kardeş yüreğinize sağlık bu demde doğru sözler.Ancak amacımız nefsini silenlerden değil bilenlerden olmaktır.Nefis bizim öz varlığımızdır.Onu hakkıyla bilmemiz gerekiyor.
Nefsini bilen Rabbini bilir(H.Ş)
Teşekkür ederim kardeşim.
'Nefs' konusunda müsaadenizle bir açıklama yapayım:
Nefs kelimesi,
yirmiyi aşkın anlamda kullanılmaktadır. Ruh, can, kan, benlik, iç, kalb, büyüklük, yücelik, irade gibi. Fakat daha çok iki anlamı vardır:
Birincisi, bir şeyin özü, kendisi, kişi. Mesela, Kur'an-ı kerimde, (Her nefs, ölümü tadıcıdır) buyuruluyor.
İkincisi, dine uymayan isteklerin kaynağı olarak kullanılır. Buna nefs-i emmare de denir. Bu nefs, Allahü teâlânın düşmanıdır. Mesela hadis-i kudside (Nefsine düşmanlık et, çünkü o benim düşmanımdır) buyurulmuştur.
Benim şiirimde kastettiğim nefs ise, nefs-i emmaredir...Allah Teala, Kuran-ı Kerim'de nefs-i emmareden bahsetmiş ve
onun kişiye devamlı kötülük emrettiğini söylemiştir. Toplumda öyle insanlar vardır ki devamlı kötülük yapar ve bundan mutlu olurlar. İşte bu tür insanlar nefsi emmarelerinin tuzağına düşmüş zavallı kimselerdir. Bununla beraber her mümin için böyle bir nefs, bilmesi ve mücadele etmesi gereken bir manevi düşmandır. Zira mücadele edilmezse kişiye galip gelmesi ve sonunda en çirkin günahları işletmesi muhtemeldir.
(şiirde atfedilen işte bunlardır
)Yusuf a.s.’ın duası:
“Ben nefsimi temize çıkarmıyorum. Çünkü nefs şiddetle kötülüğü emreder. Rabbimin acıyıp koruduğu başka…” (Yusuf, 53).
Nefsi denetim altına almak ve arzularını kırmak ise
üç şeyle mümkündür:
• Arzularına set çekmek
• Nefse ağır ibadet yükü yüklemek
•
Allah’tan yardım istemekSözün özü: Kötülüğü emreden nefse karşı,
Allah'a sığınmayı haykırmaktan başka bir manaya dokunmadım.
Fakat bu
söz fakiri kardeşiniz başka bir sürç-i lisan ettiyse eğer affola!
Selam, saygı ve dua ile...
