Sevdiğimiz Şiirler

Başka birisi nasıl sevilir bilmiyorum
Hangi şehre gidilir yalnız başına,
Hangi şarkı dinlenir senle olmayınca.
Kimle çay içilir ?
En güzel sözlerin altı kim için çizilir
Kimin kokusu saklanır…
Hangi hayal hediye edilir,
Hangi gözle bakılır o çiçek yaprağı kirpiklerine
Nasıl anlatılır gülüşünün sesi
Adının güzelliğine hangi alfabe de rastlanır
Senin bakışın hangi şiire benzer
Kime dokunur, sarılır, uyur bu kalp
Hangi insanda rastlanır sana…
Gel de anlat…
Senden başkası nasıl sevilir?
Bilmiyorum ben…

İlhan Berk

Kısa Pantolon Paslı Çakı Dizde Kabuk Bağlamış Yara Kısa Çakı Paslı Pantolon Gözde Yarası Kalmış Kabuk

Nazlan
Sitem et
Kırıl bana
Beni geç vakit
Tek başıma suya yolla
bahçede yüzünü öteye çevir
Güle hayret ediyormuş gibi yap
Gülümseyerek konuş da başkalarıyla
Somurt avluda sadece ikimiz kalınca
Kızıp en sevecen adımlarla üst kata çık
En sevdiğim çiçeğin saksısı kaysın elinden
Derinleşsin ben içerledikçe ruhumdaki sakarlık

Yamru bastım iş değildi hake çakılmak bayırdan
Dağ sıra dağdı hangi haşin belden yol veresi
Gece hep süzüldü yukarıdan lakayt kehkeşan
Altımda beni hep yutmaya çağladı nehir
Yetişir heceleme(n)  sök beni bir kere
En zoruma gideni yap hegame getir
Çel beni tökezlet tuttur çitlere
Ahla istida edecek ahval değil
Kim bana kıymazsan bilebilir
Dünya dedikleri samut küp
Acılar tıkandıkça bende
Hep seni seslendirir
 İsmet Özel

EYLÜL KOKAN KOLLARINA
Ah!! işte,
Geldi, eylül yine.
Baharın sevdasından,
Yazın havasından,
Demini almış,
Şairler,yazarlar,
En hasis duygularıyla,
Sarılılar şimdi,
Kağıda, kaleme yine.

Efkar yüklü akşamların,
Dayanılmaz hüzünlerin,
Örselenmiş duyguların,
Vurgun yemiş, sevdaların,
Yarım kalmış, aşkların,
Zamansız ayrılıkların  acısını,
Yüklerler,
Eylülle düşen ,
Yapraklara.

İki ucu keskin,
Bıçak yaparlar,kalemlerini,
Sitemler ederler,
 Ilık esen rüzgarlara,
Yağmur yüklü bulutlara,
Toprağa can veren yağmurlara,
Görünmeyen yıldızlara,
Doğmayan Ay'a,
Güneş'e küsmüş havaya,
Sararan eylül yapraklarına.

Gülüp, geçerim,
Kalemlerini hançer yapan,
Hayata melankoli katan,
Eylüle sitemi,
Marifet sayanlara.
Onlar , bilmezler ki,
Eylül akşamlarında yazdım,
Bütün şiirlerimi sana.

Takılmam eylülün,
Sözde hüznüne, hazanına,
Gönül koymam,
Esen rüzgarına,
Kırılmam,
Islatan yağmurlarına,
Bana kalan kaç,
Eylül varsa,
Atarım kendini,
Eylül kokan kollarına...

MEHMET EMİN TURGUT

Gel

Yüzün bir sebepsiz korkuyla uçuk,
O gün başucuma karalarla gel
Arkanda, çepçevre, kızıl bir ufuk,
Tepende simsiyah kargalarla gel

Elinden, dal gibi düşerken ümit,
Ne bir hasret dinle, ne bir ah işit;
Bir yaprak ol, esen rüzgarlarla git,
Kırık bir tekne ol, dalgalarla gel.
 
Necip Fazıl Kısakürek
 

Bilmiyorum, yaşamakta mısın, öldün mü?

Dünyada bir yerlerde bulabilir miyim seni

Yoksa, akşamın yaslı karanlığında

Bir ölüyü mü düşünmeli..

Her şey senin için: Gün boyunca dualarım,

Uyuşturan ateşi uykusuz gecelerin;

Şiirlerimin beyaz sürüsü,

Ve mavi yangını gözlerimin..

Hiç kimse daha yakın olmadı bana,

Hiç kimse böylesine üzmedi beni,

Acıya salıp gidenler bile,

Okşayıp bırakanlar bile hatta.

Benim adım televizyon

 Cami cemaati beş on
 Benimki binlerce milyon
 Dindar, dinsiz, laik, mason
 Benim adım televizyon

 Yatsı namazını kıldırmam
 Sabah namazına kaldırmam
 Kim nerede hic aldırmam
 Benim adım televizyon

 Kolayca evlere girerim
 Ev sahibinede söverim
 Gafilleri pek severim
 Benim adım televizyon

 Amerika evinizde
 Gorbaçov bu akşam sizde
 Bir gemi batmış denizde
 Benim adım televizyon

 Bana bakan gözler yandı
 Yalanıma herkes kandı
 Ne söyledimse inandı
 Benim adım televizyon

 Yıktım utanma hissini
 Yaptım her şeyin tersini
 Bozdum İSLAM neslini
 Benim adım televizyon

 Ne rahmetim , ne lanetim
 Aslında masum aletim
 Yoktur kasıtlı gayretim
 Benim adını televizyon

 Ben deccalin güdüğüyüm
 Sam amcanın düdüğüyüm
 Şeytanların en büyüğüyüm
 Benim adım televizyon

 Bazıları çanak tuttu
 Çanak tutan hapı yuttu
 Ar'ı, namusu unuttu
 Benim adım televizyon

 Geyik gibi boynuzum var
 Paylaşacak kozum var
 Namusunuzda gözüm var
 Benim adım televizyon

 Ben var isem, olmaz sohbet
 O semte uğramaz rahmet
 Kin,ihtiras ve de şehvet
 Benim adım televizyon

 Ben her gün akın ederim
 Uzağı yakın ederim
 Sade bana bakın derim
 Benim adım televizyon

 Beni reddetti sofular
 Sonunda teslim oldular
 Karşı duramaz oldular
 Benim adım televizyon

 Işık değilim , aynayım
 Ben , hep güçlüden yanayım
 Bir rol verildi oynarım
 Benim adım televizyon

alıntı
Şimdi buna cep telefonu ,bilgisayar ve tablet eklendi...

Dağdan kütür kütür hezen indirir
İndirir de ateşlerde yandırır
Her evin devleğin öküz döndürür
Rençberler hoşça tutun öküzü

Öküzün damını alçacık yapın
Yaş koman altını kuruluk serpin
Koşumdan koşuma gözlerin öpün
Rençberler hoşça tutun öküzü...

                 Pir Sultan Abdal

 ÖĞRETMENİN DÜŞÜ

"Okumuş filler ki her birinin
Nice Bostan, Gülistan ezberidir.''

Mavi bir ışık yandı gözlerimde,
Gökyüzü öyle yakın
Çocuklar doğacak çocuklarım
Ve öyle yağmut ki toprak, koklarsın
Ellerin bütün hayvanlar alemi,
Hangi ağacı çalsam açıyor
Uzaylar uslu,
Yönlerim yörük,
Sağduyularım sol duyu.

Mavi kalemlere yordum bu düşü,
Su resimleriyle öğrencilerin,
Göğerttik bozkırın sarı defterini,
Şu yoncalar yurttaşlık bilgisi.

Geçen gün okudum söğütlerin tarihini,
Bi çiğdem var onlar kadar yiğit,
Şu bey, şu eşek, şu yaban, şu işçi arı,
Biz beş sınıfta kaldırdık bütün sınıfları.

Korkuluklar ektiği kargaları biçsin,
Sevginin de kendi planları var,
Beş yılları, yıldızları, dokuz ayları,
İlerde yarım kalmış bir okulun duvarı,
Duvardı diyor, varım diyorum ben de,
Gitsin bütün okumuş filler Gülistana,
Ben Türk'üm bu bozkırda çalışmaya geldim...

 Can YÜCEL

Eylül’dü.
Dalından kopan yaprakların
Sararan yanlarına yazdım adını
Sahte bir gülüşten ibarettin oysa.
Ve hiç bilmedin ellerimin soğuğunu.
Eylül’dü.
Di’li geçmiş bir zamandı yaşadığımız
Adımlarımızın kısalığı bundandı
Bundandı gözlerimin durgunluğu.
Sarı sıcak cümlelerde sözün kadar yalan,
Ellerin kadar ıssız,
Sen kadar zamansız molalar veriyordum
Ve çocuksu bir bencillikti hüznümüz.
Eylül’dü.
İzlerini çizdiği zaman ansızın gidişin,
Şimdi yoktu bi anlamı suskunluğun.
Çırılçıplak kalakaldım sessizliğinin orta yerinde.
Sonra sesime yankı vermeyen uçurumlar kıyısında yürüdüm bir zaman
En çok sesini aradım.
Gözlerinse asılı bıraktığın yerdeydiler hâlâ.
Gözlerini sildi zaman..
Dedim ya… Eylül’dü.
Savruluşu bundandı kimsesizliğimizin.
Zafer AKKAŞ

Bir başka yolculuk dalından düşmek yere,
Yaşadığından uzun;
Bir tatlı yolculuk dalından inmek yere.
Ağacın yüksekliğince,
Dalın yüksekliğince rüzgarda;
Ve bir yeni ömür
Vardığın çimen yeşilliğince.

CAN YÜCEL

Bir Umut

Yorgunsun, uzaklardan gelmişsin,
Yitirmişsin ne varsa birer birer.
Bir sağlık, bir sevinç, bir umut
Onlar da nerdeyse gitti, gider.

Dost bildiğin insanların yüzleri
Aynalar gibi kapkara.
Suyu mu çekilmiş bulutların
Dönmüşsün kuruyan ırmaklara.

Taşlara düşen saat gibi
Ne artı ne eksi.
Bir sağlık, bir sevinç,
bir umut Hikaye hepsi..

Cahit Külebi

Yıldızları süpürürsün,farkında olmadan,
Güneş kucağındadır,bilemezsin.
Bir çocuk gözlerine bakar,arkan dönüktür,
Ciğerinde kuruludur orkestra,duymazsın.
Koca bir sevdadır yaşamakta olduğun,
Anlamazsın.
Uçar gider,koşsan da tutamazsın...''

Ve sonbahar hissetirmeye başlamıştı kendini  senin gibi
Yazdı senle heryer mutluydu gûnler su gibi geçmişti
 O gúndûzû uzun gecesi kîsa olan günler
Şimdi gûndûzleri  kîsa gecesi uzun
Hasretin gibi uzun geçmek bilmedi gece
Camîma vuruyordu yağmur
Daha ilk gûnden ôzlemiştim seni
Yapraklar dôkûlûyordu
Resimlerimiz gibi
Sensiz'dim ve soğuktu hem yûreğim hem mevsim
Hûngúr húngúr aglıyorduk
Ben ve mevsim
Bu mevsimde sen olacaktın
Yûreğimi ısıtan
Bende senin verdiğin mutlulukla
Mevsime aldırîş etmeden güzel hayeller kuracaktım
Senle inan  her mevsim gúzel olacaktı
Mevzu bahis aslında
Mevsim değildi
Senin yokluğundu
Ve senin yokluğunla açılan koca bir boşluktu
Yüreğimi yakan

Fatih akbulut

Desem Ki
Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır
Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini
Ormanların en kuytusunu sende görmekteyim
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm
Sende tattım yemişlerin cümlesini
Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar mübarek,
Su gibi aziz bir şeysin;
Nimettensin, nimettensin.
Desem ki...
İnan bana sevgilim inan
Evimde şenliksin, bahçemde bahar;
Ve soframda en eski şarap.
Ben sende yaşıyorum,
Sen bende hüküm sürmektesin.
Bırak ben söyleyeyim güzelliğini,
Rüzgarla nehirlerle, kuşlarla beraber.
Günlerden sonra bir gün,
Şayet sesimi fark edemezsen
Rüzgarların nehirlerin kuşların sesinden,
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme müsterih ol
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini
Ve neden sonra
Tekrar duyduğun gün sesimi gök kubbede
Hatırla ki mahşer günüdür
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum
                    Cahit Sıtkı TARANCI

Benim kelime haznem çok geniştir derdim.
Senin bir kelimene yetemedim;
Git, ne demekti sevgilim?



Nazım Hikmet