Tartışma Platformu

         Arkadaşlar  paylaşmalarımızdan  arta  kalan  zamanlarımızda  burada  düzenli  olarak , yarınları  yetiştiren,yeni  nesilleri  oluşturan  eğitimciler olarak, her  türlü  konudaki  fikirlerimizi  paylaşalım,tartışalım  derim.     
            Mesela  bir  çok  şeyi  düşünüp  de  hiç  bir  şey  yapamamak. Gençtik,ideallerimiz  vardı. Çelişkilerimiz  vardı  topumla, var  olan  yanlışlıklara  karşı.Şimdi  eli,kolu  bağlı  birer  köle  olduk.Arılar  gibi  çalışan, çocuklarımızla  kurduğumuz  dünyada  unutuverdik kendimizi.Sahi  biz  neyiz? Ne  oldu  benim  asi  ruhuma.... Dizginlenemeyen  bir  tay  hızındayken  yüreğim; şimdi  çocuksu  ve  yorgun...Sonra  da  birden  hayatın  acımasız  çarklarında  ezildi  birer  birer  asi  umutlarımız. Bir  avuç  karınca  misali  kaldık;çalışkan, ama  minnacık...
        Dünyayı  değiştirmekken  idealimiz; şimdi  bir  yöneticinin  karşısında  "memur"  olduk.Evet  basit  bir  memur....Ben  artık  ölçek  yapmaktan, çocuklar  soru   çözdüğünde  çocuklar  gibi  sevinen  biri  olmaktan,  boş  ve  kuru  sözler  içinde  unutulmaktan bıktım.
        Ben  bir  öğretmenim...Geleceği  ellerimle  şekillendireceksem  eğer; yeni  nesil  benim  olacaksa  eğer; o  zaman  benim  de  sözlerim   olmalı.
Benim  de  çığlığım(çığlıklarımız) yankılanmalı , yankılanmalı...Düşünen,üreten  bizleriz....Ama  sadece  evrak,evrak,dosya,çizelge,plan,ölçek; ZIKKIMIN  KÖKÜ...
     YOK...Hayat  bana  sunulmuş  bir  armağandır.Ve   bu  okyanus  içinde  bir  damla  olarak  kalmamalıyız.İnadına  düşünelim,inadına  sevelim,inadına  tartışalım, inadına  yazalım,çizelim ,inadına  haykıralım...BİZ  DE  VARIZ.KAHVE  KÖŞELERİNDE  SÜREKLİ   OYUN  OYNAMIYORUZ.

            DOSTÇA  KALIN.....
   

Ben de öğretmen olmadan önceki 'kaygısız'zamanlarımı özlüyorum bazen...'Hoca Hanım' olduktan sonra benim için pek bişeyin değiştiğini söyleyemem aslında.Eskiden de insanları önemserdim şimdi de -daha fazla- önemsiyorum.Önceden de canım istediğinde hareketli bir müzikte dansederdim şimdi de :)Tek fark eskiden gece yatarken o gün yaptıklarımın düşlerine dalarken şimdi sorumluluğunu,ağırlığını fazlasıyla taşıdığım miniklerimi düşünerek uykuya dalıyorum...

Hayat gerçekten de bize verilmiş bir armağan!Ya üstendiğim misyonu hakkıyla yapıp hayat sayfamı gönül huzuruyla tamamlayacağım;ya da akıntıya kendimi bırakacağım...Ben hayat armağanımı en iyi şekilde kullanıp pırıl pırıl öğrenciler yetiştirerek hayata bir armağan da ben vererek yolculuğuma devam etmek istiyorum...

Önemli olan tarihe not düşmek değil. Tarihin hatırladığı bir insan olmak da değil. Önemli olan kalitleli yaşamak. Geride kaliteli eserler bırakmak.
Herkes dünyayı değiştirmeye kalkıştıkça dünya yaşanmaz hale geliyor. Halbuki herkes işini yapsa , işini en iyi şekilde yapsa dünya istenilen şekilde zaten güzelleşir ve onu değiştirmek için uğraşmaya gerek de kalmaz.
Hangi işi yaparsan yap, ister bir politikacı ol , istersen bir öğretmen ol , istersen mühendis ol , istersen doktor ol, istersen işçi, terzi, boyacı ... Ne olursan ol, işinde iyi, hayatında kaliteli ol, bak o zaman senin sesin de çıkar , soluğunda. Başkaları varsın seni hiç tanımasın ,hem sen insanlar seni tanısın diye mi bir şeyler yapacaksın. Bırak kimse tanımasın. Ama sen kaliteli ol. Hayatında ve işinde kaliteli ol. Bu senin yaşaman için gerek ve yeter şart değil mi zaten?

Gençtik,ideallerimiz  vardı.Ama  "tekbaba"nın hiçbir ideali gerçek olmadı

Gençtik,ideallerimiz  vardı.Ama  "tekbaba"nın hiçbir ideali gerçek olmadı

Bu serzeniş,hep büyük ideallerinizin olmasından kaynaklanıyor olmasın sakın Tekbaba Hocam? Aksinin olduğuna ben eminim çünkü

Artık yok mu hayatı ve yarınları renklendirebileceğimiz ideallerimiz tekbaba öğretmenim?
En azından yarınları güzelleştirecek bireylere o tohumları atabilecek kadar da mı yok.
Sizler gibi idarecilerin bizleri gaza getirecek kadar dahi idealleri, hayalleri olsa bizlere yeter. Burada üstlenmiş olduğunuz misyonu layıkıyla yapmış olmanız bile içinizde kıpırtılara neden olmuyor mu?
Ben sizdeki o kıpırtıları layıkıyla hissedebiliyorum buradan.

Gençtik,ideallerimiz  vardı.Ama  "tekbaba"nın hiçbir ideali gerçek olmadı

Hocam ideallerinizin neler olduğunu bilmiyorum . Gerçekleşmediğine de sizin adınıza üzüldüm.

Haddim değil size ders vermek. Sizin mesleki tecrübeniz bile önünüzde düğmemi iliklememi gerektiriyor.

İdeallere yüklediğiniz anlamı da bilmiyorum. Geçmişe dönüp baktığınız da keşkeleriniz nekadar azsa bence ideallerinize o kadar yaklaşmışsınızdır. İdealler Kaf Dağının arkasında olacak kadar büyükse eğer, bunlar zaten idealden öteye hayaldir. Bunlara ulaşamadığınız için de  çok üzülmeye gerek yok.

Hayat yaşandıkça yeni bir gün her zaman vardır. Önemli olan bakmayı bilmek ve elden çıkmadan eldekilerin kıymetini bilmek. Bir nefesin, bir kalp atışının, bir dostun, arkadaşın, öğrencilerin...

Hayat yaşandıkça yeni bir gün her zaman vardır. Sizin cümleniz.Teşekkür ederim.Sayın hocam.

tek dileğim evimden okuluma gidebilmek.Akşam kızımla yatabilmek.İnsan huzursuzsa ne kadar verimli olabilir?

İdealler hayeller hiç bir zaman bitmez bence insanın her yaşta her durumda bir ideali bir hayali vardır birisini gerçekleştirdi mi yada gerçekleştiremedimi başka bir hayale dalar başka idealleri ortaya çıkar 

Yapamadıklarına üzülmek hiç bir şey değiştirmez ve belki de insanı yıpratır.
Yapabileceklerine odaklanmak insana enerji verir, moral verir. Hayattan zevk almasını sağlar. Mutluluklar uzaklarda değil. Yakalamasını bilirsek yanıbaşımızda. Yeterki kendimizi suçlamaktan vazgeçip neler yapabileceğimize odaklanalım.

Önemli olan büyük işler başarmak değil. Mutlu olabileceğimiz işler yapmak.

Bilmem nekadar katılırsınız?

Hayat yaşandıkça yeni bir gün her zaman vardır. Sizin cümleniz.Teşekkür ederim.Sayın hocam.

Rica ederim.

Gençtik,ideallerimiz  vardı.Ama  "tekbaba"nın hiçbir ideali gerçek olmadı

Ancak Tekbaba' nın ideal bir öğretmen olduğunu söyleyebilirim.

Her sabah çocuklar "Ülküm yükselmek,ileri gitmektir" diyorlar. Bunu peşpeşe meleyen koyunlar gibi değil de ne anlama geldiğini bilerek söylemelerini istiyorum.
Bence yerimizde saydığımızda ya ideal olmuşuzdur ya da idealsiz olmuşuzdur.

herkese merhabalar!siteye az önce üye oldum ve bu sayfada aylardır sıkıldığım ama bi türlü çözümleyemediğim konularda yalnız olmadığımı anlayınca sevindim. ben bu mesleğe bu eylülde merhaba dedim ; ama hala yeni mezun olmanın , çaylak olmanın buhranlarını yaşıyorum. sebep kendimi sudan çıkmış balık gibi hissetmem. herşey yeni ve ben evrak , dosya , tutanak , plan , zümre vs. kağıt israflarında boğuluyorum. bir köy öğretmeniyim ama o şiirlerdeki gibi değil hiçbirşey... sevgi dolu ,bilgiye susamış öğrenciler yok. beni 4 yıllık üniversite hayatım boyunca yeni nesil öyle çok değişmiş ve laçkalaşmış ki hayretler içine kalıyorum her gün.konu uzak düştüğümüz ideallerimizdi ben yeni başlamama rağmen kendimi bir dönem içinde körelmiş ve zevk alarak geçirdiğim öğrenciliğimin her türlü güzelliğinden vermliliğinden uzak düşmüş hissediyorum..saygılarımla...