Sevdiğimiz Şiirler

İnsanım;
Yorulurum bazen.
Umudumu kaybederim.
Kırılırım.
İncinirim.
İsyan eder, öfkelenirim.
Tam o anda...
Gözlerine takılır gözlerim.
Ruhumun kıyısına vurur sözlerin.
Asude bir denize döner...
Sakinleşirim.

Birhan Eroğlu

Bütün kitapları yakmalı
Sevda üstüne ne söylemişlerse yalandır
Kitaplara göre insan
Karanlıkta yüzüne bin mumluk lamba tutulmuş
Gözleri, yüreği kamaşmış insandır
Aptaldır, hastadır, kahramandır
Bütün kitapları yakmalı
Sevda üstüne ne söylemişlerse yalandır.
İçinde bir tek suret yaşayan yüreğe yürek mi derler
Bir tek yaprak veren dalın boynun burarlar
Bir tek meyve veren dalı keserler
İnsan dediğin bir buğday tarlası gibi olmalı
Esti mi rüzgar bir değil milyonlar için esmeli
Bir tek meyve veren dalı kesmeli
İnsan dediğin derya misali
Üstünde milyonlarca dalga
İçinde kıyametler kopmalı
İnsan dediğin derya misali
Uçsuz bucaksız olmalı.

Gel çıkalım sevgilim gel
Gel kurtulalım birler hanesinden
Çekelim gidelim bir uçtan bir uca
Açalım yüreğimizin kapılarını sonuna kadar
Sevelim sevelim sevelim
Sevebileceğimiz kadar

Bedri Rahmi Eyüpoğlu
Sevda Üstüne

Susarken Ölürüm Sana
____________

Hasretin ırağına düşüp te, beni kendine yoksul kılmakta neyin nesi,
Küllere bandırıp ta ateşi yok saymakta neyin sesi ?
Kim konuştu sana beni!
Yada kim soktu aklıma seni
Söylesene gözlerimin silik şehri!
İçimin en sesli harfi!
Kim daha çok beklerdi seni..

Gönlümün silinmiş kentisin sen
İsmini ekerken soluma, adresi meçhul yalnızlıklar sobeliyorum karanlığa.
Gömülüyorum saçlarına!
Ölüyorum içime! Hadi göm beni gözlerine..
İncileri dizmişler yollarıma, kolye yapmışlar ayrılığa ,aşk’ı.
Sen bari bir sıkımlık !aşk vur da öyle git.

Hadi Yatır saçlarını kirpiklerime,
İçime estirip ! sol yanımdan öp beni..


Fatih KABA

‘’Turuncu bir aldatmacanın beyaz yüzüne denk geldi aşk
Oysa ben eve geldiğimde bütün harfler dağılmıştı
Yapmacık bir çocuk yüzüydü kaldırımlar boş sokaklarda
Sonbahar kendine bir dublör aramaktaydı
O arada ben yazdım
Bana bakma
Ben sana yazılmış küçük bir mektubum aslında.
Kelimelerden örülmüş sonbaharı olan küçük bir çocuğun içine
Umut olabilmek için..’’

Bana bakma sakın!
Ben sana yazılmış küçük bir şiirim
Sana gelirken bütün harflerini kaybettim okyanusların
Sana gelirken umudu tükettim yollarda
Avusturalya’da aborjinlerle konuştum
Kaldırımlara varlığından bahsettim
Hindistan’da keşiş oldum biraz
Batıda derviş..

Oysa ben sana gelen küçücük bir şiirdim..
Sen şairlerin şiirlerinin öznesiydin
Ben olsam olsam bir sıfat olabilirdim som baharlara
Bu yüzden aramıza hep kelimeler karıştı!
Ama nolur korkma!

Ben sana gelen küçük bir umudum aslında
Turuncular giyeriz belki
Belki nisan giyeriz akşamüstleri
Belki saçma sapan bir resim oluruz
Fakir bir ressam oluruz belki
Bu Mavi gökyüzünde kanat çırpmak kadar özgür
Sözler kadar acemi
Yaşamak kadar güzel olmalı..
Ama nolur korkma!

Ben sana gelen küçük kelimelerim aslında
Kurak toprakların bitki örtüsüyüm
Sulansam belki Belgrad olurum
Bir anka olurum belki küçük avuçlarına
Biraz sarhoş olurum parmak uçlarına
Hayır hayır!
Sakın korkma…!

Ben sana gelen küçük dakikalarım aslında
Gün gelir aynı kadehte eksiliriz biraz
Gün gelir anı oluruz biraz biraz
Ama
Zaten ben sana geldiğimde bütün anılar çoktan dağılmıştı..
Aylardan Cuma
Günlerden küçücük bir şubatı..

 Erdoğan Gezgin'

SÜKÛT İNSANI ZEHİRLER
Sükût insanı zehirler / sen yaşadığını sanırsın
Dili geçmiş, mişli geçmiş zamanlardan beridir
Dem tutuyorsa katmer katmer zulümler hâlâ
Alkışlanıyorsa tiranların rezil rüsvâ alçaklıkları
Sükûtta kalma / bir orkestranın tüm sazlarından
Çıkan seslerce haykır / zulme karşı görklü sesini

Celâlettin KURT

Tüyden hafif olurum böyle sabahlar
Karşı damda bir güneş parçası,
İçimde kuş cıvıltıları, şarkılar;
Bağıra çağıra düşerim yollara;
Döner döner durur başım havalarda.

Sanırım ki günler hep güzel gidecek;
Her sabah böyle bahar;
Ne iş güç gelir aklıma, ne yoksulluğum.
Derim ki: 'Sıkıntılar durdursun!'
Şairliğimle yetinir,
Avunurum.

Orhan Veli Kanık

DİNLEMEDİN

Ben razıydım uzaktan,seni sevmelerime
Gitme kal hep yanımda,dur dedim dinlemedin
Sevdanla büyüttüğüm,çilekeş kalbim var ya
Yıkılmaz kale gibi,sur dedim dinlemedin

Ruhumun deryasına,senle dalmış gibiyim
Gözlerinden bir can ver,sensiz ölmüş gibiyim
Zamanın hükmü kayıp,donup kalmış gibiyim
Saatleri kalbime,kur dedim dinlemedin

Seni gördüğüm anda,aşk selinde kayboldum
Beni bende unutup,sende yaşıyor oldum
Duy artık feryadımı,çığlığımda boğuldum
Sevgimi yüreğine,kar dedim dinlemedin

Taşıdıkça can nakdin,o muhteşem cüsseni.
Yanında gölgen olup,hiç bırakmasam seni
Vuslatım olmasanda,kollarınla sen beni
Ömründe bir kez olsun,sar dedim dinlemedin

Tadı yok şarkıların,türkülerin tadı yok
Neden duygularımın,sende konmuş adı yok
Ne yazık ki aşkımın,anladım miladı yok
Bu dünya bana sensiz,dar dedim dinlemedin

Menzile koydum seni,her anımda düşündüm
Gönlü seferber ettim,yüreğine taşındım
Belkide sana göre,gerçek değil ’düşündüm
Kalbimdeki yerini,gör dedim dinlemedin...

Gülseren MORKAN

         h.n.a.

Gülce / Uçurumun Kenarındayım Hızır

Uçurumun kenarındayım Hızır
Bir dilber kalesinin burcunda
Vazgeçilmez belaya nazır
Topuklarım boşluğun avcunda
Derin yar adımı çağırır
Kaldım parmaklarımın ucunda
Uçurumun kenarındayım Hızır
Bir gamzelik rüzgar yetecek
Ha itti beni, ha itecek
Uçurumun kenarındayım Hızır

Divan hazır
Ferman hazır
Kurban hazır
Güzelliğin zulme çaldığı sınır
Başım döner, beynim bulanır
El etmez
Gel etmez
Gözleri bir ret, bir davet
Gülce uzak uzak dolanır
Mecaz değil
Maraz değil
Gülce semavi bir afet

Uçurumun kenarındayım Hızır
Gülce bir beyaz sihir
Canıma bedel bir haz
Nar ve nurdan bir zehir
Gülce Araf`ta infaz
Bir tek bakışıyla suyum ısınır
Güzelliğin zulme çaldığı sınır
Uçurumun kenanndayım Hızır

Ben fakir
En hakir
Bin taksir
Cahil cesaretimi alem tanır
Ateşten
Kalleşten
Mızrakla gürzden
Dabbetülarzdan
Deccal`dan, yedi düvelden
Korku nedir bilmeyen ben
Tir tir titriyorum Gülce`den
Ödüm patlıyor Gülce`ye bakmaktan
Nutkum tutuluyor, ürperiyorum
Saniyeler gözlerimde birer can
Her saniyede bir can veriyorum

Ömer Lütfi Mete..

Gülce / Uçurumun Kenarındayım Hızır

Uçurumun kenarındayım Hızır
Bir dilber kalesinin burcunda
Vazgeçilmez belaya nazır
Topuklarım boşluğun avcunda
Derin yar adımı çağırır
Kaldım parmaklarımın ucunda
Uçurumun kenarındayım Hızır
Bir gamzelik rüzgar yetecek
Ha itti beni, ha itecek
Uçurumun kenarındayım Hızır

Divan hazır
Ferman hazır
Kurban hazır
Güzelliğin zulme çaldığı sınır
Başım döner, beynim bulanır
El etmez
Gel etmez
Gözleri bir ret, bir davet
Gülce uzak uzak dolanır
Mecaz değil
Maraz değil
Gülce semavi bir afet

Uçurumun kenarındayım Hızır
Gülce bir beyaz sihir
Canıma bedel bir haz
Nar ve nurdan bir zehir
Gülce Araf`ta infaz
Bir tek bakışıyla suyum ısınır
Güzelliğin zulme çaldığı sınır
Uçurumun kenanndayım Hızır

Ben fakir
En hakir
Bin taksir
Cahil cesaretimi alem tanır
Ateşten
Kalleşten
Mızrakla gürzden
Dabbetülarzdan
Deccal`dan, yedi düvelden
Korku nedir bilmeyen ben
Tir tir titriyorum Gülce`den
Ödüm patlıyor Gülce`ye bakmaktan
Nutkum tutuluyor, ürperiyorum
Saniyeler gözlerimde birer can
Her saniyede bir can veriyorum

Ömer Lütfi Mete..

deli yürek.. kuşçu söylerdi.

Özlediğimi Söylesem
Seslensem sana
Sesim kulaklarında çınlasa
Bir vapurla gelsen bana
Özlediğimi söylesem doya doya
Bir daha gitme desem
Dinler mi beni acaba?
Sarılsam boynuna, ağlasam hıçkıra hıçkıra
Ağlamaktan ceketin ıslansa,
Ceketini dolabına assan; sevdiğimin gözyaşları var desen
Belki engel olurum bir dahaki gitmene

           Aysel Erdal

Susuşundaki hıncı seviyorum.
Kalbinde ürperen kışı seviyorum.
Alnın masamızda dört mevsime ufuk
Dudaklarında titreyen zamanı seviyorum.

Beni uzaklaştırmaya çalışırken aklından geçenleri seviyorum.
Kalbinden gövdene yürüyen utangaç karıncayı seviyorum.

Susmanın da bir dili var elbet
Teri yastığına sızan rüyanı seviyorum.
Uzun cümlelerle konuşuyor kalabalık
Bir sözcüğe sığdırdığın dünyayı seviyorum.

Şükrü Erbaş

HERKES GİBİ
Gönlümle baş başa düşündüm demin;
Artık bir sihirsiz nefes gibisin.
Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin
Akisleri sönen bir ses gibisin.

Mâziye karışıp sevda yeminim,
Bir anda unuttum seni, eminim
Kalbimde kalbine yok bile kinim
Bence artık sen de herkes gibisin.
 

                                    (Altıncı Kitap, Temmuz 1336/1920)

adın ağlarsa o şehir dökülür bulut bulut

saçlarına kelebekler ilişirdi
rüzgara karışırdı renkleri

ne zaman suskunlaşır sa içimdeki kalabalıklar
gözlerimden sen damlardın
hüzün çukurlarında gömerdin sevdamızı

sen gamze derdin ben gül çukuru
ömür çukuruda derdi zaman
ve senli benli olurdu içine düştükçe

uzansam dokunsam uykularına
mor fistanlar biçse kelebekler ruhuna
saçlarına sürsem ıtırlı yaz akşamlarını
üşür mü içimdeki yangınlar

çocuklaşırdı kocaman gözlü yaşlılığım
boncuk boncuk işlerdim gönül yakama sevdamızı
ellerimde çoğalırdı kelebek renkleri
gül çukuru gülümsedikçe

kendi külünde yanardı anka doğumları
doğmadan ölünürdü sen küsünce
acın içime doğrardı ekmek niyetine canımı
kanatırdı ardıç çiçekleri gibi baharı

dudaklarımı bir titreme kaplardı
sözcükler bir birine kenetlenirdi
boğazıma binlerce düğüm atardı
ve ben suskunlaşırdım
o vakit gül çukuru dağıtırdı kuruyan tebessümünü

ben gibi ağıt dizerdi ahu içen kadınlar
ben gibi gönül çukuruna gizlerdi yaşlarını
bir yandan küllenirdi kelebek gülüşleri
bir yandan yanardı mum ışığında

uzansam gül kokulu yalnızlığına
okşasam suskunluğunu

bir kadın ağlarsa
o şehir dökülür bulut bulut
susar renklerin gizemli sesi

şimdi senden çok uzakta
yabancı bir şehirdeyim
yağmurların ruhumu yıkadığı
kelebeklerin özgürcesine yanmadan ışığı öptüğü

Meral DUZKAYA

MutIu oImanın vaktidir şimdi
GüzeI günIer ümit etmenin zamanı
Kimseye, hiç bir şeye aIdırmadan hem de
Müzik nağmeIeri bir yandan
Yüreğinde coşku ise öbür yandan
Umut doIu çiçekIer açarken içinde
KeIebekIer uçuşuyor dört bir yanda
GüIen yüzIerde acı yok
HüzünIeri kapı dışarı etmenin vaktidir şimdi
BaharIa birIikte yemyeşiI tüm doğa
İçindeki bahardan daha fazIa değiI ama
Dedim ya artık mutIuIuk saati işIiyor
GözyaşIarına eIveda…