Sevdiğimiz Şiirler

Asla sevmediğim birine seni seviyorum demedim,
Ya da asla birini severken karşılığını beklemedim.
Dostluğuma değer biçmedim,sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim.
Sevdiysem sonuna kadar gittim, bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim.
Bazen çok kırıldım, bazen belki de kırdım.
Ama hata insana mahsustur dedim.
Affettim, af diledim.
Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yinede affettim.
Onlar belki beni saflıkla yargıladılar.
Belki de içten içe sinsice güldüler.
Ama asıl unuttukları şuydu;
Ben aldanmadım..!
Aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar.
Bir insan kaybının ne olduğu bilemedikleri için,
Kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldiği için.
Oysa ben hiç insan kaybetmedim.
Sadece zamanı geldiğinde vazgeçmeyi bildim o kadar.

Can Yücel

8888 teşekkürünüz benden gelmiş.

Nice sayılara inşallah öğretmenim.

     h.n.a.

Yanmak Var Yanmak Var!

Bir mâna ateşi vardır ki sönmez, söndüremezsin!
Bir de kendini suya satan ateş vardır.
İki ateşi karıştırma, yanlışlıkla yanıp kül olma!

Yanmak var yanmak var,
Odun yanınca kül olur, adam yanınca kul olur.


A. Tolga Akpınar

Çözülmüş Bir Sırrın Üzüntüsü

Yaşamaktan öte özür bulamayınca aşka
sonuçları bir bir gözden geçiriyorum
pulluklarla devrilen toprağın ıslaklığındaki can
madenlerin buharından elde edilen büyü
bazı yasak kitapların verdiği dinç duygular
nelerse ki yaşamak sözünü asi kılan
nelerse ki lekesiz, umutlu ve budala.

Denedim. Soğuk sular dökünüp fırladım sokaklara
sorular sordum nice kara sıfatları üstüme alaraktan
ipte boynum, ağzım şehvet yalaklarında
çapraştım, and içip ayna kırdım
doğadan bir vahiy bekledimse boşuna
baktım akşam herkesin kabul ettiği kadar akşamdı
hiç bir meşru yanı kalmamıştı hayatımın.

Sözlerimin anlamı beni ürkütüyor
böylesine hazırlıklı değilim daha.
Bilmek. Bu da ürkütüyor. Gene de biliyorum:
Kapanmaz yağmurun açtığı yaralar çocuklarda.

 

İsmet Özel
 

Aşk

Dikensiz gül gibi görse de gönül,
Ümidi acıyla bilemektir aşk.
Kapanınca bir gün bütün kapılar,
Vuslatı ahrette dilemektir aşk.

Kıvrımlı, upuzun öyle bir yol ki,
Asırlar,içinde noktadır sanki.
Belki Züleyha’dır,Yusuf’tur belki;
Belki de beyhûde bir emektir aşk.

Aça dursun bir gül hasret çölünde,
Bülbülün nabzıdır atar gülünde.
Göçmen kuş misali yarin gönlünde,
Birkaç günlüğüne tünemektir aşk.

Kurşun geçmez,kılıç kesmez hasreti,
Yaşamayan anlatamaz gurbeti.
Bazen bir ömürdür aşkın diyeti;
Eceli yürükte belemektir aşk.

Âşığın her zaman böyledir hâli,
Mecnûn’u var eden Leylâ hayali.
Bîsütün önünde Ferhat misali,
Dağları kalburla elemektir aşk.
 
Yunus KARA

 


 

Baki Olan Aşk

Eskidi üstümüzde aşktan gayri ne varsa,
Yelkovanda dakika serde zaman eskidi.
Rüzgârdan bir el ile yoğrulan ömrümüzde,
Yürekteki kervancı, yolda kervan eskidi.

Ödünç alıp güneşten bir uslanmaz yıldızı,
Yakamoza sır yaptık biz gönül şavkımızı,
Çalsın diye beklerken bahtımız kapımızı,
Bahtımızda yıldızlar, dilde derman eskidi.

Teselli alnımızda nisyan ile bir yoldu,
Menzil bazen yâr idi bazen âh u zâr oldu.
Yüreğimi yaktı aşk sonra ateş yoruldu,
Bozuldu böyle töre, aşkta ferman eskidi.

Sonbahardır mevsimim, hazan vurmuş yaprağım,
Bağbozumu sinemde tarumar olmuş bağım.
Zulüm bana müptela ben ışığa yasağım,
Kalbe sevda taşıyan damarda kan eskidi.

Çatladı gök yüzünde son yağmurla melalim,
Tükendi nasip-kısmet hiçliğe değdi elim,
Sevgiye üflüyorum aşktan yandı da dilim,
Aşka sınır çizdiğim zaman-mekân eskidi.

 Yunus Kara

BABA…GİTME!...     
 
Bu mevsimler, hepten yalancı, baba
Sonra hep kar yağıyor, sonra hep kızıl-kıyamet..
Senin saçlarına kar yağmaz mı hiç,
Senin bıyıkların donmaz mı tipilerde..
Sen üşümez misin baba,
Sen üşürsen ben ağlamaz mıyım?..
Ayaklarına kapanayım, bu karda-kışta yolu tutma..
Baba…Ne olur gitme..   
 
 
Baba, bak, vallahi masallarım kahramansız kalıyor
Zambaklarım soluyor,
Zümrüt kanatlı kuşlarım ölüyor..
Baba, ben bu saklambaç oyununu hiç sevmiyorum..
Sağım-solum sobe…
Nereye saklanıyorsun böyle,
Seni hiçbir yerde bulamıyorum baba..

Kurbanın olayım, bana bu oyunu oynatma
Baba…Ne olur gitme!...   
 
 
Neden en çok sen gidiyorsun,
Neden en çok ben seni özlüyorum..
Baba, görmüyor musun, bulutlar çok karanlık
Ceketin ıslanır, ayakkabın su çeker
Ve sen de beni özlersin sırılsıklam

Baba, vakit akşam, gel inat etme
Baba…Ne olur gitme….   
 
 
Baba, sen gidiyorken ben hiçbirşeyi anlamıyorum
Göklerden çağrılmak ne demek,
Yeni bir dünyaya doğrulmak da ne…
Baba, bulutlara binmek ne?
Gökkuşağının altından eğilip geçmek…
Kanatlı atlar… ne demek baba?
Dizlerine kapanayım, beni itme..
Baba…Ne olur gitme!....     
 
 
Baba, senin aldığın bu pantolonum bir gün yırtılır,
Bu ceketin rengi solar,
Bu ayakkabı delinir, biliyorum..
Sonrası ne olur baba?...
Bir daha gözlerim hiçbir zaman böyle bakmaz
Hiçbir zaman büyüyemem ben sensiz
Baba, bu film başlamadan bitmiştir, bunu unutma..
Baba…Ne olur gitme!....
Baba…Beni unutma…….

ALİ KINIK

MIRILDANDIKLARIM


Kırdın mı incittin mi birilerini
Kimleri kazandım, yitirdiklerim kimler?
Kendimi yeniledim mi yazdıklarımda?
Yeniden düşünmeliyim
Dostluklarımı, ilişkilerimi
Gözlerim çocukluk fotoğraflarında mı kaldı
Yitirdim mi yoksa masumiyetimi?
Borçlarımı ödedim mi?
Doğru seçtim mi soruların fiillerini?
Tırnaklarım kesilmiş, dişlerim fırçalanmış, saçlarım taranmış,
Giysilerim ütülü, odam düzenli mi?
Geri verdim mi aldıklarımı:
Aşkları, dostlukları, sevgileri, güvenleri, bağları,
Kitaplara, sayfalara, satırlara borcumu ödedim mi?
Yokladım mı duygularımı
Hâlâ sevebiliyor muyum insanları?
Ovmalı gümüşleri, bakırlarımı; cila geçmeli ahşaplarıma
Ovmalı umutları
Saklı tutmalı gelecek inancını, yarınları eksik etmemeli ağzımızdan
Ey uzak akrabalarım, üvey aşklarım
Mevsim sonu dostlarım, işporta malı ayrılıklar
Arkadaş ölümleri, dost hançerleri, talan ettiğimiz zulalar
Gece telefonları, ıssız konuşmalar
Mağrur incelikler, vurgun yemiş ilişkiler
Uçurum duygusuyla yaşadığımız hayat ey
O kadar çok anlattım ki
Kendime kaldım anlatmaktan...
Bunaldım kendisiyle boğuşmasını
Başkalarında çözmeye çalışan insanlardan
Usandım sözcük oynamalarından, tılsımlı sıfatlardan,
Ofset duyarlılıklardan
Kaç zamandır duru, yalın, çalışkan, iyi insanlar özlüyorum
'İçtenliğin' ya da 'dünya görüşünün' kirletmediği
Kendime bir yeni yıl kartı yazarak bunları diliyorum
Aranıp duruyorum adresini yitirdiğim insanları
Vitrin camlarına yansıyan yüzlerde
Bilmiyorum kalmış mıdır adresini yüzlerinde taşıyan insanlar
Hâlâ bir umut var mıdır
Çıkmaz bir sokağa benzeyen bu avare avunması vitrinlerde
Ne çıkmaz sokaktayım ne de mutsuz
Sadece rüzgârlardan daha güçlü olmak istiyorum o kadar
Açık denizlerde nice yolculuklara yelken açarken
Kış güneşinin mutlu ettiği bir kedi gibi mutlu, emin, tasasız
Sere serpe ve keyifli olmak tek isteğim ve dileğim
Senin ve benim , yani bizim için...








Murathan MUNGAN

Nasıl Diner Bu Dert, Bu Gam? Hüznüm Artar Her Bir Akşam!..
Sekiz Cennet, Makam Makam; ''Umut'' Dedi, DOLDU GÖNÜL!..

Nefsim Arza Atmış Ağı; Sökülmez mi Hırsın Bağı?..
Bu Gurbetin, Hasret Çağı; ''BİTER'' Dedi, DALDI GÖNÜL!..

Ten, AŞK ile Mâ’rifette; Can Neylesin Hakikatte!..
Bir İlahî Adalette, ''HESAP'' Dedi, SOLDU GÖNÜL!...

HAKK’tan Aldı, Halka Verdi; Nefsi, Yerden Yere Serdi!..
Şükür, Gizli Sırra Erdi; ''HİKMET'' Dedi, BİLDİ GÖNÜL!...

Budur Ömrün Ayı, Yılı; Yüküm Nerde, Neyle Dolu?..
Tefekkürde Bulup Yolu; ''VUSLAT'' Dedi, GÜLDÜ GÖNÜL!...

Eskisi kadar özlemiyorum seni,
 Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
 Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..
 Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
 Biraz yorgunum..
 Biraz kırgın..
 Biraz da kirletti sensizlik beni !
 Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
 “İyiyimler” yamaladım dilime.
 Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
 Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni..
 Gel diye beklemiyorum artık,
 Hatta istemiyorum gelmeni..
 Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
 Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
 Benim derdim yeter bana banane !
 Alıştım mı yokluğuna ?
 Vaz mı geçiyorum, varlığından ?
 Tedirginim aslında,
 Ya başkasını seversem ?
 İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem..

Özdemir Asaf

Eskisi kadar özlemiyorum seni,
 Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
 Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..
 Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
 Biraz yorgunum..
 Biraz kırgın..
 Biraz da kirletti sensizlik beni !
 Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
 “İyiyimler” yamaladım dilime.
 Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
 Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni..
 Gel diye beklemiyorum artık,
 Hatta istemiyorum gelmeni..
 Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
 Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
 Benim derdim yeter bana banane !
 Alıştım mı yokluğuna ?
 Vaz mı geçiyorum, varlığından ?
 Tedirginim aslında,
 Ya başkasını seversem ?
 İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem..

Özdemir Asaf

son zamanlarda okuduğum en güzel şiir...

Acılara Tutunmak

Acı çekmek özgürlükse
Özgürdük ikimiz de
O, yuvasız çalıkuşu
Bense kafeste kanarya
O, dolaşmış daldan dala
Savurmuş yüreğini
Ben bölmüşüm yüreğimi
Başkaldıran dizelere
Kavuşmak özgürlükse
özgürdük ikimiz de
elleri çığlık çığlık
yanyana iki dünya
ikimiz iki dağdan
iki hırçın su gibi
akıp gelmiştik
buluşmuştuk bir kavşakta
unutmuştuk ayrılığı
yok saymıştık özlemeyi
şarkımıza dalmıştık
mutluluk mavi çocuk
oynardı bahçemizde
aramakmış oysa sevmek
özlemekmiş oysa sevmek
bulup bulup yitirmekmiş
düşsel bir oyuncağı
yalanmış hepsi yalan
sevmek diye bir şey vardı
sevmek diye bir şey yokmuş
Acı çektim günlerce
Acı çektim susarak
Şu kısacık konutlukta
Deprem kargaşasında
Yaşadım bir kaç bin yıl
Acılara tutunarak
Acı çekmek özgürlükse
Özgürüz ikimizde
acılardan artakalan
işte o bakışlarmış
kuğu diye gözlerimde
gün batımı bulutlarmış
yalanmış hepsi yalan
savrulup gitmek varmış
ayrı yörüngelerde...
 
Hasan Hüseyin Korkmazgil

GECEDE AYAK SESLERİ

Her zaman
Ayak seslerini duyarız gecede yaklaşan,
Ve kapı sırra kadem basar odamızdan,
Her zaman,
Bulutlar gibi süzülüp giden.

Her gece yatağından
Senin mavi gölgen mi onu uzaklara götüren?
Senin gözlerin ülkelerdir ve ayak sesleri geliyor,
Sardı bedenimi kolların
Ayak sesleri, ayak sesleri
Ah Şahrazad
Gölgeler niçin kurtuluşumu resmeder?
Gelir ayak sesleri girmez içeri.
Bir ağaç ol,
Görebileyim gölgeni.
Bir ay ol,
Görebileyim gölgeni.
Bir hançer ol,
Görebileyim gölgeni gölgemde,
Küller içinde bir gül.
Her zaman,
Ayak seslerini duyarım gecede yaklaşan,
Ve sen yerim olursun sürgündeki,
Zindanım olursun.
Öldürmeye çalış beni
İlk ve son olsun
Yaklaşan ayak seslerinle
Öldürme beni..

mahmud derviş..

Sen geleceksin diye beklenilen yillar güzel..
vuslat varsa sonunda çekilen hasret güzel..
ey zikri güzel olan...ey fikri güzel olan...
güzeller sende güzel , güzeller senle güzel...
Sen zorluklarin ardindaki kolaylik....
sen zor sorularin cevabi...
ey karanligin ardindaki aydinlik...
sen yüregimdeki iman , cennetin anahtari...
gel ey karanliklari yirtan bahar sabahi...
gel ey karanliklari yirtan bahar sabahi...
hiç kimse istenmedi senin kadar derinden..
ey bahar kokulu yar...
kokunda cennetin izleri var...
göklerin vahyi duyulur sözlerinde...
ruhum sesinde dinlenir..
askinin isiginda hakikatin nuru var....
MAHRA