Sevdiğimiz Şiirler

Kirilgan Bir Çoçugum Ben...
 
Kirilgan bir çocugum ben
Yüregim cam kirigi
Bütün duygulardan önce
Ögrendim ayriligi
Saldirgan diyorlar bana
Oysa kirilganim ben
Gözyaslarim mücevher
Sakliyorum herkesten
Ürküyorlar gözümdeki atesten
Ürküyorlar dilimdeki zehirden
Ürküyorlar o dur durak bilmeyen gözükara cesaretimden
Diyorlar:Bir yani sarp bir uçurum,
Bir yani çilgin dag dorugu.
Oysa böyle yapmasam ben
Nasil korurum
Içimdeki çocugu?
Bir yanim çilgin nar agaci
Bir yanim buz sarayi.

Murathan Mungan
 
 

” Yalnizim çünkü sen varsin. ”

“gel” desen gelirdim
gittigin uzakta bendim
dag gibi bir ihanetten düstüm
bu kendime son gelisim

Olümbaz öpüsler kusuyorum ceplerime
kendimi suçüstü yakaliyorum
ve kentsizligimin isimsizligini
Araz’a uyak düsüyorum
gözlerime senden düsler sürüyorum
islak bileklerim kan bayramina yatiyor
bana en büyük tehdit yine ben oluyorum

Sonra bir duraga yaslaniyorum
sonra bir kente
ve sen gidiyorsun
ben kaniyorum
diyorlar ki; kendini dinleme , hiçbir sey söylemiyorsun.
oysa “gel” desen gelirdim biliyorsun.!

ßu kentte her yagmur kendini aglar
aklima düssen yalnizlik oluyorum
agzimdaki uykudan öpmüyorsun nicedir
nerde kime üsüyorsun
artik kendini yakan bir atesim
kendimize birbirimizden düsler yapamiyoruz
simdi bos duraklara yaslaniyorum
bos kentlere
oysa “gel” desen gelecektim..

ßir gözlerin vardi ,
Gözyasim kaldi..
ßir yüregin vardi ,
Hatiran kaldi..

ßir sözlerin vardi ,
Sitemin kaldi..
ßir hayat askin vardi ,
Gitti yarim kaldi..

Son bir acim vardi..
Oda sensiz kaldi..
Ah.! bu canim güllere yandi ,
Sensiz nefes aldi..

Inan , yalan degildi..
ßir rüya gibiydi..
ßitik yüregimde ,
Acisi kaldi..

Dön nasil kimle nerdeysen ,
Dön beni biraz sevdiysen ,
Dön yüregimde hasret ,
Caresiz kaldim..

Yeni utançlar biriktiriyorum eski günahlarima
cüzamli ruhlar cehennemine gidiyorum ben
kirli sözlerimi temize çekme
gözlerim ihanete ihbar tasiyor
kuskulu bir cinayeti fisildiyor kaslarina
sözü namluna sürmelisin simdi
en yarali yanimdan vurmalisin beni
çünkü uçmak düsmeyi göze almaktir..
sususuna kan döküyor gözlerim
sen gözüne çig kaçti saniyorsun..

Oysa bilmelisin Araz’im
kimsenin içi görünmez
ve hiç bulamadiklarini
asla yitiremezsin
bak simdi aramizda sessiz kaliyor
söylenecek bütün sözler..

Her sabah aksam oluyorsun
alnindan ellerine damliyorsun
yüzündeki yagmurla iniyorsun kente
içine dert oluyorsun kentin
disina yagmur
yüreginde dagiliyor kristal sehirler
duvarlarin kan öksürüyor
ve sen
baskalarinin gözlerini
yüzümde aramamayi ögreniyorsun
beni bir duraga yasliyorsun
beni bir kente
gidiyorsun
oysa “gel” desen gelecektim..

ßiliyorum Araz’im
insan kendini bulmamali, hep aramali
gittigin yerden basliyorum öyleyse
gece cinnetlerimi de alip yanima

Denize bakmayi bilmeyenler
bir gün mutlaka bogulur
iste bundandir gözlerinden kaçislarim

Omrümden düsürdügüm sol anahtarlarina takiliyorum hep
ve hayat yüklü kamyonlar geçiyor üstümden
hadi bana en militan kelimelerle saldir
batir içime cümlelerini
beyhude bir dehset birak bana
hakediyorum..

Gizlilikten ölmek üzere olan bir akrep siziyor içime
can kaybindan ölüyorum..
kirilir mi bilmem hüznümde tasidigim kin ,
kinim kendime ,
sususum sana
küsüsüm tüm dünyaya..

Ustü kalsin ihanetimin
“gel” desen gelecektim..

Son bir acim vardi..
Oda sensiz kaldi..
Ah.! bu canim güllere yandi ,
Sensiz nefes aldi..

Inan , yalan degildi..
ßir rüya gibiydi..
ßitik yüregimde ,
Acisi kaldi..

Dön nasil kimle nerdeysen ,
Dön beni biraz sevdiysen ,
Dön yüregimde hasret ,
Caresiz kaldim..

Içine her düsen ,
kendi kesfi saniyor seni..
oysa sen melekleri bile kiskandiracak kadar kendinsin..
ve kendini acitmak istiyorsun..
ama güller kendine batamaz bilmiyor musun ?
gel mi diyorsun ?
herkes kendi baktigini görür ,
peki hayatin rüzgarinda kime yelkeniz..
kipirdamadan duramayiz bir ask boyu..
hadi en kanadigimiz yerden susalim.
” gel ” desen gelirdim..
” git ” dedin gittin..

Aska..
Rüzgara..
Ayriliga..
Zamana..

Eyvallah..

Kahraman Tazeoglu.

DESEM KI

Desem ki vakitlerden bir Nisan aksamidir,
Rüzgârlarin en ferahlaticisi senden esiyor,
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini,
Ormanlarin en kuytusunu sende gezmekteyim,
Senden kopardim çiçeklerin en solmazini,
Topraklarin en bereketlisini sende sürdüm,
Sende tattim yemislerin cümlesini.
Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazim,
Ekmek kadar mübarek,
Su gibi aziz bir seysin;
Nimettensin, nimettensin!
Desem ki...
Inan bana sevgilim inan,
Evimde senliksin, bahçemde bahar;
Ve soframda en eski sarap.
Ben sende yasiyorum,
Sen bende hüküm sürmektesin.
Birak ben söyleyeyim güzelligini,
Rüzgârlarla, nehirlerle, kuslarla beraber.
Günlerden sonra bir gün,
Sayet sesimi farkedemezsen,
Rüzgârlarin, nehirlerin, kuslarin sesinden,
Bil ki ölmüsüm.
Fakat yine üzülme, müsterih ol;
Kabirde böceklere ezberletirim güzelligini,
Ve neden sonra
Tekrar duydugun gün sesimi gökkubbede,
Hatirla ki mahser günüdür
Ortaliga düsmüsüm seni ariyorum.
                 
                     Cahit Sitki Taranci

SIYAH GÖZLERINE BENI DE GÖTÜR

 

Daha dokunmadan kurudu irem

çöllere bir türlü yagamiyorum

yeni bir kosunun baslangicinda

biraz deprem sonrasi

biraz sehir hülyasi

bir kalp yanginindan geriye kalan

siyah gözlerine beni de götür

artik bu yerlere sigamiyorum.

 

Pembe uçurtmalar yolladigindan beri

sarardi tiryaki menekseleri

sonbaharin tozlu kafeslerinde

sevgi turnalari yakaliyorum

turnalar gidiyor;ben kaliyorum

avareyim,asudeyim,yorgunum

bilmiyorum neden sana vurgunum 
Erzurum garinda banklar üstünde

uyku tutmuyor karanliklari

yitik düslerimi kovaliyorum

gölgeler gidiyor;ben kaliyorum.

 

Binbir türlü kokuyorsa yaylalar

siyah gözlerine beni de götür

baharin koynundan koparip sana

ipek bir mendile sardigim yüregimle

sehzade gülleri gönderiyorum

umutlar kaliyor;ben gidiyorum.

 

Bütün yelkenlileri,deniz fenerlerini

kaptanlari sorgulayan

yanindan geçen küheylanlarin

korku tufanina yakalandigi

siyah gözlerine beni de götür

günes ülkesinden gelen yigitler

benzeri olmayan bir dünya kursun

cellat,ayriligin boynunu vursun.

 

Usul usul intizari çürüten

bu hercai diken,bu çilgin arzu

sürüklüyor imkansiz mustularin

esigine gönül vadilerini

bir agaçtan düsen yapraklar gibi

düsüyorum tanyerine

ya topla yarali kirlangiçlari

ya da bu vefasiz sarkiyi bitir

özgürlüge giden tutsaklar gibi

siyah gözlerine beni de götür.

                         Nurullah Genç

Bir Gün Baksam Ki Gelmişsin

 
 
Bir gün baksam ki gelmişsin..
Bir güvercin gibi yorgun uzaklardan yar.
Gözlerinde bir bitmez,bir tükenmez güzellik
Saçlarında ilkbahar..

Bir gün baksam ki gelmişsin..
Gülüşünde taze serin bir rüzgar
Ellerin yine eskisi kadar güzel
Çiçek açmış dokunduğun bütün kapılar..

Bir gün baksam ki gelmişsin..
Hasretin içimde sonsuzluk kadar.
Şaşırmış kalmışım birdenbire çaresiz.
Dökülmüş yüreğime gökyüzünden yıldızlar.

Bir gün baksam ki gelmişsin..
Ne yüzünde bir gölge,ne dilinde sitem var.
Tozlu pabuçlarını gözlerime sürmüşüm
Benim olmuş dünyalar. . . 
 
 
 
Yavuz Bülent Bakiler
 

DÜŞÜNCELERİMİN BAŞUCUNDA


Hasretimin yıllardanberi bel bağladığı..
İşte odur düşüncelerimin başucunda.
O, göğsünün taşkın hareketi avucunda,
Gözlerinde rüyaların gülüp ağladığı.

Kendi bahçesidir onun içinde gördüğüm.
Yollar yine her günkü gibi yaz uykusunda
Ve yaban çiçeklerinin buruk kokusunda
Her ikindi günlük ruyasını gören mürdüm.

Onun da dudaklarında bir eskiye dönüş,
O da yüzmede bir ses yığını üzerinde.
Bin hatırayı bir anda duyan gözlerinde
İnsana ruhlar dolusu haz veren düşünüş.

Sonra kızlık kadar temiz, aydın bir açılma:
Evine giden toprak yolda o yine çocuk,
Yine uykuyla başlıyan alemde yolculuk
Ve taptaze sabahlar kayısı dallarında.

Hasretimin yıllardan beri bel bağladığı..
İşte odur düşüncelerimin başucunda.
O, göğsünün taşkın hareketi avucunda,
Gözlerinde rüyaların gülüp ağladığı.


orhan veli
 

Abartılmış Sevdalar

bazen öyle bir an gelir ki
abartılmış sevdanızın
gerçekle yüzleşmesini yaşarsınız
sizi çok sevdiğini sandığınız ses
geçiştirmek için bir seni seviyorum kondurur
yüreciğinize
en kimsesiz en ilgiye aç halinizde

halbuki içten bir canım
kaç seni seviyorum eder değil mi
yalnız hissedersiniz kendinizi
sığınmaK istersiniz delice
sarılmak ağlamak sonra da gülmek
ışık açıktır ama etraf karanlık gelir
yazdır ama nedense soğuktur
hava durumu bozuktur gönül yaylarında
kar yağar abartılmış sevgilerinize birden
kim seviyor ulan bu dünyada beni gerçekten
diye haykırmak ister yürek değil mi
Annem dersiniz buruk sesinizle
ama yok o da nafile
zaten o sayılmaz ki

işte bazen böyle gelir
bazen düzelir ama
kanarsınız yine abartılmış sevgilerinize
kimsesizliğin hikayesidir işte bu
yanlış bir yerdeyim dedirtten hikaye
herkes bilir herkes yaşar bu hikayeyi
tıpkı benim şu an yaşadığım gibi
insanoğlu olmaktan gelir
bu hikaye
en az abartılmış sevgileriniz kadar
abartılmıştır
biraz eksik çoğu fazla !

(alıntı)

Elimde bir umut makası
Kesiyorum hüzünleri
Yeni bir oyun buldum kendime
Her sabah uyanıp akşam geleceğinden emin yaşıyorum
Hiç üzülmüyorum güneş batarken de
Nerdeyse gelir diyorum
Nerde oluğunu bilmeden
Nerde olduğunu bildiğim zamanlar bile
İnanıyorum geleceğine
Hani o vakit oluyor ya
Akşamın ışıklarının da bittiği o an
Herhalde gelmez diyorum
Dedikten sonra üzülmüyorum sanma
Ama sadece o kadar süre üzülüyorum
Sadece o kadar......
                      Ceyhun Yılmaz

Canım İstanbul

Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.
İçimde tüten birşey; hava, renk, eda, iklim;
O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim.
Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.
Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale,
Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misale.

İstanbul benim canım;
Vatanım da vatanım...
İstanbul,
İstanbul...

Tarihin gözleri var, surlarda delik delik;
Servi, endamlı servi, ahirete perdelik...
Bulutta şaha kalkmış Fatih'ten kalma kır at;
Pırlantadan kubbeler, belki bir milyar kırat...
Şahadet parmağıdır göğe doğru minare;
Her nakışta o mana: Öleceğiz ne çare?..
Hayattan canlı ölüm, günahtan baskın rahmet;
Beyoğlu tepinirken ağlar Karacaahmet...

O manayı bul da bul!
İlle İstanbul'da bul!
İstanbul,
İstanbul...

Boğaz gümüş bir mangal, kaynatır serinliği;
Çamlıca'da, yerdedir göklerin derinliği.
Oynak sular yalının alt katına misafir;
Yeni dünyadan mahzun, resimde eski sefir.
Her akşam camlarında yangın çıkan Üsküdar,
Perili ahşap konak, koca bir şehir kadar...
Bir ses, bilemem tanbur gibi mi, ud gibi mi?
Cumbalı odalarda inletir "Katibim"i...

Kadını keskin bıçak,
Taze kan gibi sıcak.
İstanbul,
İstanbul...

Yedi tepe üstünde zaman bir gergef işler!
Yedi renk, yedi sesten sayısız belirişler...
Eyüp öksüz, Kadıkoy süslü, Moda kurumlu,
Adada rüzgar, uçan eteklerden sorumlu.
Her şafak Hisarlarda oklar çıkar yayından
Hala çığlıklar gelir Topkapı sarayından.
Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar;
Güleni şöyle dursun, ağlayanı bahtiyar...

Gecesi sünbül kokan
Türkçesi bülbül kokan,
İstanbul,
İstanbul...


Necip Fazıl Kısakürek

Bir Cin Şiiri

Davacı zengin, davalı yoksulsa
Zenginden yana isler yasa

Davacı yoksul, davalı zenginse
Davalıda kalir yine nizalı arsa

Davacı da davalı da zenginse davada
Özur diler cekilir aradan kadı.

Davacı da davalı da yoksulsa, bak,
Sade o zaman iste yerini bulur hak.

Can Yücel

BİR EŞİ OLMALI İNSANIN

Bir eşi olmalı insanın
Rüzgar onun kokusunu getirmeli,
Yağmur O'nun sesini.
Akşam...... onu görecek diye, pırpır etmeli yüreği,
Ayakları birbirine dolaşmalı heyecandan, eve dönerken,
Cennetten köşe almışçasına
Sevdiği, sakındığı, bakmaya kıyamadığı...
Her bir hücresinden aşkın fışkırdığı,
Çölde okyanusu yaşadığı bir eşi olmalı insanın!!!
Ben seni ölene dek seveceğim boş laf!!!
Ben seni sevdikçe ölmeyeceğim...


Can Yücel

Kırılgan Bir Çocuğum Ben..Yüreğim Cam Kırığı

Bütün Duygulardan Önce Öğrendim Ayrılığı

Saldırgan Diyorlar Bana Oysa Kırılganım Ben

Gözyaşlarım Mücevher Saklıyorum Herkesten

Ürküyorlar Gözümdeki Ateşten Ürküyorlar Dilimdeki Zehirden

Ürküyorlar O Dur Durak Bilmeyen Gözükara Cesaretimden

Diyorlaki:

Bir yanı Sarp Bir Uçurum,Bir Yanı Çılgın Dağ Doruğu

Oysa Böyle Yapmasam Ben Nasıl Korurum İçimdeki Çocuğu?

Bir Yanım Çılgın Nar Ağacı Bir Yanım Buz Sarayı...

 

Bir İş Var

Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bir is var bu isin içinde.

Orhan Veli Kanık

Yağmuru sevdiğini söylüyorsun.
Şemsiyeni açıyorsun.

Rüzgarı sevdiğini söylüyorsun.
Pencereni kapatıyorsun.

Güneşi sevdiğini söylüyorsun.
Gölgeye kaçıyorsun.

Beni sevdiğini söylüyorsun
Korkuyorum!

Kime ait olduğunu bilemiyorum.Bu şiirin adını bilen var mı?

ANADOLU


Beşikler vermişim Nuh'a
Salıncaklar, hamaklar,
Havva Ana'n dünkü çocuk sayılır,
Anadoluyum ben,
Tanıyor musun ?



Utanırım,
Utanırım fıkaralıktan,
Ele, güne karşı çıplak...
Üşür fidelerim,
Harmanım kesat.
Kardeşliğin, çalışmanın,
Beraberliğin,
Atom güllerinin katmer açtığı,
Şairlerin, bilginlerin dünyalarında,
Kalmışım bir başıma,
Bir başıma ve uzak.
Biliyor musun ?



Binlerce yıl sağılmışım,
Korkunç atlılarıyla parçalamışlar
Nazlı, seher-sabah uykularımı
Hükümdarlar, saldırganlar, haydutlar,
Haraç salmışlar üstüme.
Ne İskender takmışım,
Ne Sultan Murad
Göçüp gitmişler, gölgesiz!
Selam etmişim dostuma
Ve dayatmışım...
Görüyor musun ?



Nasıl severim bir bilsen.
Köroğlu'nu,
Karayılan'ı,
Meçhul Askeri...
Sonra Pir Sultan'ı ve Bedrettin'i.
Sonra kalem yazmaz,
Bir nice sevda...
Bir bilsen,
Onlar beni nasıl severdi.
Bir bilsen, Urfa'da kurşun atanı
Minareden, barikattan,
Selvi dalından,
Ölüme nasıl gülerdi.
Bilmeni mutlak isterim,
Duyuyor musun ?



Öyle yıkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip...
Nerede olursan ol,
İçerde, dışarda, derste, sırada,
Yürü üstüne - üstüne,
Tükür yüzüne celladın,
Fırsatçının, fesatçının, hayının...
Dayan kitap ile
Dayan iş ile.
Tırnak ile, diş ile,
Umut ile, sevda ile, düş ile
Dayan rüsva etme beni.



Gör, nasıl yeniden yaratılırım,
Namuslu, genç ellerinle.
Kızlarım,
Oğullarım var gelecekte,
Herbiri vazgeçilmez cihan parçası.
Kaç bin yıllık hasretimin koncası,
Gözlerinden,
Gözlerinden öperim,
Bir umudum sende,
Anlıyor musun ?
                               

~ Ahmed ARİF  ~