler içinde meşhur güzel
Ay öper eğilerek çölün yanaklarını
Ufukların delisi, soluk bir deniz gibi
Bir sayeban altında yürür hazinesine
Kah takılır uzaktan bir belanın sesine
Kah yüzü yıldızlara benzeyen bir rüyadır.
Bin tepede bayrağı dalgalanır Leyla'nın
Oysa aşk,karanlıkta ölümcül bir hülyadır.
NURULLAH GENÇ