80'li Yıllarda Çocuk Olmak

   Benim aklımda en çok kalanlar, Perihan Abla sonra Bizimkiler dizileri ve Susam Sokağı...Brezilya dizileri yeni başlamıştı sanırım. "Küçük Hanım" diye bir yabancı dizi vardı, zavallı kölelere ne eziyet ederlerdi...Ayrıca, Atlıkarınca(Carusel) diye yine Latin kökenli bir çocuk dizisi vardı, jeneriği çok güzeldi...
   Her şey az ama özdü, kıymetliydi. Her programın belli bir saati günü vardı, sabırla beklenirdi. Mesela haftada bir Türk filmi çıkardı ama beklediğine değerdi. Ailece oturup izlenemeyecek hiç bir şey olmazdı. Belki de bu yüzden unutamıyoruz. Günümüzdeki gibi çabuk tüketilmediği için...

Ah ahh....
77 doğumluyum.
Babam bize harçlık verirdi, arnavut kaldırımlı sokağımızda yokuş yukarı koşardık bakkal amcaya. 
O zamanlar paket bisküvi yoktu.
Bisküvi dolabı vardı, bakkalımızın.
Fındıklı bisküvi alırdık.
Gece yarısına kadar oynardık sokakta.
Ayak bileğimize plastik top bağlardık hoplardık.
Televizyon siyah- beyaz....
Kemal sunal ve Zeki alasya- metin Akpınar filmleri.
Adile naşit uykudan önce.
Şahin tepesi, Dallas.
Rahmetli annemin dantelleri.....
Özel ve değerli çocukluğumuz.
Canım annem.

Dogru o tuketme olayi hat safhada artik. Tum saydiginiz dizilerin mudavimiydik. Hele o atlikarinca yi pek severdim.
Aysegul Atik'in simdilerin deyimiyle kamu spotu vardi heralisverise bi fiş diye gidiyor elektrikciden prize takilacak fiş aliyor cok masum cok guzeldi o gunler cok. Teknolojini hizi cok korkutuyor beni.

sokakakların tadını çıkarırdık.sabah 7 çıkış,akşam 7 giriş, evde çok az amana geçirirdik ne öğreneceksek sokaktan öğrenirdik, annemiz mutluydu.Bizleri dışarı sepetler kafasını dinlerdi, ev kirlenmezdi, babam huzur içinde gazetesini okurdu.
ne mi yapardık sokaklarda, bakır tel toplar, kimi zaman minik hırsızlıklarla hurdacıya satardık.Hurdacıdan aldığımız üç beş kuruşu atari salonlarında ziyan edersdik.Kapımızın önüne kurulan cuma pazarında yaşlı amcalara yardım ederdik.O çok para kazansın diye evdekilere ağlayıp çuvalla patlıcan aldırırdık. Öğleden sonraları limonata buuuuuz diye bağıraraktan pazarın içini dolaşırdık.3-5 neyse satar harçlığımız çıkarırdık.Bir de pazarlarda poşet satanlar olurdu.Siyah poşet satarlardı,alış veriş için bir de poşet satın alırdı insanlar.
İsterseniz almayın pazarcılar terazide tartar önünüze dökerdi poşetiniz yoksa.Komşuların evlerine çok rahat girer çıkardık.Her temiz ev annesi gibi rahatsız ederdik annelerimizi, yine de sabrederlerdi bizlere kimse kimseyi kovmazdı.Kadınlar kapı önlerinde önlerinde pasta börek çay dedikodu yaparlardı,hepsi mutlu görünürlerdi.sıkıştın mı bakkal amcadan borç alabilirdik mesela ay başında ödemek kaydıyla, onun parası hep olurdu.Abinin ablanın elbiselerini hiç gocunmadan giyerdik.Şİmdikilere giydirin bakalım giyecekler mi?

Seksenli yıllarda sizlerin anlattığı bir çocuk asla olamadık.
Bölünmüş mahalleler, her gün en az on kişinin öldüğü sevimsiz akşamüstleri, helallaşarak çıktığımız ve nefret ettiğim o yıllar...
Ve yusufiyede geçen kısa bir ömür...
Sevecek bir şeyimiz olmadı ki!

Sadece bayramlarda yeni elbiseler alınırdı.Bayram harçlıkarımızla kader kısmet çekerdik.Mantar, kızkaçıran,çatapat gibi tehlikeli  şeylerle oynardık.Mahalleye macuncu,ayı oynatıcısı gelirdi. Oyuncaklarımız yoktu ama her türlü aktiviteyi kapsayan oyunlarımız vardı.(dokuz taş,çinçan,beştaş,seksek)Şimdiki gibi annelerimiz çocuğumu hangi kursa göndersem diye düşünmezdi.

Ben 77 Doğumluyum. Gerçekten O Günler Çok Daha Güzeldi , Dönemin Kendisinden Midir Yoksa Çocuk Oluşumuzdan Mı Bilemem. Kara Şimşek Başladı  mı Sanki Sokağa Çıkma Yasağı Olurdu. Babamın Altın Kuralı Vardı:" Hava Kararmadan Evde Olun" Doyasıya Oynardık. Kibrit Kutusu ,gazoz Kapağı,gulle En Zevkli Oyunlarımızdı.
yazılanları Okuduğumda Nerdeyse Hepimiz Aynı Ailede Yetişmişiz Gibi Geldi.
çocukluğumu Çok Özledim  çok..........

  Ben de o yıllarda geçirdiğim çocukluğumla ilgili yazımı paylaşayım izninizle:

   Çocuk olmak istiyorum.O güzel günleri yaşamak doyasıya,kanmadan içmek istiyorum o denli susamış gibi.Özlem işte ne diner,ne de biter.
   Bunu tekrar tatmam için neler gerek;Allah her nefeste sağlık verse,hiçbir sıkıntım olmasa maddi olarak.Acaba yine yaşayabilir miyim o güzel günleri?Düşünüyorum da mümkün değil gibi.
   Çünkü çocuk olmak demek minicik bir yüreğe,o minicik yüreğe büyüklerinden fazla sevgiyi sığdırmak demek.Çocuk olmak affetmek demek;en acımasız insanı bile özür dilediğinde…Çocuk olmak kanmak demek gül verene;ellerini dikenleri acıtıp kanatsa bile.Çocuk olmak her gün birbirini kırdıktan sonra buluşup tekrar kırk yıllık dost gibi birbirine sarılmak demek.
   Çocuk olmak güzellikleri kirletmemek demek,toz kondursa da güzelliğe tekrar silip parlatmak demek.
   Çocuk olmak beyazdan daha ak olmak demek;beyazın bakıp da ona  kendisini kapkara görmesi kadar.
   Çocuk olmak,onu sevenler için sararıp solmak demek…
   Çocuk olmak kıpkırmızı bir gülden bile daha güzel anlatmak demek sevgiyi,aşkı;o kıpkırmızı gülü bunları bu kadar güzel anlatamadığı için kıskançlıktan çatlatmak demek.
   Çocuk olmak ağlarken gülebilmek demek;gülerken ağlayabilmek.Ağlarken onu sevene gülümsemek,üzülürken görüp bir sevdiğini sevindirmek için yüzü gülerken içi kan ağlamak demek.
   Çocuk olmak demek içi pas tutmamak demek;kirlenmemek demek hatalarla,yanlışlarla,kötülüklerle …
   Çocuk olmak demek öğretene öğretmek demek; bakışlarıyla davranışlarıyla,nasıl daha güzel,sıkmadan kalıcı bir şekilde öğreteceğini .Öğreteni bile olgunlaştırıp pişirmek demek…
 Çocuk olmak eğitene de kendi yaşantısıyla bir fikir verip hangi yolda olduğunu anlatmak ve eğitene en ince,en diplomatik mesajı bu yolla  vermek demek…
 Çocuk olmak Yunus olmak,Mevlana olmak demek belki de…Onları yetiştirenler gibi olmak belki de hepsini eğiten gibi.Hepsinin yüreğindeki kıvılcım çakmadan ateşi yerleştireni anmak demek.
 Bırakın çocuk gibi yaşamayı,hatırlayamıyorum bile çocukluğumu.Belleğimde berrak bir güzellik değil ancak bulanık bir görüntü var işte bunun gibi...

O zaman kaç yaşındaydınız bekir hocam?

O zaman kaç yaşındaydınız bekir hocam?

  72 doğumluyum, nüfusta 74.

ben de 80 ve 90ları çok özleyenlerdenim. köyde çamurdan hamam ve kubbeler yapar, su yolları yapardık. bisiklete sırayla biner, 7 kiremit, istop, saklambaç oynardık. yazın akşam yemeğinden sonra dışarı kaçar gece yarısına kadar kalırdık. çünkü biri kaçırır keser biçer diye korku yoktu o zamanlar.
öğretmene eti senin kemiği bizim denirdi o zamanlar. çünkü öğretmen çok değerliydi, şimdi hiç olmadığı kadar...

Keşke 80 ve 80 lara dönme imkanımz olsaydı.Çok hemde çok özlem duyuyorum.Mahalle aralarında yakan top oynardık.O zaman annannemin yanındaydım.Dayımın geldiğni gördüğüm an nefes nefese eve kaçışım bir olurdu.O azarı işitmek bile güzeldi  o dönem.Kızlar bir araya gelir dantel örerdik.Şimdi öyle mi kızlar bir araya gelince konu hep face müzik  kim kiminle çıkmış.Keşke dönebilseydik 

burdaki herkes seksenli yılların iyi taraflarını görenlerden ve yaşayanlardan.birde başka yönü vardı.onu yaşayanlar pek yok aramızda sanırım.ama geçmişe bakınca herşey güzel ve anlamlı görünüyor sanırım

burdaki herkes seksenli yılların iyi taraflarını görenlerden ve yaşayanlardan.birde başka yönü vardı.onu yaşayanlar pek yok aramızda sanırım.ama geçmişe bakınca herşey güzel ve anlamlı görünüyor sanırım

o bahsettiginiz açıyı seksenler dizisi sayesinde ogrenme sansimiz oldu ogretmenim. Hani biliyorduk ama yasamis gibi olduk bu sayede.
Biz seksenlerde kucuktuk . İste bu ozledigimiz diyemeyecegim cunku hakikaten insan iliskileri cok sicak ve masumdu. Hani kucuk olmak degil sadece olay.cat kapi gidebilecegin komslarimiz vardi. Arkadaslar zaten paylastilar hep. Ortak olan samimiyet sicaklik dostluk guven ortami.
4-5 yasindayken elektrik ve su paralarini yatirmaya ben giderdim. İnanir misiniz bilmem de babam ilce disinda calisirdi, annemde krdesimle cikamazdi.icinde fatura ve para olan siyah poseti sallaya sallaya giderdim bankaya. Bankada yakin degil haa. Boyum kisa ya parmaklarimin uzerinde yukselir memurun beni gormesini saglardim verirdim poseti isin kotu tarafi isim bitermis ben hala beklermisim, memur beni gorene kadar bekler dururdum sen gitmedinmi daha derlerdi
Simdi boyle birsey mumkun degil. Her kotuluk olur,zaten arabalarda artti. Seksenler dizisinde bir kiz cocugu gelip pasta yiyor ya tek basina  kendimi ona benzetiyorum o kizi guven ortamini gostermek icin oynatiyorlar bence.

o bahsettiginiz açıyı seksenler dizisi sayesinde ogrenme sansimiz oldu ogretmenim. Hani biliyorduk ama yasamis gibi olduk bu sayede.
Biz seksenlerde kucuktuk . İste bu ozledigimiz diyemeyecegim cunku hakikaten insan iliskileri cok sicak ve masumdu. Hani kucuk olmak degil sadece olay.cat kapi gidebilecegin komslarimiz vardi. Arkadaslar zaten paylastilar hep. Ortak olan samimiyet sicaklik dostluk guven ortami.
4-5 yasindayken elektrik ve su paralarini yatirmaya ben giderdim. İnanir misiniz bilmem de babam ilce disinda calisirdi, annemde krdesimle cikamazdi.icinde fatura ve para olan siyah poseti sallaya sallaya giderdim bankaya. Bankada yakin degil haa. Boyum kisa ya parmaklarimin uzerinde yukselir memurun beni gormesini saglardim verirdim poseti isin kotu tarafi isim bitermis ben hala beklermisim, memur beni gorene kadar bekler dururdum sen gitmedinmi daha derlerdi
Simdi boyle birsey mumkun degil. Her kotuluk olur,zaten arabalarda artti. Seksenler dizisinde bir kiz cocugu gelip pasta yiyor ya tek basina  kendimi ona benzetiyorum o kizi guven ortamini gostermek icin oynatiyorlar bence.

Söylediklerinize sonuna kadar katılıyorum hocam.Babam 6 yaşındaki erkek kardeşimi işe giderken yanında götürürdü.Eve acil lazım olan ihtiyaçları alır,kardeşimi mahalle dolmuşuna bindirir eve yollardı.Bizde duraktan alırdık.Evimiz okula çok uzaktı.Üstelik öğlenciydik.Kışın akşam 6 da çıkardık okuldan.Tüm mahallenin çocukları yürüyerek gider gelirdik.Ne annemiz ne babamız götürüp getirirdi.Anasınıfı  ve 1.sınıftayken bile kendimiz gider gelirdik.Belki özgüvenimin yüksek olması bundandır.Şimdi bakıyorumda veliler çocuklarını okulun kapısına kadar getirip içeri girdiğine emin olduktan sonra gidiyorlar.