Sevdiğimiz Şiirler

İniş İzni

Biraz komik yaz diyorlar, gülüyorum
Bana bunları yazdırana söyleyin
Yapraklar sararır, kimse utanmazdır
Bir dilsiz, ana dillere kayıtsızdır

Müzik şiir yazdırmaz, şiir zaten müziktir
Dinliyorum bunu yazarken kendimi
İnsan gibi davranıyorum kelimelere
Sabah ezanını, çok iyi dinle

Esas duruştayım boş bir asansörde
Kaçıncı kattır bu, topraktan uzaklaştığım
Çiçek ekiyorum avizeye, bak bu komik
Patronun köpeğinin ağzında altın kemik

İniş izni istiyorum kuleden, böyle
Sürekli tekrarlanan bir anons dünya
Gerçekten ölmek gibidir aşk, aniden biter
Toprağa verilir, herkes evine döner

Yağız Gönüler

.........
Söyleyecek yerde susarsa dilin,
Söz neyine,meramım neyine.
Pişmemiş ,çiğsen halen,
Od neyine,yangın neyine.

Yaram azdıkça,tuza koşan,
Merhem neyine,em neyine.
Can eziyetine emektar olan,
canıma can olmak neyine?

sarı türküler biriktirdim ağzımın kenarında
buğdayın hasadından sana da pay biçtim
paylaştıkça çoğalmak için

anadolu kokan yüzünün her kıvrımında
başımı eğdiğim yerde vatan oluşun
bağlıyor kalbimi kalbine.

gözünün ardına bakınca gördüğüm suretim
hayatın hangi durağında sana denk geldiyse
orada ilmek attım kalbime: iki ters bir düz
denklik deyince şükür dedim.

günleri iç cebimde taşırken sana doğru aldığım yollarda
uzağına düşmenin korkusuydu aklımı cinnet odalarına hapseden
dağları geçer gelirdim oysa sana
dilimin kıyısında bir ses olmasaydı adın
sapaklarda kendimi kaybetmezdim böyle

isminin harflerini çıkarınca alfabesizim
lügatteki yerin benliğimi yok ediyor
sustuğum yerler ağrıyor anlıyor musun
adını yazmaktan adımı unuttuğum yerdeyim..

Liya Zerya
 

.........
Söyleyecek yerde susarsa dilin,
Söz neyine,meramım neyine.
Pişmemiş ,çiğsen halen,
Od neyine,yangın neyine.

Yaram azdıkça,tuza koşan,
Merhem neyine,em neyine.
Can eziyetine emektar olan,
canıma can olmak neyine?

++++

OZA'DAN

Selam Oza, evde, geceleyin
Ya da uzakta bir yerde, neresi olursa olsun,
havlarken köpekler,yalarken kendi göz yaşlarını
Senin soluğundur duyduğum ses.
                 Selam Oza!

Nasıl bilebilirdim, sinik ve gülünç
Bir kişi gibi, ürkerek giren bir göle,
Gerçekte korku olduğunu aşkın, söyle?
                Selam Oza!

Ne korkunç, bir başına düşünmek şimdi seni?
Daha da korkunç,bir başına değilsen oysa:
Şeytan öylesine doyumsuz bir güzellik vermiş ki sana.
                Selam Oza!

Ey - insanlar, lokomotifler, mikroplar
Gerin kanatlarınızı elinizden geldiğince ona.
Harcatmam onun, dokundurtmam kılına.
                Selam Oza!

Yaşam bir bitki değilse aslında,
Neden dilimliyor, parçalıyor insanlar onu
                Selam Oza!

Ne acı bu denli geç rastlamak sana
Ve böylesine erken ayrı kalmak sonunda.
Karşıtlar getiriliyor bir araya
Bırak çekeyim kahrını ve acını kendime
Çünkü acılı kutbuyum mıknatısın ben,
Sense sevinçli. Dilerim sonuna dek kalırsın öyle.

Dilerim hiç bilmezsin ne denli hüzünlüyüm.
İnan, kendimle üzmeyeceğim seni.
İnan, ders olamayacak sana ölümüm.
İnan, yük olmayacağım sana yaşamımla.

Selam Oza, dilerim ışıl ışıl kalırsın hep
Bir sokak fenerinden sızan bir ışık gibi.
Suçlayamam bırakıp gittiğin için beni.
Şükür ki girdin yaşamıma.

             Selam Oza!

Andrey VOZNESENSKİ

Bir Bayrak Rüzgâr Bekliyor 




Şehitler tepesi boş değil,
Biri var, bekliyor..
Ve bir göğüs nefes almak için
Rüzgâr bekliyor.


Türbesi yakışmış bir kutlu tepeye,
Yattığı toprak belli,
Tuttuğu bayrak belli,
Kim demiş Meçhul Asker diye?


Destanını yapmış, kasideye kanmış...
Bir el ahretten uzanmış,
Edeple gelip birer birer
Öpsün diye faniler.


Öpelim temizse dudaklarımız...
Fakat basmasın toprağına
Temiz değilse ayaklarımız.


Rüzgarını kesmesin gövdeler...
Sesinden yüksek çıkmasın
Nutuklar, kasideler!


Geri gitsin alkışlar, geri...
Geri gitsin ellerin
Yapma çiçekleri!


Ona oğullardan, analardan
Dilekler yeter...
Yazın sarı, kışın beyaz
Çiçekler yeter.


Söyledi söyliyenler demin...
Gelin süngülü yiğit, alkışlasınlar,
Şimdi sen söyle, söz senin!


Şehitler tepesi boş değil,
Toprağını kahramanlar bekliyor...
Ve bir bayrak dalgalanmak için
Rüzgâr bekliyor.


Destanı öksüz, sükûtu derin
Meçhul Askerin...
Türbesi yakışmış bu kutlu tepeye;


Yattığı toprak belli,
Tuttuğu bayrak belli...
Kim demiş Meçhul Asker diye....

Arif Nihat Asya

Telaşlı bir yağmur yağacak az sonra
Telaşlı birkaç adım saçak altlarına
Bir göğüs tükenmemek kaygısıyla
Öbür göğsün soluğunu kollayacak
Hep telaşla olacak bunlar,
Titrek dudaklardan fısıldanan bir isim
Okunmaz bir anlam bırakacak kızın yüzüne

Teslim olanın terk edene kıyası nedir
Diye bir soru çengeli asıldı bugün
Üst geçitte telaşla karşıya geçerken
Çığlıkla kanıma saplanan kornayı
Cildimden sıyırmaya azmettiğim sırada
Hangisi bileği dağ ile oranlar
Gidenin hatırası kalanın kollaması
Hatıra mı atın sırtına yakışır çarpıntılı anları mı insanların
İnlemeler kalplerin sağır odacıklarında…
Eyvah tasını nasıl da parçalar
İştahlı dudaklardan yayılan
Bin fersah koşacaksın fısıldaması

Gökyüzü, yağmura her hazırlandığında
Zarif bir tekne gibi suya itilen ruhumla
Cinlerin ipini dolaştırdım kendi başlarına

Bir gül gibi açar içime baktığında sen
Senin örtünle saklanırım başkalarının örtülerinden

Said Yavuz

Siz hiç kendi çocukluğunuzla göz göze geldiniz mi
Masum
Temiz
Kirlenmemiş
Meselemiz yok gibi
Bisikletimiz paylaşımda
Bir tur atar mahallelimiz
Akşamları pislenmiş elbiselerimiz
Azar işitiriz
Göz gözeyim şimdi
Herkes vardı
Üzülmeler azdı
Mevsim hep yazdı
Sokaklar genişti
Çoraplardan top
Kiremitlerden kaleler yapardık
Aşk bile yoktu henüz
Öylesine düz
Öylesine saf

Naci Süzgün

Gül aşk için açar, kadın aşka.
İkisinden de gelen kokuda aşk kokar.
Renkleri bazen aynıdır.

Gül yaprak yaprak açar,
Kadın aşk aşk.
İkisinin hayatı da ellere bağlıdır.
kimisinin elinde açar, kimisinde solar.
İkisi de fırtınalar kopartır.
Gül koklandığında, kadın yıprandığında.
İkisi de dilsizdir bazen.
Görüntüleriyle konuşurlar.
Kadın bir gül gibidir.
Hırpalandığında solar.
Gül bir kadın gibidir.
Sevgiyle koklandığında açar.
Gül ve kadın bazen birbirini tamamlar.
Elinde gül olan kadın, aynı kokar.
Sevgiyle tutuldukça ikisi de aşka açar.
Kadın ve gül sevgiyle yaşar.
                                                     U T G I N

İnsan aklıyla dünyanın en güzelini,
mantığıyla en mükemmelini arar..

Gönül gözünün bir kilidi bir şifresi vardır..
Bazen bir bakış, bazen bir gülüş..
Bazen bir kelimeyle..
Kalbini sağır etmezsen duyabilirsin ancak..
Kör etmezsen görebilirsin...
Biz bütünün bir yarısıyız.
O yarıyı kim tamamlarsa, mükemmelde O' dur..
Kalbinin kilidini açacak kimse de O'dur..
Buna karar verecek kişinin kendi özüdür..
Yani ruhudur, kalbidir..
Ölümünü varlığını bilmek için ölmek gerekmez ki...

Aşık Veysel'in Son Şiiri

Selam saygı hepinize
Gelmez yola gidiyorum
Ne karaya ne denize
Gelmez yola gidiyorum

Ne şehire ne de köye
Ne yıldıza ne de aya
Uçsuz bucaksız deryaya
Gelmez yola gidiyorum

Gemi bekliyor limanda
Tayfaları hazır ondan
Gözüm kalmadı cihanda
Gelmez yola gidiyorum

Eşim dostum yavrularım
İşte benim sonbaharım
Veysel karanlık yollarım
Gelmez yola gidiyorum

         h.n.a.

Bir yerimiz varsa dünyada
Herşey insanca olmalı
Sevmek de
Yaşamak da
Ölmek de ...

E. Cansever

Yaşadım evet.

Acıysa, dibine kadar.
Mutluluksa, hakettiğim için.

Yenildiysem, inanmadığım...
Sevdiysem, anladığı için.

Vazgeçtiysem, değmediğinden...
Asiysem, düzenin düzensizliğinden.
Deliye çıktıysa adım...
Normali sevmediğimden.

Kalbim mi?
O bir anka kuşu.
Her yenilgide...
Yeniden doğar küllerinden.

~ Birhan Eroğlu ~

Rüzgar ıslık çalıyor yine penceremde..
Ama bu sefer farklı sanki..
....Bu sefer ağlarcasına..
......Bu sefer sarılırcasına..
Yağmurla beraber,
Her damla önce göz kapaklarımda,
Benim yağmurlarımla birleşiyor damlalar..
Sevda bu diyorum...
Sonra süzülüyorlar yavaşça,
....Kana kana..
......Seve seve...Yüreğime düşüyorlar..
Çiy tanesi sanıyor önce yüreğim;
Titriyor..
İçim üşüyor..
Sonra tanıyor yarenini...
Bahara dönüyor ruhum..
Kuşlar cıvıldıyor..
Çiçekler açıyor..
Mis kokuyor yüreğim...
.....SEN kokuyor...
........GÜL kokuyor...
Ya RASULALLAH... (s.a.v.)