80'li Yıllarda Çocuk Olmak

İnsanlar çocukken hep büyümek isterler.Büyüdükleri zamanda nerde o eski günler diye hayıflanırlar.Asıl önemli olan yaşadığımızın günün değerini bilerek,gönül kırmayarak , yersiz korkulara ve hırslara kapılmadan huzurluca yaşamaktır.Tüm eğitimhaneli dostlarım dün dünde kalmıştır;gelecek ve mutlu yarınlar bizi bekliyor......

 bu konuyu çok beğendim.Tek ben değilmişim ogünleri özleyen.İçim buruk okudum yorumları.baktım herkes bizim gibi yaşamış.Belki de bu yüzden aramızda çok derin sosyal uçurumlar olmadığı  için     birbirine benzer yaşantılar içinde olduğumuz için mutluluğu,  sokakları paylaştık.

Yeni nesil bunları bilemeyecek...

çitlembik diye bir sakız,cino diye de bir çikolata vardı.gazoz kapağını duvardan aşağıya bırakırdık alttaki kapağa dokununca o  kişi o gazoz kapağını kazanırdı. çokomel vardı jelatinini düzeltip defterimizin arasında saklardık. komşular yalan rüzgarını izlemeye bize gelirdi.yaz akşamlarında mahalledeki arkadaşlarımızla saklambaç oynardık.çanak çömlek patlatmak için birbirimizin terliğini giyerdik:))) bilgisayarımız da oyun konsollarımız da yoktu ama şu an güzel birer anı olarak kalan değerlerimiz,anılarımız vardı. günümüz çocuklarında kıskançlık rekabeti,yarışlar var.en güzel çocukluk bizde keşke o günler geri gelse:(((

Yeni nesil bunları bilemeyecek...

Niye bilmesin öğretmenim. Öğretirsek oynarlar. Kaldı ki mahallelerde hala oynanıyor bu oyunların bazıları. Eskisi gibi yaygın değil ama tadını bir alsalar bırakmazlar çocuklar . Apartmanlara sıkıştılar evet ama en azından okullarda oynarlar.
Siz bu hafta cebinizde misketlerle bir gidin bakalım sınıfa

O yıllar benim için de güzel yıllardı oyun açısından. Ama 4.sınıfa kadar süren kısmi televizyon yasağımı hiç unutamam
Bazı çizgi filmler ve birkaç yabancı dizinden başka tv izlememiz kesinlikle yasaktı İzinli izlediğim tek Türk filmi Yıldız Kenter'in bir filmiydi. Elinde bir kedi, gezdirip duruyordu Evde sürekli sanat müziği çalardı. Ayşe Tuna / Tunalı (da olabilir) falan dinlerdik.
O yıllarda isim şehir oynamaktan nefret ederdim çünkü artist kısmını bir türlü dolduramadığımdan hep yenilirdim
Ne güzel günlerdi, bugünler ve yaşayacağımız güzel yarınlar gibi...

Daha önce paylaşıldı mı bilmiyorum ama bizi anlatan bir yazı:

* 80'li yıllarda biz öğrenciydik ve nasıldık bir bakın:

Saçlara jöle, tırnaklara oje, sürülemez,
spor ayakkabıyla okula girilemezdi.

Erkekler kravat, kızlar fiyonk takmadan, yaka ve tırnak kontrolü yapılmadan derse girilemezdi.

Sabahları bahçede sıra olunur, pazartesi sabah Cuma öğleden sonra müdür konuşma yapar, özel günlerden biriyse saygı duruşu yapılır ve gerçekten saygıyla durulur, İstiklal Marşı okunurken dik durulur, konuşulmaz, saygı duyulurdu.

Öğretmenlerle dalga geçilemez, veli toplantıları aileye korkarak bildirilir, okulda "konuştuğun" (sevgilin) varsa sadece bahçede yan yana yürünürdü.

Forma ile okula gidilir, eve gelene kadar forma çıkarılmazdı. Gömlekler pantolonların - eteklerin, içine sokulur, okul renkleri dışında bir renk giymek yürek isterdi.

Küpe, kolye, yüzük, bilezik hafta sonları takılır, saçlar erkeklerde tıraşsız, kızlarda 3 boğum örgüsüz ise disipline gidilirdi.

Cep telefonu yoktu, internet de yoktu ama yine de öğrenciler birbirleri ile haberleşirdi.

Biyoloji dersinde üreme konusu anlatılırken utanılır, aruz ölçüsü ezberlerken delirilir, milli güvenlik hocaları askeri disipline sokmaya çalışırdı.

Okul kitapları üzerinde sevilen sanatçı resimlerini olduğu klasörlerde taşınır, ders yılı başında mutlaka kap kâğıdıyla kaplanır, etiketler yapıştırılır, etikete adı-soyadı- sınıfı- hangi dersin kitabı olduğu yazılır, o derse ait defterler de kolaylık olsun diye aynı desen kap kâğıdıyla kaplanır, ders sırasında yanında kitabı olmayan azarlanırdı.

Sınıflar kalabalık olsa da çıt çıkmadan ders dinlenir, boş derslerde sınıftan çıkılmaz, ders saatlerinde okul sınırlarını ihlal etmek isteyenlere acınmazdı.

Ödevler mutlaka yapılır, dönem ödevleri için kütüphaneler, meydanloueres, ana ya da temel britanikalar taranır, ödevler elle ve mutlaka dolmakalemle yazılırdı.

Yat denince yatılır, sabah okula servis yerine otobüsle gidilir, bazen çanta yoklaması yapılır, okula yasak bir şey getirilemezdi.-okulun herhangi bir yerinde sakız çiğnenemez, derslerde bir şey yenemez, su içmeye gitmek için izin istenirdi.

Birine uyuz olduysak öğretmene şikâyet eder, asla kendimiz sopayla, bıçakla girişmez, çeteleşmez, okul dışında bile kavga etmezdik. Bilirdik ki kavga edersek evde ya da okulda bi posta daha dayak var.

Kızlarla erkekler birbirine mesafeli durur, el şakası yapmaz, küfürlü konuşmaz, efendilik bozulmazdı.

Yerli malı haftası sınıf pikniğine döner, her tür yiyecek bulunur ve biz bu yemekleri paylaşırdık.

Kitap okurduk örneğin, ödev bile olsa okurduk. Değiştirip kitapları öyle okur, kütüphaneden kimlik çıkartır kütüphanede okurduk.

Biz öğrenci gibi öğrenciydik. Saygılıydık, tertipliydik, edepliydik...

Biz çok güzel öğrencilerdik. Çok zor da olsa o dönemlerde hayat, şimdikiler gibi kayıp kuşak değildik. Hayatın bir anlamı vardı ve biz bunu bilmesek bile hissederdik... (Alıntı)

Biz çok güzel öğrencilerdik. Çok zor da olsa o dönemlerde hayat, şimdikiler gibi kayıp kuşak değildik. Hayatın bir anlamı vardı ve biz bunu bilmesek bile hissederdik... (Alıntı)

Hayırlı günler dilerim.

Kişilere, olaylara, durumlara OLUMSUZ yaklaşım geliştirmek 80 kuşağının belirgin özelliğidir. Günümüzün kuşağının kayıp kuşak olmadığını zaman içinde göreceğiz. Günümüzde daha fazla genç, daha erken dönemlerde hayatın anlamının FARKINA VARMAKTA ve BİLİNÇLİ bir yaşam sürdürmektedir.

hayat sokakta geçerdi.yemek-içme olayları hariç dışardaydık.hatta eve sert bir şekilde çağrılıncaya kadar top,topaç,misket....

Terör varmış ve en belirgin duyduğum ve dikkatimi çeken şeyse, insanlar üniversitelere gitmeden, para ile diploma satın alırlarmış.

Cocuklugum arkadas oyun baglaminda guzel gecti. Cok oynardik sokakta. En unutamadigimda aksamuzeri komsu evinde toplanmakti. Komsumuzun  videosu vardi.koca kaseti takar Türk filmi izlerdik ee yemeden icmeden olur mu, kus sutu eksik yer sofrasinin tadina doyulmazdi. Annem ve tum komsular zayifti nasil basarmislar acaba bunu sorayim

80 lerde ben bebektim malesef

Agu

Ben seksenli yıllarda ilkokuldaydım.Bana göre o yıllar insanların  ve çocukların sosyalleşmenin doruk noktasında olduğu yıllardı.Televizyon,bilgisayar ve cep telofonlarıyla yalnızlaştırılmadığımız zamanlardı.Bayramlarda kimse tatile gitmez, eş ,dost ,akraba ve büyükler ziyaret edilip gönülleri alınırdı.Komşularımıza  güvenir ,çekinmeden çocuklarımızı, tatile giderken evimizin anahtarını verirdik.Çocukların özgürce ve korkusuzca akşama kadar sokakta gönüllerince oynadığı,meyveleri ağaca tırmanarak dalından yediği,komşuluk kavramının henüz yitirilmediği,öğretmenlerin toplumun, velinin ve özellikle de öğrencilerin nazarında daha saygın ve itibarlı olduğu, bir çok yokluğa rağmen insanların daha mutlu ve gelecekten umutlu olduğu yıllardı.En moda şey peçete, pul,kartpostal kolleksiyonu yapmak,hatıra ve anket defterlerine arkadaşlarımıza  yazı yazdırmak,teypteki dolaşan bantların filmini kurşun kalemle çözmeye çalışmaktı.Ve daha neler  neler...O yıllara gitmek isterdim.

Maalesef 80 Li Yıllarda Biz Gençtik. Bütün Zorlukları Yaşadık.

aydın sağlarından ve tellerden araba yapardık.annem akşamları maç yaparken oğlum ezan okunuyor eve gel derdi.bizde hemen maçı atan galip'e çevirirdik ve evin yolunu tutardık.biz evin yolunu tuttuk ama eve gitmeyip topa devam edenler sergen,tugay,hakan,hami oldular.salçalı ve üzerine şeker ekilmiş yoğurtlu büyük ekmek dilimlerimiz vardı.