Sevdiğimiz Şiirler

Aşk Denince...
 

Ne varsa aklımda sildim bu gece
Yeniden, yaşama hevesim geldi
Kimseler görmeden seni, gizlice
... İçimden çıkarıp sevesim geldi..

Duruyor kalbime sıktığın kurşun
Sevdiğim herşeye karşı duruşun
Tetiği çekip de, o son vuruşun
Affedip aklımdan silesim geldi..

Yeni bir sayfada, şimdi yepyeni
Unutup ettiğim onca yemini
Herşeye ragmen bir defa seni
Hasretle özlemle göresim geldi..

Ağlattın, inlettin, yalvarttın beni
Götürüp düşmana hep sattın beni
Boş bir paket gibi, fırlattın beni
Yine de ''Geri dön'' Diyesim geldi..

Aldattı benliğim kendi özünü
Onurum tutmuyor artık sözünü
Son kez görmek için güzel yüzünü
Herşeyi bırakıp gidesim geldi...

Uçamam, kanadı kırılmış gibi
Şiirler kaleme darılmış gibi
Sarmaşık ağaca sarılmış gibi
Sokulup koynuna giresim geldi..

Ali SÖNMEZ

Gurbet Geceleri

Bekçisiyim, bu serin
Bu siyah gecelerin
Gurbetten daha derin
Bir yara yok içimde!

Korku bilmez ölümden
Her gün yeniden ölen
Bir bade gibi neden
Biteyim bir içimde!

Ne aşkım, ne emelim
Soluk bir karanfilim
Ben gurbette değilim
Gurbet benim içimde!

Kemalettin Kamu

GÖZLERİN İSTANBUL OLUYOR BİRDEN

Seninle bir yağmur başlıyor iplik iplik,
Bir güzellik doğuyor yüreğime şiirden.
Martılar konuyor omuzlarıma,
Gözlerin İstanbul oluyor birden.
Akşamlardan, gecelerden, senden uzağım
Şiirlerim rüzgardır uzak dağlardan esen
Durgun sular gibi azalacağım
Bir gün, birdenbire çıkıp gelmesen.
Şarkılarla geleceksin, duygulu, ince
Yalnız gözlerime bak diyeceksin.
Ellerim usulca ellerine değince
Kaybolup gideceksin
Bir elim seni çizecek bütün pencerelere
Bir elim seni silecek.
Kalbim: Ebemkuşağı; günde bin kere
Senin için yeni baştan can kesilecek.
Ne güzel seni bulmak bütün yüzlerde
Sonra seni kaybetmek hemen her yerde
Ne güzel bineceğim vapurları kaçırmak
Yapayalnız kalmak iskelelerde.
Seninle bir yağmur başlıyor iplik iplik,
Bir güzellik doğuyor yüreğime şiirden.
Martılar konuyor omuzlarıma,
Gözlerin İstanbul oluyor birden.

YAVUZ BÜLENT BAKİLER

  Hıçkırıklar

Saatler bitmiyor yapayalnızım
Gülmek istiyorum,gülemiyorum
Sensiz olmak mıdır hep alınyazım
Bilmek istiyorum,bilemiyorum.

Esirgedin nazlı,hilal kaşını
Harap ettin çiçek kokan başını
Yüreğime akan gözüm yaşını
Silmek istiyorum,silemiyorum.

Sanki her şey efsaneydi,masaldı
Ayrılık ruhumu elimden aldı
Gözlerim yollara takılıp kaldı
Gelmek istiyorum,gelemiyorum.

Göğüs germek için acılarıma
Titreyişlerime,sancılarıma
Seni bir kez olsun avuçlarıma
Almak istiyorum,alamıyorum.

Saçılan bir köpük olmak dilinde
Boğulmak saçının ince telinde
Sır gibi sonsuza değin kalbinde
Kalmak istiyorum,kalamıyorum.

Unutuyor beni sırlı gözlerin
İçimde bir yara işliyor derin
Kulakların,dudakların,ellerin
Olmak istiyorum,olamıyorum.

Bölerek uykunu rüyalarına
O kucak dolusu hülyalarına
Gece gündüz uçup aynalarına
Konmak istiyorum,konamıyorum.

Deli gibi aşık olsa da güle
Kim acır çöllerde öten bülbüle
Bir gün alev alev yanıp da küle
Dönmek istiyorum,dönemiyorum.

Hıçkıra hıçkıra ağlamaktansa
Başına karalar bağlamaktansa
Bu yüreği her gün dağlamaktansa
Ölmek istiyorum ölemiyorum.

                    Nurullah Genç

 Aşk Hikayesi

Başımdan bir kova sevda döküldü
Islanmadım, üşümedim, yandım oy!
İplik iplik damarlarım söküldü
Kurşun yemiş güvercine döndüm oy!

Yağmur yorgan oldu, döşek kar bana
Anladım ki kendi gönlüm dar bana
Alev dolu bardakları yâr bana
Sunuverdi içtim içtim kandım oy!

Sevgi ektim, naz biçmeye çalıştım
Ne zamana, ne kendime alıştım
Kırk senede yedi hasret bölüştüm
Yedi dünya bana düştü sandım oy!

Gönül şahinimi yordum gerçeğe
Sonsuzda yüzümü sürdüm gerçeğe
Teselliden kanat kırdım gerçeğe
Tecellinin sinesine kondum oy!

             Abdurrahim Karakoç

Aynaların Ötesi

Her ne kusur varsa geçen zamanda;
Suçsuzdur aynalar, ela gözlü yar
Mecnunlar Mevla'yı bulursa canda,
El olur Leylalar ela gözlü yar

Güzel açar güzelliğin sergisin
Gün ağartır kara saçın örgüsün...
Muhabbet faslında ölüm türküsün
Kim söyler, kim çalar ela gözlü yar

Estikçe iş çıkar işin içinde;
Gençliğin hasret yer sevda göçünde
Bilmez misin, dört mevsimin üçünde
Kar olur yaylalar, ela gözlü yar

Alı al, yeşili yeşilde ara;
Ahirete gider kalpteki yara...
Ne yapsan bir daha çıkmaz dallara,
Dökülen ayvalar ela gözlü yar

Vakit dolar, nakit biter kasanda...
Sevda bir kitaptır gönül masanda;
Okusan da olur, okumasan da...
Kapanır sayfalar ela gözlü yar

           Abdurrahim Karakoç

ELLERİM ORADA ASILI.

Şimdi ben,
Söz etmeliyim pişmanlıklarımdan
Zamanı değil, biliyorum
Ama, ellerim hep orada asılı
Tül gibi süzülüp çıkıyor hayatımdan
Çıkınımda güzel şeyler yok
Umut, bir boyalı kuştu
O mavinin muştusunda
Gökyüzüne uçtu..

Uzatma,
De haydi..
Şimdi yağmur zamanı mevsim kış
Baharsız toprağında çatlarken ayazın
Kıymetini bilmedin kar beyazın..
O çılgınca esen rüzgarda
Oynak bir türkü gibi savrulup
Görkemli zevklerin eteğinde
Neler yitirdin, bir düşün..
Ne farkına varabildin esen meltemin
Ne de duydun feryadını bu günlerin..
Zaman mum gibi eridi ateşinde
Gün görmemiş binlerce kelimenin
Şiire dökülen coşkusuyla
Serpildin gecelere yıldız diye..

Utanma,
De haydi..
Kimse tanımaz seni
Şimdi bir garip adem sin, ötesi yok..
Gururunda bir kara leke gibi duran
Rüzğar estikçe savrulan
Erik bahçelerinde bıraktığın sevgiler
Masum gözyaşlarında kahır gibi
Közü alev olan ateşlerin
Toz dumanı içindesin
Gönül defterinde on/ larca isim
Peki,
Peki sen nerdesin?

BANA MASAL ANLATMA!
Bütün renklerini bilirim kasımpatıların
Her dilde tanırım sevdanın kokusunu
Hem maviyi severim, hem kırmızıyı
Düşkünüm gün batarken akşamlara
Kırılıp dökülüyor sayfalarda anılar
Cazgır bir suskunluktur ruhunu kemiren
Empayiye dayanamam, kıskanırım
Senin eteklerinde savrulurken aşk
Ben bir yerlerde unutulmuş baharım..

DE HAYDİ !
Gözünün elifini sevdiğim ömür
Deli Dumrul gibi bekleme başımda
Sıyrılır çıkarsam tenimden
Bin parça zehir olup saçılır
Yüzlerce dertli çıkar bedenimden...

Ali SÖNMEZ

Hep haklıyım deme!
Sende kulsun şaşarsın.
Merhamet eyle cümle cana.
Gün gelir sen de dilersin.

Bu ömür göz açıp kapaya geçer,
Türlü musibet gelir başa
Kul olan şükrü ve sabrı seçer
Salatı tavsiye eder beşere

Temaşa et alemi.
İhsan ile ihlastan şaşma,
Hep haklı olmak değil gaye,
İnsana güler yüzden şaşma.
KEŞANLI

DEĞERLERİMİZ
Ağaçlar yaşayamaz,
Toprak ile bağı olmadan,
İnsanlar nasıl yaşasın.
Değerleri olmadan.

İyilik ile kötülük ayrılmaz.
Sabır olmaz,hoşgörü bulunmaz.
Tohum susuz çiçek açmaz.
Bolluk olsa da gönüller doymaz.

Ah değerlerimiz,
Paylaşınca bereketlenir sofralar.
Artar sevinçler.
Azalır açılar ,kolaylaşır zor işler.

Yaşatmak,aktarmak,
Hepimizin görevi,
Lakin ecdadını tanımadan ,
Emeksiz olmaz.

Mevlana,Yunus,Barış niceleri.....
Bu toprağın çiçekleri,
Yunus'un dediği gibi:
'' Sen sana ne sanırsan
Ayruğa da onu sanırsan.
İlmin yanına edebi koyarsan.''
Değerler tepe taklak olmaz.
FARUK ÖZKAYA

Toprak hava su kadar
Değerli bir şeyler var
Belki de daha değerli
Anlamak karşındakini
Karşındakince anlaşılmak
Kelimelerin yetmediği
Sözün tükendiği anda
Bakışında
Gülümsemesinde
Yüreğinde
Bulmak bir şeyleri
Onun o haliyle olmak
Anlamak
Anlaşılmak
İnsanların bencilleştiği
Birbirini umursamadığı
Kör bir çukurda
Kaldırınca başını
Masmavi gökyüzüne
Açılan pencere
Onu aydınlığa
Mutluluğa çıkaracak
İp olmak
O ipe tutunmak
İnsanca insan gibi
Yaşanan yaşanacak
Güzel olan ne varsa
Anlamak
Sadece anlamak
O zaman daha kolay olmaz mı?
Anlaşılmak...

Bu şehri en çıkılmaz sokaklarından
Sütsüz kalmış bir sokak kedisini yavrularından sevmekti seni sevmek
Koparmaktı belki acıyı parmaklarından
Kırmızı bir uçurtmanın rengârenk kuyruğundan
Kırık cam misketlerin renginden sevmekti seni sevmek
Aslında seni sevmek
Cumadan cumartesiye sokaklarda bin bir özlem büyüten anne demek
Sokaklardan başka
Yağmurlardan göğe tutunamayıp dönen kuşlardan
Pencerelerden başka
Camlardan pencereler önüne konan kuşlardan
Sana verecek başka bir şey yok elimde
Kanadı kırık bir kırlangıcı kanadından
Bir papatyanın koparılan son yaprağından sevmekti seni sevmek
Ne varsa kırıldı içimden dışıma kadar
Kırılan bir oyuncağın en büyük parçasından sevmekti seni sevmek
Aslında seni sevmek
Bir bayram sabahını babam gelir diye uyumadan beklemek
Annemi hamur kokan ellerinden öpmek demek

ordalar, sen onlardan birisin;
çulunu ser çöle, yüzün’ bana dön!
ko gitsin gülünü, sözün’ yele ver!
hüzün gibi misin? evet gibi’sin…

farkında ol artık, kalpte sökükler;
aşklarsa, ah, yama üstüne yama;
bir kumaş, eprimiş, havı dökülmüş;
kendini bir teyelle tuttur akşama…

işte hepsi gittiler, boş kaldı her şey;
bak, yalnızlıklar da yol aldı epey;
neden şimdi beni kendine çeker
şu benim yüzümdeki hiçbir şey?.."

Hilmi Yavuz'

ŞÖYLE GARİP BENCİLEYİN

Acep şu yerde varm'ola
Şöyle garip bencileyin
Bağrı başlı gözü yaşlı
Şöyle garip bencileyin

Gezdim Rum ile Şam'ı
Yukarı illeri kamu
Çok istedim bulamadım
Şöyle garip bencileyin

Kimseler garip olmasın
Hasret oduna yanmasın
Hocam kimseler duymasın
Şöyle garip bencileyin

Söyler dilim ağlar gözüm
Gariplere göynür özüm
Meğer ki gökte yıldızım
Şöyle garip bencileyin

Nice bu dert ile yanam
Ecel ere bir gün ölem
Meğer ki sinimde bulam
Şöyle garip bencileyin

Bir garip ölmüş diyeler
Üç günden sonra duyalar
Soğuk su ile yuyalar
Şöyle garip bencileyin

Hey Emre'm Yunus biçare
Bulunmaz derdine çare
Var imdi gez şardan şara
Şöyle garip bencileyin

Yaşanmamış hatıralar bilirim
Büyülü sonbahar akşamlarında
Bulutlar üstünde, su kenarında
Yalnız hayal edilen hatıralar
İşte, en ürpertici nağmelerle
Bizim şarkımızı söyleyen rüzgar
Sen, dudağında gülümsemelerle
Ben gözyaşlarımla, bu alemdeyim
Fakat yine bizbize, başbaşayız
Duymasan, düşünmesen de unutma
Bir daha bu anı yaşıyamayız...

...