Sevdiğimiz Şiirler

TUZ

Bir yanım tuz,
Bir yanım şeker
Tuzdan yanayım

Bir yanım deniz
Bir yanım toprak
Denizden yanayım

Bir yanım sen
Bir yanım ben
Senden yanayım

Bedri Rahmi Eyüboğlu

 

Yerin seni çektiği kadar ağırsın,
...Kanatların çırpındığı kadar hafif..
Kalbinin attığı kadar canlısın,
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...
Sevdiklerin kadar iyisin,
Nefret ettiklerin kadar kötü..
Ne renk olursa olsun kaşın gözün,
Karşındakinin gördüğüdür rengin..
Yaşadıklarını kâr sayma:
Yaşadığın kadar yakınsın sonuna; ne kadar yaşarsan yaşa,
Sevdiğin kadardır ömrün..
Gülebildiğin kadar mutlusun.
Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin
Sakın bitti sanma her şeyi,
Sevdiğin kadar sevileceksin.
Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer
Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın.
Bir gün yalan söyleyeceksen eğer;
Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın.
Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret,
Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın.
Unutma yagmurun yağdığı kadar ıslaksın,
Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak.
Kendini yalnız hissetiğin kadar yalnızsın
Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü.
Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin..
İşte budur hayat!
İşte budur yaşamak,
Bunu hatırladığın kadar yaşarsın
Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün
Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun
Çiçek sulandığı kadar güzeldir,
Kuşlar ötebildiği kadar sevimli,
Bebek ağladığı kadar bebektir.
Ve herşeyi öğrendiğin kadar bilirsin,
bunu da öğren,

SEVDİĞİN KADAR SEVİLİRSİN...
.

Can Yücel

Öğretmen arkadaşımın bir şiiri.....

Bir Avuç Hüzün Kaldı Yalnızlıktan

C...'ya



bir avuç hüzün kaldı yalnızlıktan
apansız yüzümde beliren çizgiler
çok kalabalıklar sığdırdı zamanla azalan
sesler daha dün gibi birbirinde dolaşırken
hangi biri kaldı içimde büyüyen yıllardan


sen şehirlerimi görmelisin ben yokken
ne, yıldızlar işaret eder son oyunu
ne bir fısltıyla dolar içimdeki uyumsuz
bütün varlığım bir yokluğun gelgiti
ey diriliş!
adınla başladı tufandan sonra ilk kayboluş

sana sarfettiğim sözlerimi duymalısın
sevdiğim tüm şarkılar eskirken
seviştiğim tenlerin çürüdüğünü görmelisin
bir hayatı kaç solukta tüketir ki beden
bir vazgeçilmez gibi hayatla cebelleşirken

bir avuç hüzün kaldı yalnızlıktan
ihanetin resmini karalayan eller
bir düş mevsiminde sanki
hangi kıyımını anlatacaksın insanlığın
acı mı?
ışıltı mı?
ılık bir ölüm mü bıraktığın...
başka bir çağda yaşamakta gibi mutluluğun
sokul kuytularıma kapat şuursuzluğumu
örtülsün gece gibi bende ki derin inanç

bir avuç hüzün gibi yüzün
babilden bahçeler büyüten
endülüsten bir güle sarılı bir şarkı getiren
tarihin en saklı mabetlerinde hapsolmuşken
bir sen bir başka sen ile çoğalan öngörü
sana atılmış bir adımdır yeniden kurduğum hayat 
 
Hakkı Tunçkol
 

UNUTULMAK DEĞİL, UNUTMAK ÇOK ZOR


Vermez geceler bilirim vermez seni kalbime.
Bilmem ki sohbetim kimlerle sevgilim.
Neleri kaybetiğini bir bilsen...
Bir bilsen bu ayrılığın ruhundaki izlerini.
Bir beni değil kendinide öldürdüğünü;
Bilmem ne zaman anlayacaksın.
Beni unutun diyelim ruhundaki izleri ne yapacaksın.
Kalbindeki adımı nasıl sileceksin!
Nasıl unutacaksın sıcaklığımı.
Özlemeyecekmisin bakışlarımı.
Kim koruyacak seni dualarıyla?
O fırtınalarda hangi limana sığınacaksın?
Gözlerin aramıyacakmı beni o sevda tepesinde?
Gelen her rüzgarla kokumu alamayınca;
Sızlamayacakmı yüreğin?
Başkasını tutunca üşümeyecekmi ellerin?
Ayakların benden başaksına gidebilecekmi?
Unutulmak değil, unutmak çok zor!
Evet sence unutuldum belki zararı yok!
Ama nasıl unuturum seni...
O bakışlarını, ellerime düşen gözyaşını!
Bana sarılışını nasıl unuturum söylermisin?
İnan seni unutmayacağım, seni unutmayarak;
Seni severek seni daha çok severek,
Unutulmanın kalp yarasını soracağım sessizce

ANLADIM

Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını, kendimi bulduğumda
anladım.

Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış,
Kendi yolumu çizdiğimde anladım..

Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak, dinleyerek değil..
Bildiklerini bana neden anlatmadığını, anladım.

Yüreğinde aşk olmadan geçen her gün kayıpmış,
Aşk peşinden neden yalınayak koştuğunu anladım..

Acı doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden,
Neden hiç ağlamadığını anladım..

Ağlayanı güldürebilmek, ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş,
Gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım..

Bir insanı herhangi biri kırabilir, ama bir tek en çok sevdiği
acıtabilirmiş,
Çok acıttığında anladım..

Fakat,hakkedermiş sevilen onun için dökülen her damla gözyaşını,
Gözyaşlarıyla birlikte sevinçler terk ettiğinde anladım..

Yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet,
Yüreğini avucuma koyduğunda anladım..

''Sana ihtiyacım var, gel ! '' diyebilmekmiş güçlü olmak,
Sana ''git'' dediğimde anladım..

Biri sana ''git'' dediğinde, ''kalmak istiyorum'' diyebilmekmiş
sevmek,
Git dediklerinde gittiğimde anladım..

Sana sevgim şımarık bir çocukmuş, her düştüğünde zırıl zırıl
ağlayan,
Büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında anladım..

Özür dilemek değil, ''affet beni'' diye haykırmak istemekmiş
pişman olmak,
Gerçekten pişman olduğumda anladım..

Ve gurur, kaybedenlerin, acizlerin maskesiymiş,
Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış,
Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım..

Ölürcesine isteyen, beklemez, sadece umut edermiş bir gün
affedilmeyi,
Beni affetmeni ölürcesine istediğimde anladım..

Sevgi emekmiş,
Emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür bırakacak kadar
sevmekmiş...

CAN YUCEL

ŞAİRİN ÖLÜMÜ

Ne bir damla gözyaşı, ne yerde yaslı bir mum;
Hazin, loş odalarda ölümü sevmiyorum.
Bir çığ sesiyle nasıl inlerse bir uçurum
Benim öyle verecek kalbim son nefesini...

Titreyen dallarını açıp göklere kadar,
Hıçkıracak ney gibi sülün boylu kavaklar,
Talihimin göğsümde hapsettiği canavar
Derin çıtırtılarla kıracak mahpesini...

Ardımda binbir gönül, ıstırabımdan derin,
Matemini tutacak bir mukaddes kederin;
Ölümün gösterecek dünyaya ölümlerin
Hem en şereflisini, hem de en mukaddesini...

Gözlerim çektiğimi ifşa etmese bile
Kalbimden ayrılınca ruhum gelecek dile:
Yüzbin yıllık kâinat hummalı bir vecd ile
Dinleyecek ilk defa ıstırabın sesini...

Her gün bir parça daha fazla yalçınlaşarak
Bir uçurum olunca bana sevdiğim kucak,
Fırtınalı göklerden ölümüm andıracak,
Yıldırımla vurulmuş kartalın düşmesini...

 Vasfi Mahir Kocatürk

Saçların

Söküp atılmıyor bende mi kusur?
Doğarken kök salmış öze saçların.
Bir kara sevda ki ya büyü ya sır,
Sığmıyor kaleme,söze saçların.

Örgüde bir başka,düzde bir başka,
Gizlendiği zaman nazda bir başka
Omuzda bir başka yüzde bir başka
Kirpik olmuş inmiş,göze saçların

İpekten sırmadan, tel tel yaratmış
Telini bir ömre bedel yaratmış
Sanki Vasfi için özel yaratmış
Dört mevsim bir başka taze saçların 
 
Hayati Vasfi Taşyürek
 
 

Şu Kanlı Zalimin Ettiği İşler


şu kanlı zalimin ettiği işler
Garip bülbül gibi zar eyler beni
Yağmur gibi yağar başıma taşlar
Dostun bir fiskesi yaralar beni

Dar günümde dost düşmanım bell'oldu
On derdim var ise şimdi ell'oldu
Ecel fermanı boynuma takıldı
Gerek asa gerek vuralar beni

Pir Sultan Abdal'ım can göğe ağmaz 
Hak'tan emrolmazsa ırahmet yağmaz
şu illerin taşı hiç bana değmez
İlle dostun gülü yaralar beni

 Pir Sultan Abdal

Zenginlik;
Merdivenleri yardımsız çıkabilmektir.
Pencereden bakıp, yoldan geçenleri görebilmektir.
Her akşam kendi kapını kapatabilmektir.
...Saçının okşanmasıdır.
Kolundaki saatin geleceği göstermesidir.
Bir sonraki hafta için plan yapabilmektir.
Güzel günleri bekleyebilmektir.
Bazen bir tabak makarnadır.
Bazen iki tane domates ve bir taze ekmektir.
Kendine inanabilmektir.
Zenginlik varlığından mutluluk duyabildiğin herşeydir.
Fakirlikse...
Bir kez tanıyıp,
Sonra yokluğunu öğrenmektir.

İCLAL AYDIN

İÇİMDE SEN

Yine gece, yine hüzün,
Ve yine içimde sen...
Ve yine biliyor musun?
İçimde sen olunca,
...Hüzün de güzel..

Abdülhak Hamit Tarhan

 
Aynalar

Aynalar, bakmayın yüzüme dik dik;
İste yakalandık, kelepçelendik!
Çıktınız umulmaz anda karsıma,
Başımın tokmağı indi başıma.

Suratımda her suç bir ayrı imza,
Benmişim kendime en büyük ceza!
Ey dipsiz berraklık, ulvi mahkeme!
Acı, hapsettiğin sefil gölgeme!

Nur topu günlerin kanına girdim.
Kutsi emaneti yedim, bitirdim.
Doğmaz güneşlere bağlandı vade;
Dişlerinde, köpek nefsin, irade.

Günah, gunah, hasad yerinde demet;
Merhamet, sucumdan aşkın merhamet!
Olur mu, dünyaya indirsem kepenk:
Gözyaşı döksem, Nuh tufanına denk?

Çıkamam, aynalar, aynalar zindan.
Bakamam, aynada, aynada vicdan;
Beni beklemeyin, o bir hevesti;
Gelemem, aynalar yolumu kesti.

Necip Fazıl Kısakürek
 

YALNIZLIK ŞİİRİ..   

 Karanlığın insanı delirten bir ihtişamı vardır,
Yıldızlar aydınlık fikirler gibi havada salkım salkım,
Bu gece dağ başları kadar yalnızım..

Çiçekler damlıyor gecenin parmaklarından,
Dudaklarımda eski bir mektep türküsü,
Karanlıkta sana doğru uzanmış ellerim,
Gözlerim gözlerini arıyor durmadan,
Nerdesin?

Attila İlhan

Dert yine dert, bıktım senden
Git hadi git koptuk zaten
Her sebebin bendim madem
Neden sustun, neden
Olanlar oldu, yakalandık
Fırtınadan yara aldık
Olanca sevda bir kalemde
Silinip gitti
Yıllarca aynı rol, aynı perde
Yıllarca aynı ev aynı yerde
Sevdim de katlandım bunca derde
Ama çok yanlıştı
Adı yanlış aşktı
Ama suç hep bende

Sürgün

Senin kalbinden sürgün oldum ilkin
Bütün sürgünlüklerim bir bakıma bu sürgünün bir süregi
Bütün törenlerin sölenlerin ayinlerin yortularin disinda
Sana geldim ayaklarina kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layikolmasam da
Uzatma dünya sürgünümü benim

Aşkın bu en onulmazından koparıp
Bir tuz bulutu gibi
Savuran yüregime
Ah uzatma dünya sürgünümü benim
Nice yoruldugum ayakabilarimdan degil
Ayaklarimdan belli

Lambalar egri
Aynalar akrep melegi
Zaman çarpilmis atin son hayali
Ev miras degil mirasin hayaleti
Ey gönlümün dogurdugu
Büyüttügü emzirdigi
Kus tüyünden
Ve kus südünden
Geceler ve gündüzlerde
Insanliga anit gibi yükselttigi
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünüm benim

Bütün siirlerde söyledigim sensin
Suna dedimse sen Leyla dedimse sensin
Seni saklamak için görüntülerinden faydalandim Salome’nin Belkis’in
Bosunaydi saklamaya çalismam öylesine asikarsin bellisin
Kuslar uçar senin gönlünü taklit için
Ellerinden devsirir bahar çiçeklerini
Deniz gözlerinden alir sonsuzlugun haberini
Ey gönüllerin en yumusagi en derini
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Yillar geçti sapan ölümsüz iz birakti toprakta
Yildizlara uzaniphep seni sordum gece yarilarinda
Çati katlarinda bodrum katlarinda
Gölgendi gecemi aydinlatan essiz lamba
Hep Kanlica’da Emirgan’da
Kandilli’nin kursuni safaklarinda
Seninle söylesip durdum bir ömrün baharinda yazinda
simdi onun birdenbire gelen sonbaharinda
Sana geldim ayaklarina kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layik olmasam da
Ey çagdas Kudüs (Meryem)
Ey sirrini gönlünde tasiyan Misir (Züleyha)
Ey ipeklere yumusaklik bagislayan merhametin kalbi
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Daglarin yikilisini gördüm bir Venüs bardaginda
Köle gibi satildim pazarlar pazarinda
Günesin sarardigini gördüm Konstantin duvarinda
Senin hayallerinle yandim düslerin civarinda
Gölgendi yansiyip duran bengisu pinarinda
Ölüm düsüncesinin beni sardigi su anda
Verilmemis hesaplarin korkusuyla
Sana geldim ayaklarina kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layik olmasam da
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünüm benim

Ülkendeki kuslardan ne haber vardir
Mezarlardan bile yükselen bir bahar vardir
Ask celladindan ne çikar madem ki yar vardir
Yoktanda vardan da ötede bir Var vardir
Hep suç bende degil beni yakip yikan bir nazar vardir
O sarkiya özenip söylenecek misralar vardir
Sakin kader deme kaderin üstünde bir kader vardir
Ne yapsalar bos göklerden gelen bir karar vardir
Gün batsa ne olur geceyi onaran bir mimar vardir
Yanmissam külümden yapilan bir hisar vardir
Yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardir
Sirlarin sirrina ermek için sende anahtar vardir
Gögsünde sürgününü geri çagiran bir damar vardir
Senden umut kesmem kalbinde merhamet adli bir çinar vardir
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili

Sezai KARAKOÇ
 

 Kalmadı

Beyazları sepete at , renklilerle karışmasın
Siyahların tersini çevir rengi hiç solmasın

Yada al git bütün yalanlarını , başka dünyada yıkansın
Benim yalan dünyanın renklerine harcayacak su’yum
Benim suyu’ma katıcak leke çıkarıcı hiç bir huy’um kalmadı ..

Gönülden gönüle şarkılardan , şehirden şehire sızılar yarattık
Bakire hayaller sakladık halı altlarına
Aynı şişeye ağız dayadıkda , Dayanamadık aşkın ağız kokusuna
Oysa pide kuyruğunda yağmur yedi sırtımız kurulandık
Oysa ela gözlü hasretler sıvazladı aynı sırtı gururlandık
Ama korkular acılara laf salatası , cesaret meze oldu dost ağızlı çııbanlara
Gözü kör olsada , kuşkusu her daim ayık bu dünyada
Ne sarhoş edebildik yalnızlığı , nede ikna
Oysa otobüs koltuklarında umutlar kavuşturduk akşamları
Oysa hiç ayrılmayızın edebiyatını yazdık çarpım tablosuna , Çarpıldık aslında
Matematik defterinde şiir gören Öğretmen ne bu diye sorduğunda
Anlamadık aslında öğretmenin şiire değil ayrılmayıza anlam veremediğini
Yada anladı adamcağız birleşen kümelerden sıra gelipte , ayrılan bireyleri öğretemediğini
Gönülden gönüle şarkılardan şehirden şiire sızılara
Nasılsınlardan , orda hava nasıl diye sormalara yol oldu , yolculuk
Seni seviyorum’dan dikkat et kendinelere ,ürkek sessizliklere , amaçsız bekleyişlere
Sisler bulvarının ayaz vuran demli çaylarından , rakının sise çalan köprüaltlarına
Çok büyük keşkelerden , ters esen rüzgarlara yol aldı
Kusura bakma dominant sevdalı
Aynı şişeye ağız dayadıkda , dayanamadık dudakların aynı dilde yol almasına….

Soner YÜKSEL