80'li Yıllarda Çocuk Olmak

Okul radyosu adlı program ve yine radyodan arkası yarın dinlemek en sevdiğim şeylerdi.

herhalde türkiye için bir geçiş dönemi bu kadar sevilmesi o yıllarıın

Ne mutluymuşuz meğer... Sayfalar dolusu mutluluk varmış o günlerde.... Hatırlamak bile insanı tebessüm ettirebiliyor.. Şimdi o kadar mutluluk var mı?

Şemsiye çikolata,emzikli şeker;şemsiyeli çikolatayı bir pastanede gördüm,yapıştım hemen..fırfır,sapan,bilyeli arabam

Pazar kanserinin pardon pazar konserinin bir an önce bitmesini beklemek..

 Seçme şansımız yoktu, zaten bize de soran yoktu. Babamız hangi programı izlerse o programı izlemek zorundaydık. Güreş, halterden tut da Hikmet Şimşek'in sunduğu Pazar Konseri' ne kadar. Sabır sınavı gibiydi o konser, bitmek bilmezdi... Neden sanki önce, bir hafta boyunca sabırsızlıkla beklediğimiz Uçan Kaz Nis  -doğru yazımı Nils'miş ama biz Nis derdik-  yayınlanmazdı ki...

çatapatın kokusunu özledim.

evet o yıllarda çocuk olmak farklıydı. yada biz çocuk olduğumuz için farlıydı. sanırım 2. değimim çocuk olamka farklıydı. ama bizim zamanımızda çocuklukda farkıydı. sosyal iletişim her zan vardı.
oyunlarımız hep birlikteydi tek başına oynana bir oyunumuz yoktu hiç. hep birlikte sabahın ilk ışıkları ile çığ yağmış tarlaların kenarlarında dolaşmak paçlarımızın ıslanması onları kururtmak için güneşte uzanmak; çelik çomak oynamak ama en güzle işte hep birlikte oyman, ame en önemlisi çocuk olmak vardı o yıllarda. gerisi zaten boş çocuk olmaktı hepsi işte.......

İlk televizyonu bir kahvehanenin camından görmüştüm.Zeliş adlı yerli bir diziydi.Birde Kaçak adlı dizi yabancı dizi vardı.Her  salı akşamları Yeşilçam filmleri,okulda yerli gazoz ve poğaça alırdık.Bir plastik top almak için iki ay para biriktirmiştim.Topu aldığımda patlayacak diye ödüm kopuyordu.

“Çocukluğun kendini saf bir biçimde akışa bırakması ne güzeldi.
Yiten bu işte!”

sabahtan akşama kadar oyun oynardık arkadaşlarla.. evlerimizin yanında ağaçlar, kocaman yeşillik alanlar vardı.. annelerimizde yanımızda komşularla sohbet eder, otururlardı..

Annemin en çok kızdığı şeydi "anne, susadım su versene" diye bağırmam.Balkondan sepetle su yollardı

80'li yılları doya doya yaşadığıma inanıyorum. Şu an köyde öğretmenlik yapıyorum. Görev yaptığım köy 20-25 yıl geriden geldiği için 80'li yılları tekrar yaşıyorum. Çocukken oynadığımız ''çelik-çomak, çizgi, topaç, misket, birdirbir, saklambaç vs.'' oyunlar oynanıyor; aynı zamanda bakkallarda satılan ''leblebi tozu, cino, sakız çeşitleri vs.'' burada satılıyor. 80'li yılları özleyenler buyursun gelsin. Çocukluğumda yaşadığım günlerimi çocuğumla yaşıyorum.

hangi zaamanda çocuk olursan ol... her zaman güzel düşünülür, güzel görünür dünya.. taki büyüyüna dek... keşke hep çocuk kalsak..

23 nisan,19 mayıs gibi bayramlarda okuldaki kutlamadan sonra öğretmenimiz eve gidin televizyondaki töreni izleyin derdi.Kanal diye bişey yoktu zaten.Gidip TRT'nin kutlamalarını izlerdik.23 nisanı daha bi severdim,bütün ülkelerin danslarını severek izler.Hollandalı kızların kıyafetlerini çok beğenirdim.

Bizler o yıllarda bir çocuk olarak teknolojinin içinde boğulmamıştık. Birçok oyunlar bilir, oynar ve eğlenirdik. Şimdiki çocuklara bakıyorum da bildikleri oyun sayısı çok değil. Paylaşmayı bilmiyorlar. Kısaca çocukça oynamayı bilmiyorlar.

Ağlamak istiyorum o kadar özledim ki... Keşke demekten kendimi alamıyorum. Keşke geri dönebilsem o günlere...