Sevdiğimiz Şiirler

Elveda Karadeniz

Ne sen uslu durabilirsin artık ne ben
Fırtınaya tutulmuş iki yelken
Mizanaya duygularım tırmanırken
Öyle bir düştüm ki sorma Karadeniz
Bu sene çok muzdaribiz ikimiz
Sen küheylan başı gibi haykırırken
Dün gece seni yağmurlar dövdü Karadeniz
Bu dayağa tüm sahil halkı şahidiz
Bir sen dayak yiyorsun bir ben
Sevdalar yüreklerde tükenirken
Ne senin bestelerini susturabilirler
Ne benim dizelerimi
Sen çal ben söylerim
Çağıldıyor bak yüreğimde gönül nehirlerim
Elveda Karadeniz
Seneye gene dertleşiriz
Sen şarkılarını benim için söyle
Ben sana şiirlerimi dinletirim
...
...


Ahmet TIĞLI

     ETME

Duydum ki bizi bırakmaya azmediyorsun, etme.
Başka bir yar, başka bir dosta meylediyorsun, etme.

Sen yadeller dünyasında ne arıyorsun yabancı?
Hangi hasta gönüllüyü kastediyorsun, etme.

Çalma bizi, bizden bizi, gitme o ellere doğru
Çalınmış başkalarına nazar ediyorsun, etme.

Ey ay, felek harab olmuş, altüst olmuş senin için
Bizi öyle harab, öyle altüst ediyorsun, etme.

Ey, makamı var ve yokun üzerinde olan kişi
Sen varlık sahasını öyle terk ediyorsun, etme.

Sen yüz çevirecek olsan, ay kapkara olur gamdan
Ayın da evini yıkmayı kastediyorsun, etme.

Bizim dudağımız kurur sen kuruyacak olsan
Gözlerimizi öyle yaş dolu ediyorsun, etme.


Aşıklarla basa çıkacak gücün yoksa eğer
Aşka öyleyse ne diye hayret ediyorsun, etme.

Ey, cennetin cehennemin elinde oldugu kişi
Bize cenneti öyle cehennem ediyorsun, etme.

Şekerliğinin içinde zehir zarar vermez bize
O zehiri o şekerle sen bir ediyorsun, etme.

Bizi sevindiriyorsun, huzurumuz kaçar öyle
Huzurumu bozuyorsun, sen mahvediyorsun, etme.


Harama bulaşan gözüm, güzelliğinin hırsızı
Ey hırsızlığa da değen hırsızlık ediyorsun, etme.

İsyan et ey arkadaşım, söz söyleyecek an değil
Aşkın baygınlığıyla ne meşk ediyorsun, etme

                                           MEVLANA

ÇOCUKLARIM
   Sizi ben yoklama defterinden öğrenmedim
   Haylaz çocuklarım
   Sınıfın en devamsızını
   Bir sinema dönüşü tanıdım
   Koltuğunda satılmamış gazeteler
   Dumanlı bir salonda
   Kendime göre karşılarken akşamı
   Nane şekeri uzattı en tembeliniz...
   Götürmek istedi küfesinde
   Elimdeki ıspanak demetini
   En dalgını sınıfın
   Çoğunuz semtine uğramaz oldu okulun
   Palto, ayakkabı yüzünden
   Kiminiz limon satar balık pazarında
   Kiminiz Tahtakale'de çaycılık eder
   Biz inceleduralım aç tavuk hesabı
   Tereyağındaki vitamini
   Kalorisini yumurtanın
   Karşılıklı neler öğrenmedik sınıfta
   Çevresini ölçtük dünyanın
   Hesapladık yıldızların uzaklığını
   Orta Asya'dan konuştuk
   Laf kıtlığında
   Birlikte neler düşünmedik
   Burnumuzun dibindekini görmeden
   Bulutlara mı karışmadık
   Güz rüzgarlarında dökülmüş
   Hasta yapraklara mı üzülmedik
   Serçelere mi acımadık kış günlerinde
   Kendimizi unutarak...

                     RIFAT ILGAZ

YAK ATEŞİNİ YAK VE İÇİNE KENDİN GİR


Bil ki çağırırsa Allah bir kere,
Dünyada her şey kör olur sana
Öyle bir huzur çöker ki insana
var olanlar birden silinir gider.
sırlardan nasibini almışsan eğer,
Duyarsın ağaç inler,taş inler.
Nasibi olmayansa,
Duymaz bir şey, boşuna dinler..
Sorsalar ona tasdik eder.
Tasdik eden dilidir,
Sor ki yüreği ne der.

Allaha aşığım der, doymaz yemek yer.
gerçekten aşık olansa Allahın yüzüne,
Ah eder.
Aşık olduğunu sanan kişi
İsimlere sıfatlara sığınmak işi.
Döner yüzüne aşık olur,döner zannına.
Böylesi nasıl der ki Allah aşkına...
Ama aşkın zanı dönerse sadakate,
İşte o zaman yürek ağlar.
İşte o zaman yanar ışık
İşte o zaman olur insan,aşık...

Bütün varsa parça yoktur
Parça varsa bütün yoktur.
Bütüne aşıksan parça biter.
Parçaya aşıksan,bütün seni terkeder.
Sen,
DENİZE DÜŞMÜŞSÜN,KÜRDANA SARILMIŞSIN.
KURTARICIYI KÜRDAN SANIYORSUN.

Dikenle kahvaltı et,gül arıyorsan.
Peygamberler insanları birleştirmek için var.
Neyi birleştirecekler ki,aslında,
Tüm insanların tek bedeni var.


Aşık adam ne derse desin,
Aşkına vurulursun,duyarsın kokusunu.


Dese ki eğri görünen doğru,
Doğruyu söyleyen eğri güzeldir.


ZORDAYSAN DARDAYSAN SABRET,
ONLARDIR GENİŞLİĞİN ANAHTARI.

Allah bir,Allah bir.
Allah bir diyorsan,
BİRİN ÖNÜNE YAK ATEŞİNİ, YAK,
HAYDİ YAKTIĞIN ATEŞE GİR.

Şekilden sıyrılıp dön öze.
İşte o zaman
Gaybın şekilleri ayna olur göze.

Duyuların sırtında dolaşıp yoruluyorsun,
Bir parça huzur dileniyorsun.
İşte bu yüzden uykuda dinleniyorsun.
Uyku taşıdığın yükü, taşınan yapar.


İşte velilerin taşınan halinin çeşnisidir o.
Yani veliler gezerken,ayaktayken uykudadırlar.


Varlığın aynasıdır yokluk.
Ahmak olma al götür.
Ekmeğin aynası da açtır.


Kendini noksan gör,koş olgunluğa.
Binerek on ata,koş,ey sakar.
KENDİNİ BEĞENMİŞLİK ETME SAKIN
kURTULUNCAYA KADAR GÖZDEN KANLI YAŞ AKAR.

Bir bak iblisin haline,
Yüzbinlerce yıl o ne iyiydi.
İnananların beyiydi.
Sonra gururuna aldandı.
Şimdi sonu bellidir.
Gururuna aldanıp ta iblis olma.

Hayvanı sadece insan için öldür.
Bütün insanları akıl için.
Akıl o aklın karşısında zaten ölüdür...

Eğer diyorsan ki ben aydınlıktayım,
Niye kızıyorsun aldatılan zavallılara.
Behey zalim!
Onlara kızıyorsun,
Azıcık din bilginle gururlanıyorsun.
KAFİR NEFSİN SENİNLE CENK EDİYOR HABERİN YOK
SEN ALDANIYORSUN,SEN ALDANIYORSUN...

Mevlana

KÖY ÖĞRETMENLERİ

Yurdumuz uçsuz bucaksız
Gökte yıldız kadar köylerimiz var
Ama uzak, ama harap, ama garipsi
Alın benim gönlümden de o kadar..

Uçsuz bucaksız köylerimizde kuşlar gibi
Her sabah çocuklar size uçar
Ama küçük, ama büyüyen, ama güleç
Alın benim gönlümden de o kadar..

Siz kara göklerin yıldızları
Işıtın yurdumuzu sabaha kadar
Ama düşe kalka, ama yiğit, ama umutlu
Alın benim gönlümden de o kadar...

Cahit KÜLEBİ

Asla sevmediğim birine seni seviyorum demedim ,
ya da asla birini severken karşıl...ığını beklemedim......
Dostluğuma değer biçmedim , sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim...
Sevdiysem sonuna kadar gittim,bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim...
Bazen çok kırıldım , bazen belki de kırdım...
Ama hata insana mahsustur dedim..
Affettim , af diledim..
Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yinede affettim..
Onlar belki beni saflıkla yargıladılar.
Belki de içten içe sinsice güldüler...
Ama asıl unuttukları şuydu... Ben aldanmadım...
Aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar...
Bir insan kaybının ne olduğu bilemedikleri için...
Kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldiği için..
Oysa ben hiç insan kaybetmedim...
Sadece zamanı geldiğinde vazgeçmeyi bildim o kadar..

Can yücel

Allah'a Ismarladık 
   
Elimi beş yerinden dağladı beş parmağın,
Bağrımda da yanmadık bir yer bırakmadan git...
Bir yarın göçtüğünü,çöktüğünü bir dağın
Görmemek istiyorsan ardına bakmadan git!

Yavrusunun yoluna dalan bir dul bakışı
Andırıyor ışıksız evinde pencereler.
Biraz yeşermek için beklesin artık kışı
Çağlayansız yamaçlar,suyu dinmiş dereler.

Bir sarı yaprak gibi düştü gönlüm yoluna,
Buğulu gözlerimden geçmediğin gün olmaz:
Benim kadar titremez hiç bir yiğit oğluna,
Hiç bir ana kızına bu kadar düşkün olmaz.

Bin fersahtan duyarım kimle gülüştüğünü,
Alnından öz kardeşim öpse ben irkilirim.
Değil yalnız ardına kimlerin düştüğünü,
Kimlerin rüyasına girdiğini bilirim.

Gözlerimi gün gibi kamaştıran yüzünü
Daha candan görürüm senden uzaklaşınca.
Sararırsın dönüşte görünce öksüzünü:
Bir gelinlik kız olur aşkım senin yaşınca.

Elimi beş yerinden dağladı beş parmağın,
Bağrımda da yanmadık bir yer bırakmadan git.
Bir yarın göçtüğünü,çöktüğünü bir dağın
Görmemek istiyorsan ardına bakmadan git!

 
 
 
 
Faruk Nafiz ÇAMLIBEL

Cansız bir kalp avuçlarımda kalan
Sensizliğin koynunda yakalandı sevdam
Kimsesizliğin köşesinde bendim seni haykıran
Bırak dokunma!
Sensin canımı acıtan.

İçime çekerek bitirdim hasretini
Bitmiyor nefesim gibi solusamda seni
Gelme bana vereceksen donuk kalbini
Tutma ellerimi bırakacaksan eğer geri.

Korkuyorum artık yastan, kahırdan
Bir seveni bulamadım candan
Sevmeler esaret olmuş hepsi çamurdan
Sahteyse aşkın çıkar beni aklından.

Ben yıldızlara söylerim sevgimi
Gökyüzü sırdaşım olur alıp giderim kendimi
Üzülme sen
Söylemem bana çektirdiklerini
Unuturum yüzündeki tebessümlerini
Silerim izlerini
Gelme sen yeter ki!

Hadi Güle Güle Sana

Böyle bitmemeliydi bu aşk,
Yazık ettin bana,
Kırdın kalbimi,
Soldurdun hayallerimi,
Seninle ümitlerimi ,
Yıktın herşeyimi,
Yazıklar olsun sana,

Zamana meydan okuyan,
Efsane aşklar gibi,
Yaşamadıkmı herşeyi seninle,
Git hadi git,
Durma koş başka bensiz yarınlara,
Hadi git mahrum et beni,
Bitmeyen yalnızlığıma,

Zaten bittiyse herşey,
Anılar kaldı sadece bana,
Hiçbirşey merhem olamaz,
Acılarla deşilmiş yaralarıma,

Böyle bitecekse elbet,
Neden başladık bu oyuna,
Bak senide uğurluyorum,
Kalbimdeki aşkın sonsuzluğuna...
Hadi güle güle sana.

Dağlar
Başım dağ, saçlarım kardır,
Deli rüzgarlarım vardır,
Ovalar bana çok dardır,
Benim meskenim dağlardır.

Şehirler bana bir tuzak;
İnsan sohbetleri yasak;
Uzak olun benden, uzak,
Benim meskenim dağlardır.

Kalbime benzer taşları,
Heybetli öter kuşları,
Goğe yakındır başları;
Benim meskenim dağlardır.

Yarimi ellere verin;
Sevdamı yellere verin;
Yelleri bana gönderin;
Benim meskenim dağlardır.

Bir gün kadrim bilinirse,
İsmim ağza alınırsa,
Yerim soran bulunursa:
Benim meskenim dağlardır


Sabahattin Ali

HERKES GİBİSİN...
‎:
Gönlümle baş başa düşündüm demin;
Artık bir sihirsiz nefes gibisin.
Şimdi tâ i...çinde bomboş kalbimin
Akisleri sönen bir ses gibisin.

Mâziye karışıp sevda yeminim,
Bir anda unuttum seni, eminim
Kalbimde kalbine yok bile kinim
Bence artık sen de herkes gibisin.

Nazım Hikmet RAN

BİR NEHRİN TÜKENİŞİ

hasretin kan çanağı gözlerinde oturuyorsun
seni soruyorum
hiçbir şey bilmiyorsun

hep bir çağlayan gibi senin sevdana aktım
sen ise sularını kaçıran bir nehir gibi uzaktın...

tükenişi bir aşkın
bir nehrin tükenişine benzer
ne deniz olabildin
ne nehir kalabildin...

kendin ol
kendin ol
sen buysan başkası ol!

buysan kederden öleceğim
başkası olursan da kimi seveceğim?

/ne diyarbakır anladı beni ne de sen
oysa ne çok sevdim ikinizi de bir bilsen.../

 YILMAZ ODABAŞI

 
Tut Ellerimden

Sırat’tan incedir sevda köprüsü
Beraber geçelim tut ellerimden.
Niyet ak güvercin, vuslat gökyüzü
Beraber uçalım tut ellerimden

Gönüldeki birlik kalkandır dışa
Aldırma ayaza, yele, yağışa
Giden ilkbahara, gelecek kışa
Beraber göçelim tut ellerimden.

Birleşmek üzredir şafakla gurûp
Korku beklenilmez kapıda durup
İster zehir olsun, isterse şurup
Beraber içelim tut ellerimden.

Çağır hayallerin en ötesini
Yakından duyarsın aşkın sesini
Sonsuz mutluluğun penceresini
Beraber açalım tut ellerimden.

Hatırla kaybolan hatıraları
Elmastan ışıklı, altundan sarı
Zaman tortusundan işte onları
Beraber seçelim tut ellerimden.

Şüphe "başlangıç"tır, karar "nihayet"
Zamanı zamana etme şikayet
Kaçmak kurtuluştur diyorsan şayet
Beraber kaçalım tut ellerimden

Abdurrahim Karakoç
 
 

"Mülk gibi söz de,
ne senin ne benim.
Cümle gibi aşk da
ne senin ne benim.
Söz de,
aşk da,
ne benim ne senin.

Bir yaz sabahına doğan
ve su değdiğinde kokusunu salan
kırmızı sardunya,
ağustos göklerinde
başımın üzerinden geçen bulut,
mayıs gülü,
ışıklı nisan yağmuru
ne kadar Allah'tansa,
mülk gibi söz de ve aşk da
O'ndan.

"Sen" tahtına yazıcı
kimi oturtsa da,
beşerî bir sevgili ya da
cismanî bir aşk gibi görünen,
hiçbir yol
O'ndan özgeye çıkmıyor aslında, "gönül tahtına
O'ndan özge sultan" olmuyor.

Değil mi ki her şey O'ndan,
Gidecek yer yok O'ndan başka. Gelinen yer yok O'ndan başka.
İnsan o ki,
O'ndan başkasını sevemez
sevginin mahiyeti icabı,
O'ndan başkasını bilemez
bilginin mahiyeti icabı.

Işık ki tek kaynaktan dağılır,
ışığa yakın olan aydınlık,
uzakta kalan karanlıktır.
Her şeyin O'ndan olması, ve ışığın tek kaynaktan dağılıyor olması O'ndan başkasının bilinme ve sevilme ihtimalini
tümden yok eder.

Kimi zaman sevdiğimizin
ne olduğunu bilmeden severiz.
Ve insan henüz neyi sevdiğini bilmediği böyle zamanlarda
O'ndan başkasını sevdiğini zannedebilir:

Bir çiçeği, bir kuşu,
denizi, yağmuru,
gökyüzünü, yazıyı,
yazıyı yazanı, kalemi tutanı,
bir yaratılmışı hasılı.
Söz gelimi Leylâ Mecnun'u,
Şirin Ferhâd'ı,
Züleyha Yûsuf'u
sevdiğini zannedebilir.

Oysa sevmek, en fazla, neyi sevdiğini fark etmek demektir
ve seven
biraz da neyi sevdiğini bilendir.
Çünkü ışığın kaynağı tektir ve kim aydınlığının kendinden menkul olduğunu iddia edebilir?

Her aşk O'na çıkar sonunda, O'ndan başkasını sevmek
imkansız gibidir.
Seven neyi sevdiğini
bilse de bu böyledir,
bilmese de bu böyledir.

Bu yüzden değil mi ki kendini kaybetmek gibi görünen aşk, aslında kendini bilmek.
İstese de insan
O'ndan özgeyi sevme şansı yok.
Şans sözcüğü yok lügatlarde bundan böyle,
O'ndan özgeyi sevme ihtimali yok.
Ve neyi sevdiğini bilenle
bilmeyen arasındaki fark sadece
bilmenin bilincinden ibaret ."

KİMİ SEVSEM SENSİN
kimi sevsem sensin / hayret
sevgi hepsini nasıl değiştiriyor
gözleri maviyken yaprak yeşili
senin sesinle konuşuyor elbet
yarım bakışları o kadar tehlikeli
senin sigaranı senin gibi içiyor
kimi sevsem sensin / hayret
senden nedense vazgeçilemiyor

her şeyi terk ettim / ne aşk ne şehvet
sarışın başladığım esmer bitiyor
anlaşılmaz yüzü koyu gölgeli
dudakları keskin kırmızı jilet
bir belaya çattık / nasıl bitirmeli
gitar kımıldadı mı zaman deliniyor
kimi sevsem sensin / hayret
kapıların kapalı girilemiyor

kimi sevsem sensin / senden ibaret
hepsini senin adınla çağırıyorum
arkamdan şımarık gülüşüyorlar
getirdikleri yağmur / sende unuttuğum
hani o sımsıcak iri çekirdekli
senin gibi vahşi öpüşüyorlar
kimi sevsem sensin / hayret
in misin cin misin anlamıyorum

Atilla İLHAN