Sınıf Öğretmeni Olmak

 sürekli vicdan muhasebesi yapmaktır.. hem de dönem sonu geldiğinde, hem de 4. sınıfsa...

"İmamlar ve öğretmenler aslında toplumun iki temel baş belasıdır.
Dilipak
Abdurrahman Dilipak
ACABA BU ARKADAŞ KENDİSİ Bİ İŞE YARIYO MU Kİ

   kurabiyeyi iki ölçü yapıp, birini sınıfa götürmektir...

Başardıklarını görünce bazen çığlık atıp kucaklamaktır.
Onlarsız sınıfta bir şey yiyememektir..

arkadaşlar saçmalamayalım yüzde 80 bugün sanş olsa başka mesleğe geçeriz

arkadaşlar saçmalamayalım yüzde 80 bugün sanş olsa başka mesleğe geçeriz

saçmalamak: anlamsız, gereksiz, tutarsız, akla aykırı şekilde konuşmak...
ben ve benim gibi arkadaşlarımın saçmalamadığımızı düşünüyorum.. bunlar kalbi düşüncelerimiz, yani en azından benim, ve bunlar yaşanmadan/ hissedilmeden yazılamayacak duygular maalesef...

En büyük kırgınlığınızın 10 dakika sürmesidir.
Sınıfta her daim şeker bulundurmaktır.

bende sınıf öğretmeniyim ama bu sözler çok acı. idiota mongola bile söylenmeck, kin kusan sözler.
HERKES YEDİĞİNİ GÖNDERİR
Yavuz Sultan Selim zamanında, İran şahı kıymetli mücevherlerle süslü bir sandık hediye gönderiyor Sultan Selim’e.

Sandık açılıyor. İçinden çeşit çeşit değerli taşlar, kıymetli atlas, kadife kumaşlar çıkıyor. Fakat bir de pis bir koku yayılıyor.
Dehşet bir koku, herkes burnunu tıkıyor.
Neyse en alttaki bohçadan insan pisliği çıkıyor.
Yani Osmanlıya acayip bir hakaret!

Cihan padişahı emir veriyor,
“Herkes düşünsün, buna ince bir şekilde cevap vermeliyiz”
Ve cihan padişahı yine çözümü kendisi buluyor.

Aynı şekilde değerli mücevher ve kumaşlarla süslü bir sandık hazırlatıyor.
İçine o zamanın Osmanlı İstanbul’unda imal edilen gül kokulu en nadide lokumlardan bir kutu hazırlatıyor, en altına da küçük bir pusula ve bir satır yazı gönderiyor.

Şah sandığı açıyor. Açtıkça güzel bir koku ve en altta bir kutu lokum.
Anlam veremiyorlar tabii. Bizim elçi yiyor önce, sonra oradakilere ikram ediyor.
Kutunun içindeki pusulayı Şah okuyor:

“Herkes yediğinden ikram eder” !

Türkiyede 280 bin sınıf öğretmeni var.Yani 3 öğretmenden 1 tanesi sınıfçı.Bu yüzden değersiz bir branştır.Velisi,tayini,çalışma yerleri ve koşulları sıkıntılıdır.

  işte tam da budur...

bakanlıgın brans oğretmenlerinden düşük gördüğü, yük yükleye yükleye kamburu çıkan öğretmendir sınıf öğretmeni...

Mordor dağına giden Frodo gibiyim.Yada Kışyarında yaşayan klanda yaşıyor gibiyim.Ayrıca sürekli zombilerden kaçarak grubu ayakta tutmaya çalışan Andrew Lincoln gibiyim.Ne zaman dinleneceğim ben?Rahat öğretmenlik nerede?

Sınıf öğretmeni olmak..

Hele de köy okulunda sınıf öğretmeni olmak.

Bir branşçıyla konuştuğunuzda köy öğretmeniyim dediğinizde "hıı köy okulu anladım" cevabının yanında artistik bir bakış yemektir.

Tabi sen o köy okuluna 85 puanla atanmışsındır ve senelerce orada kalmayı göze almışsındır. O branşçı arkadaş da 70 li puanla gelmiştir merkez okula ve muhtemelen 1 sene sonra eş durumundan İzmir'e Antalya'ya gidecektir.

Koyuyor insana tabi bir yerden sonra.

Öz çocukların gibi bağrına basmak,gerekirse burnunu silmek,ilacını vermek,onlarla gülüp üzülmektir hiç bir mesleğin yapamadığı...