Sevdiğimiz Şiirler

Eski bir kitap kadar yorgunsun biliyorum ,

Olsun , geç şöyle karşıma ..
Bir demlik çay , iki bardak eşliğinde şiirler okuyayım sana ..
Hayat’tan bahsedelim , düşmeden uçurumlara…..
Sessiz kahkahalar patlatalım suretlerimize ..
Mitolojik efsaneler uydurayım .. ince esprilerle kopartayım seni ..
İlk çay bardağını yarım saatte bitirelim ,say ki ömür niyetine…
Ben doldurayım sen anlat .. Farzet ÜSKÜDAR ‘da el eleyiz…
Karşımızda Deniz , denizin ortasında kule..
Kulenin içinde mahsur kalmış ”sen”…
Seni kurtarmak üzere denize ve soylulara savaş açmış ”Ben”
Bir elimde kılıç , diğerinde papatyalar…
Dilimde sana yazdığım şiirler….
Arkamda koca bir İstanbul dolusu ”Leyla ve Mecnun”…
Herkesin dilinde ”Biz”…
Ah…
Bak bitti ikinci bardakta…
Şimdi ben doldurayım sen dinle…
Say ki , … ..
Neyse geç olmuş vakit..
Öyle işte..

İbrahim İnecik...

Ne gülümsemek gerçek mutluluktur,
Ne de ağlamak en büyük acının ifadesidir...
Ne seni seviyorum sözü gerçek sevgidir
Ne de söylememek sevmediginin göstergesidir...
Hayat ne gideni getirir ne de kaybetigin zamanı geri çevirir...
Ya yaşaman gerekenleri zamanında yaşayacaksın
Yada yaşayamadım diye ağlamayacaksın..


Sebepsiz sevmektir aşk,nedeni olmadan bağlanmak birine.
Gözlerine baktığında erimektir içten içe,
Ellerini tuttuğunda titremektir tüm benliğinle.
Hatta sarıLamamktır utançtan,Çünkü utanmaktır sevmek aslında,
Nedir insanı başkasına bağlayan?
Güzelliğimi?bilmez kimse bu soruların cevabını..
Kimi sever güzelini,Kimi sever özelini..
                               Can YÜCEL

Her şey bir başlangıçtı başaklar bile
Kırlar dağlar deniz kenarları
Denize inen sokakların kuşları.
Durup baktım yapraklar başlangıçtı
Sonra evler pencerelerinden fesleğen sarkıtan
Akşamüstünün buğusu, bugünün sonu
Kırgın bir kuşun denize doğru uçuşu
Başlangıçtı sevgimize biliyor musun

Vakit yoktu aşka nasıl bulmuştuk
Ertelenmiş bir başlangıçtı efsane kıldık
Leylak kokusu sızdıran evleri, sokakları
Geçip gitmiştik bir gülümseme bırakarak

Vakit yoktu açık denizleri özlemeye
Fesleğen sulamaya pencere önünde
Bir tenhalığı yaşamaktan bakışmaya bile
Şaşırdım doğrusu nasıl bulmuştuk aşkı
Her şey her zaman bir çığlıktı
Tenha bir istasyonda okuduğun
Bir suç işler gibi okuduğun öğlesonu

Her şey bir başlangıçtı sevgimize
Çılgın yaz çiçeklerine, yediveren güllere,
Kalbinin hızla akışı bile sevgilim.
Ah bir sevdaydı şurada çınlayan sesin
Geceyarıları beni umarsız bekleyişin,

Sanki bir çiçek sergisiydi karanlıkta gözlerin

Ahmet Ada

"Sen ol küçük bir kıvrımdan, bir heceden
aşk için bir vaha değil aşka otağ yaratan
sen ol zihnimde yüzen dağınık şarkıları
bir harfin başlattığı yangın ile söndür
beni bir ses sahibi kıl, kefarete hazırım
öyle mahzun
ki hüzün ciltlerinde adına rastlanmasın"

İsmet ÖZEL

3 Mayıs 1481 Büyük sultan Fatih Sultan Mehmed Han'ı  rahmetle anıyorum.

Ahireti kazanmak iş bu dünyadan murad,
Yoksa zahid bildin mi, nedir ukbadan murad.
 
Hakiki yar olmadan cennet de zindan olur,
Bil ki yari görmektir, ala cennetten murad.
 
Malı mülkü bırakıp, sonunda gideceksin,
Ya nedir dünya için, fani dünyadan murad.
 
Gördüğüne bağlanma ve yetinme onlarla,
İbret almaktır gönlüm, gezmek görmekten murad.
 
Gönül eğlencesidir, ey Avni, en sonunda,
Ustalık satmak değil, şiir ve yazıdan murad

bir çiçek açarken neyi beklerse
onu umuyorum kendime kapanırken

denî dünya kafamı kopartıp
yerine bir mim koyuyor kelle niyetine
pusulamı kırıp haritamı parçalıyor denî dünya
sana bana ait olan biz kelimesini
sözlüğümden alıp kaçıyor

bir çiçek solarken neye sahipse
ona dairdir bütün yaşadıklarım
bir çiçek ne zaman solsa
içimde tohumu çimlenir hayatın

sınırlar çizilirken ben siliniyorum
yabancı aynalara bakarken
yaban oluyorum kendime
gölgem tekin olmayan bir bölgeye dönüşüyor
hat ve had karışıyor birbirine
kalp ve kalb

bir çiçek açarlen neyi getirirse dünyaya
yanımda onu götürmek istiyorum
sevap niyetine.."

Suavi Kemal Yazgıç'

3 Mayıs 1481 Büyük sultan Fatih Sultan Mehmed Han'ı  rahmetle anıyorum.

Ahireti kazanmak iş bu dünyadan murad,
Yoksa zahid bildin mi, nedir ukbadan murad.
 
Hakiki yar olmadan cennet de zindan olur,
Bil ki yari görmektir, ala cennetten murad.
 
Malı mülkü bırakıp, sonunda gideceksin,
Ya nedir dünya için, fani dünyadan murad.
 
Gördüğüne bağlanma ve yetinme onlarla,
İbret almaktır gönlüm, gezmek görmekten murad.
 
Gönül eğlencesidir, ey Avni, en sonunda,
Ustalık satmak değil, şiir ve yazıdan murad

sayfanın 1453 te olması da ayrı tevafuk.

            h.n.a.

Fatih Sultan Mehmet Han H.z lerinin kaleminden Avni Mahlasıyla...

Bir güneş yüzlü melek gördüm ki cihan onun aynıdır
O kara sümbülleri aşıklarının ahıdır

O nazlı servi parlayan bir ay gibi karalar giyinmiş
Sanki güzellikte Frenk ülkesinin padişahıdır

Zünnarın düğümüne gönül bağlamayan kimse iman ehli olamaz
O aşıkların yoldan çıkmışıdır

Gamzesinin öldürdüğüne dudakları canlar verir
Galiba o can bahşedicinin yolu İsa’nın dinidir

Ey Avni! sevgilinin sana ram olacağını sanma
Sen İstanbul padişahısın o Galata’nın şahıdır

Hiçbir şey değişmeyecek o gün
Göçüvereceksin bu insan kalabalığından
Gelmemiş gibi olacaksın dünyaya
Sanki bu odada sen oturmadın
Sen giymedin bu elbiseyi
Ağlamadın
Gülmedin

Nahit Ulvi Akgün

Ben, böyle olmamalıydım
İsmini duyunca, boynum düşmeliydi omzuma.
İçime bir ateş düşmeliydi
Ayaklarımın feri kesilmeliydi.
Kendimden geçmeliydim sonra...
Adını sayıklamalıydım, adımı unuttuğumda
Ama bunu kimse duymamalıydı,
Seni, mahşere kadar saklamalıydım.
Ben böyle olmamalıydım
Nisan akşamlarını ıslatırken yağmur
Bahar, şarkılarını söylerken karanlığa
Çalan her kapıya 'sensin' diye koşmalıydım.
Ayak sesleri gelmeliydi uzaktan
Ben hep sana yormalıydım.
Gece yıldızlarını serpince göğe
Seni görmek için uyumalıydım.
Şarkılar kime söylenirse söylensin
Sana diye dinlemeliydim.
Türküler dolmalıydı odama,
Ben bir selvi boylu yârdan ayrıldım deyince bir ses
Selvi boylu yâr sen olmalıydın
Kömür gözlüm ateşine düşeli
Senin için söylenmiş söz olmalıydı.
Bir mey yokluğuna ağlamalıydı delice
Bir keman, incecik çığlık olmalıydı
Ama bunu kimse bilmemeliydi,
Seni mahşere kadar saklamalıydım.
Böyle olmamalıydım,
Kelimeler taif'i taşıyınca kulaklarıma
Daha yüzüme çarpmadan taif rüzgarı,
Taşların izi çıkmalıydı yüzümde.
Uhud anılırken, dişlerine sızı düşmeliydi.
Haremde bir ikindi vakti
Kem gözler çevrilince sana
Ve vefasız eller uzanınca yakana
İçim daralmalı, nefesim kesilmeliydi.
Sen ötelere hazırlanırken,
Öteler senin için süslenirken,
Son kez baktığın pencerede hayal edip seni,
Perdenin son kez kapanması gibi,
Kapanmalıydı gözlerim.
Sonra içime doğru gerilip,
Seni bize lutfedenin ismini haykırıp,
"Allah(c.c.)" deyip,
Düşmeliydim yere.
Ama bunu kimse bilmemeliydi.
Seni mahşere kadar saklamıydım.
Ve mahşer günü...
Uzaktan seni seyretsem.
Sana yakın olmak için can atsam.
Beni engelleseler,
"sen kim yakınlık kim?" deseler.
Ben ağlamaktan konuşamasam.
Gözlerini çevirsen bana.
"benim cennetim bana bakan gözlerindir."
Ve tebessüm etsen.
Ama bunu kimse görmese,
Seni ebede kadar saklasam.

Hafız’ın kabri olan bahçede bir gül varmış;
Yeniden her gün açarmış kanayan rengiyle,
Gece, bülbül ağaran vakte kadar ağlarmış
... Eski Şiraz’ı hayal ettiren âhengiyle.

Ölüm âsude bahar ülkesidir bir rinde;
Gönlü her yerde buhurdan gibi yıllarca tüter.
Ve serin serviler altında kalan kabrinde
Her seher bir gül açar, her gece bir bülbül öter.

HATRINA DÜŞECEĞİM

Kopkoyu bir sis içinde bir akşam
Hatırına düşeceğim belki
Bir an ıslayacak yağmur yüzünü
Birden o tatlı demleri hatırlayacaksın
Sonra sıcak yatağında uzun uzun
Ağlayacaksın Ağlayacak.!

Boğazında bir şeyler düğümlenecek
Ah yanımda olsaydı diyeceksin
Tüm yıldızlar gülecek haline Ay'da göz kırpacak
İliklerine işleyecek bensizlik
Kahrolacaksın...!

Bir sigara tüttüreceksin ihtimal
Ufku seyredeceksin saatlerce
Bir rüzgar kopçalayacak yüzünü
Sonra hayalim gelecek karşına
Bir Şiirimi mırıldanacaksın
Hıçkıracaksın..!

Gönlünden atamadığın gibi kafandan da
Silemeyeceksin beni düşlerine gireceğim her gece
İnce bir hüzün bürüyecek yüzünü
Ve çırılçıplak gerçekleri o zaman
Anlayacaksın..!

Sonra bir şeyler yazmak isteyeceksin
Kafan gibi kaleminde işlemeyecek
Unutmak isteyeceksin her şeyi
Ama unutamayacaksın hiç bir şeyi
Kıvranacaksın.!
                  NFK

Dua

bıçak soksan gölgeme
sıcacık kanım damlar
girde bir bak ülkeme
başsız başsız adamlar

ağlayın su yükselsin
belki kurtulur gemi
anne seccaden gelsin
bize dua et emi
 
Necip Fazıl Kısakürek 

Yollar

Varsın biraz da yollar çeksin benim cefamı
Artık verin çocuklar, artık verin asamı!.
Bir başka kâinata, bir başka yurda yol var;
Siz örtünün garipler siz örtünün abamı!
Yorgun düşüp uzandım altında asumanın;
Gölgende buldum ey dal bir anne ihtimamı.
Şahane manzaraydı dünya sınırlarında
Bir kubbenin rüku’u, bir zirvenin kıyamı.

Yükseklerinde ömrün dağlar, sular kovuklar:
Yükseklerin diliyle tekrar edin nidamı!
Dağlar lisana geldi, gökler lisana geldi;
Şerh oldu Mesnevi’den yıldız
Şerh oldu Mesnevi’den yıldızların kelamı.
Şeffaf mavinizden abdest alıp el açtım
Artık yakındayım, ey gökler, duyun duamı!
 
Arif Nihat Asya..