80'li Yıllarda Çocuk Olmak

Ders kitaplarımızı kendimiz alırdık.Kırtasiyelerde sıraya girerdik kitap alabilmek için.Bedeli ödendiği için  midir bilmem ama kitaplarımız çok kıymetliydi.Özenle kullanırdık.

  Öğretmenlerimizi saygı ile dinlerdik.Sınıfımızda disiplin sorunu pek olmazdı.Her öğretmen bizim için ayrı bir değerdi.

öğretmenlerimiz bakışlarıyla uyarırdı bundan bile utanırdık

Değişen sadece çocuklar değil
Veliler de değişti. Toplum değişti.
Gıdalar değişti.
Sunî gıdalar davranışları da bozdu.
Bugün saygının azalmasının yanında sorgulayan bir nesil olması yabana atılacak bir durum değil.
Zamanla başta ailelerimiz olmak üzere erdemli davranışların önemini anlayacağız.
Saygının çok değerli bir olgu olduğunu anlayacağız.

  Ben bütün değişikliklerin olumsuz olduğunu düşünmüyorum. Biz öğretmenlerimizden, okuldan çok fazla çekinirdik; hatta korkardık. Ödevlerimizi yapmadığımızda ya da okulda bir hata yaptığımızda dünyanın sonu gelmiş gibi hissederdik. Şimdiki serbestlik ne kadar fazla ise bizim çocukluğumuzdaki disiplin de o kadar fazla idi. Ders, ödev, terbiye konularında baskı çok fazlaydı. Orta yolu bulmak en güzeli, başarabilirsek eğer...

Gözümüzün önünde koca bir toplum değişti. Eti senin kemiği benim anlayışından psikolojisini bozuldu anlayışına geçtik.

Gözümüzün önünde koca bir toplum değişti. Eti senin kemiği benim anlayışından psikolojisini bozuldu anlayışına geçtik.

  En ufak şeyde çocuğumun "psikolojisi bozuldu" diyen insanlarla, "eti senin kemiği benim" diyen insanlar arasında çok fark yok bence... İkisi de fazla...

Ben de konumu ararken burada buldum. Çocukluk kısa bir süreç ama öğrencilik uzun bir süreç...

Darbenin tozuyla çocukluk yaşamak çok zordu. Hatırlıyorum da Kenan Evren gelecek diye  ( o da helikopterden geçerken bize el sallayacak ) saatlerce yağmurun altında beklemiştik. Sonunda helikopter görünmüştü ve üzerimizde biraz duraksadıktan sonra geçti gitti.

Çelik çomak oynamayı çok severdik.  Ustasıydım da bu oyunun. Nerde o eski oyunlar?

80 lerde okullar 10 Mayısta tatil olurdu.Bugünkü imkanların hiçbirisi yoktu.TV kısıtlı ,bilgisayar yok doğal bir yaşam sözkonusu.Ama mutlu, büyüklerini sayan ,toplumun değerlerine bağlı bir çocukluk dönemi yaşadık.O günlerde çocuk ama bugünün imkanları oplduğu zaman çok mutlu olurduk diye  düşünüyorum.Çünkü oyuncağı kendimiz yapıyorduk. Oynamak için top bile bulmakta zorlanıyorduk.Her şeyden mutlu oluyorduk.Ama bugünkü çocukları hiçbir şey mutlu etmiyor.

.....

Köyümüze tv yeni gelmişti.Bizim televizyon yoktu.Komşuya gider orada izlerdik. Bazen zamansız gidip yemeklerinede davet ederlerdi.Allah razı olsun bir gün bile kovmadılar. Uykudan önce proğramını izler yatardık.
  Cenazelerde tv bir ay kapanır yas tutulurdu. Köy hanesinin 1 ay tv açması ayıptı.Şimdi  ancak hane üyeleri yastutuyor. İyiki seksenlerde çocuk oldum.

80 lerin çocuğuyum,ben ilk elektrikle,telefon tv ile hep seksenlerde tanıştım,itilal dönemimde nerde asker görsem ağlayarak eve giderdim.bir an kendimi çok yaşlı hissettim ne çok şeyler gördük yaşadık,seksenler çocuğu olmasaydım hayatım bu tadda olmazdı

80 ler çocuklarının hiç süper kahramanları olmadı ama onlar sonradan kendileri bazı kalblerde hep süper kahraman oldular.

Cumartesi sabahları saat 10 da cumartesiden cumartesiye yayinlanirdi.

1988 -89 da yayınlanan mavi ay dizisi vardır,muptelalari coktu benim gibi, internetten araştırdık yeniden indirdik, Fakat trt seslendirmesi degil,yine de başarılı, dinlenme niyetine zaman zaman izliyordum gecen sene, tavsiye ederim.