Sevdiğimiz Şiirler

LEYLA KÖŞESİ

Bir de bakalım Leyla köşesinden

Aşkın kadın adlı penceresinden

Bırakmıştı kendini yazılmış olana

Susmak ve konuşmamak denen cana

Evlenmişti ve görünüşte mutlu

Şimdiden memnun ve gelecekten umutlu

Fakat bir eksiklik ufacık bir nokta

Kalbi kurcalıyordu hala

Mecnun ne olmuştu neredeydi

Nasıldı ne yapıyordu hali neydi

Geceleri loş gölgeler arasında

Kum tepelerinde ay yarasında

Mecnuna benzeyen hayaller olurdu

Bu anlarda sanki kalbi dururdu

Bitmiş olan bir daha mı başlayacak

Ne çare başlayan başlamamış

Bitmiş bitmemiş olacak

Gibi gelirdi Ona

Ürküntü geçmiş ama erememişti huzura

Karanlık bitmiş fakat erememişti huzura

Ay tutulmuş tutulmuş kurtulmuştu

Gçnlu zaman zaman tutmuştu mustu

Gün kırmıştı siyah çerçevesini

Yarmıştı ışıkta ötesini berisini

Baskın korkusuyla ürperen çadırların

Bugün düzen ve güven, ama yarın!!

Yarına bir güvence olmayan

Neye yarar böyle bir şimdiki zaman

Acıyla da olsa dopdolu olan hayat

Boşalmıştı zemberegi boşalmış bir saat

Gibi. Dönmüştü bomboş bir kagıda

Agızdaki tad benzemiyor eski tada

Irmak kurumuş rüzgar esmiyor

Yakıcı güneşi bir parçacık bulut örtmüyor

Arzu ve korku iki karanlık duygu

Yüreginde birbirini kovalayıp duruyordu

Ya bir gün geri dönerse Mecnun

Yine altüst olursa ortalık bütün

Daha mi iyi olur daha mi kötü bilmiyordu

Bir umut vardı gönlünde eksilmiyordu

Sonra kızıyordu kendine kınıyordu kendini

Kapamak istiyordu içinde eskinin kepengini

Eski oldu diyelim ama neydi yeni

Ve nasıl eskitmeli eskimiyeni

Nasıl öldürmeli ölmeyeni

Nasıl diri sayarsın ölü olanı

Eski bir zehirdi belki ama yeni

Andırıyordu tatsız tuzsuz bir yemegi

Beklemek neyi bekledigini bilmeden

Gün günü ay ayı kovalarken

Beklemek bir vaktin dolusunu

Öç alan kaderin zalim oyunu

Her şey akılla kurulu akılla düzgün

Ama aklın içinde olmalı baharat gibi

Bir parça delilik

Oysa mecnun almış bütün deliligi gitmiş

Kupkuru bir hayat kalmış ve adeta oyun bitmiş

Arzulanan zenginlik, at kumaş ve ziyafet

Yetmez olur insana bir gün elbet

İnsan hep birşey umar bekler

Ne oldugunu bilmez fakat

Fakat sonradan duruldu Leyla

Tevekkülle huzuru buldu Leyla

Ruhta kopan fırtınalar dindi

Gökten gönle sükunet indi

Anladı ki acı tatlı soguk sıcak

Geçmiş ve gelecek ayrılmak ve kavuşmak

Hep aynı varoluşun dönüşümleri

Aydınlanışları ve sönüşümleri

Her şey havada döner durur

Sonunda Tanrı varlıgında yok olur

Ruh hürdür vücut esir

Ruh baldır beden zehir

Ruh hürdür Tanrı aşkıyla

Baglı degil yer ve zaman kaydıyla

Farketmez gelse gelmese Kays (Mecnun) Ona

Gitse gitmese Ona Leyla

Tanrı katında buluşmuşlardır

Hakikat yurduna kavuşmuşlardır

Sezai KARAKOÇ

O MAVİ GÖZLÜ BİR DEVDİ


O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bir dev gibi seviyordu dev.
Ve elleri öyle büyük işler için
hazırlanmıştı ki devin,
yapamazdı yapısını,
çalamazdı kapısını
bahçesinde ebruliiii
hanımeli
açan evin.

O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Mini minnacıktı kadın.
Rahata acıktı kadın
yoruldu devin büyük yolunda.
Ve elveda! deyip mavi gözlü deve,
girdi zengin bir cücenin kolunda
bahçesinde ebruliiii
hanımeli
açan eve.

Şimdi anlıyor ki mavi gözlü dev,
dev gibi sevgilere mezar bile olamaz:
bahçesinde ebruliiiii
hanımeli
açan ev..

 nazım hikmet

 

  KORKUYORUM

Yağmuru seviyorum diyorsun,
Yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
Güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
Rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
İşte, bunun için korkuyorum;
Beni de sevdiğini söylüyorsun...

  William Shakespeare

 Yağmuru sevdiğini söylüyorsun.
Şemsiyeni açıyorsun.

Rüzgarı sevdiğini söylüyorsun.
Pencereni kapatıyorsun.

Güneşi sevdiğini söylüyorsun.
Gölgeye kaçıyorsun.

Beni sevdiğini söylüyorsun
Korkuyorum!

Teşekküler hocam

Hayat Sana Teşekkür Ederim

Oyuncak bebekleri sevmedim çok
Evcilik oynamayı
Alkışı sevdim
Bıçak sırtlarında dolaşmayı
Tehlikeli sularda seyredip pupa yelken
Geçici emniyetlere ulaşmayı

Kadınları, erkekleri, romanları
Hele başkaldıranları

Acılarım oldu herkes gibi elbet
Herkese kısmet olmayan sevinçlerim
Unutulmayı da göze aldım, evet
Hayat sana teşekkür ederim 
 

Razı mısın?

evinin seni içine sıgdıramayacak kadar dar oldugunu
fark edeceksin...
...sokaga firlayacaksın...
sokaklar da dar gelecek...
tıpkı vücudunun yüregine dar geldigi gibi...
ne denizin mavisi açacak içini, ne pırıl pırıl
gökyüzü...
kendini tasıyamayacak kadar çok büyüyecek, bir
yandan da kaybolacak kadar küçüleceksin...
birileri sana bir seyler anlatacak durmadan...
"önemli olan saglık."
"yasamak güzel."
"bos ver, her sey unutulur."
sen hiçbirini duymayacaksın...
göz yaslarından etrafı göremez hale geleceksin...
ondan ölmesini isteyecek kadar nefret edecek, az
sonra kollarında ölmek isteyecek kadar çok
seveceksin...
hep ondan bahsetmek isteyeceksin...
"ölüme çare bulundu" ya da "yarın kıyamet
kopacakmıs" deseler basını
kaldırıp "ne dedin?" diye sormayacaksın...
yalnız kalmak isteyeceksin...
hem de kalabalıkların arasında kaybolmak...
ıkisi de yetmeyecek...
geçmişi düşüneceksin...
neredeyse dakika dakika...
ama kötüleri atlayarak...
onunla geçtigin yerlerden geçmek isteyeceksin...
gittigin yerlere gitmek...
bu sana hiç iyi gelmeyecek...
ama bile bile yapacaksın...
biri sana içindeki acıyı söküp atabilecegini
söylese,kaçacaksın...
aslında kurtulmak istedigin halde, o acıyı
yasamak için direneceksin...
hayatının geri kalanını onu düsünerek geçirmek
isteyeceksin....
aksini iddia edenlerden nefret edeceksin...
herkesi ona benzetip...
kimseyi onun yerine koyamayacaksın...
hiçbir sey oyalamayacak seni...
ılaçlara sıgınacaksın...
birkaç saat kafani bulandiran ama asla onu
unutturmayan.
sadece bir müddet buzlu camın arkasından
seyrettiren...
bütün sarkılar sizin için yazılmıs gibi
gelecek... bogazın dügümlenecek,
dinleyemeyeceksin...
uyumak zor, uyanmak kolay
olacak...
sabahı iple çekeceksin...
bazen de "hiç günes dogmasa" diyeceksin...
ne geceler rahatlatacak seni ne gündüzler...
ölmeyi isteyip, ölemeyeceksin...
belki çivi çiviyi söker diye can havliyle önüne
çıkana sarılmak isteyeceksin
nafile...
düsüncesi bile tahammül edilmez gelecek...
rüyalar göreceksin, gerçek olmasını istedigin...
her sıçrayarak uyandıgında onun adını söyledigini
fark edeceksin...
telefonun çalmasını bekleyeceksin...
aramayacagını bile bile...
her çaldıgında yüregin agzina gelecek...
aglamaklı konusacaksın arayanlarla...
yüregin burkulacak...
canın yanacak...
bir daha sevmemeye yemin edeceksin...
hayata dair hiçbir sey yapmak gelmeyecek içinden...
onun sesini bir kez daha duymak için yanıp
tutusacaksın...
defalarca aradıgi günlerin kıymetini bilmedigin
için nefret edeceksin...
yasadıgın sehri terk etmek isteyeceksin...
onunla hiçbir anının olmadigi bir yerlere gidip
yerlesmek...
ama bir umut...
onunla bir gün bir yerde karsılasma umudu...
bu umut seni gitmekten alıkoyacak...
gel gitler içinde yasayacaksın...
buna yasamak denirse...

****
razı mısın bütün bunlara...?
hazır mısın sonunda ölüp ölüp dirilmeye
işte o zaman aşık olmaya hazırsın demektir ...Devamını Gör

Her Neyse

Türkiye’de istanbul ne ise
istanbul’da gece ne ise
gecede yürümek ne ise,
yürürken düşünmek ne ise,
seni unutamamacasına düşünmek ne ise,
unutamamanın anlamı ne ise,
seni sevmek ne ise,
saklayayımmı yok söyleyeyim derken
birden aşka düşmek ne ise.
herneyse...

Özdemir Asaf

   
 
 Dur biraz,
 Dur gitme...
 Sözlerimi dinle.
 Eski günlerden bahsetmeyeceğim,
 Nasihat da etmeyeceğim.
 Sadece gözlerine bakıp bakıp
 Seni hala 'deliler gibi' sevdiğimi
 SÖYLEYECEĞİM...

Canım, Sevdiğim, Yüreğim

Bu duvarlar yetmiyor bizi ayırmaya bilesin...
Bu parmaklıklar, bu demir kapılar, bu hava, inan...
Bazen bir yumrukta yıkacak kadar güçlü,
Bazen bir serçe kadar güçsüzsem, bir nedeni vardır...
Hangi zorluğu yenmemiş insanoğlu.
Hele taşıyorsa içinde bu insanca sevgiyi.
Güzel günler zorlu duraklardan geçer sevdiğim.
Damla damla birikiyor insan.
Damla damla sevgili...
Bir gün akıp gideceğiz hayata...
Duvarlar yıkılacak, açılacak bütün kapılar bilesin.
Benim yüreğim sensin şimdi, seni vurur durur...
Ve yine damla damla çoğalıyorsun içimde.

Yılmaz Güney

YOLCU...

Gün ağarmadan yola çık
sislenmeden bütün dağ taş
Dönüp dönüp bakma artık
bir ozan gibi ayrılığa düş

Dehşetli bir acıdır belki
uçurum, orman ve rüzgar
ve ağzında kuş tüyleri
taşıyarak geçen bulutlar

Neyi bırakmışsan geride
bir kül yığınıdır şimdiden
ömrün gibi savrulup gider işte

Ama ıslığını unutma sakın
bir türküdür yine de
yolcuya en çok yakışan

II

Dağın eteklerine vardığında
şöyle bir dur ve soluklan
sonra meşeliklerin orada
sırtüstü uzan gün batarken

Dinle bir an ormanı ve suyu
başlayacaktır az sonra
doğanın yabanıl konçertosu
hışırtılar içinde kalacak ova

Kayıp giderken bulutlar
usulca sokulacak yüreğinin
gizli geçitlerine bir rüzgar

Buğulu türküler duyacaksın
ve aşk çılgınlıklar bekleyecektir
yolları uçurumla kesilenlerden

III

Dizginlerinden boşanmış bir at
gibi soluk soluğayken doğa
soluğun yetiyorsa yaylanıp tut
yelesini ve katıl rüzgara

Unutma ki yalnız değilsin
yüreklendiriyor seni aşk
ve birdenbire boşanan
bu çılgın sağanak

Aşk ile sağanak
hep aynı kokuyu taşıyacak
hangi kentte bir koklasan

Yolculuklar özetleyecek ömrünü
Gülüşü ve hüznü sürükleyen büyü
elinde bir gül olacak sevdiğinin

 AHMET TELLİ

AŞK OLACAKSA


Aşk olacaksa,
Önce kapıyı çalsın
Acımış can çuhadan,
Alacaksa, hepsini tümden alsın
Beni çizmek çok kolay
İnce kumdan tuvale, çekirdek kabuğu ile
İşte bir görümlük viranelerin resmi, diyebileceksin
Alevlerin ortasında gül bahçeleri
İbrahim’in kurtuluş günü gibi
Azgın dalgalar
Nuh’un tufanından kalma
Güneş dağa hiç dokunmadı, inanma
Eteklerinde ayva kiraz ve nar var
Ne zaman ne yapacağım bellimi olur
Nergisin sultanlığında hadimim ben
Ne dediyse eder oldum
Nevruzun renklerine muştum, kaimim ben
Acı tebessümlerden çizilirim
Ne kadar istedim bir bilsen ...
Sıçramaya tâkatim kalmadı birsen.,
Bulutların ötesine varamadım
Samanyolu’nda menevişini hissettim
Sen işte busun diye bakıp doyacağım
Sanılarıma koyacağım, bir resmini alamadım
Salındım bir ûdi makama takıldım kaldım
Sakız ağacına duldalandım
Sazına sözüne kurban Anadolu’m
Senden gayrı diyar olmaz inandım
Edebiyatında aşktan meşkten kotalar
Sen ki, sevgi ile beste yapılası yüce diyar
Sarıldıkça bağ olur, bostan olur onca mümbit diyar
İklimine ayak uydurmuş, içindeki kıpırtılar
Dilinde sevda şarkıları inlersin
Dizelerinde sevgiliye sitem tıkırdar
Kılı kırk yarma bre Gülgün
Senin şiirini yazar yazanlar
Şarkı türkü eder, okur ozanlar
Sen de durur , gönül hoşluğunda dinlersin ...
                               

~ Mehmet Sani ÖZEL  ~

    İSTER SEV İSTER SEVME
   
    sen sevmezsin sevemezsin
    sevsen bile itiraf edemezsin
    oysa sen benimsin benimsin
    bil ki sen benimsin benimsin
    kaderimsin

    seni nasıl sevdiğimi
    işte gör işte gör işte gör

    ister sev ister sevme
    düşte gör düşte gör

    Söz: Kıraç

Bir Azeri Aşk Şiirine Ne Dersiniz ?
AZERİ AŞK ŞİİRİ

Sen meni sev,
Men seni sevim,
Sen menim için yan,
Men, seni sevarah dutuşim.
Glasig aşk neysa oni yaşiyah…

Ya da sevma,
Haberin olmasın,
Men sena sevdalanip dolaşim.
Platonik aşk neysa oni yaşiyah…

Sevdadan oturah, yiyah,içah.
El ele olah da, ister gan kusah,
Yemahtan içmahtan a beylaa şişah.
Dombilik aşk neysa oni yaşiyah…

İstersan sevdandan kesiim kendimi,
Sağımı solumu doğriyim biçim,
İstyersan bir avuç dolusu hap içim.
Platonik aşk neysa oni yaşiyah.

Eylaa sevah ki ,
Gara sevda olah.
Araplara benziyah gapgara olah.
Gara sevda neysa oni yaşiyah…

Yalan soylamıyah,
Hep doğri diyah,
Berabar oturah, bilabar yiyah.
Realist aşk neysa oni yaşiyah…

Biribimuza Türki soyliyah,
Mizil mizil mizildiyah da diyah,
El ela tarlada bostanda gezah.
Romantik aşk neysa oni yaşiyah…

Kediyi gudiği sen diya sevem,
Sen da horozi, gudiği men diya sev,
Ya da sen na gozla gorursan eyla sev.
Sembolik aşk neysa oni yaşiyah…

Gel el ele tutuşah,
Gendimizi elektiriğa verah,
Zangır zangır titriyah ama ölmiyah.
Elektronik aşk neysa oni yaşiyah…

Ahorlarda komlarda buluşah,
Tezek agalahlarinun dibinda oturah,
Gahi Türki soyliyah,gahi saz çalah,
Otantik aşk neysa oni yaşiyah…
                                         (Alıntıdan Düzenleme Benden)

YALANSIZ ŞİİR

Kim yalanlarını üstüme astıysa
çıkarsın lütfen!
süse gerek yok
ben sadeyim
yalın ve yalansız
sözlerim acıtırsa
siz buna sayın...

üstüm başım aşk meşk içinde
aklım başım karışık!

....yalanlara gözlerimi açmıyorum
.......açarsam görürüm gözümden düşenleri...
...........görmek istemiyorum!

ben ki;
onlara bile kıyamam
bunca şiir parmaklarıma verdiler..
azıcık kalp kırıklığı
sermayem anılar
.......aşklarım üstü{nde} kalsın
............pişmanlıklarıyla öde{ş} sinler...! 
   
(alıntı)

Alaca Karanlık

Dayan bakalım,
Dağları delen Ferhat!
Dizboyu çamurdasın.
Bütün gün parkta uyuyan insanların,
Resmini çizen Ömer,
Aslan Ömer!
Haklısın...

Yaprağın yeşili,
Vay anam vay!
İçimi dağlar göğün mavisi.
Dayan bakalım,
Dağları delen Ferhat!
Vakit alacakaranlıktır şimdi

(alıntı)

gözler varya her şeyi saklıyor
söyleme bile buna gerek yok
adım adım benden neden kaçıyorsun?
açılma bile buna gerek yok

sevdiğinden emin olmak istedim
ben bu nedenle sana öyle yenildim
gelmek istemezsen buna yerinmem
yerinmem artık bak buna gerek yok

ben bunları sence hakettim mi bilmem
zaaflarım oldu inanki demem
kendine güvencem tek sevgim ondan
bak işte artık sevmene işte gerek yok