Sevdiğimiz Şiirler

sözlerle girdiğimiz soğuk savaş sonunda
pankart açıyordu gözler
aşka taparcasına


her yol mübahtı
kalbe bakarsan


eller hep sıcak
-çatışmaya hazırdı
aslına bakarsan..


bazen özlem galip gelirdi,
ayrılık karşısında


kayıplar artardı çünkü
kazancımız yanında..


ne vakit müzakere edecek olsak,kavuşmayı
karşımızda tarih,
koltuğunda tekerrürün kırmızı dosyası


şerh düşüyorduk ayrılığa
belli ki bu savaş
-oldukça’ uzayacaktı..


her harp, sanatın yanında mucittir biraz
çatısı yalnızlık akan kalp sığınağında
merdiven altı aşklar türetir
ki rakibe göz yerine
dağını versin

vermesine de..

dağlar fareye gebe
fareler,
küs doğan prematüre


bazen iyi niyete elçi olsun diye harflerden
cümleler süslüyorduk


kuşku doluysa anlamı
görmezden geliyorduk

velhasıl..

tekerleği icat eden bahaneyle aşk ile döndük
dönmesine de..


çok k’ayıp oldu
kurşun kalemle çizdiğimiz askerlere
ve merdiven altında kalan
naylon güzellere

Fransız

Sevgi olmasa,
Üşürdüm kuyularda ey dost!
Karanlığın rüzgârı dalgalandıkça,
Sevgidir çoğaltan soyumuzu;
Sevgiliyi andıkça.

Şiir olmasa,
Olur muydum sanki şimdi ben?
Geçmişin ve geleceğin dilidir şiir.
Ne zaman yakalasa beni içimden,
Nadide çiçeklerden bir iksir.

Umut olmasa,
Yürekte ne ışıyacaktı kandil kandil?
O umutlar ki her zaman bir kutlu asa,
Yeşertir en çorak gönül topraklarını
Çil çil! ...

Düş olmasa,
Tükenir miydi hiç penceresiz geceler?
Can kendini vururdu yokuşa,
Kilitli kapılar gibi
Birbirine kilitlenirdi bilmeceler.

Hülyâ olmasa,
Ruh nasıl hicret ederdi tâ yıldızlara?
Şiir, düş, umut ve hülyâ
Bir sevgi oylumu mor menekşe;
Selâm kaleme, kâğıda.

Sabır olmasa,
Nasıl yumuşatacaktık ayrılığın kemiklerini?
Hayatlarımızla bağlı olmasak toprağa,
Ezgilere karıştırıp kimyasını
Böylesine koklayabilir miydik çiçeklerini?

Hasat vaktidir şimdi,
Şiirin en güzel sabahı,
Sevginin ak topuklarını yüreğe vurduğu an,
Ne ışık, ne rüzgâr, ne de sular uyuyabilir artık;
Dipdiri bir medeniyettir kan…

Bahaeddin KARAKOÇ (Kar Sesi – Ocak Yay. – 1983)

İçimden Şu Zalim Şüpheyi Kaldır

Ağzının bir kıvrımından cesaret bularak
ter yürekte susayışlar yaratan yağmurlara açıldım
kalmışsa tomurcuklar önünde sendeleyen çocuklar
kalmışsa bir kaç ısrar ölümle yarışacak
onların yardımıyla dünyamıza acıdım.

Dünya. Çıplak omuzlar üzerinde duran.
Herkes alışkın döl yatağı bersalarla ağulanmış bir dünyaya
Benimse dar
çünkü dargın havsalamın
gücü yok bazı şeyleri taşımaya.
Önce kalbim lanete çarpa çarpa gümrah
sonra kalbim gümrah ırmakları tanımaktan kaygulu
sakın Styks sularının heyulası sanmayın
er gövdesinde dolaşan bulutun simyası bu,
biraz üzgün ve Ömer öfkesinde biraz
öyle hisab katındayım ki katlim savcılardan sorulmaz
ne kireç badanalı evlerde doğmuş olmak
ne ellerin hırsla yaban tutuşu
ne fabrikalarda biteviye üretilmekte olan kahır
dev iştihasıyla bende kabaran aşkı
yetmez karşılamaya.
İnsanlar
hangi dünyaya kulak kesilmişse öbürüne sağır
o ferah ve delişmen birçok alınlarda
betondan tanrılara kulluğun zırhı vardır
çelik teller ve baruttan çatılınca iskeletim
şakaklarıma dayanınca güneş
can çekişen bir sansar edasıyla
uğultudan farkedilmez olunca konuştuğum
kadınların sahiden doğurduğuna
toprağın da sürüldüğüne inanmıyorum
nicedir kavrayamam haller içinde halim
demiri bir hecenin sıcağında eriyor iken gördüm
bir somunu bölünce silkinen gökyüzünü
su içtiğim tas bana merhaba dedi, duydum
duydum yağmurların gövdemden ağdığını.

Sen ol küçük bir kıvrımdan, bir heceden
aşk için bir vaha değil aşka otağ yaratan
sen ol zihnimde yüzen dağınık şarkıları
bir harfin başlattığı yangın ile söndür
beni bir ses sahibi kıl, kefarete hazırım
öyle mahzun
ki hüzün ciltlerinde adına rastlanmasın.

(1975)
İsmet Özel

Gel Dosta Gidelim Gönül

Yoldaş olalım ikimiz
Gel dosta gidelim gönül
Haldaş olalım ikimiz
Gel dosta gidelim gönül

Gel gidelim can durmadan
Suret terkini urmadana
Araya düşman girmeden
Gel dosta gidelim gönül 

Gel gidelim kalma ırak
Dost için kalalım yarag
Şeyh'in katındadır durak
Gel dosta gidelim gönül 

Terk edelim ili şarı
Dost için kılalım zarı
Ele getirelim yâri
Gel dosta gidelim gönül

Bu dünyaya kanmayalım
Fanidir aldanmayalım
Bir iken ayrılmayalım
Gel dosta gidelim gönül 

Biz bu cihandan geçelim
O dost iline uçalım
Arzu hevadan geçelim
Gel dosta gidelim gönül 

Kılavuz olgıl sen bana
Yönelelim dosttan yana
Bakmayalım önden sona
Gel dosta gidelim gönül 

Bu dünya olmaz payidar
Aç gözünü canın uyar
Olgıl bana yoldaş u yâr
Gel dosta gidelim gönül 

Ölüm haberi gelmeden
Ecel yakamız almadan
Azrail hamle kılmadan
Gel dosta gidelim gönül 

Gerçek erene varalım
Hakk'ın haberin soralım
Yunus Emre'yi alalım
Gel dosta gidelim gönül
 

Yunus Emre

Büyük konuşanlar
Alınlarında eğri olmayanlar
Yalnız yükseği görenler
Herkesin ortasında yürüyenler
Bütün ışıkları yananlar
Sesi menevişsizler
Güzü küçümseyenler
Gözyaşına arkasını dönenler
Kendini mutluluk bilenler
Sessizlikten korkanlar
Yalnız eşyalarına gülümseyenler
Öyküsünde öteki olmayanlar
Kederle kirlenenler
Aynası buğusuzlar
Kışa yolu düşmeyenler
Kalbi ölüm mühürlüler
Penceresi dışa açılmayanlar
Aşktan utananlar
Güzelliği kimsesizler
Dili şiddet olanlar
Gövdesi sözünden önce gelenler
Dünyaya dokunmayanlar
Unutanlar, unutanlar
Ey tek heceli darlık...

O mevsimim ki herkesten yapılmış
Üç noktayla biten bir cümleyim artık..

Şükrü Erbaş

Biz, kısık sesleriz... Minareleri,
Sen, ezansız bırakma, Allah'ım!
Ya çağır şurda bal yapanlarını,
Ya kovansız bırakma, Allah'ım!

Mahyasızdır minareler... Göğü de
Kehkeşansız bırakma Allah'ım!
Müslümanlıkla yoğrulan yurdu,
Müslümansız bırakma, Allah'ım!

Bize güç ver... Cihâd meydanını,
Pehlivansız bırakma Allah'ım!
Kahraman bekleyen yığınlarını,
Kahramansız bırakma, Allah'ım!

Bilelim hasma, karşı koymasını;
Bizi cansız bırakma, Allah'ım!
Yarının yollarında yılları da,
Ramazansız bırakma, Allah'ım!

Ya dağıt kimsesiz kalan sürünü,
Ya çobansız bırakma, Allah'ım!
Bizi sen sevgisiz, susuz, havasız
Ve vatansız bırakma, Allah'ım!

Müslümanlıkla yoğrulan yurdu,
Müslümansız bırakma, Allah'ım!

Selam

       Yola çıkınca her sabah,
       Bulutlara selam ver.
       Taşlara, kuşlara, atlara, otlara
       İnsanlara selam ver.
       Ne görürsen selam ver.
       Sonra çıkarıp cebinden aynanı
       Bir selam da kendine ver.
       Hatırın kalmasın el gün yanında
       Bu dünyada sen de varsın!
       Üleştir dostluğunu varlığınla,
       Bir kısmı seni de sarsın.
 
Üstün Dökmen

Aşk aşk bir şehir harabesi daha kazandın
Kurşun kanatları gergin
Fosforlu mermiler yine taze
Yıldırımlanmış boğalar
Havanın katı gövdesini kırarak
Yararak hayat dolu sevdanın karnını
Pilot ağzı zehirli bir dil
Kentelenmiş çeneler arasından
Gözler ovaya başını çıkaran insanlarıHaydi aşk aşk
De ki dağları delerim senin için
Yıldızlar yakarışlar açık kartlar
Ve haydi hoşçakal
..
Şöyle irice. Bir kelime bul ok atsın döş kemiğime. ."

Cahit Zarifoğlu'

Evlattan uşaktan fayda bekleme
Binde bir bulunur o da tekleme
Cahil insan gül ise de koklama
Ayvası turuncu nar belli değil

Bu kahpe dünyanın sonu vefasız
Beş günlük ömrünü geçir kavgasız
Diyorlar Veysel'e sersem kafasız
Başımda duman var kar belli değil

Dünyanın en uzun hüznü yağıyor
Yorgun ve yenilmiş insanlığımızın üstüne   
Belki bulmağa gidiyorsun kaybettiğimiz
O insan ve tabiat çağını
Dön bana ve dinle
Kuşlar uçuşuyor içimde

Dön bana ve dinle.
Karanlık denizlerin dibinde
Birtakım incilerin olduğunu
Birtakım incilere ve hatıralara
Neden bağlı olduğumuzu unutma.
Duy beni ve dinle
Denizler boğuşuyor içimde.
Unutma diyorum ama sen anla
Anlat bizim de yaşamak istediğimizi onlara.

ŞAŞMAM DEME!
Çeşit çeşit kul yaratmış halik
Hepsinin iş görüşü başaka başka
Sen haklı olsan da nefsine uyup
Ömer'in yolundan şaşma

Rabbin yanında olsun istiyorsan
Musibetler arka arka vurduğunda
Rahmet yağarken takvadan
Şaşmadıysan korkma!

Şaşmam deme şaşarsın
Dilediğine hikmeti veren o
Bunu kulağına küpe yap
Menzile giden yoldan şaşma

Gönülde hem şüphe
Hem umut her daim olmalı
Nimetleri sayamasan da
Şükürden şaşma

Fussilet etmiş yaradan
Kötülüğü iyilikle savmak
Herkesin harcı değil
Sünneti bil
Cümle cana güler yüzden şaşma
                              KEŞANLI

Ya başı ya sonu olmalı sevdanın,
Ne ortasında kalmalı ne kıyısında
Ya aşkla dile gelmeli
Ya meşkle dilden dile gezmeli
Ya yürekten yakmalı
Ya yanacak kadar yürekli olmalı
Ya zehir akmalı deli kanda
Ya şifa bulmalı zehrin her damlasında
Ya kılıçtan keskin sevmeli
Ya kınından çekip soluksuz gitmeli
Ya günahları temize çekmeli
Ya günahsız günde kefeni giymeli
Ya canı canansız yok saymalı
Ya her nefesin zerresi canana olmalıNe/var...ne/yok
Öyle ise
Var/ı yoktan yaratmalı
Ya/hep...ya/hiç
Hep olmuyorsa doğrusu hiç
Senin olmadığın heryer
Yaradan dan ziyade bana hiç

Yalvar

Can ü gönülden seversen
Yalvar kul, Allah'a yalvar
Maksuda ermek dilersen
Yalvar kul, Allah'a yalvar

Yalvar a kardeş yalvara
Varmıyasın yüzü kara
Ümmet isen Peygambere
Yalvar kul, Allah'a yalvar

Geceler uykudan uyan
Gizli sırlar olsun ayan
Mahrum olmaz Allah deyen
Yalvar kul, Allah'a yalvar

Tanı sen kendini tanı
Neden yarattı Hak seni
N'olacağın anubeni
Yalvar kul, Allah'a yalvar

Yunus nuş eyle belayı
Yürü maksudun dileği
Hem inleyi, hem ağlayı
Yalvar kul, Allah'a yalvar

Yunus Emre'm

 aşkımız bir gün uçup giderse aramızdan sevgilim
sırt çantalı bir duman gibi
bir melekle çarpışan kelebeğin kanadından dökülen toz
bir çağlayanda sürüklenen bir dal parçası gibi
istemediğimiz yerlere giderse aşkımız
sevgilim
yalnızca kanatlarına güven"

Akgün Akova

Geçikmiş zamanlarla gelme bana, görme beni
Görme vaktinden evvel çöken acizliğimi...
Bezm-i alemden aldığın kudretinle dur bakalım!
Benim günahıma girerken,senin sevapların caizmi...

Sana yar olmak için, harap ettiğim yılları
Gönlüne mazhar olayım diye çaldığım kapıları
Ağyar hevesinden uzak tuttuğum muradımı
Görmezden gelirken,

Sen hangi ağlatan hikayede esas oğlandın...

Gafil bedenim, sana günbegün erirken,
Gözlerin, saadet yerine elem verirken,
Yadellere masal olmuş sevdama,
Sen gülüp geçerken,

Kimbilir hangi gönül tahtlarına saraydın...

Gelme şimdi istemem, kerameti kalmadı sevsende
Sevme...seyyah olmuş sinenin bir kıymeti yok bende
Al götür sevdalarını...iç yudum yudum, nadim olmanın şerefine
Kadrimi bilseydin ben bahardım, sen düşen son cemre...