Sevdiğimiz Şiirler

K Ü Ç Ü Ğ Ü M

Olmuyor küçüğüm,
Beni benden çalan gözlerine bakamıyorum.
Elimde değil içimi dökemiyorum.
Seni seviyorum ama söyleyemiyorum.
İçimde bir sızı var anlatamıyorum.
Haykırsam duyuramıyorum.

Anladım küçüğüm,
Ötesi olmuyor bu kadar sevince.
Günahsız aşk olmuyor yanıldım.
Suçlusu aranmıyor aşkın.
Can çıkıyormuş ama
Sen çıkmıyormuşsun içimden.

Bak işte küçüğüm,
Hayatın savurduğu yerdeyim.
Uyku haram gözlerime.
Gecelerim var artık acısına doyamadığım.
Yine bekliyorum sabahın beşlerini,
Şafağın güneşlerini.

Bilirsin beni küçüğüm,
Yoktur yeminlerimden dönüşlerim.
Aldanma sakın bir gün biter diye.
Unutmak kolay olur demiştin.
Denedim olmuyor,
Bu sızı bitmiyor.

Dinle beni küçüğüm,
Ay şahidim olsun ki,
Ölsem de,
Bu gözler görmese de o güzel gözlerini,
Tutmasa da dizlerim,
Yine de kor ateşim sen olursun.

İşte söylüyorum küçüğüm,
Duymazdan gelme.
Hemde yüreğime basa basa,
Gözlerine baka baka söylüyorum.
Bütün kalbimle yemin ediyorum.
Seni Çok Ama Çok Seviyorum...

(alıntı)

GÖZLERİNE BAKARKEN


Gözlerine bakarken
güneşli bir toprak kokusu vuruyor başıma,
bir buğday tarlasında, ekinlerin içinde
kayboluyorum...
Yeşil pırıltılarla uçsuz bucaksız bir uçurum,
durup dinlenmeden değişen ebedi madde gibi gözlerin:

sırrını her gün bir parça veren
fakat hiç bir zaman
büsbütün teslim olmayacak olan...
 
nazım hikmet

Bir Şehit Kızına
Güzelim,sevdiğim,çocuğum,gülüm
Bir şehit kızısın sen.
Acılı, buruk bir türkü gibisin
Bu acımasız günlerin içinden

Tuhaf bir sıkıntıyla daralır şimdi
Küçücük,kuş kanadı yüreğin:
'Babam nerede,niye gelmiyor
Babama küstüm ben anneciğim...'

Baban artık hiç olmayacak yavrum
Sana çocuğum diyemeyecek bir daha
Güçlü,baba kucağının sıcaklığını
Duyamayacaksın minik vücudunda

Baban yiğit bir oğluydu halkının
Onun için öldürdüler
Sana halkımızdan armağan olsun
Getirdiğim kırmızı güller

Yıllar geçecek,alışacaksın
Bir ince sızı kalacak ondan,
Senin gözlerin gibi ışıltılı
Çiçekler fışkıracak babanın mezarından

Ve tıpkı serpilen bir çiçek gibi
Gelişip ışırken bilincin gitgide
Babanı yeniden kavrayacaksın
Baban yeniden doğacak seninle

Güzelim,sevdiğim,çocuğum,gülüm
Bir şehit kızısın sen
Acılı,buruk bir türkü gibisin
Bu acımasız günlerin içinden


 
Ataol Behramoğlu

Sevgi Duvarı

sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa
kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi
dilimizde akşamdan kalma bir küfür
salonlar piyasalar sanat sevicileri
derdim günüm insan içine çıkarmaktı seni
yakanda bir amonyak çiçeği
yalnızlığım benim sidikli kontesim
ne kadar rezil olursak o kadar iyi

kumkapı meyhanelerine dadandık
önümüzde altınbaş altın zincir fasulye pilakisi
aramızda görevliler ekipler hızır paşalar
sabahları açıklarda bulurlardı leşimi
öyle sıcaktı ki çöpçülerin elleri
çöpçülerin elleriyle okşardın beni
yalnızlığım benim süpürge saçlım
ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi

baktım gökte bir kırmızı bir uçak
bol çelik bol yıldız bol insan
bir gece sevgi duvarını aştık
düştüğüm yer öyle açık seçik ki
başucumda bir sen varsın bir de evren
saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi
yalnızlığım benim çoğul türkülerim
ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi

Can Yücel

Ben Bir Öğretmenim

Bilginin ışığında yükselecek bu vatan

Benim adım öğretmen bana emanet vatan

İsterse bir şehirde ya da bir dağ köyünde

Benim adım öğretmen gezerim belde belde

***

Kolum kanadım lafım bilgi

Bende bitmez coşar sevgi

Başöğretmen izinde

Yılmaz yürür bu Türk genci

***

Kolum kanadım lafım bilgi

Bende bitmez coşar sevgi

Memleket sevdasıyla

Yılmaz yürür bu Türk genci

***

Pusu kursalar bile beni vursalar yine

Benim adım öğretmen her demdeyim her yerde

Benim evim bu vatan çocuklar geleceğim

Son nefesimde bile öğretmen öleceğim

***

Kolum kanadım lafım bilgi

Bende bitmez coşar sevgi

Başöğretmen izinde

Yılmaz yürür bu Türk genci

***

Kolum kanadım lafım bilgi

Bende bitmez coşar sevgi

Memleket sevdasıyla

Yılmaz yürür bu Türk genci



 Aysel Cihan Karaman

YALNIZLIK ŞİİRİ

Karanlığın insanı delirten bir ihtişamı vardır
Yıldızlar aydınlık fikirler gibi havada salkım salkım
Bu gece dağ başları kadar yalnızım

Çiçekler damlıyor gecenin parmaklarından
Dudaklarımda eski bir mektep türküsü
Karanlıkta sana doğru uzanmış ellerim
Gözlerim gözlerini arıyor durmadan
Nerdesin?

ATTİLA İLHAN

Yaşayalım Ki - Can Yücel


 Seninle yaşlanmak istiyorum. Seneler geçsin, sen beni bil, ben seni bileyım istiyorum. Benim olduğu kadar dostlarının, dostlarının olduğu kadar benim ol istiyorum. Nice sıkıntı ve zorluk yaşayıp anlatalım.
 Yaşayalım kı, öğrenelim hayatı ve destek çıkmayı. Birbirimizin omuzlarında ağlamalıyız. Sen çok dertlenip, içip, arkadaşlarınla eve gelmelisin. Paylaşmalı ve beraber sıkılmalıyız. Öyle ki, yalnız sıkılmak sıkmalı bizi.
 Yaşayalım ki, paramız olunca sevinelim. Güzel günlerimizi, evimizde, bır şişe şarap ve pijamalarımızla kutlamalıyız. Ya da bazen dostlarla ucuz biralar içerek... Böylece yaşamalıyız işte.
 Sonra çocuğumuz olmalı, düşünsene, senin ve benim olan bir canlı. Geceleri ağladıkça sırayla susturmalıyız. Sen arada mızıkçılık yapmalısın. Ve ben söylenerek sıranı almalıyım. Yorgun olduğum için yemek yapmamalıyım, söylenerek yumurta kırmalısın. Hava soğukken birbirimize sıkıca sarılıp yatmalıyız.
 Zaman su gibi akıp giderken, herşey yaşanmış bir hayatımız olmalı. Herşeye rağmen hiç bıkmamalıyız birbirimizden. Mutlu da olsa, kötü de olsa, yaşadığımız günler bizim günlerimiz olmalı. Saçlara düşünce aklar ya da gidince aklar, çocukları güvence altına alıp gitmeli bu şehırden.
 Kavgasız, her sabah gürültüyle uyanılmayan, sessiz bir yere gitmeliyiz. Geceleri balkonda denizi seyredip, sandalyelerimizde sallanmalıyız. Eve gelip, benden kahve istemelisin. Çocuklar gelmeli zıyaretimize, geçmışteki hareketli günlerimizi anımsamalıyız...
 Öyle sevmelisin ki beni, bu yazdıklarım korkutmamalı seni. Tebessümler açtırmalı yüzünde. Bir gün bu hayatı bırakıp giderken, sadece mutluluk olmalı yüzümüzde, birbirimizi sevmenin gururu olmalı \"herşeyde\".
 Can Yücel

ÜZÜLME! DERT ETME CAN!

Üzülme! Dert etme can!
Görebiliyorsan,
Dokunabiliyorsan,
Nefes alabiliyorsan,
Yürüyebiliyorsan,
Ne mutlu sana!
Elinde olmayanları söyleme bana
Elinde olanlardan bahset can!…
Üzülme!
Geceler hep kimsesiz mi geçecek?
Gidenler dönmeyecek mi?
Yitirdiğini her ne ise
Bir bakarsın yağmurlu bir gecede
Veya bir bahar sabahında karşına çıkmış

Bil ki Güzellikler de var bu hayatta
Gel git’lerin olmadığı bir hayat düşünebilir misin?
“Hüzün olgunlaştırır”
“Kaybetmek sabrı öğretir”
Şimdilerde bol bol dua ek
Hasat yakındır can!
Kaderini sev!
Varsa kederini de sev!
Üzülme hastalıklarına
Gör, hangi günahlarına kefaret olacak
Terk edildin diye de üzülme
Demek ki sevebilecek bir yüreğin var
Geçmişi unut, hiç yaşanmamış gibi davran
Buluttan nem kapma!
Döküver kirpiklerinden sonbaharı
Bir gün ama bir gün mutlu tebessümlerle kol kola gireceksin
Koklayacaksın yağmur sonrası toprakları
Yükleyeceksin ruhunu kelebek kanadına
Uçacaksın semalara sevdiklerinle can!
Kim demiş ebemkuşağı yedi renk?
Bakmakla görmek arasındaki farkı çözdüğünde
Anlayacaksın ne demek istediğimi can!

Sana tanınan süre üzülmeye değecek kadar uzun değil
Herkes gibi sende sonsuzluğa gün gelip kanat çırpacaksın
Hayatın telaşından insan pek farkında olmuyor ama
Kum saati alta doğru hızla akıp gidiyor
Henüz aşılmamış çok yolların var
Hiç mi güzellik yaşamadın?
Ufacık bir hatırımda mı yok yanında?
Hayatın ellerini bırakma! Küsme!
Hadi mavilerini giyin çık dışarı!
Denizle cilveleşen martılar gibi hayata kur yap!
Yitirdiğin güneş için sevda türküleri söylemeye devam et!
Ölümlüde olsa hayat, ölümsüz bakışlarla bak!

Kaçmakla kurtulamazsın ki;
Yalnızlıktan, hüzünlerden, hayattan
Ayakta kalman gerek, yaşaman gereken can!
Hayat senide içinde görmek istiyor
Hadi yaklaş!
Unutma ki
“Yapmadıklarının kazası yok!”
Ve yine unutma ki
“Aydınlık geceye hiçbir zaman yenik düşmedi” can!


MEHMET ORHAN DURDU

Gülü Solmaz Sanılan Bahçe

Gülü solmaz sanılır bu ömür bahçesinin,
Ebedi susmayacak nağmesi, bülbül sesinin!

Ne kadar sürse hayatın sonu bir gün gelecek
Yeniden başlayan her şey yine bir gün bitecek,

Bitecek sevgilinin tatlı ılık merhabası,
Bitecek, bahçede gül goncasının naz havası.

Azalır belki sanıp, gönlümüzün gamlarını
Boşa bekler dururuz ilkbahar akşamlarını..

Ne hayâller avutur gönlü, ne tozpembe saray;
Veremez gençliğimin hazzını sarhoş dolunay!

Bulanık ufkumuz artık... sona gelmiş gibiyiz
Namazın vakti yakın... gitgide elmiş gibiyiz!

Hani canlar, hani can yoldaşımız sevgililer?
Ne bu dünyâlara gelmiş, ne de gitmiş gibiler.

Görünüp, beş para etmezliği dünyâ malının
Giderek anlaşılır kıymeti zeytin dalının!

Yaşarız ömrümüzün sendeleyen günlerini
Derin özlem duyarak... yad ederek, dünlerini.

Kocamış gönlümüzün duygulu yağmurları az,
Yumulan gözleri artık geceler korkutamaz!

Getirir fermanı bir gün ecelin zâlim atı
Ve güneş battı mı başlar gecenin saltanatı!

Bir ömür öyle hayâllerle avuttun ki beni;
Seni hâin, seni zâlim ve sefil dünya seni!

Koyacak noktayı, bardaktaki zemzem suyudur
Doğuyorsan öleceksin, kaderin hükmü budur

Hasan Sami Bolak

Yolların Sonu

Bu gün yollanıyorken bir gurbete yeniden
Belki bir kişi bile gelmeyecektir bize.
Bir kemiğin ardında saatlerce yol giden
itler bile gülecek kimsesizliğimize

Gidiyorum: gönlümde acısı yanıkların...
Ordularla yenilmez bir gayız var kanımda.
Dün benimle birlikte gülen tanıdıkların
Yalnız bir hatırsı kaldı artık yanımda.

Yufka yüreklilerle çetin yollar aşılmaz;
Çünkü bu yol kutludur, gider Tanrı Dağına.
Halbuki yoldaşını bırakıp dönenlerin
Değişilir topuda bir sokak kaltağına.

İster düşün... Kendini ister hayale kaptır...
Uzar uzar, çünkü hiç sonu yoktur yolların.
Bakarsın aldanmışsın, gördüğün bir seraptır
Sevimli bir hayale açılırken kolların.

Ey doğunun anlımı serinleten rüzgarı!
Ey karanlıkta bana arkadaşlık eden ay!
Arzularım bir oktur, aşar ulu dağları.
Düştüğü yer uzakta “DİLEK” adlı bir saray.

O sarayda bulunca Tanrılaşan erleri
Artık gözüm arkaya bir daha dönmeyecek.
Hepsi sussa da “Kür şad” uzatarak elini;
“Hoş geldin oğlum ATSIZ, kutlu olsun! ” diyecek.

 
Hüseyin Nihal Atsız
 

SANA GÜL BAHÇESİ VAAT ETMEDİM

Bak, dinle beni. Sana hiç bir zaman gül bahçesi vaad etmedim ben.
Hiç bir zaman kusursuz bir adalet vadetmedim...
Ve hicbir zaman huzur ya da mutluluk da vadetmedim.
Sana ancak bütün bunlarla savaşma özgürlüğüne kavuşmanda yardımcı olabilirim.
...Sana sundugum tek gerceklik savaşım.
Ve sağlıklı olmak, gücünün yettigi kadarıyla, bu savaşımı kabul edip etmemekte özgür olmak demektir.
Ben yalan seyleri vadetmem hic.
Kusursuz güllük gülistanlık bir dünya masalı koca bir yalandır...
Üstelik böyle bir dünya cok can sıkıcı bir yer olur!

-Joanne Greenberg-

Sus yüreğim!

Sus seni anlayacak bir sen daha yoksa

Ve konuştukların dönüp dolaşıp seni vuracaksa, sus!

Susulması gerektiği kadar sus…

Yanlış anlaşılmaktansa anlaşılmamayı yeğle,

Bırak bilmeyenler bilmesin seni!

Suskunluğunu anlayabilenlere yan!

Susuşların ardındakileri görebilenlere yanaş!

Konuşulmayanları bilenleri sev!

Ve sırrını içinde tut yüreğim…

Zor olsa da…

Bazen sadece yaşların konuşsa da içinde tut!

Yüreğim, sızılarını akıtma…

Hani sımsıkı kilitlemiştim ya seni, unuttun mu?

O kilitlerini kırma, anahtarda arama çıkmak için

Biliyorsun ki bu diyarlarda konuşulmaz!

‘yorumsuz’ olmalısın bu diyarlarda…

Susmalısın!

‘ölü-yorum/ölüyorum’ larınla kucakladığını bilirlerse hayatı

O zaman içimdeki haykırışların da son bulur yüreğim unutma!

Şimdi istediğin kadar nara at içimde,

Zararı yok, bilen de yok!

Sen böyle olmalısın çünkü

İçten içe ağlamalı, parmaklıklar ardına çıkmamalısın

Bu sana son uyarım yüreğim…

Çünkü artık dayanmanın sonundayım.

Lütfen yapma, yapma, yapma

Etme isyan artık!

Ebediyete kadar susman gerektiğini bil ve öylece sus!

SEN BEYAZ BİR KADINSIN

Asıl büyük sarhoş benim uzaktaki
ben ki tek damla şarap içmedim
ekmeğin beyaz,
zeytinin siyah olduğunu biliyorum
asıl büyük sarhoş benim uzaktaki
benim kusturucu sarhoşluğum
yoksulluğum ..
   
Yüzüme bakmasan da
yağmura düşürsen de gözlerini
gözlerime bakmasan da ne kadar
o kadar aydınlığın gökyüzüme uzanıyor
uykularımda nefesinin sıcaklığı
o kadar
hangi akşam kapımı çalan sen değilsin
sen değil misin
gizli bir kıvılcım gibi göz bebeklerimde duran
umutsuzlandığım her akşam
senin rüzgarın almıyor mu
uğultulu yorgunluğumu
yoksulluğun eşiğinde
kapaklandığım zaman
ellerimden sımsıkı tutmuyor mu
senin
iyimserliğin ..
   
Bu tezgahı kurdumsa ben
senin için kurdum
senin için dokudum
basma ve pazen
denizin yeşilinden süzdüğüm balık
göğün mavisinden çaldığım kuş
senin için
felsefe okudumsa iktisat okudumsa gece yarıları
boğazım kurumuş içim bir kalabalık
sıcacık mısralar okudumsa
Yunus’dan
senin için okudum
gece yarıları ..
   
Sen beyaz bir kadınsın
uzaktaki
gözlerin aklımdan çıkmıyor
sen beyaz bir kadınsın
karanlıkları dinleyen
uzaktaki
sarmaşıkları duyur musun rüzgarda
yorgun başını
üşümüş yastığına koyuyor musun
uyuyor musun ?

Attila İLHAN

Su’ya

Ruhumu hissettim,
Acımak ne demekmiş,
Bir insan cesedine
Bakınca ne de iğrençmiş.

Değildi farksızdı canım taştan
Anlamsızdı insanların zevkleri
Bazıları yaşamayı ne de iyi öğrenmiş
Izdıraplar, pişmanlıklar inceden

Şimdi bir yerden yakalamalı
Hayatın ipekten ipini
Sarmalı bu kanlı bedeni
Kelebek kozası gibi

Düşünceler anlamsız
Her şey duygularda
Göz yanıltır belki ama
Gönül gözü her daim yanında

Bırak diyor haykırsın
İçimden biri
Yaksın dayanılmaz ateşleri
Ateş yakar diyor biri

Su değil mi söndüren ateşi?
Yoksa, bir yudum içmeyi
Düşünür müsün?Anlamı olur mu?
Çıksan ne fark eder ateşten?
Ne olur daha büyütsen ateşi? 
   
(alıntı)

Gönlümün tamamı isminin nakşına,
Düşlerimde düşlerim döndü şaşkına.
Şu garip aşığın garip aşkına,
Yare mi,derman mı,dert misin Ayşem?

Bu aşkı gönlümde sezemedim,
Bir türlü aşkından bezemedim,
Ne halini, ne halimi çözemedim,
Şarkı mı,şiir mi,sual misin Ayşem?

Gönlünden gönlüme ateş attın,
Düşlerimde dolandın, gözlerimde yattın.
Kalbimde büyüyüp, kalbime battın,
Yalnız son gecem,son hecem misin Ayşem?

Dünya kararsa rengi aklanmaz,
Kelimeler çoğalsa,ismi saklanmaz,
Dalları bağlansa kendi koklanmaz,
Lale mi,Sümbül mü,Gül müsün Ayşem?

Sensiz kalabalık yollara bakan,
Sensiz karanlık yolları yakan,
Sensiz boş boş yıllara akan,
Durgun başım,sondamla yaşım mısın Ayşem?

Gözlerim bulandı yolumu seçemedim,
Yolum kesikti,bir türlü geçemedim.
Kanatlanıp, kuş olup uçamadım ,
Mızrak mı,kurşun mu,tuzak mısın Ayşem?

Belki bir akşam koşarsın,
Belki gözyaşım olur akarsın,
Belki gönlümde gül olur açarsın,
Ya boynun büker, ya solarsın Ayşem.

Yollarıma salma engelleri artık.
Bugün halim yok, aklım karışık.
Zaman çok kısa, düşlerim darışık.
Dert vermeye alışık, dert misin Ayşem?

Bilki uzak bir yoldan gelmişim,
Yaralanmış ,yorulmuş kalmışım.
Sen gibi dermana muhtaç olmuşum,
Gözlerim yalan,sözlerimde yalanmı Ayşem?

Gözlerimden yaş akar bir çareye,
Seni ne inandırır bu yareye ?
Aşığın ateşinden kalan közler mi ?
Yanık bir yürek,kanlı bir gömlek ,
Yoksa bu yazılı sözler mi Ayşem?

(alıntı)