Sevdiğimiz Şiirler

SEVGİLERDE

Sevgileri yarınlara bıraktınız
Çekingen, tutuk, saygılı.
Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı.

Bitmeyen işler yüzünden
(Siz böyle olsun istemezdiniz)
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı.
                         
Siz geniş zamanlar umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.
Yılların telâşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi.

Gizli bahçenizde
Açan çiçekler vardı,
Gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz
Yahut vaktiniz olmadı
                     Behçet Necatigil
 
 
 
 

GEL

Üç günlük yere çağırmam seni
Burada ebedi kalacaksan gel
Dünyevi duygular yıksa bendini
Bu yolda ölmeyi bileceksen gel

Gönülden bu yola girdiysen eğer
Küheylan atına vurduysan eyer
Sür atını bu yol ölmeye değer
Tereddüt etmeyip öleceksen gel

Nefsinden gelecek sesi duymadan
Şeytana aldanıp ona uymadan
Sözünü söz bilip asla caymadan
Meclisimizden haz alacaksan gel

Kanayan yaraya em olacaksan
Sohbetin çayına dem olacaksan
Benlikten sıyrılıp cem olacaksan
Burada huzuru bulacaksan gel

Allah'ın resulü pirin olursa
O'na yar olanlar yârin olursa
O'nun yakınında yerin olursa
Rahmet deryasına dalacaksan gel

Kim var denilince ben diyeceksen
Himmet istenince can diyeceksen
Cennete girerken sen diyeceksen
Az ile çok mutlu olacaksan gel

Bir yetim gözyaşı döküldüğünde
Acıdan ciğerin söküldüğünde
Dağılıp el âlem çekildiğinde
Yetimin yaşını sileceksen gel

Sinende buz dağı eriyecekse
Duan günahları kürüyecekse
Ayağın mabede yürüyecekse
Beş vakit namazı kılacaksan gel

Haddi aşan sözler düşer dilimden
Neyleyim başka şey gelmez elimden
Ne kadar acizim bilip halimden
Saçını başını yolacaksan gel

MUSTAFA KURULDAK

BEKLENEN
Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.

Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Bırak vehmimde gölgeni,
Gelme, artık neye yarar?

          Necip Fazıl KISAKÜREK

Bu da benim en sevdiğim şiir...

                FAL

Olacaksa olmaz da, olmayacaksa olur,
Kiminin yazısı o, kimininki de budur.

Kimi ardından koşar, yetişir zamanında,
Kiminin önündedir birdenbire yok olur.

Kimi bir yerdedir der, o gelir oralardan,
Kimi bildiği yerde bildiğini unutur.

Biri oraya gider,o orada bilerek,
Biri hiç anlamadan yoluna çıkar durur.

Kimi aradığını yitirir aradıkça.
Kimi de arayandır, aranan onu bulur.

 ÖZDEMİR ASAF

_____SEnİ..sEvİyOrUm_____
Seni seviyorum
çünkü,
Her sabah kalktığımda
Yaşamak için tek neden, sen varsin
Fakat seni sevmek için binlerce nedenim var

Seni seviyorum
çünkü,
Bu siyah beyaz dünyada tek renk sensin,
Bir ressamın fırçasından çıkmış gibi.
Ama alelade bir renk değil,
Gökkuşağının her tonunu gölgede bırakan bir renk.

Seni seviyorum
çünkü,
Bu soğuk günde içimi ısıtan bir esinti gibisin.
Hafiften esiyorsun,
iliklerime işleyerek.
Sonrada kaybolup gidiyorsun,
Daha nereden geldiğini anlamadan

Seni seviyorum
çünkü,
Seni sevmekten başka bir şey gelmiyor içimden.
O kadar doğal ki bu duygu
Ruhumun derinliklerinde,
Sanki doğduğumdan beri var.
Sadece ortaya çıkmak için seni bekliyordu.

Seni seviyorum
çünkü,
Sensiz bir yaşamı artık düşünemiyorum
Sensiz bu kuru dünyada yaşamaktansa,
Ölümün soğuk nefesini öpmeyi
Bir daha hiç seni görmemektense
Hayata arkamı dönmeyi tercih ederim.

Seni seviyorum
çünkü,
Ne zaman bir aşk şiiri duysam,
Mısralardan sen akıyorsun.
Ne zaman eski bir şarkı gelse kulağıma,
Gitar telleri arasından süzülen notalar,
Seni getiriyor bana.

Seni seviyorum
çünkü,
Sen hep benimsin.
Gözümü kapatmam yeterli…
Orada sen benimlesin
Gözümü kapatmam yeterli…
seni görmem için.
Tatlı narin tenini...

Seni seviyorum
çünkü,
Belki de ilk defa bir kadının kokusu beni çılgına çeviriyor
İçimden ODYSEUS'a türkü söyleyen deniz kızları da
Onun aynı kokusuyla mı baştan çıktılar acaba diyorum.

Seni seviyorum
çünkü,
Gözlerinin içindeki binlerce yıldız,
Gecenin karanlığını delip geçiyor.
Sana bakarken kendimi yıldızlara tepeden bakıyor gibi hissediyorum

Seni seviyorum
çünkü,
Benliğim sana ait.
Sen onu buruşturup çöpe de atsan,
Kalbine yakın bir yere de koysan.
Tanrım!
O kalbine yakın sıcak yerde olmak isterdim...

Seni seviyorum
çünkü,
Sen sensin.
Ama sen beni
Ben olduğum için seviyor musun?
Onu kim bilir.

Seni seviyorum
çünkü,
Seni sevmeyi seviyorum.
Seni koklamayı seviyorum.
Sana dokunmayı seviyorum.

Seni seviyorum
çünkü,
Saçların ellerimin arasından kayıp giderken,
Dünyadaki cenneti bulmuş gibiyim.
Bir an elimde tutuyorum o cenneti.
Bir an sonra belki de
Tamamen ellerimden kayıp gitmiş olacak.

Seni seviyorum
çünkü,
Ben hiç bir kadın için şiir yazmadım,
Bu hep tuhaf gelmişti.
Ama şimdi
Senin için şiir yazmamak tuhaf geliyor.

Seni seviyorum
çünkü,
İçimde bir umut var.
Bu şiiri belki başucuna koyarsın.
Kim bilir belki yanına da kırmızı bir gül...

Seni seviyorum
çünkü,
Tanrı çiçekleri yaratırken
Seni de onlarla beraber yaratmış
Papatyadan güzel,
Zambaktan asil,
Manolyadan tatlı,
Gülden daha güzel kokulu.

Seni seviyorum
çünkü,
Güzelliğine melekler imreniyorlar.
Dünyada ise,
Ölümlüler arasında
Galiba bir tek benim gibi bir iki şanslı
Onu fark edebiliyor.

Seni seviyorum
çünkü,
Ölene kadar
Yok olana kadar
Seninle olsam,
Bu herhalde bir ceza gibi gelir,
Daha çok senle olmadığım için.

Seni seviyorum
çünkü,
Senin tarafından sevilme fikri bile
Bir insanı hayatı boyunca mutlu edebilecek kadar güzel ve...

Seni seviyorum
çünkü,
Seni anlatmak için mısralar yetmiyor.
Düşünüyorum bir gecede bunu yazarken,
Acaba kaç şair seni anlatmak için
Binlerce mısra yazdı.

Seni seviyorum
çünkü,
Senin gülümsemen güneşin doğuşu gibi,
İnsana her şeyi unutturuyor,
Sadece seyredip tadına varma hissi uyandırıyor.

Seni seviyorum
çünkü,
Bu kadar nedenden sonra bile
Seni ne kadar sevdiğimi anlatamadım...

KİMİ SEVSEM, SENSİN.. 
 Kimi sevsem sensin / hayret
Sevgin hepsini nasıl değiştiriyor,
Gözleri maviyken yaprak yeşili,
Senin sesinle konuşuyor elbet.
Yarım bakışları o kadar tehlikeli,
Senin sigaranı senin gibi içiyor,
Kimi sevsem sensin / hayret
Senden nedense vazgeçilemiyor.



Her şeyi terk ettim / ne aşk, ne şehvet,
Sarışın başladığım esmer bitiyor,
Anlaşılmaz yüzü koyu gölgeli,
Dudakları keskin kırmızı jilet.
Bir belaya çattık / nasıl bitirmeli?
Gitar kımıldadı mı zaman deliniyor,
Kimi sevsem sensin / hayret
Kapıların kapalı, girilemiyor.



Kimi sevsem sensin / senden ibaret,
Hepsini senin adınla çağırıyorum,
Arkamdan şımarık gülüşüyorlar,
Getirdikleri yağmur / sende unuttuğum,
Hani o sımsıcak, iri çekirdekli,
Senin gibi vahşi öpüşüyorlar,
Kimi sevsem sensin / hayret
İn misin cin misin anlamıyorum...


   Attila İlhan ( 1925 - 2005 )
Allah Rahmet Eylesin

Hiç

Hiç Bir insani unutmak,
bir insandan vazgeçmek,
bir insani hayatindan sonsuza kadar çikartmak zorunda
kaldin mi hiç?
Hani ölmüs gibi,
hani uzatsan da elini tutamayacagini bilmek gibi,
her an kapindan içeri gülümseyerek girecegini bekleyip
ama aslinda hiç gelemeyecegini de bilmen gibi.
Ne zor sey degil mi ölmedigini bilmek ,
ama ölmüs gibi ulasilmaz olmasi artik o insanin sana,
ne kadar katlanilmaz bir gerçek degil mi
sen hala bu kadar sevgili iken?
Özlemek,
bu kadar özlemek,
etini kemigini yakarcasina özlemek...
çok kötü degil mi?
Bu kadar özleyip onu görememek,
ona dokunamamak,
onu isitememek ,
artik sonunun "Pi" hali degil mi?
Biliyorsun degil mi?
Ne kadar umutsuz bir arayistir o,
kalabalik caddede geçen binlerce yüze bakmak
belki bir kez daha görebilmek için o yüzü,
belki biraz önce geçti bu kaldirimdan diye düsünmek,
belki su an arkamda yürüyen insanlarin içinde bir
yerde demek,
belki su an üzerimdedir gözleri diye paranoyalar
yasamak
ne zordur degil mi?
Ne kadar eritir insani farketmeden.
Sende biliyorsun degil mi bunlari.?
Bir sinema koltugunda sende iki kisi gibi oturdun mu
hiç?
Hiç iki kisi gibi zevk aldin mi bir konserden yalniz basina.
Güzel bir kafe kesfettiginde,
güzel bir film seyrettiginde,
güzel bir sarki dinlediginde
güzellikleri oraninda eksik kaldiklarini hissettin mi
paylasamadigin
için
onunla.
Bir barin kalabaliginda hiç yarim vücudunla sallandin
mi ortada?
Hiç iki kisilik beyninle yarim insan olabildin mi?
Baktiginda aynana sadece yüzünün bir yarisini gördügün
oldu mu hiç?
Sana hayatindaki en büyük yoksunlugu yasatandan
nefret edemedigin zamanlar oldu mu hiç?
Gözünün içine baka baka kolunu bacagini kesen bir
insanin yüzüne
sevgi dolu bir gülümseme ile bakabildigin zamanlar
oldu mu hiç?
Hayatta inandigin bütün degerlerini altüst eden
birisine ask siirleri
yazabildin mi?
Onu içinde korumanin seni yok etmek oldugu zamanlara
feda oldun mu hiç?
İçinde aglayan çocuga umut sarkilari söyleyemedigin,
özlemini,
susuzlugunu,
açligini gideremedigin zamanlar oldu mu hiç?
Kanayan yarasini gördügün
ama merhem olamadigin zamanlar.
Gücünün,
hani o tanrisal gücünün
bir çocugun aglamasini susturamayacak kadar oldugunu
gördügün zamanlar
oldu mu hiç?
Hiiiiiiiç....
Hiiç...
hiç...
bir hiç...

Can Dündar
__________________

SENİ SEVEN MEHMET'İN
 
Sana çiçek getirdim dikkatini çekmek için,
Her sabah karşıladım bir gülücük görmek için,

Selâm durdum en önde, bir günaydın bekledim.

Okan'a gülümsedin, bana selâm vermedin.

 

Seni sevdim öğretmenim, yine de seni sevdim,

Bisikletim olsaydı inan sana verirdim.

Sabah kırağıda geldim, buzda, karda hep geldim;

Çok üşüdüm öğretmenim, 'üşümüşsüüün' demedin.

 

Didem hastalanmıştı, 'Dideeem' dedin, 'Şebneeem' dedin,

Züleyha'yı, Tolga'yı her fırsatta severdin,

Hasta oldum bilerek, bunu hiç farketmedin,

Sevgini kazanmayı bir tek ben beceremedim.

 

Kapılarda bekledim, tahtayı hep ben sildim,

Bazen ayağa kalktım, kimi zaman eğildim,

Gözümden yaş aktı bazen, kendi kendime sildim,

Sana yakın olmayı bir ben beceremedim.

 

'Yedibinelere kadar birer birer yazın' dedin,

Parmacıklarım tutuldu, yazmaktan vazgeçmedim,

Defterlerine baktın Altuğ ile Figen'in,

Dokuz yaprak doldurdum, ödevimi görmedin.

 

Şiir verdin Nalân'a, Zühal'in resmini övdün,

Süreyya'ya güven verdin, beni hiç mi sevmedin?

Gücensem de öğretmenim, hiç kızmadım, renk vermedim,

Arka sıradaki Mehmet, seni seven Mehmet'in.

                                   

Farkında Olmalı İnsan...
Kendisinin, Hayatın Olayların, Gidişatın Farkında Olmalı.
Farkı Fark Etmeli, Fark Ettiğini De Fark Ettirmemeli Bazen...
Bir Damlacık Sudan Nasıl Yaratıldığını
Fark Etmeli.
Anne Karnına Sığarken Dünyaya Neden Sığmadığını
Ve En Sonunda Bir Metre Karelik Yere Nasıl Sığmak Zorunda Kalacağını
Fark Etmeli.
Şu Çok Geniş Görünen Dünyanın, Ahirete Nispetle Anne Karnı Gibi Olduğunu
Fark Etmeli.
Henüz Bebekken 'Dünya Benim!' Dercesine Avuçlarının Sımsıkı Kapalı
Olduğunu, Ölürken De Aynı Avuçların 'Her Şeyi Bırakıp Gidiyorum
İşte!' Dercesine Apaçık Kaldığını
Fark Etmeli.
Ve Kefenin Cebinin Bulunmadığını Fark Etmeli.
Baskın Yeteneğini
Fark Etmeli Sonra.
Azraillin Her An Sürpriz Yapabileceğini,
Nasıl Yaşarsa Öyle Öleceğini
Fark Etmeli İnsan
Ve Ölmeden E vvel Ölebilmeli.
Hayvanların Yolda Kaldırımda Çöplükte
Ama Kendisinin Güzel Hazırlanmış Mükellef Bir Sofrada Yemek Yediğini
Fark Etmeli.
Eşref-İ Mahlûkat (Yaratılmışların En Güzeli) Olduğunu
Fark Etmeli.
Ve Ona Göre Yaşamalı.
Gülün Hemen Dibindeki Dikeni, Dikenin Hemen Yanı Başındaki Gülü
Fark Etmeli.
Evinde 4 Kedi 2 Köpek Beslediği Halde
Çocuk Sahibi Olmaktan Korkmanın Mantıksızlığını
Fark Etmeli.
Eşine 'Seni Çok Seviyorum!' Demenin Mutluluk Yolundaki Müthiş Gücünü
Fark Etmeli.
Dolabında Asılı 25 Gömleğinin Sadece Üçünü Giydiğini, Ama Arka
Sokaktaki Komşusunun O Beğenilmeyen Gömleklere Muhtaç Olduğunu
Fark Etmeli.
Zenginliğin Ve Bereketin Sofradayken Önünde Biriken Ekmek
Kırıntılarını Yemekte Gizlendiğini
Fark Etmeli.
FARK ETMELİ.
Ömür Dediğin Üç Gündür,
Dün Geldi Geçti Yarın Meçhuldür,
O Halde Ömür Dediğin Bir Gündür,O Da Bugündür.
                                                                                 Can YÜCEL

ÖLÜ SİRENLER

Gerçekte duymadığım sesler bitti
Öğleye doğru bir gökgürültüsü yalnız
Karıştırdı ortalığı bir süre
Gök akıttı bir parça yağmurunu
Ve deniz kuşları umutsuz
Arıyorken kokularını gölgelerinde
Sıyırdı bir iki bulutu güneş de
Yığılıp kaldı yorgun
Denizin gözbebekleri üstünde.
Bir uyum muydu durgunluk, fırtınayı
Gökgürültüsünü de barındıran içinde
Duyuyorum o tanıdık sesi yeniden
Tiz bir çıngırağı andıran
Benzeyen zil sesine de
Daha önce unutmuşum gibi denizde
Yankılanıp durdu ara vermeden.

Hangi dili öğreniyordum? Mutluluk
İki tek ağustosu çarpıştıran
Sızdıran kanını bu yaz gününe
Yaşayan bir mutluluk? Ve işte
kaç yerinden kesilmiş ki ellerim
Bekletip durdu  da acısını bunca yıl
Şimdi bir gülümseme gibi sindi yüzüme.

Görmüşüm daha önce de bir Lidya kralının boynunda
Bilmekti yazgısını ölümünü, gene de
Yıllarca beklemişti kendini
Yeşimden sapı olan bir kılıçla
Bense ne içimi yakan rüzgarı
Ne denizdeki yangını, ne gökgürültüsünü
Duymuş gibi olduğum sesleri de değil
Yaşamın gövdesini arıyordum yalnızca
Bir çürük dişle alnımdaki
İki üç kırışığı yedeğine takmış da.

Özledim ilkelliğimi dalgalarında
Buldum savaşı bitmez derinliklerini
karıştırdıkça bir kargının ucuyla
Gördüm, bekliyordu kendini de o da
Germiş de al kıskacını Lidya kıralı gibi
O turuncu ruh, değişken
İzledim onda ilk oluşumu sanki
Hafifçe kesilmiş gibi oldu dudağım bir yerinden.

İşledim payıma düşen her görüntüyü
Kamaştı gözlerim kıyıya varınca
Rüzgarın itişiyle kumlarda
Durmadan yer değiştiren
Sayısız siren iskeleti
Çın çın ötüyordu sessizlik kaburgalarında
Dedim, besbelli başıboş bırakmışlar da korkuyu
Tarihin onlara bağışladığı
Bu garip raslantıdan
Doğma bir rahatlıkla parıldıyorlar şimdi
Kemikleri som altından.

Sığındım çatısına bu yok olmuş şehrin.
Şehir ki herkesin bir şehir düşündüğü gibiydi
Tanrım! tunç bir kapı kilidi
Bronz bir sokak
Kumlar içindeydi. Ve bu çakıl taşı
Kimbilir kimin külrengi kalbi
Tanrım!
Neden herkes başka tarafa bakıyor
Neden herkes başka biriydi.

Yıkıntılardan geçtim, eski mezarlardan
Şimdi artık bir anımsamada yeri olmayan
Arı kümeleri taşların arasında
Ve yukarıda kuşlar yanmış kağıt parçaları gibi
Uçuşuyordu da
Ağır ağır yanıyordu da şehir
Yanmayan kadınlar gördüm
Nasıl görünürse dünya gözyaşının altından
Tam öyle, dönüp duruyorlardı bu cehennem oyununda
Ve büyümeyen adamlar gördüm, hiç şaşırmadım.
Konuşuyorlardı sırayla, ilgisiz
Ağaçlara asılmışlardı bir yandan da
Bir kapı kirişine asılmışlardı ve ufka
Ölüm müydü konuştukları? Ölümdü anlaşılan
Silince bir aynayı çıkıveren karşılarına
Bir ölümdü ki, işte bir muska asılı dururdu duvarda
Bir büyü gösterilirdi
Bir kuyu sezdirilirdi
Hiç yoktan bir zincir boşalırdı avluda.

Akşam geri verince bana gözlerimi
Şehir de kayboldu, denizin durgunluğu da
Bir anka kuşu yeniden karıyorken küllerini
Bir kaya oyuğu kendini alıştırıyorken boşluğa
Dedim, deniz de bendim, düşleyen de denizi
Ve sabah olur olmaz üstünde derinliğimin
Bir gülümseme gibi bulacağım kendimi.
 

Edip CANSEVER

Adı Yok Bu Gidişin Şiiri - Adı Yok Bu Gidişin Şiirleri


Adı yok bu gidişin
Gidiyorum sadece.
Yollar kadar yorgun,
Yolculuklar kadar bitimsiz,
Gidiyorum…

Terk ettiğim;
Ne sensin aslında,
Ne de seni içine sığdırabilen
Bu koca şehir.

Gidişim;
Ne bilgeler kadar asil,
Ne haytalar kadar sefil.
Kendim kadar ancak,
Kendime varacak kadar.



Şimdi
Ne sende beni bırakıp
Ne bana seni alıp
“Düşünmeden;
Ama asla düşmeden”
Gidiyorum…

Yüreğim bilir beni.
Uzayan yol olsaydı,
Çıkar mıydım bu yolculuğa hiç!
Gölgemin ağırlığını yüklenip omuzlarıma,
Koca bir yaşanmışlığı azık edip,
Gider miydim böyle!
Bilirsin beni yüreğim kadar…

Seni bitirmeye değil
Beni başlamaya gidiyorum

Telaşa gerek yok
Yalnızca gidiyorum...
 
 ALINTIDIR

 

 

Kalbimi Çaldı Hırsız Güzel Kız
 
Havada ayaz var, semada yıldız,
Zifiri karanlık gece, ışımaz aysız.
Kalbimi çaldı, çok güzel bir kız.
Halden anlamıyor ki budala hırsız.

Kalbimi çalmaya geç kaldın gülüm
Her daim gençtir yaşlanmaz gönlüm,
Fakat yıpranmışım bedenim yorgun.
Sevgiye açım lakin güzele dargın,

İstediğin nedir kemale ermiş yaşım,
İstesem de gönül pişirmez sevgi aşım
Yollar çatal hangisine gitsem şaşarım,
Ver kalbimi git yoluna be arkadaşım.

 

saat gecenin üçellisinde sense bende...


Karanlığın en köhnesinde
Gecenin üç ellisinde
Uyandım
Baktım ki sensin beynimde
Yoktun oysa gecemde
Hatta ve hatta zihnimde
Unuttum sanıyordum seni kendimce
Unutmak değilmişte
Sensizliğe alışmakmış sadece
Bir şey olmuş yüreğimde
Benden kendimden öte
Yalızca senden ziyade
Ben seni
Bilmesem de
Görmesem de
Düşünmesem de
Hissetmesem de
Unutmak istesem de
Hükmedemiyorum bu yüreğe
Bir bakıyorum ki rüyamdasın işte
Canlı canlı diri diri gül yüzünle
Rüyada olsa yaşıyorum seninle
Rahatlıyorum o buğulu sesinle
Gül bakışlı gözlerini görünce
Gül yüzünün hatları beynime tekrar çizilince
Benden habersiz kendi kendine
Bir garip huzur doluyor içime
Sen bilmiyorsun işte
Rüyamdaydın bu gece
Mutlu ve huzurluyum ben
Seni gördüm diye sadece
Şimdi köhne karanlıklar beklenmekte
Gecelerin üç ellisi iple çekilmekte
Görülecek rüyalar dört gözle beklenmekte
Belki yine gelirsin diye
Her gece her gece gelsen ne güzel olur
Bu ***çocuk mutluluk deryasında boğulur
Sensizlikten yok olmaktan kurtulur...


***çocuk: burda çocuk ben oluyorum

............................. ...........
Hükmedemiyorum bu yüreğe
Bir bakıyorum ki rüyamdasın işte
Canlı canlı diri diri gül yüzünle
Rüyada olsa yaşıyorum seninle
Rahatlıyorum o buğulu sesinle
Gül bakışlı gözlerini görünce
Gül yüzünün hatları beynime tekrar çizilince
Benden habersiz kendi kendine
............................. ............
çok güzel dizeler bunlar  okuls öğretmenim, yüreğinize sağlık...

ben isimsiz yayınlıyorum dileyen kendi ismini ekleyebilir..benim için sorun değil yani...düşünceleriniz sözleriniz için eyvallah idealist33 öğretmenim...