"ÇAPAR"
hayatım boyunca unutamadğım bir köpek var...adı "ÇAPAR" dı...bu köpek amcamların köpeğiydi...iri bir kangal köpeğiydi...ben çok küçüktüm,onu görmüştüm ama aramızda hiç iletişim yoktu...hiç ekmek filan verdiğimi,sevdiğimi hatırlamıyorum...
bir gün baktım bizim kedi,büyük kediyle kavga ediyorlar,küçüktüm bizim kediyi tanıyordum,acı acı miyavlıyordu, onu kurtarmak istedim...o büyük kedi bana diklendi,dişlerini gösterdi,kulaklarını arkaya doğru yaslayarak "vıvvvvv" diye bir ses çıkardı bana hırlayark baktı...ben üstüme atlayacak diye bağırdım,çığlık attım,karların üstünde yıkıla yıkıla eve doğru koştum....annemler yanıma geldiler,kediyi gösterdim...bana korktuğum için aceleyle su içirdiler..ödü kopmasın diye..
tam bu esna da kapının arasında korka korka dışarıya baktım: benim çığlık sesimi duyan ÇAPAR kedinin başına dikilmiş.hırlama şeklinde bir sesle kediyi korkutmaya çalışıyor. kedi kaçamadı mı?kaçamk mı istemedi bilemiyorum..?bir dişi aslan büyüklüğündeki ÇAPAR a dikleniyordu...ben kapının arasında korku dolu gözlerle bakıyordum.çapar ani bir hamle ile o kediyi ağzına alıp bir sağa bir sola sallayıp,attı...ÇAPAR beni sevdiği içi malesef,o kediyi infaz etmişti...ÇAPAR ın beni sevdiğini,beni tanıdığını bilmiyordum...
Sonradan dediler ki ölen kedi için,bu kedi dağ kedisi:yani bir BAŞAK mış...o büyük kedi bir kaç gün karların üzerinde durdu..baktım hiç kıpırdamıyor...onun yanına gittim...ağzından kan gelmişti...ondan ona özür dilercesine ona baktım,öyle masumdu ki,hala güçlü ve büyüktü....bu korkusuz,cesraetli hayvanın yanından üzgün olarak ve ona cesaretinde dolayı büyük bir saygı hissiyle ayrıldım...şimdilerde bu olayın beni acıtan tarafı başakların şimdi soylarının tükenmek üzere olması...
ÇAPAR bu vefası beni çok etkilemişti...onu o olaydan sonra çok sevdim....ÇAPAR kasabadaki bütün köpekleri isterse boğabiliyor...böyle ilginç bir anıyla başlayan dostluğumuz,1-2 yıl sonra ;yine bir kış gününde acı bir anıyla bitti:hava açıktı havada sert bir poyraz esiyordu hafif bir tipi ve ona eşlik eden hüzünlü poyraz rüzgerının sesi vardı....gece başka köpeklerle boğuşan ÇAPARI diğer köpeklerin sahipleri kürekle dövmüşler,onu boğdurmuşlar,yaralanmasına sebep olmuşlar...yanına gittim hasta gibiydi,üzerinde kanlar izleri gözküyordu....herkes ona bir şeyler vermeye çalışıyordu ama o ilgisiz davranıyordu...ben gidince zorlukla ayağa kalktı,zorlukla yakta duruyor,sallanıyordu....bacaklarını hahifçe açıp bızdırdı...bızdırnca baktım kanlıydı...sonra yattı..kadim dostum sadce benim verdiğim ekmeği iştahsızca yemek istedi yiyemedi...elelerimle ona dokundum...gözlerinin pırıltısı kaybolmuştu...büyükler onun bir şey yemediği için öleceğini söylediler...ayrılırken son defa ona baktım...bana yanına geldiğim için gözlerini açıp kapatarak memuniyetini beliritti...
sonra baktım ÇAPAR orada yoktu onun yerinde kirli kar ve kan izleri vardı...ÇAPAR ölmüştü.cesedini biraz aşağıda boş bir yer vardı oraya atmışlardı...ÇAPAR ın leşini köpekler yemiyordu...alakargalar yiyorlardı..gittim kargaları kovaladım,büyük bir tipi bendeki bu ızdıraba son verdi...herşeyi kapattı...sonra ne oldu bilmiyorum...onu hiç unutmadım...o bir kahramandı...o BAŞAĞI malesef beni sevdiği için öldürmüştü...ONU HALA SEVİYORUM...
1979-1980-81- yılların da sivas kangalda..................... ..........
