Sevdiğimiz Şiirler

YAZMALIYDIM SENİ

İkimiz de farkındayız,
Saatlerim bitiyor,
Zaman hazırlanıyor
Perdeyi kapatmaya
Yazmalıydım seni,
Suskun,lal ama
Yüreği atan mısralara,
İşlemeliydim ,
İlmik ilmik yaşanmışı,
Senden, sana yolculuğumu
Uzatmamalıydım naz namına,
Daha çok yaşatmalıydım,
Beni sana pervasızca,
Gerçi; beni göreceksin
Kızımın gözlerinde,
Oğlumun gülüşünde,
En çok da kendinde,
Olsun ama,
Sevgim kokmalıydı dizeler,
Çok sevmiş demeliydiler
Kanamalıydı yürekleri,
Seni yazmalıydım.
                   (Alıntı)

Başımdan bir kova sevda döküldü
Islanmadım, üşümedim, yandım oy! İplik iplik damarlarım söküldü
Kurşun yemiş güvercine döndüm oy! 

Yağmur yorgan oldu, döşek kar bana
Anladım ki kendi gönlüm dar bana
Alev dolu bardakları yâr bana
Sunuverdi içtim içtim kandım oy!

Sevgi ektim, naz biçmeye çalıştım
Ne zamana, ne kendime alıştım
Kırk senede yedi hasret bölüştüm
Yedi dünya bana düştü sandım oy!

Gönül şahinimi yordum gerçeğe
Sonsuzda yüzümü sürdüm gerçeğe
Teselliden kanat kırdım gerçeğe
Tecellinin sinesine kondum oy!

Abdurrahim Karakoç

DENİZİN DELİSİ

Unutmak mı, delisin,
Gitmesem de bekler orada deniz.
Gelirsem bilmelisin
Benim beklememdir burada deniz.

Gitmek gibi geleceğim
Denizin delisine.
Delinin denizi gibi,
O ne kadar giderse.

Yalnızlık Paylaşılmaz/ Özdemir Asaf

BULUŞMAK ÜZERE

Diyelim yağmura tutuldun bir gün
Bardaktan boşanırcasına yağıyor mübarek
Öbür yanda güneş kendi keyfinde
Ne de olsa yaz yağmuru
Pırıl pırıl düşüyor damlalar
Eteklerin uça uça bir koşudur kopardın
Dar attın kendini karşı evin sundurmasına
İşte o evin kapısında bulacaksın beni.

Diyelim için çekti bir sabah vakti
Erkenden denize gireyim dedin
Kulaç attıkça sen
Patiska çarşaflar gibi yırtılıyor su ortadan
Ege Denizi bu, efendi deniz
Seslenmiyor
Derken bi de dibe dalayım diyorsun
İçine doğdu belki de
İşte çil çil koşuşan balıklar
Lapinalar gümüşler var ya
Eylim  eylim  salınan yosunlar
Onların arasında bulacaksın beni.

Diyelim sapına kadar şair bir herif çıkmış ortaya
Çakmak çakmak gözleri
Meydan, ya Taksim ya Beyazıt Meydanı
Herkes orda sen de ordasın
Herif bizden söz ediyor, bu ülkenin çocuklarından
Yürüyelim arkadaşlar diyor yürüyelim
Özgürlüğe Mutluluğa doğru
Her işin başında Sevgi diyor
Gözlerin, yağmurdan sonra yaprakların yeşili
Bi de başını çeviriyorsun ki
Yanında ben varım.

Yazma Sevgi Duvarı/ Can Yücel

Aldanacaksan sevgilerinde, sâf sevgilerinde
İnsanların yalancı gurularına..
Kalacaksan parlak sözlerin etkisinde,
Kelimelerinle onlara kapılacaksan,
Yaşama!

Oyun yapıp oynarlar seni
Geceleri aralarında.
Şarkı yapıp söylerler dostlarına,
Roman gibi okurlar boş zamanlarında.
Masal yapıp anlatırlar çocuklarına.

Aldanacaksan gecelerinde, kara gecelerinde
Aydınlık dünyaların şen insanlarına.
Yanılıp içini açacaksan,
Derdini gizlemeden durmayacaksan,
Yaşama!

Saklarlar dinlediklerini
En zayıf zamanında vurular seni.
Uyduramazsan fikirlerine
Başıboş hareketlerini
Defe koyup çalarlar seni.

Umut işte...

Gerçeklerden geçerken
Hayallerimi katık ettiğim
Yokuşu tırmanırken
Soluksuz kaldığım
Zamanın notasına
Arada sertce bastığım
Hayatın çorbasının içine
Bir tutam çocuk gülümsemesi
Bir parça umut eklemeli

                                   E.BAYER

Sabahlarımızı renklere boyayacak
İnsanlara ihtiyaç var şu dünyada..

Cemal Süreya

Bir an kayboldun gibi! yaşadım kıyameti
Yoruldun ama buldun ey kalbim emaneti

Yeniden su yürüdü dalıma yaprağıma
Bir bakışın can verdi kurumuş toprağıma

Çiçeğe durdu kalbim içtim parmaklarından
Göz çeşmem suya erdi sevda kaynaklarından

Bir aydınlık denizin sonsuz derinliğinde
Yüzüyorum gözünün yeşil serinliğinde

Bir ışık bir kelebek biraz çiçek biraz kuş
Yeni bir ülke yüzün ellerimde kaybolmuş

Soluğum bir kuş gibi uçuyor ellerine
Kapılıp gidiyorum saçının sellerine

Gözlerinden göğüme sayısız yıldız akar
Bir gülüşün içimde binlerce lamba yakar

Bir kurtuluştur o an çağrılsa senin adın
Sesin ne kadar sıcak sesin ne kadar yakın

Tabiat bir bembeyaz gelinlik giymiş gibi
Yüzüme kar yağıyor sanki elinmiş gibi

Sensiz geçen zamanı belli yaşamamışım
Sensizlik bir kuyuymuş onu aşamamışım 

Erdem Beyazit

“Diyorum ki
Toplasak tası tarağı
Kapatsak telefondaki tüm hesapları
Hiç kimsenin bilmediği bir köye yerleşsek.
Küçük bir bahçesi
Bahçesinde köpeği
Yemişler dikelim fidandan
Biraz da domates falan.

Aksam erken yatıp
Sabah ezanıyla uyansak
İlk önce bahçeye inip
Çiğ düşmüş biberleri toplasak
Ağaçları sulayıp fesleğenleri okşasak
Ayağımız toprağa bassa
Gelen geçenle selamlaşsak.

Etrafımızda kuş sesleriyle
Balkonda bir kahvaltı
Kahvaltıda tereyağlı köy yumurtası

İkindi vakitlerinde asma çardağı altında
Komşularla semaverde çay sefası
Çilek kokusu getiren meltem esintileri ve
Kucaklaşan gönül sohbetleri..

Akşam olunca çeksek perdeleri
Sobayı yakıp kestane atsak
Kıvrılıp miskin bir kedi gibi yerdeki mindere
İliklerimize kadar uykuya dalsak.

Diyorum ki gitsek buralardan
Ardımızda lüzumsuz telaşlar
Heybemizde yeni huzur.
Tek derdimiz yumurtlamayan tavuk
Çürümüş domates
Çiçeğine dolu vurmuş kiraz olsa
Ne trafik gürültüsü
Ne bir yere yetişme arzusu
Tüm bu kargaşayı şehirlere bıraksak
Ağrıyan başımızı,
Yorgun ayaklarımızı alıp
Kirlenmiş ruhumuzla
Yola koyulsak..

Diyorum ki
Gitsek buralardan
Ne varsa bizi yaşamaktan alıkoyan

Arkamızda bıraksak...”

İnan Durak Taş

Ne vakit özlesem seni,
Saklarım kendimi herkesten.
O gün’e giderim.
Kimseler bilmez
canımın nasıl yandığını,
avucumda ki kahveye gülümserken...



(bazen ne bulunduğun yerdesindir,
ne o gün’desindir.)

Gönül tezgahında şiir dokudum
İplik iplik nakışında sen varsın.
Aşk yolunun kanununu okudum
Madde madde yokuşunda sen varsın.

Fikir vadisinden bir ırmak geçer
Eğilir serviler, suyundan içer
Bağrında ay doğar, zambaklar açar
Sessiz sessiz akışında sen varsın.

Öz suyusun hayat denen şişenin
Nedenisin keder ile neşenin
Sevda cephesinde şehit düşenin
Donuk donuk bakışında sen varsın.

Hep senin renginde görünür bahar
Yaprakta yeşilin, gülde kokun var
Yama yama kalbimdeki yaralar
Sıra sıra dikişinde sen varsın.

Gidip de yorulma çok uzaklara
Sen, 'sen'i gel benim içimde ara...
Umut güneşimin mor bulutlara
Girip girip çıkışında sen varsın.

Abdurrahim Karakoç

Bir Yâr-i Sıddîk Anlar Halden,
Aşk Dersini Alır GÜL'den,
Hiç Riyâsız Tam GÖNÜL'den,
Seven Dostlara SELAM Olsun..!

Herkesin görebildiği kadarım işte.

Kimine kosarak giderim.
Kimine yürümeyi bile unuturum.
Hakeden limanlarımda bulur kendini.
Hak etmeyene deli fırtınayım.
Duvarlarım vardır fakat.
Yumusak kalpliyim.
Çizgilerim var fakat.
Değerine çizgiden atlatırıım.
Gülen yüzlü değilim.
Tebessümün içinde bulur bazıları kendini.
Gözümden kolay kolay kimse düşmez fakat.
Düşeninde üzerine basar geçerim.
Affetmeyi severim.
Ama kırildığım dağa kırk yıl oduna gitmem.
Ince yürekliyim ama.
Nefret etmek içinde bahanelerim olur.
Beni gördükleri kadarım işte.
Gördüğün kadarım.
Bendeki yerini sorarsan.
Onuda sen belirle.

"Sanki biraz sonra ağlayacakmışsın gibi sürekli.
Hani yağdın yağacaksın ama yüreğin böyle hep bulutlar, bulutlar.."

Cahit Zarifoğlu

Çocuksun sen alnına kırlangıçlar konan Bir bulutun peşine takılıp gittiğimiz yer
Okyanus diyelim istersen ya da sen söyle
Batık bir gemiyim orda, seni bekliyorum
Upuzun bir sessizliğim fırtınalar patlarken
Gövdem köle tacirlerinin barut yanıkları içinde
Ve gittikçe acıtıyor yaralarımı tuzlu su