Malesef hepimizin sorunu aynı sanırım. Başkalarının duygularını çok önemsemeyen, bencil bir nesil yetişiyor. Seneler öğrenciliği de değiştiriyor, öğretmenin işinide zorlaştırıyor. Her öğlen dinç bir şekilde okula gidiyor akşam pestil halinde eve dönüyorum. Bizleri yoran öğretimden çok susun durun dinleyin demek oluyor. Sınıfım 45 öğrenci.10-15 öğrenci çok sessiz, saygılı. Sınıf kaynasada onlar asla konuşmuyor. Ama 10 tanesi sınıfı karıştırmaya yetiyor. Hep aynı çocuklar...İşimiz zor arkadaşlar. Yaramazlıklarını normal karşılıyorum. Çocuk bu tabiki yetişkin insan davranışı gösterecek değil diyorum ama hani şımarıklıkları yetmiyormuş gibi birde verdiğin derslede dönüt almadığın zaman üstüne tuz biber ekiyor. Ben de en çok göz temasını kullanıyorum. Bağırıp kendini yıpratmaktan daha etkili oluyor. Çok bağırdıkları zaman da susup onların beni farketmesini bekliyorum. İyi çocuklar hemen anlıyor ne demek istediğimi neden derse başlamadığımı soruyorlar. Bende onların susmalarını beklediğimi söylüyorum. Bir anda hepsi susuyor. Ben çok bağırma taraftarı değilim. Ama kaç dakika sürüyor sessizlik malum . Asla boş bırakılmaya gelmiyorlar. Sürekli ayakta durmak aralarında gezmek gerekiyor. Defteri yazmak için bile oturamıyorsun. Hepimizin işi zor ne diyeyim umarım emeklerimizin karşılığını alırız.
Kesinlikle haklısınız hocam.Bir anda sanki bu yazıyı yazan benim gibi geldi.Aynı şeyleri ben de yapıyorum.Benim sınıf mevcudum da 48.
10tanesi doğru düzgün dinliyor,ama diğer bir 10 tanesi ortalığı karıştırmaya yetiyor.Ben istesem de bağıramıyorum.Çünkü sesim okul açılır açılmaz kısılmaya başlıyor.Geçen yıl çok yoruldum.Bunun eseri zannedersem.Bu yıl dinlenirim belki dedim ama ne mümkün.Her geçen yıl şımarıyorlar.
