Galiba öğretemiyoruz, ne evde ne okulda...
Okumayı, öğrenmeyi, bir amaca bağlanmayı öğretemiyoruz.
Eğitmenin de yolu öğrenmekten geçiyor bence. Öğrenmenin önüne engeller koyuyoruz kendi ellerimizle... Çocuklara okulu, kitabı sevdiremiyoruz.
Kabâhat bizde sanırım; iyi örnek olamıyoruz çocuklarımıza. Hep söylüyoruz ama çok az yapıyoruz...
Ogretmek kelimesinin gercekligine inanmiyorum.
Soyle ki her ogrenci ya da genel anlamda birey ogrenmesinden sorumludur.
Icsel ve zihinsel bir durumdur.
Istemedigi surece kimseye bisey ogretemeyiz.(Ogrenmez)
Bize dusen ogrenmeye heveslendirmek, yureklendirmek, rehber olmak. Yeni pencereler acmak.
Bir butun icinde her parcanin sorumlulugunu ve islevini degerlendirmek gerekir diye dusunuyorum. Sucluyu bulunca rahatlamis oluyoruz ama geriye gidiyoruz.
O yuzden okul aileyi, aile okulu, birey hepsini sucluyor.
